Πολιτισμός

εικαστικοί καλλιτέχνες

Κώστας Μαλάμος

Βιογραφικό Σημείωμα

• Γεννημένος στην Αίγυπτο, έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Ζίτσα, στην οποία εγκαταστάθηκε η οικογένειά του μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου.

• Το 1931 ήρθε στην Αθήνα με υποτροφία του ιδρύματος A. Φιλίτη και τον επόμενο

  
  Κώστας Μαλάμος

  χρόνο έγινε δεκτός στην AΣKT (1932-1937) με δασκάλους τους Π. Μαθιόπουλο,     Ο. Αργυρό και Κ. Παρθένη.

• Μετά την αποφοίτησή του, άνοιξε στην Αθήνα φροντιστήριο ζωγραφικής, το οποίο εγκατέλειψε το 1938, όταν διορίστηκε στο καλλιτεχνικό τμήμα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, θέση από την οποία τον απέλυσε η κατοχική κυβέρνηση.

• Το 1943 διορίστηκε καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το 1944 του ανατέθηκε η διεύθυνση του παραρτήματος της AΣKT που ιδρύθηκε στον Πύργο της Τήνου, αλλά η μη αποδοχή του δεύτερου αυτού διορισμού του, είχε σαν αποτέλεσμα την εκ νέου απόλυσή του.

• Το 1946 ανέλαβε τη διδασκαλία των Τεχνικών στο Κολέγιο Αθηνών και την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι, υποτροφία που δεν αποδέχθηκε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων.

• Από το 1958 κα για πέντε περίπου χρόνια δίδαξε σχεδιασμό γραμμάτων στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (Σχολή Βακαλό).

• Χωρίς να απομακρύνεται ποτέ από τη αναπαραστατική ζωγραφική, και με κύριο εκφραστικό μέσο το χρώμα, κατορθώνει να δημιουργήσει μια τέχνη καθαρά προσωπική, όπου συχνά η ρεαλιστική γραφή δεν είναι μια απλή καταγραφή του εξωτερικού κόσμου, αλλά καταλήγει σε προσπάθεια ερμηνείας του, προσδίδοντας εσωτερικό περιεχόμενο στο έργο του.

• Το φως, ως ενεργειακό στοιχείο του χρώματος, θα αποτελέσει, από τα σπουδαστικά ακόμη χρόνια του, πρωταρχικό εργαλείο διαμόρφωσης της εικόνας. Πλειάδα θερμών χρωματικών τόνων προσδίδει στους πίνακές του ευαισθησία και λυρισμό, ενώ άλλες φορές η ένταση του χρώματος και οι απότομες εναλλαγές του διαμορφώνουν έναν εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα.

• Γύρω στο 1965,  σ’ ένα μοναδικό συνδυασμό υπαιθρισμού και ρεαλιστικής γραφής, δημιουργεί τη σειρά των νεοκλασικών σπιτιών της Αθήνας.

Σε όλη τη διάρκεια της δημιουργικής του πορείας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη προσωπογραφία, την οποία απεικονίζει με την ίδια ρεαλιστική διάθεση, πότε με λυρικές τονικές διαβαθμίσεις του χρώματος και πότε με εξπρεσιονιστικές εκρήξεις, όπως άλλωστε και στην υπόλοιπη θεματογραφία του.

Επιστέγασμα της εικαστικής του έκφρασης αποτελεί η ομαδική προσωπογραφία, έργο που φιλοτέχνησε μεταξύ των ετών 1984-1989 κατά το πρότυπο του Atelier του G. Courbet, στο οποίο απεικονίζει τους συναδέλφους του της «Γενιά του ’30», αποτίνοντάς τους φόρο τιμής για όσα έπραξαν για την ανάδειξη μιας τέχνης αυθεντικά ελληνικής.

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ασχολήθηκε από το 1960 με την εικαστική ανάπτυξη της ιδιαίτερης πατρίδας του, φροντίζοντας για τη δημιουργία Πινακοθήκης στα Γιάννενα κα συλλέγοντας έργα τα οποία σήμερα αποτελούν τον πυρήνα του υπό ίδρυση Μουσείου. Το 1972 του απονεμήθηκε το Β’ Κρατικό βραβείο ζωγραφικής, το 1984 Μετάλλιο από τους δήμους Αθηναίων και Ιωαννίνων, το 1992 ήταν υποψήφιος του βραβείου UNESCO για την Ειρήνη και το 1994 για το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Σήμερα υπάρχει στη Ζίτσα η Πινακοθήκη που αριθμεί πάνω από 200 έργα κυρίως χαρακτικά, δωρεά του καλλιτέχνη, εμπλουτισμένη με έργα σύγχρονων καλλιτεχνών.

Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές

• «Αττικό Αίθριο 1970,

• «Χίλτον» 1972,

• «Αργώ» - Λευκωσία 1974,

• «Αργώ» 1977, 1994,

• «κοχλίας» - Θεσσαλονίκη 1978,

• «Εργαστήρι 17» - Γιάννενα 1978,

• Π. Δ. Λάρισας 1984, 1997,

• Π. Κ. Δ. Ιωαννίνων 1991,

• Π. Δ. Καρδίτσας 1998,

• «WigmorΕ FinΕ Art» - Λονδίνο 1998 κ. ά.

και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις

• Πανελλήνιες 1948, 1952, 1960, 1963, 1967, 1969, 1975, 1987,

• Άγκυρα 1962,

• Κωνσταντινούπολη 1962,

• Μπιενάλε Ανκόνας 1967,

• Salon de l’Art Libre - Παρίσι 1967, 1968 –

• Βουκουρέστι 1969, 1977,

• ContEmporary Greek PaintΕrs and Print MakΕrs «National Gallery of IrΕland» - Δουβλίνο 1979,

• Μπιενάλε Χαρακτικής, Λιουμπλιάνα 1981,

• Οι ζωγράφοι και τα Νεοκλασικά «Αέναον» 1994,

• Εικαστικό Αφιέρωμα «Γκάζι» 1997, κ. ά. ).

• Τέλος, το 2007 το Κολέγιο Αθηνών του απονέμει τιμητική πλακέτα «Για την μακρόχρονη προσφορά του στο Κολέγιο.»

Απεβίωσε το Μάρτιο του 2007.

έργο του καλλιτέχνη