Άννα Δερέκα
ποιήτρια
«Δεν κάθονται να σε διδάσκουν από έδρας
στο Πανεπιστήμιο, μπας και ειδοποιήσουν για κάτι τα έρμα τα’ άτυχα
παιδιά;»
Άννα Δερέκα
«…Άργησα να διαβάσω το «Αίμα» σου «πηγμένο
επάνω». Θέλω να σου πω – κι άκου εμένα! Όχι όποιους άλλους, που δεν
ξέρω αν μπορούν να πιάσουν τόσο βαθύτατους πόνους σου – πως είσαι
πολύ, πάρα πολύ αληθινή. Είσαι όπως νιώθεις πράγματι και να μην
αμφιβάλλεις! (Άλλο τι ‘’σημαίνει’’, τι ‘’βγαίνει’’; Αν θες: Τίποτ’
απ’ όλ’ αυτά ούτε ‘’αξίζει’’ τίποτα μπρος στο χάος, ούτε
‘’σημαίνει’’ μπρος στο ά- λογο, ούτε ‘’βγαίνει’’ τίποτε απ’ τον
θεόκλειστο αυτό κόσμο. Όμως είναι κάτι – και ΣΥ ΕΙΣΑΙ.)
Μη σε νοιάζει τι θα σου λένε όσοι δεν
καταλαβαίνουν.
Εσύ γράφε αυτά που νιώθεις – που πολύ σωστά,
πολύ βαθιά και τόσο ματωμένα ζεις και νιώθεις, χωρίς ν’ ακούς
μάταιες φωνές γύρω σου…
Σκέφτομαι τι έρημη θάσαι εκεί στα ηλίθια
Γιάννενα – πούχουν και …Πανεπιστήμιο λέει κιόλα, έ; Και δεν σε
διδάσκουν;
Θα τους έλεγα των ηλίθιων άδειων: Δεν κάθονται
να σε διδάσκουν, ‘’από έδρας’’ μπας και ειδοποιήσουν για κάτι τα
έρμα τα’ άτυχα παιδιά;
Ε, τι να σου πω; Να είσαι καλά (ή … κακά – ή …
ό,τι είσαι – κι όλο και παραπάνω και βαθύτερα αυτό που είσαι).
Και δεν τυπώνεις ευτυχώς ‘’κρίσεις’’ ψευτών!
Κράτησα για την Ανθολογία πάρα πολλά σου ποιήματα – και όλα της
‘’πόρνης’’.
Ρένος Αποστολίδης
Κριτικός Λογοτεχνίας, Φιλόλογος