Πορφύρης Τάσος
Κείμενα του Ηπειρώτη Λογοτέχνη
ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ «ΠΕΤΡΟΓΡΑΔ»
Στην οδό Σταδίου αρ. 26, την πολυκατοικία όπου τώρα
στεγάζεται κάποιο από τα υπεράριθμα υπουργεία μας,
υπήρχε ένα κτίριο μονώροφο με την επιγραφή
ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ «ΠΕΤΡΟΓΡΑΔ». Ιδιοκτήτης του, ο Νίκυ
Γιάγκοβλεφ του Κωνσταντίνου, εκ Ρωσίας ορμώμενος. Έτος
ιδρύσεως, όπως αναφέρεται στα αρχεία του Σωματείου
Ζαχαροπλαστών, το 1962.
Το να αγοράσεις γλυκά τις πρωινές ώρες από το
«Πέτρογραδ» ήταν μια πράξη ρουτίνας. Αν ήθελες όμως να
γευτείς μια πάστα ή ένα γλυκό ταψιού και, κυρίως, αν
τράβαγε η όρεξή σου ένα πιροσκί συνοδευμένο από μια
μπύρα
FIX,
η αίσθηση ήταν μοναδική. Καθισμένος στη βαθιά μαλακή πολυθρόνα,
απολάμβανες τον Νίκυ Γιάγκοβλεφ την ώρα που έπαιζε συνθέσεις του στο
πιάνο, με δύο κεριά σε ασημένια κηροπήγια πάνω του να φωτίζουν τους
δρόμους της έμπνευσής του και την εξαίρετη Μαίρη Λω, τη μούσα του,
με τα εβένινα μακριά μαλλιά της κι ένα βυσσινί μάξι φόρεμα, να
τραγουδάει πλάι του:
Τα δυο σου χέρια π’ αγαπώ
Τα δυο σου χέρια
Που ’ναι σαν όμορφα κάτασπρα περιστέρια
Όταν τα νιώθω να μ’ αγκαλιάζουν απαλά
Η φύσις γύρω μας ξανά χαμογελά.
ή
Θάλασσα, θάλασσα τι μου ’χεις κάνει
Και δεν αφήνεις σπίτι να χαρεί
Πόσες ελπίδες πνίγεις στο λιμάνι
Θάλασσα, θάλασσα φαρμακερή.
Είχε μια ζεστή φωνή που μας ταξίδευε, μια παλλόμενη φωνή που
ακουμπούσε στις βαριές κουρτίνες, στις προσωπογραφίες των προγόνων
κι έσβηνε στους χτύπους της καρδιάς μας. Ανεπανάληπτη αίσθηση
ευδαιμονίας που μας συντροφεύει ακόμα, μετά σχεδόν μισό αιώνα. Ο
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, ποιητής -από τους κυριότερους εκπροσώπους
της Β΄ μεταπολεμικής γενιάς-, είχε συγκλονιστεί από τη φωνή της κι
έγραψε ένα κείμενο -δίκην δοκιμίου- «Μαίρη Λω, η φωνή του σύγχρονου
πάθους». Ακόμα ψάχνω να το βρω. Θυμάμαι πως είχε δημοσιευτεί σ’ ένα
λογοτεχνικό περιοδικό της εποχής, αλλά σε ποιο;
Πόσοι από το πλήθος των πεζών που περνούνε μπροστά από την Σταδίου
αρ. 26, είχαν την ευτυχία να επισκεφτούν το «Πέτρογραδ» ανταμώνοντας
το όνειρο; Πολύ λίγοι υποθέτω ` και, καθώς περνούν τα χρόνια,
ελάχιστοι έως κανένας.
The
rest
is
silence.
Τάσος Πορφύρης
◄Πίσω στα κείμενα του Τάσου Πορφύρη