Άρης Κωνσταντινίδης
«Ο Πρωτομάστορας της
Ελληνικής Αρχιτεκτονικής»
Άρης Κωνσταντινίδης
Ο Άρης Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1913. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Γερμανία, στο Πολυτεχνείο του Μονάχου από το 1931 μέχρι και το 1936. Εργάστηκε στην Πολεοδομία της Αθήνας (1938-1942) και μετά τον πόλεμο στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων. Υποκινημένος από τη πίστη του ότι η αρχιτεκτονική αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα, ανέλαβε Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Μελετών του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (1955-1957) και Προϊστάμενος και ειδικός σύμβουλος της Υπηρεσίας μελετών του ΕΟΤ (1958-1967 και 1975-1978). Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (1968-1970), ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1978) και αντεπιστέλλον μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου (1985).Παράλληλα, σχεδίασε και επίβλεψε την κατασκευή εργατικών κατοικιών και ξενοδοχείων (Ξενία) καθώς και ιδιωτικών κατοικιών.
Υπήρξε ο εισηγητής στην ελληνική αρχιτεκτονική της έννοιας της τυποποίησης στη σύνθεση και στη κατασκευή. Έτρεφε ιδιαίτερο σεβασμό για την ανώνυμη αρχιτεκτονική της υπαίθρου γεγονός που αποτυπώνεται στη δημοσίευση του βιβλίου «Στοιχεία Αυτογνωσίας- Για μιαν αληθινή αρχιτεκτονική» (1975).
Η αρχιτεκτονική ήταν για τον Κωνσταντινίδη φιλοσοφία ζωής της οποίας την ιστορικότητα προσπάθησε να αναδείξει. «Με το έργο του- όπως σημειώνει ο γιος του Δημήτρης Κωνσταντινίδης- δημιουργεί έναν μοναδικό, για τη χώρα του, αρχιτεκτονικό δρόμο που οδηγεί σε μία σύγχρονη ελληνική αρχιτεκτονική, η οποία επειδή πατάει γερά στα σύγχρονα διδάγματα και τις ανάγκες της σημερινής εποχής ξέρει ταυτόχρονα να αφομοιώνει την ουσία και όχι τη μορφή της αρχιτεκτονικής παράδοσης του τόπου του».
Άρης Κωνσταντινίδης
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του Άρη Κωνσταντινίδη. Οι αρχές της διαφάνειας, της ειλικρίνειας και της λακωνικότητας είναι εμφανείς στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων (1965/6), μέρος ευρύτερου σχεδίου διαμόρφωσης δημόσιων χώρων της πόλης, π.χ. του πάρκου Λιθαρίτσια, του αναψυκτηρίου «Όασις» και άλλων κτηρίων που δεν πραγματοποιήθηκαν. Το Μουσείο ανοίγεται προς το τοπίο μέσα από αίθρια που επιτρέπουν στο φυσικό φως να φθάνει στην καρδιά του. Επιφάνειες γυαλιού αντικαθιστούν τους συμπαγείς τοίχους με εικόνες της πόλης, της λίμνης και των γύρω βουνών. Το αυξομειούμενο ύψος των αιθουσών έκθεσης (τρία και πέντε μέτρα) δίνει ρυθμό στην περιδιάβαση. Οι αισθήσεις αυτές, μικρές εκπλήξεις που αναπτύσσονται στο βάθος χρόνου μιας επίσκεψης, δεν προκαλούνται από διακοσμητικά τεχνάσματα αλλά από την ίδια την κατασκευή. Τα υλικά χρησιμοποιούνται διακριτικά, η κλίμακα είναι ανθρώπινη και η θέση του οικοδομήματος μέσα στον φυσικό περίγυρο αποτελεί το μοναδικό καλλωπισμό του.
Το έτος 2008 έχει ανακηρυχτεί έτος Άρη Κωνσταντινίδη ενώ παράλληλα η πολιτεία τιμώντας την εμβληματική για την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του Κωνσταντινίδη θεσμοθέτησε το βραβείο «Άρης Κωνσταντινίδης» για τους φοιτητές των αρχιτεκτονικών σχολών.
«το επάγγελμα της αρχιτεκτονικής είναι ένα λειτούργημα πνευματικής καλλιέργειας και υπεροχής»
Άρης Κωνσταντινίδης
