Ποιήματα του Δημήτρη Χριστακόπουλου
Δημήτρης Χριστακόπουλος
Η ΠΑΛΙΑ ΑΥΛΗ
Σχοινί πιασμένο στην κληματαριά
η μάνα πλένει μες στη σκάφη
πέφτουν δυο φύλλα απ’ τα κλαριά
στ’ απομεσήμερο του Μάρτη.
Ο άνεμος κυματιστά σκορπίζει
το μύρο της παλιάς τριανταφυλλιάς
και την πικρή ευωδιά, μόλις αγγίζει
τα νιόβγαλτ’ άνθη της κορομηλιάς.
Οι φορεσιές που λιάζονται απλωμένες
χρυσές σταγόνες σιγοστάζουνε
στις πλάκες τις χορταριασμένες
που με το χρόνο ξεθωριάζουνε.
Μοσχοβολάει κι αστράφτει η αυλή
κορίτσι στα πουκάμισα γυρνά
ανοίγει την αγκάλη τη μικρή
της ευτυχίας τον ήλιο όλο κρατά.