Γιώργος Αρμένης
Ο Ηπειρώτης Ηθοποιός Συγγραφέας
Σκηνοθέτης
Προσφώνηση του Προέδρου της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος
Κώστα
Αλεξίου
Για
την εκδήλωση του Γιώργου Αρμένη
Στο
Πνευματικό Κέντρο Ηπειρωτών
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
Κυρίες και κύριοι
Η ΠΣΕ κατανοώντας το χρέος της προς ανάδειξη
της πλούσιας ηπειρωτικής πολιτιστικής δημιουργίας, έχει καθιερώσει
μια σειρά εκδηλώσεων με επίκεντρο αναφοράς σύγχρονους συμπατριώτες
μας δημιουργούς, με προβολή συνάμα και του έργου τους.
Κώστας Αλεξίου
Η αρχή έγινε απ’ τον περασμένο Νοέμβρη με την
παρουσίαση, μέχρι τώρα, του Νίκου Χουλιαρά και του Μιχάλη Γκανά και
συνεχίζουμε με όσους διακρίθηκαν στις τέχνες, στα γράμματα και στις
επιστήμες και οι οποίοι σημάδεψαν με την προσωπικότητα
και το έργο τους, τους αντίστοιχους τομείς του πολιτισμού
όπου διέπρεψαν.
Ας επισημάνουμε επίσης πως ότι αφορά στην
παρουσίαση σύγχρονων λογοτεχνών, ποιητών και ιστορικών, αλλά και
ευρύτερα, έχουμε την ανοιχτή συνδρομή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
και πιο συγκεκριμένα το φιλοσοφικό τμήμα της πράγμα το οποίο
εξασφαλίζει πληρέστερη και πλέον αντικειμενική παρουσίαση
Εξάλλου η συνολική και διεξοδική σκιαγράφηση
των δημιουργών, όσο και η συνοπτική και ουσιαστική αποτίμηση
του έργου τους, με στόχο να καταστεί ευρύτερα γνωστό και κατανοητό,
έχει ανατεθεί σε έγκριτους ειδικούς για κάθε προσωπικότητα
και σε τομείς που αναφέρονται ξεχωριστά, ώστε να φωτίζεται
κάθε πτυχή τόσο του δημιουργού, όσο και του συνολικού του έργου. Η
δε παρουσίαση συμπληρώνεται εκάστοτε με σχετικές προβολές,
απαγγελίες ποιημάτων, ανάγνωση κειμένων, μουσική κλπ.
Σήμερα έχουμε την τιμή και τη χαρά να
αναφερθούμε στο Γιώργο Αρμένη και στο έργο του, τιμώντας τον
ταυτόχρονα για την μακρόχρονη και σημαντική προσφορά του στο θέατρο.
Γεννημένος στην Κληματιά Ιωαννίνων, πέρασε
δύσκολα και σκληρά παιδικά
χρόνια. Από την τρυφερή ηλικία των 7 ετών, μπαίνει στην
βιοπάλη κάνοντας διάφορες δουλειές, οι περισσότερες του ποδαριού,
για να γυρίσει τελικά, ως ναυτικός, όλο σχεδόν τον κόσμο επί πέντε
χρόνια και τελικά να απελαθεί οίκαδε απ’ την Αμερική. Σ’ όλη αυτή
την περίοδο συσσώρευσε τραυματικές εμπειρίες από μια δύσκολη ζωή,
χωρίς την προστατευτική σκιά του πατέρα, αλλά ωστόσο διατηρώντας τις
πλέον έντονες μνήμες και δεσμούς με τη γενέτειρα και στην καρδιά του
τη θαλπωρή της γιαγιάς του και τις νοσταλγικές εικόνες, που
αποτύπωσαν μέσα του τα ποιήματα του Κρυστάλλη και του Χριστοβασίλη.
Αλλά ευτυχώς γι’ αυτόν και για την τέχνη, που
με τόση αυταπάρνηση υπηρετεί, εκεί στα 22 του,
ο τροχός της μοίρας του γύρισε προς άλλη κατεύθυνση.
Αν και δεν είχε ολοκληρώσει τις εγκύκλιες
σπουδές του, εισήχθη στη σχολή θεάτρου του Κάρολου Κούν με υποτροφία
ως αριστούχος, την οποία
διατήρησε σ’ όλα τα έτη της θητείας του,
οπότε πλέον η ζωή του άρχισε να παίρνει νόημα και να
ξαναγεννιέται .
Εκεί λοιπόν κοντά
στο μέγιστο αυτό δάσκαλο του θεάτρου,
παρέμεινε στο πλευρό του και μετά την αποφοίτησή του επί 22
χρόνια, μέχρι το θάνατο
του Κ. Κούν, ερμηνεύοντας κλασικά και σύγχρονα έργα.
Κατά τη διάρκεια αυτή, είτε έπαιζε είτε όχι,
ήταν πάντα βοηθός του ως σκηνοθέτης, χορογράφος και δάσκαλος στη
Σχολή του Θεάτρου Τέχνης στην οποία δίδαξε επί σειρά ετών
αυτοσχεδιασμό και υποκριτική.
Κοντά σ’ αυτόν τον μεγάλο θεατράνθρωπο, κατά
ομολογία και του ίδιου του Γιώργου Αρμένη, στον οποίο πάντα
αναφέρεται με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, οφείλει την παιδεία, τις
αρχές και τις αξίες που του ενέπνευσε, οι οποίες μαζί με το ήθος που
τον διακρίνει, πυροδότησαν και ενδυνάμωσαν τη φλόγα που έκαιγε εντός
του για δημιουργία, ενώ παράλληλα
το καθαρόαιμο
λαϊκό στοιχείο, καταβολή αυτού του ηπειρωτικού πλούτου που κουβάλαγε
μέσα του, δεν άργησε να βγει
προς τα έξω και να μετουσιωθεί
όχι μόνο σε τρόπο της υποκριτικής του τέχνης, αλλά και να
σημαδέψει έντονα αρκετά
από τα έργα του.
Πολυσχιδές ταλέντο ο Γ. Αρμένης. Ηθοποιός, αλλά
και συγγραφέας και σκηνοθέτης
άφησε τη σφραγίδα
του με την
υποκριτική και μιμητική του δεινότητα σε πλείστα έργα που
πρωταγωνίστησε τόσο στο θέατρο, όσο και στη μικρή και μεγάλη οθόνη
δηλαδή τηλεόραση και κινηματογράφο.
Παράλληλα έγραψε για το θέατρο 7 έργα με
επιτυχία, όπως «η Qπρόβα», «μαντζουράνα στο κατώφλι γάιδαρος στα
κεραμίδια», κ.α., τρία μονόπρακτα και δύο παιδικά. Επίσης 7 σειρές
για την τηλεόραση, όπως «σιγά η πατρίδα κοιμάται», «το σόι», σε
μερικές απ’ τις οποίες έπαιξε ο ίδιος, ενώ σκηνοθέτησε πληθώρα έργων
Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, αλλά και του ίδιου, σε πολλά απ’ τα
οποία πρωταγωνίστησε ο ίδιος σε έργα που παρουσιάστηκαν από τον
Ν.Ε.Θ. και άλλους
σοβαρούς θεατρικούς φορείς, όπως τα Δ.Η.Π.Ε.Θ.Ε. Βέρροιας, Σερρών,
Αγρινίου, Λάρισας και Εθνικό Θέατρο.
Στην μεγάλη οθόνη πρωταγωνίστησε στην ταινία
του Π. Βούλγαρη «όλα είναι δρόμοι», του Σάββα Καλύβα «Αμέρικα» και
πήρε μέρος στην ταινία του Θ. Αγγελόπουλου « Το λιβάδι που δακρύζει»
και στη «σκόνη» του Τ. Ψαρρά.
Απέσπασε πολλές τιμητικές διακρίσεις και
βραβεία, όπως το βραβείο
«Φώτης Πολίτης», το πρώτο βραβείο αντρικού ρόλου στα φεστιβάλ
Θεσσαλονίκης και Δράμας αντίστοιχα για τις ταινίες «Όλα είναι
δρόμοι» και «Αμέρικα», εξάλλου η Συνομοσπονδία μας τον βράβευσε στην
κορυφαία εκδήλωση των Ηπειρωτών στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το
1999.
Ήδη έχει διαγράψει μια σαραντάχρονη πορεία ζωής
και δημιουργίας στο θέατρο, μετά δε το θάνατο του Κάρολου Κούν
παραμένει ως γνήσιος συνεχιστής του Θεάτρου Τέχνης, ιδρύοντας το Νέο
Ελληνικό Θέατρο και την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Ν.Ε.Θ.
την οποία διευθύνει, διδάσκοντας μαζί με διακεκριμένους
ανθρώπους του Θεάτρου.
Φέτος λοιπόν γιορτάζει την επέτειο αυτής της
μακρόχρονης σαρανταετούς
προσφοράς και διδασκαλίας και των δέκα χρόνων από την ίδρυση του
Ν.Ε.Θ. και της Σχολής του, συνεχίζοντας να υπηρετεί την τέχνη του με
τον ίδιο εφηβικό ενθουσιασμό, υψηλό ήθος, με αταλάντευτες αρχές και
έρωτα αποτελώντας πρότυπο συνεπούς μύστη της υποκριτικής τέχνης. Γι’
αυτή την προσωπικότητα και το έργο του θα αναφερθούν διεξοδικότερα
με αναλυτικές αναφορές οι διακεκριμένοι στον τομέα τους
Κώστας Γεωργουσόπουλος κριτικός θεάτρου, Παντελής Βούλγαρης
σκηνοθέτης, Βασίλης Γκουρογιάννης λογοτέχνης και Δημήτρης
Παπαχρήστος λογοτέχνης.
Σε μας τους Ηπειρώτες δεν μένει παρά να τον
ευχαριστήσουμε για την μεγάλη αυτή προσφορά του στον πολιτισμό μας
και να αισθανόμαστε έντονα την ικανοποίηση της κοινής ρίζας, η οποία
και κάνει πάντα εμφανή την παρουσίας της στο προσωπό του και στο
έργο του.
◄Η
εκδήλωση για τον Γιώργο Αρμένη