Ο
χρόνος της πραγματικότητας στη ζωγραφική του Ζήκου Δέδου
Στους πίνακες του Ζήκου
Δέδου εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς την «τέταρτη διάσταση», την έννοια,
δηλαδή, του χρόνου των καθημερινών πραγματικοτήτων.
Με τη ζωγραφική του δεν κάνει απλώς μια αναγραφή φυσικών σκηνών ούτε και
επιδιώκει μεταφορές τοπίων. Αξιώνει αντίθετα διάλογο. Και σ' αυτό το διάλογο
διαθέτει πολλές εσωτερικές δυνάμεις, όπως το εικαστικό του έργο το αποδεικνύει.
Ο Ζήκος Δέδος είναι αναπόφευκτα επηρεασμένος από το μεταβατικό χαρακτήρα της
εποχής μας. Είναι ένας πολύπλοκος ζωγράφος που καταβάλλει, κατά τη διαδικασία
της δουλειάς τον, μια επισταμένη φροντίδα που την αναγνωρίζει κανείς στην υφή
τον αποτελέσματος. Το έργο που δημιουργεί είναι απλό, προσεγγίσιμο και
κατανοητό. Επιτυγχάνει στη ζωγραφική του μια ποίηση, που είναι απαλλαγμένη από
το φόβο και τις τυραννίες της ελευθερίας.
Μέσα από τη μελέτη της φύσης, την πλήρη γνώση των εκφραστικών μέσων και την
αναμφίβολη δύναμη της λογικής του προβάλλει ένα ταλέντο με προσωπικότητα και
βαθειά, πολύπλευρη σκέψη και αναδεικνύεται η αξία της τέχνης του που έχει
ταυτότητα και κοινωνική ωφελιμότητα.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Γ.
ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ αν. καθηγ. της
Ιστορίας τον Νεοελληνικού Πολιτισμού Πανεπ. Ιωαννίνων