Αυτές που ζήσανε σε δύο κόσμους
της Γεωργίας Σ. Σκοπούλη
εκδόσεις Oasis Publications, 2015
Το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών και οι εκδόσεις
ΟΑΣΙΣ παρουσιάζουν την Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016 και ώρα 8.30
μ.μ., στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δημήτρης Χατζής», το βιβλίο της
Γεωργίας Σ. Σκοπούλη, «Αυτές που ζήσανε σε δύο κόσμους».
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Διονύσης Δρόσος,
Καθηγητής Ηθικής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων,
η Φιλόλογος, πρώην Σχολική Σύμβουλος
Βούλα Σκαμνέλου και
η συγγραφέας.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός
Δανάη Τζίμα.
Την εκδήλωση θα συντονίσει η
Βούλα Σκαμνέλου.
Όπως αναφέρεται στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ: «H
Γεωργία Σκοπούλη παρουσιάζει τη ζωή 23 γυναικών που
μετανάστευσαν από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες προς την Ελλάδα.
Γυναίκες από 30 ως 67 ετών, γυναίκες πονεμένες, ατσαλωμένες, με
τη δική τους μόρφωση και κουλτούρα, διηγούνται τις ζωές τους. Οι
ιστορίες που έχει συλλέξει η δημοσιογράφος Γεωργία Σκοπούλη
είναι ενδιαφέρουσες γιατί μέσα από την απλότητα και την
αμεσότητά τους μας φέρνουν σε επαφή με όσα κρύβονται πίσω από
κάθε λογής στερεότυπα. Η Ιρίνα, η Βανέσα, η Νόρα, η
Ντουμπράβσκα, η Μπεάτα και οι υπόλοιπες μας βοηθούν να
κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον εθνικό καθρέφτη».
Η Γεωργία Σκοπούλη γεννήθηκε το 1950 στην
Πεδινή Ιωαννίνων, όπου και επέστρεψε από το 1989. Ασχολήθηκε με
τη δημοσιογραφία περισσότερα από είκοσι χρόνια. Έχει γράψει τα
βιβλία: "Αυτές που γίναν ένα με τη γη", Δωδώνη 2007, "Μα πρέπει
να έχεις κάτι να πεις", Δωδώνη 2003, και "Ο Γιατρός", Δωδώνη
2009.
Από το σημείωμα της συγγραφέα
Η ανάγκη, είπαν
που μας έφερε εδώ
που μας έδιωξε
από του σπιτιού μας τη γαλήνη
και την αγαπημένη πατρίδα.
Κάθε γυναίκα έρχεται εδώ
από ζόρι
όχι από το κέφι της
...Τα γκρέμισαν όλα
και μείναμε στο δρόμο
ο μόνος δρόμος η φυγή.
Για τα παιδιά μας πιο πολύ
και για τα εγγόνια
για το Μέλλον, είπαν
Και κανείς δεν μίλησε
γι’ αυτές τις γυναίκες
Κανείς
Μόνο όσοι τις χρειάστηκαν
Ήταν και είναι ανεκτίμητη
η προσφορά τους
Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν
σ’ ένα σύστημα διαφορετικό
το Σοσιαλιστικό
Δυο αλλιώτικες ζωές...
Γυναίκες από 30 μέχρι 67 χρονών
γυναίκες πονεμένες
ατσαλωμένες
Με τη δική τους μόρφωση
και την κουλτούρα
κι’ έναν άλλον αέρα
Μου διηγήθηκαν τη ζωή τους εκεί
απ’ όταν τη θυμούνται και μέχρι που
έφυγαν
Για τα χρόνια τους τα παιδικά
για τα σχολεία και τις σπουδές
και το επάγγελμα
Είχαν να πουν και για τους γονείς
τους παππούδες και τις γιαγιάδες
τις γενιές τις προηγούμενες.
Μιλάνε τα ελληνικά
αγάπησαν την Ελλάδα
Με ρωτούν το Πώς και το Γιατί
Πώς τις βρήκα;
Ρωτώντας και ψάχνοντας
Δεν γνώριζα καμιά
Σιγά-σιγά
Από χωριό σε χωριό κι από πόλη σε πόλη
Ζουν κι εργάζονται σε ελληνικά σπίτια
Κάνουν τις νοσοκόμες χωρίς να είναι
Υπηρετούν ηλικιωμένους και ανήμπορους
Κατάγονται από πρώην Σοσιαλιστικές χώρες
Από τις εικοσιτέσσερις γυναίκες μόνο μια
αρνήθηκε να μιλήσει
Οι υπόλοιπες δέχτηκαν με μεγάλη χαρά
Σαν να περίμεναν
Ήταν πρόκληση και ξάφνιασμα
Που κάποιος θέλησε να τις ακούσει
Και να γράψει για τη ζωή τους
Τις ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη!
Και το Γιατί;
Ήταν και δική μου ανάγκη και ερώτημα
Όπως και ερώτημα εκατομμυρίων ανθρώπων
πάνω στη γη
Που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο
Ειρηνικό
Που επίκεντρο θα είναι ο άνθρωπος και η
ευτυχία του
Και όχι το κέρδος
Σε έναν κόσμο που οι ισχυροί
Δεν θα βομβαρδίζουν τους λαούς
Και μετά θα περιθάλπουν πρόσφυγες...
Πώς βίωσε ο απλός άνθρωπος τον
Σοσιαλισμό;
Πώς βιώνει τον Καπιταλισμό;
Ήταν καλύτερα τότε;
Είναι καλύτερα τώρα;
Για ποιον;
Πώς κι έγινε ένας ολόκληρος κόσμος να
καταρρεύσει;
Πώς κι έγινε ο ένας κόσμος να αγοράσει
τον άλλον «με ένα μπλουτζίν και δυο μπανάνες»;
Δίνει απαντήσεις το βιβλίο;
Γεωργία Σ. Σκοπούλη
13 Οκτώβρη 2015
τον φάκελο «βιβλίο»
τον διαβάσανε:
αριθμός επισκεπτών