Πολιτισμός

"φωτογραφία"

Θανάσης Ζυγούρης

Πρόεδρος του Τμήματος Ιωαννίνων του Συλλόγου των "Ζωσιμάδων"

Προσφώνηση στα εγκαίνια της έκθεσης του Άγγελου Καλογερίδη

Κυρίες και Κύριοι,

Αγαπητοί φίλοι

 

Τα εύκολα για μένα ήταν όταν, πέρσι τέτοια εποχή συνάντησα

τον Άγγελο Καλογερίδη και του πρότεινα την οργάνωση της έκθεσης,

στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Συλλόγου Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής, «Ζωσιμάδων Δράσεις».

Τα πράγματα έγιναν δύσκολα όταν ο Άγγελος μου εμπιστεύτηκε

εν λευκώ το στήσιμο της έκθεσης, στον φιλόξενο χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης.

Και τα ακόμη πιο δύσκολα ήρθαν τώρα που πρέπει να μιλήσω για τον Άγγελο Καλογερίδη.

 

Πώς να περιγράψεις, να σκιαγραφήσεις έστω, τον φωτογράφο,

το ζωγράφο, τον καλλιτέχνη, μα πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο τον πνευματικό, τον άνθρωπο Άγγελο.

Προτίμησα λοιπόν να μιλήσει ο ίδιος σε σας, σε όλους μας.

 

Πώς να ξεκινήσει κανείς, δίνοντας απαντήσεις για τόσες δεκαετίες,

που αναγκαστικά είναι διαφορετικές με τις εμπειρίες που σωρεύονται.

Γεννιόμαστε με την πρώτη ύλη που αθέλητα, χωρίς να το συνειδητοποιούμε μας τραβάει σε μονοπάτια πορείας κι «ας αντιστέκεται το μυαλό» ή η «λογική».

 

Γεννήθηκε στο Εκκλησοχώρι Ιωαννίνων. Τα πρώτα γράμματα στο χωριό, μετά Ιόνιος Σχολή Αθηνών και οι τρεις τελευταίες τάξεις στη Ζωσιμαία Σχολή.

Στην Αθήνα, πρώτα μαθήματα ζωγραφικής και στη Ζωσιμαία σχέδιο και ζωγραφική με τον Παπά-Αρώνη.

Στη Σχολή σκηνογράφησε Οιδίποδα Τύραννο και μέσα στην Κατοχή σχέδιά του σε σινική μελάνη και μολύβι καταστράφηκαν κρεμασμένα στους τοίχους του σχολείου, μένοντας πια μόνο στη μνήμη.

Έλαβε μέρος στην Υπηρεσία κατασκοπίας και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς στις φυλακές Καλλιθέας και Αβέρωφ.

 

«Έτσι σαν περνούν τα χρόνια και μεγαλώνει ο άνθρωπος κερδίζει σε εμπειρίες. Αποθηκεύει χαρές και λύπες και συγκινήσεις αλλά και δοκιμασίες. Θα τις χρειαστεί  στη μετέπειτα ζωή του».

«Η μνήμη. Μεγάλο σεντούκι. Το ανοίγει για να γεμίσει τα «κενά», τις άδειες μέρες που θα είναι πάμπολλες».

 

Μετά την απελευθέρωση συνεχίζει τις προσπάθειές του στη ζωγραφική. Από μικρός θαύμαζα τα σκίτσα του που κοσμούσαν τα βιβλία του Βασίλη Κραψίτη, του Κώστα Αγνάντη.

Η φωτογραφία τον κέρδισε όταν συνδέθηκε φιλικά με τον εξαίρετο φωτογράφο Απόστολο Πανταζίδη. Τα πάμπολλα ταξίδια του στην Ευρώπη τον γέμισαν πολύτιμες εμπειρίες για τη ζωή, την τέχνη, τη φωτογραφία.

 

 «Φωτογραφίζω ο,τι μου αρέσει, ή ακόμη ο,τι δεν μου αρέσει αλλά με εντυπωσιάζει στο χώρο-χρόνο.

Ακόμα ο,τι συμβολίζει όπως το βλέπω σαν εικόνα.

Η ζωή τρέχει πολύ γρήγορα και δεν είναι πάντα ευχάριστες οι μέρες, οι στιγμές της. Να τα πάρω μαζί μου, με βοηθό το φακό, να τα ξαναδώ με την ησυχία μου, σε απλοχεριά χρόνου. Και να μοιραστώ τη χαρά –αν θα ΄ναι χαρά- να τα δουν κι άλλοι που θα ΄θελαν»

 

Σήμερα λοιπόν έχουμε τη χαρά να δούμε κάποια απ’ τα χιλιάδες θέματα που αποθανάτισε ο Άγγελος Καλογερίδης. Αυτά που ο ίδιος επέλεξε από τα πολύ παλιά, σε άσπρο-μαύρο, μέχρι τα έγχρωμα, τα πιο πρόσφατα.

Να τα δούμε, με τα δικά του μάτια ο καθένας, τα τοπία, τα πρόσωπα, το νερό, την πέτρα, θέματα τόσο οικεία έτσι που να μην χρειάζονται λεζάντες κι ο καθένας να δει αυτό που θέλει να δει, αυτό που κάτι για τον καθένα συμβολίζει.

 

«Πολλά θέλω να πω στον κόσμο. Να μάθει να κοιτάζει και να «βλέπει».

Τι λέει η ρυτίδα, ένα κουρέλι, ένα σάπιο ξύλο, οι φιδίσιες ρίζες του δέντρου που απομυζούν τους χυμούς της γης κι ορθώνεται αυτό πανύψηλο στο γαλάζιο. Οι αρμονίες και οι δυσαρμονίες…Μπορούν όλα να γίνουν εικόνες. Συμπληρώνουν το Λόγο…»

 

Ο Άγγελος Καλογερίδης πήρε μέρος σε ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς φωτογραφίας αποσπώντας διακρίσεις και βραβεία.

Οι παλιότεροι, θυμόμαστε άραγε «το φίλημα του νερού»;

Είναι από τους πρώτους εταίρους της Ε.Η.Μ., μέλος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας, της Free Lance Photographers των Η.Π.Α. Υπήρξε συνεργάτης του Ε.Ο.Τ., της Δ.Ε.Θ.

Άνθρωπος με ευρυμάθεια, με βαθιά ελληνική κι ευρωπαϊκή παιδεία, με τεράστιες γνώσεις για τη μουσική κι όλα αυτά εφόδια ψυχής και σκοπός ζωής με μετριοπάθεια και χωρίς κομπασμούς.

 

«Δεν έχω άγχος να περάσω κανένα όραμα μέσα από τις εικόνες.

Τα πράγματα είναι απλά…Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά δυσκολία.

Έχω ικανό ένα ταπεινό γνώθι σ’ αυτόν»

Το μότο μου είναι: να καταγράφει κανείς όσο μπορεί πιο πολλά και να τα ανακαλεί, σαν χρειαστεί, στα κενά του αύριο. Η ζωή είναι πολύ σύντομη. Δανεικός χρόνος δεν υπάρχει. Ας μη σπαταλιέται.

 

Όσα μας είπε σήμερα ο Άγγελος και για όσα μας μίλησε τα δανείστηκα από δύο συνεντεύξεις που ο ίδιος έδωσε στην κα Άννα Δερέκα το Δεκέμβριο του 2004.

 

Για την ευγενική της παραχώρηση της είμαι ευγνώμων.               

 

Ευχαριστώ  τον Άγγελο  για όσα  από βάθους  καρδιάς  « μας είπε»

μέχρι τώρα και τον  καλώ  να  έρθει……. να συνεχίσει.

 

 

Κυρίες και Κύριοι

Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας.       

24-08-05