ΓΙΑ ΤΟ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΓΚΑΛΤΕΜΗ
Ο Χριστόδουλος Γκαλτέμης είναι εξαιρετικός καλλιτέχνης.
Σπανίως βγάζει η φύση τόσο χαρισματικούς ανθρώπους καλλιτέχνες με το
ταλέντο του Χ.
Γκαλτέμη. Σε άλλες χώρες μεσουρανούν, έχουν την καθολική αποδοχή και
αποτελούν κεφάλαιο για τη χώρα τους.
Ο Γκαλτέμης συγκεντρώνει πάνω του, πέρα από το εξαιρετικό
ταλέντο, ήθος σπάνιο εργατικότητα θαυμαστή, μόρφωση, ευγένεια.
Όλο το χρόνο τον δίνει στη δουλειά του και την οικογένειά
του. Είναι μακριά από κουτσομπολιά, μικρότητες και κακίες. Γερά
αρματωμένος με στέρεες σπουδές στη χαρακτική και παράλληλα βοηθός
του δασκάλου του Κ. Γραμματόπουλο, που με το κριτήριο του
σπουδαίου δασκάλου, αλλά και του μεγάλου καλλιτέχνη, αμέσως
διαπίστωσε ότι έχει να κάνει με μια σπάνια περίπτωση προικισμένου
ανθρώπου, σπουδαίου σχεδιαστή και ζωγράφου.
Είδε ότι είχε να κάνει με καλλιτέχνη που θα έπαιζε μελλοντικά
ρόλο, τόσο στη χαρακτική όσο και στη ζωγραφική. Διέκρινε πόσο
εμβάθυνε στα πράγματα και με τι σοφία αφομοίωνε τη διδασκαλία του,
μα προπαντός τον τρόπο που ερμήνευε τον κόσμο γύρω του, τον τρόπο
που μετουσίωνε τη ζωή και την έκανε τέχνη. Έρχεται όμως κάποια ώρα
που όλοι μας τελειώνουμε τη Σχολή, αποκόβεται κανείς απ’ τους
δασκάλους και τότε αρχίζει η δύσκολη περίοδος του κάθε καλλιτέχνη.
Τότε φαίνονται ποιοι προορίζονται να διαδραματίσουν ρόλο καλλιτέχνη,
τότε έρχονται τα δύσκολα και ο Γκαλτέμης όλα αυτά τα χρόνια το
απέδειξε περίτρανα. Απέδειξε με την ασταμάτητη δουλειά, με την τόλμη
του, να δημιουργήσει ένα καταπληκτικό έργο, που πολλές φορές δεν
μπορείς να ερμηνεύσεις πως το έκανε.
Όταν εκθέτει και εκθέτει συχνά, βλέπεις τον θαυμασμό στα
μάτια των θεατών, βλέπεις την αποδοχή. Το κριτήριο του κόσμου τελικά
είναι αυτό που σε καθιερώνει, όχι πως δεν έχει και τον θαυμασμό των
κριτικών ή των ομοτέχνων του. Γι’ αυτό είπα παραπάνω πως ο
Χριστόδουλος είναι από τους καλλιτέχνες με καθολική αποδοχή, γιατί
τα έργα του είναι μαγικά, γιατί τα φροντίζει με γνώση, μαεστρία,
ευαισθησία πλαστικής αρετής, προσόντα που κάθε έργο έχει ανάγκη για
το μελλοντικό του ταξίδι στο χρόνο. Η αγάπη και ο θαυμασμός που
εισπράττει από τον κόσμο όταν παρουσιάζει το έργο του, του δίνει και
την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ο καλλιτέχνης για να αντιπαλεύει
δύσκολες και αντίξοες
συνθήκες στον καιρό μας, που όπως είπα και παραπάνω, άλλα πράγματα
θαυμάζει και προβάλει.
Είναι κρίμα που αυτό τον καιρό δεν προσφέρει την
πολύτιμη πείρα του και τις δεξιότητές του σε κάποια Σχολή Τέχνης, αν
και το έκανε για κάποια περίοδο στο παρελθόν. Ελπίζω όμως πως δεν θα
χαθεί στο μέλλον η ευκαιρία, γιατί μπορώ να πω χωρίς καμία
επιφύλαξη, πως την πείρα και τη γνώση του Χριστόδουλου, δεν την
διαθέτει αυτή τη στιγμή κανένας στο χώρο μας. Γι’ αυτό άλλωστε και
τον τίμησε με βραβείο η Ακαδημία Αθηνών, με πρόταση των καλλιτεχνών
Ακαδημαϊκών και Ιστορικών της Τέχνης.
Ο ίδιος δεν έχει ανάγκη βέβαια από τιμές, ούτε και από
θέσεις, ας είναι καλά τα χέρια του και τα μάτια του. Απεναντίας οι
θέσεις και οι Σχολές έχουν ανάγκη από τέτοιους καλλιτέχνες, που θα
μεταλαμπαδεύσουν στους νεότερους τη γνώση τους. Αυτό είναι το
καθήκον της κάθε πολιτείας που θέλει να έχει καλούς δασκάλους.
Χριστόδουλε λέω πολλά, η δουλειά σου δεν έχει
ανάγκη από λόγια. Να είσαι πάντα καλά.
Θεόδωρος Παπαγιάννης
Γλύπτης – Καθηγητής ΑΣΚΤ
Αθήνα 12 Απριλίου 2009.