Πολιτισμός

λογοτέχνες

ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

 

Προέρχομαι από μια πολυμελή Ηπειρωτική οικογένεια. Αριστούχος μαθητής στο Γυμνάσιο, έδωσα εξετάσεις στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και πέτυχα ανάμεσα στους πρώτους.

Σπούδασα ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και του

Κληροδοτήματος Παπαδάκη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου πήρα μέρος σε όλους τους αγώνες των φοιτητών για την παιδεία, αναμίχτηκα στο συνδικαλιστικό κίνημα και πρωτοστάτησα στην ίδρυση του Πανηπειρωτικού Φοιτητικού Συλλόγου του οποίου υπήρξα ο πρώτος Γενικός Γραμματέας. Αποφοίτησα πρώτος από τη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας.

Μετά τη στρατιωτική μου θητεία διορίστηκα στη δημόσια εκπαίδευση και υπηρέτησα, διαδοχικά, στα Γυμνάσια – Λύκεια, Παραμυθιάς, Φιλιατών, Ηγουμενίτσας, Δολιανών και τελικά στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων. Από το 1964 είμαι μόνιμος κάτοικος Ιωαννίνων. Από τον πρώτο χρόνο του διορισμού μου στη δημόσια εκπαίδευση αναμίχτηκα στο συνδικαλιστικό κίνημα και διετέλεσα αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Θεσπρωτίας και Γενικός Γραμματέας της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων. Επί τέσσερα συνεχή έτη εκπροσώπησα τις ΕΛΜΕ Θεσπρωτίας και Ιωαννίνων στα ετήσια συνέδρια της ΟΛΜΕ. Διετέλεσα μέλος της δεκαμελούς επιτροπής της ΟΛΜΕ για την Eκπαιδευτική Μεταρρύθμιση του 1964 και μέλος της δεκαπενταμελούς επιτροπής Αγώνα της ΟΛΜΕ, κατά τη μεγάλη απεργία του 1966.

Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων μελέτησα και τακτοποίησα το περίφημο αρχείο της Ζωσιμαίας Σχολής, το οποίο παρέμενε ατακτοποίητο και άγνωστο από την εποχή του αείμνηστου Γυμνασιάρχη Χρίστου Σούλη. Αυτή η μελέτη αποτέλεσε και το πρώτο ερέθισμα για τη συγγραφή του βιβλίου «ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΣΧΟΛΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ».

Το 1968 παραιτήθηκα από τη δημόσια εκπαίδευση και ασχολήθηκα με την ιδιωτική.

Έλαβα μέρος στις δημοτικές εκλογές του 1982 με το συνδυασμό της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ του αείμνηστου Σπύρου Κατσαδήμα και  εκλέχτηκα δημοτικός σύμβουλος. Κατά την τετράχρονη θητεία μου στο Δήμο, αρχικά ως δημοτικός σύμβουλος και άμεσος συνεργάτης του δημάρχου Σπύρου Κατσαδήμα, και στη συνέχεια ως αντιδήμαρχος, με δήμαρχο το Χαρίλαο Τόλη, πρωτοστάτησα σε όλη την αναγεννητική εκείνη προσπάθεια της περιόδου 1983–1986, κατά την οποία τέθηκαν οι βάσεις για την επίλυση των πολλών και χρόνιων προβλημάτων που αντιμετώπιζε η πόλη. Δυστυχώς όμως εκείνη η προσπάθεια δεν είχε την ανάλογη συνέχεια από τις επόμενες δημοτικές αρχές, με αποτέλεσμα να πάνε 16 χρόνια χαμένα για το Δήμο και την πόλη.

Υπήρξα ο κύριος εισηγητής στα βασικά θέματα, που απασχόλησαν τότε το Δήμο. Εισηγητής επίσης στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, στην ΚΕΔΚΕ, στο ΕΣΑΠ, σε Πανηπειρωτικά και πανελλήνια συνέδρια. Ήταν η εποχή της δράσης και της δημιουργίας για την πόλη μας. Τότε συντάχτηκε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της πόλης και της ευρύτερης περιοχής, εντάχθηκαν πολλές περιοχές στο Σχέδιο Πόλης, αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά το θέμα της ύδρευσης, της αποχέτευσης και του βιολογικού καθαρισμού, ιδρύθηκαν και λειτούργησαν κερδοφόρα οι δημοτικές επιχειρήσεις, ιδρύθηκε το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου, το Δημοτικό Ωδείο, η Παιδική χορωδία, το χορευτικό συγκρότημα, το εικαστικό εργαστήρι, το Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και τα ΚΑΠΗ, συνδέθηκε η πόλη με το Πανεπιστήμιο, έγιναν εισηγήσεις για την επέκταση του Πανεπιστημίου με την ίδρυση νέων σχολών, συνδέθηκε η πόλη και η Ήπειρος με τον Απόδημο Ελληνισμό, αποδόθηκαν τεράστιες περιουσίες στο Δήμο (ΞΕΝΙΑ, πάρκο Λιθαρίτσια, στρατιωτικές φυλακές, Bοϊδολίβαδο), προωθήθηκε η ανέγερση του Kέντρου Παραδοσιακής Bιοτεχνίας (ΚΕΠΑΒΙ), άρχισε ο εκσυγχρονισμός του αεροδρομίου και η κατασκευή μεγάλων έργων που θα έβγαζαν την Ήπειρο απ’ την απομόνωση, αναζωογονήθηκε η συνοικία και η γειτονιά, λειτούργησαν κέντρα νεότητας και επιδείχτηκε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα σχολεία της πόλης, τέθηκε, κατά τρόπο σθεναρό, το θέμα των Ηπειρωτικών Κληροδοτημάτων και ο σεβασμός προς τη βούληση των ευεργετών μας, εκδόθηκαν βιβλία αρχαιολογικού, πολιτιστικού και ιστορικού περιεχομένου, οργανώθηκαν διεθνή συνέδρια με στόχο την προβολή της πόλης και της Ηπείρου γενικότερα. Ο Δήμος είχε μεταβληθεί σε μια πραγματική κυψέλη που έσφυζε από ζωή και δημιουργία. Ο Δήμος είχε φωνή και η φωνή του γινόταν σεβαστή από όλους· και τούτο γιατί υπήρχε η συλλογική προσπάθεια, η διαφάνεια, η εντιμότητα στη διαχείριση των δημοτικών πραγμάτων, η ανιδιοτέλεια και η ειλικρινής διάθεση για προσφορά.

Από το 1987 μέχρι το 1990 υπηρέτησα ξανά στη δημόσια εκπαίδευση. Κατά την περίοδο αυτή μέχρι σήμερα παρακολούθησα και παρακολουθώ τα δημοτικά μας πράγματα και διατυπώνω ευθαρσώς  τις απόψεις μου από τις στήλες των τοπικών και αθηναϊκών εφημερίδων.

Ασχολήθηκα ιδιαίτερα με θέματα που έχουν σχέση με τη ζωή και την ιστορία της πόλης και της γύρω περιοχής.

Ύστερα από μακροχρόνιες και εξαντλητικές έρευνες εξέδωκα μια σειρά από βιβλία που έγιναν γνωστά στο πανελλήνιο, ανάμεσα σ’ αυτά ξεχωρίζουν:

«Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΙΝΤΖΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ» (1988), «Η ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΣΧΟΛΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ» (1993), «ΤΑ ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ» (1993), «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΤΟΥ ΕΒΛΙΑ ΤΣΕΛΕΠΗ» (1995), «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ» (1998), «ΜΝΗΜΗ ΖΩΣΙΜΑΙΑΣ ΣΧΟΛΗΣ» (2000), «ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΟΥΛΗΣ, ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΖΩΣΙΜΑΙΑΣ ΣΧΟΛΗΣ» (2002), «ΓEΩPΓIOΣ KAΛOYΔHΣ, O ΓYMNAΣIAPXHΣ THΣ AΠEΛEYΘEPΩΣHΣ», «ΠOΛEMIKEΣ ΣEΛIΔEΣ AΠO TON EΛΛHNOTOYPKIKO ΠOΛEMO 1912-1913».

Επιμελήθηκα τις εκδόσεις του Συνδέσμου Αποφοίτων: «Διαθήκη Νικολάου Ζωσιμά», «Δυο διακεκριμένοι απόφοιτοι της Ζωσιμαίας Σχολής», «Τρεις διακεκριμένοι Γυμνασιάρχες της Ζωσιμαίας Σχολής».

Γνωστοί σε όλους είναι οι αγώνες μου για τα Ηπειρωτικά Κληροδοτήματα. Έφερα σε φως τις διαθήκες των μεγάλων Ηπειρωτών Ευεργετών, παρουσίασα τις καταχρήσεις αυτών που κατά καιρούς διαχειρίστηκαν τις περιουσίες τους και στιγμάτισα την εγκληματική αδιαφορία του επίσημου κράτους και των τοπικών παραγόντων γύρω από το βασικό αυτό οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα.

Έντονη είναι, τα τελευταία χρόνια, η παρουσία μου στα κοινά της πόλης, από διάφορα μετερίζια. Είμαι μέλος της Επιτροπής Αγώνα για τα Ηπειρωτικά Κληροδοτήματα που αγωνίζεται για να γίνει σεβαστή η βούληση των ευεργετών μας. Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων που έχει σαν στόχο να προβάλει το έργο και την προσφορά της γεραράς Ζωσιμαίας Σχολής προς το Έθνος. Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αρχαιοφίλων Ηπείρου που αποβλέπει στη διατήρηση και στον ευπρεπισμό των μνημείων της Ηπείρου. Πρόεδρος της ‘Ένωσης Πολιτών Ιωαννίνων που έχει σαν στόχο να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες γύρω από βασικά κοινωνικά και πολιτικά θέματα που απασχολούν την πόλη και την ευρύτερη περιοχή και τα οποία παραμένουν άλυτα από την αδιαφορία –γιατί όχι και την ανικανότητα–  των τοπικών παραγόντων. Eπίτιμο μέλος του Συλλόγου Παλιών Γιαννιωτών, ο οποίος εκτίμησε τις υπηρεσίες τις οποίες πρόσφερα και προσφέρω στην πόλη.

Μόνιμος συνεργάτης δύο τοπικών εφημερίδων επί 25 ολόκληρα χρόνια, της εφημερίδας «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ» μέχρι το 1998 και της εφημερίδας «ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ» από το 1998 μέχρι σήμερα.

Στα πλαίσια του προβληματισμού μου γύρω από τα κοινωνικά και πολιτικά θέματα, πρωτοστάτησα με άλλους συμπολίτες στην ίδρυση της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης, η οποία κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 1998 με υποψήφιο δήμαρχο τον Τάκη Παρλαπά. Εκλέχτηκα δημοτικός σύμβουλος και από τη θέση αυτή αγωνίστηκα στο Δημοτικό Συμβούλιο για την επίλυση βασικών θεμάτων που απασχολούν την πόλη και την ευρύτερη περιοχή.

Αποδέχτηκα την πρόσκληση συμπολιτών, φορέων και δημοτικών παρατάξεων, και κατά τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2002 κατέβηκα ως υποψήφιος δήμαρχος Ιωαννίνων, επικεφαλής της Αγωνιστικής Δημοτικής Κίνησης. Στόχος μας βασικός ήταν να αγωνιστούμε για την αντιμετώπιση των πολλών και χρόνιων προβλημάτων και για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που έχει ο τόπος μας. Αυτό για να επιτευχθεί χρειάζεται συμμετοχή και συνεργασία.

Είμαι παντρεμένος με τη Δήμητρα Ζήντρου, γυμνάστρια, και έχω δύο κόρες, τη Βικτωρία και τη Μαρία, φοιτήτριες της Νομικής Σχολής.