Νίκος Χουλιαράς
Γεωργία Λαδογιάννη Επ. Καθηγήτρια
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων τμήματος Φιλολογίας
Οκτώβριος
2009
Ο Νίκος Χουλιαράς οσμίστηκε το χάος. Και το φώτισε. Με χρώμα.
Με μουσική. Με στίχο. Με αφήγηση. Κι είδε το ανθρωπάκι μέσα στο
χάος. Να κοιτάει το χάος. Να πηδάει μέσα στο χάος. Να βγαίνει από το
χάος ένας μικρός χαώδης, αθώος, λοξός, καταχθόνιος και κωμικός
Λούσιας.
Το χάος μπορεί ακόμη να έχει το σχήμα των
ομόκεντρων κύκλων, ίδιων με αυτούς που σχηματίζει στην
επιφάνεια της λίμνης η πέτρα που πετάμε, και τότε η
αφήγηση ξετυλίγεται συνειρμικά, σε επάλληλους κύκλους
γύρω από ένα κέντρο, όπως το κέντρο στο μυθιστόρημα
Ζωή, την άλλη φορά (Νεφέλη 1985), που είναι το
πανταχού παρόν δισυπόστατο -εικαστικό και αφηγηματικό-
«ανθρωπάκι», ο ήρωάς του.
◄πίσω στο Νίκο Χουλιαρά