Ποιήματα του Δημήτρη Χριστακόπουλου

Δημήτρης Χριστακόπουλος

     Η ΗΧΩ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ

Κάποτε θα πεις φτάνει φθινόπωρο.

Μουντά δειλινά,

γραμματοκιβώτια κλειδωμένα για πάντα

κι οι βροχές-αυτές που δεν περίμενες-

στη σωστή τους ώρα.

Νωχελικός, στην παλιά πολυθρόνα

με τη σκούρα ματιά σου

στο θλιμμένο μαβί

ή στις δυο μύγες της λευκής σακούλας

θ’ ακούς σαν όνειρο

τη μακρινή ηχώ της εφηβείας.

Κι όταν έξω απ’ το παράθυρό σου

διαβεί με το σπαθί στο χέρι ο καιρός,

οι μέρες που σπατάλησες

σ’ ανύποπτα πρωινά,

θα τρυπώσουν φοβισμένες

στην άδεια σου τσέπη

και θα κλαιν.