"Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"

της Κατερίνας Ντάση

Ο Σύλλογος των Απανταχού Διστρατιωτών Άρτας, η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος και οι εκδόσεις Εντύπωσις  σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ της Κατερίνας Ντάση

την Παρασκευή 15 Απριλίου 2016 και ώρα 18.30

στο Πνευματικό Κέντρο Ηπειρωτών, Κλεισθένους 15-Αθήνα.

Για το βιβλίο, τον εθελοντισμό και την εθελοντική αιμοδοσία θα μιλήσουν οι:

 

1. Αντώνης Κοντός, παιδίατρος, πρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Διστρατιωτών Άρτας.

2. Αλεξάνδρα Σταμουλακάτου, τ..Διευθύντρια αιματολογικού εργαστηρίου Νοσ. Παίδων ¨Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ».

3. Τάσος Χατζής, παιδίατρος, εντατικολόγος, Διευθυντής ΜΕΘ, τ. Πρόεδρος Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.

 

Παρέμβαση θα κάνουν:

ο Πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος Γιώργος Δόσης &

ο Κώστας Ματάτσης, από τις εκδόσεις Εντύπωσις.

Η συγγραφέας θα κλείσει την παρουσίαση.

Το συντονισμό της εκδήλωσης θα έχει ο δημοσιογράφος Χρήστος Μέγας.

 

   

   

Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Βιβλίο της Κατερίνας Ντάση       

 

Παρουσίαση από το

Θωμά Μπάκα Αναπλ. Καθηγητή

του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών

 του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

 

(Σάββατο 13-02-2016      

Αίθουσα: «Θεοφάνειος» -ΠΡΕΒΕΖΑ      

 

Όταν αποφασίζει κανείς να εκθέσει τις σκέψεις του στο χαρτί, αποφασίζει ταυτόχρονα να εκτεθεί και να κριθεί ο ίδιος για τις σκέψεις και τις κρίσεις του, τόσο αυτές που αποκαλύπτονται, όσο και αυτές που παραμένουν άδηλες ή υπαινικτικές.

Η συγγραφέας Κατερίνα Ντάση αποκαλύπτει πράγματι τις σκέψεις και τις ευαισθησίες της απέναντι στα μεγάλα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα μέσα από αυτό το μικρό, αλλά περιεκτικό σύγγραμμα που περιγράφει και αναλύει τη μεγάλη αξία της εθελοντικής δράσης και προσφοράς αίματος μέσα από ένα παραμύθι με τον τίτλο «Η Γέφυρα της ζωής»

Αναλαμβάνει αυτό το έργο, αυτή την πρωτοβουλία ως μια ευαίσθητη και στοχαστική παρουσιάστρια και ταυτόχρονα σχολιάστρια της διαχρονικής κοινωνικής πραγματικότητας που την προβληματίζει, της γεννά ερωτήματα και αμφιβολίες αλλά και συχνά την πληγώνει.

Τοποθετεί όλη την αφήγηση σε ένα χωροχρονικό πλαίσιο εύκολα κατανοητό στα παιδιά, για τα οποία προορίζεται η συγγραφή του, με στόχο να προσληφθούν και να οικειοποιηθούν όλα όσα περιλαμβάνονται στο κείμενο αλλά και σ’ εκείνα που καλλιεργούνται στη φαντασία τους.

Το πόνημα της Κατερίνας Ντάση που είναι μια σημαντική πρωτοβουλία και καρπός αξιέπαινης προσπάθειας βρίσκει έναν προσιτό τρόπο προσέγγισης των παιδιών για την καλλιέργεια εθελοντικής συνείδησης για την αιμοδοσία και την εθελοντική προσφορά αίματος, μέσα από το παραμύθι και το θεατρικό δρώμενο.

Η ίδια αναφέρει στο εξώφυλλο του βιβλίου ότι το παραμύθι αυτό που εκτυλίσσεται στο μυθικό ποταμό Αχέροντα και τη γύρω περιοχή αξίζει να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους για τα μηνύματα του εθελοντισμού που περνά και κύρια για την πολύ μεγάλης σημασίας μη αμειβόμενη προσφορά- αίματος, την εθελοντική αιμοδοσία.

Η ευαισθησία και το ενδιαφέρον της να καταπιαστεί με ένα τόσο σημαντικό κοινωνικό θέμα την αναδεικνύει σε μια εξαίρετη μελετήτρια ενός κοινωνικού προβλήματος, που τόλμησε και μετέφερε σε μια γλώσσα κατανοητή και σε μια μορφή πολύ προσιτή και αγαπητή στα παιδιά.

Γνώρισα τη συγγραφέα Κατερίνα Ντάση πρώτη φορά ως εκπαιδευτικό, Διευθύντρια δημοτικού σχολείου στην Άρτα, πριν μερικά χρόνια, όταν με τις πρωτοβουλίες της ανέδειξε τη σχολική μονάδα, της σε ένα σημαντικό πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής και στη συνέχεια τη γνώρισα ως πνευματικό άνθρωπο και συγγραφέα που με την εργατικότητά της και το ταλέντο της ασχολείται με τη συγγραφή αξιόλογων βιβλίων.

 

Στη σημερινή εκδήλωση έχω την τιμή να παρουσιάσω σε σας ένα από τα πιο πρόσφατα έργα της που έχει τον τίτλο «Η Γέφυρα της ζωής», και το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εντύπωσις».

Πρόκειται για ένα έργο που ασχολείται όπως ανέφερα πιο πριν με την εθελοντική δράση και την εθελοντική αιμοδοσία.

Αυτό το έργο της έχει πολλά προσόντα για παιδικό βιβλίο. Έχει πάνω απ’ όλα απλότητα και διαύγεια στη διατύπωση, καθαρή διάταξη της ύλης, αλλά ταυτόχρονα έχει συντομία και παραστατικότητα στην αφήγηση ώστε να γίνεται εύκολο στο διάβασμα.

Μέσα από τις σελίδες του η συγγραφέας επιδιώκει να απαντήσει με απλό και κατανοητό τρόπο, σε καθημερινά ερωτήματα και προβληματισμούς όλων μας για τις αξίες που πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά μας, για την αλληλοβοήθεια και τη συνεργασία χωρίς ανταλλάγματα.

Πρόκειται για μια έκδοση που συγκεντρώνει τη φιλοσοφία του εθελοντισμού σ’ ένα μικρό βιβλίο γραμμένο για παιδιά και από αυτό φαίνεται η ιδιαίτερη ευαισθησία της συγγραφέα Κατερίνας Ντάσση να καταπιάνεται με θέματα επίκαιρα και με αξίες διαχρονικές.

Αξίζει ιδιαίτερα να τονισθεί η τάση της συγγραφέα να συνδυάζει το αξιακό με το πραγματολογικό στοιχείο καθώς και ο τρόπος της να δίνει τις αδρές γραμμές των θεμάτων και των περιγραφών που παρουσιάζει. Ξέρει να μιλά στην ψυχή του αναγνώστη και ιδιαίτερα της παιδικής ηλικίας που έχει απορίες και προβληματισμούς, και αυτό δεν είναι καθόλου μικρή αρετή του βιβλίου και της συγγραφέα που το έγραψε.

Πρόκειται για ένα έργο το οποίο γράφτηκε από την ιδιαίτερη ευαισθησία της συγγραφέα για την ανάδειξη των διαχρονικών αξιών της κοινωνίας, την οποία δείχνει και στα άλλα έργα της. Πέρα όμως από αυτό η συγγραφέας ωθήθηκε στη συγγραφή του από το επιστημονικό της υπόβαθρο, την ευρύτερη παιδεία της, αλλά και από το πάθος της να προσφέρει στην παιδική ηλικία και από ένα άλλο βάθρο, πέρα από αυτό της παιδαγωγού, από το βάθρο της συγγραφέα. Είναι κατάθεση αγάπης για τα παιδιά και τις αξίες της ζωής, για τις οποίες συνέχεια αγωνίζεται μέσα από διάφορες θέσεις.

Το νέο αυτό βιβλίο κοσμείται από ένα εξώφυλλο με πολύ καλή εικονογράφηση και φόντο τη γέφυρα στο ποτάμι. Μια γέφυρα που ενώνει και δίνει το μήνυμα της συνέχειας της ζωής. Μόνο από το εξώφυλλο το οποίο θα αντικρύσει για πρώτη φορά ο αναγνώστης ο οποίος ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί για τη γέφυρα της ζωής δε θα μπορέσει να αντιληφθεί τις αρετές του συγγράμματος που είναι αρκετές.

Θα πρέπει να το ξεφυλλίσει και να το μελετήσει. Εκεί θα διαπιστώσει ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αξιόλογο σύγγραμμα χωρίς μεγαλοστομίες και ηθικόλογες δεοντολογικές διακηρύξεις κατά την παρουσίαση και εξέλιξη της μικρής ιστορίας που περιγράφει.

Ο τίτλος του βιβλίου και η συνεχόμενη ροή του κειμένου υπόσχονται στον αναγνώστη μια ευχάριστη και συναρπαστική μελέτη.

Η συγγραφέας καταφέρνει με το βιβλίο της να κατατοπίσει τον αναγνώστη και να δώσει ολοκληρωμένη εικόνα για την εθελοντική δράση μέσα από τη φανταστική ιστορία που εκτυλίσσεται ανάμεσα στα δύο παιδιά.

 

«Η γέφυρα της Ζωής»  και η πλοκή της ιστορίας  κινείται  ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα, η οποία πλοκή εμπλουτίζεται με την εξαίρετη εικονογράφηση της Μαρίας Σινάνογλου,

«Μια φορά κι έναν καιρό, σε πολύ μακρινές εποχές, υπήρχε μια κοιλάδα με την παράξενη ονομασία Εθελουσία...». Ο ποταμός Αχέροντας τη χώριζε την κοιλάδα στα δύο και γινόταν σύνορο ανάμεσα στις δύο διαφορετικές χώρες, που βρίσκονταν στις όχθες του .Στη μια πλευρά ήταν η Χώρα της Θλίψης και του Πόνου και  στην άλλη πλευρά ήταν η Χώρα της Ζωής. Μια μέρα ένα αγόρι με το όνομα Εθελοντής πήγε  βόλτα στο ποτάμι κι εκεί γνώρισε  ένα κορίτσι, που την λέγανε  Αμηχανία...

Και το ταξίδι στη γέφυρα της Ζωής αρχίζει! Έχοντας ως στόχο να μεταδώσει σε μια μεγάλη ανθρώπινη αλυσίδα, σε  όλους μας,  την αξία του εθελοντισμού, της εθελοντικής συνείδησης, της αλληλεγγύης,  κυρίως όμως της εθελοντικής προσφοράς αίματος που φτάνει να γίνεται η γέφυρα της ζωής όταν ο συνάνθρωπός μας  έχει ανάγκη από  μία φιάλη αίμα.

Ο τίτλος και μόνο προσδίδει και τον λόγο που γράφτηκε το παρόν βιβλίο, καθώς μία γέφυρα γίνεται σύμβολο, για τη σωτηρία  μιας ανθρώπινης ζωής.

Με γλαφυρό τρόπο απαντώνται μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο χορήγησης αίματος, την αιμοληψία, τις ομάδες αίματος, μέσω μιας όμορφης ιστορίας που διαδραματίζεται στην μυθική κοιλάδα Εθελουσία.

 

Ο μυθικός ποταμός Αχέροντας είναι το σύμβολο προσφοράς ζωής στην κοιλάδα Εθελουσία καθώς εκεί διαδραματίζεται όλη η πλοκή του παραμυθιού.

Η προσφορά  αίματος και η μετάδοση του μηνύματος πως όλοι πρέπει να γίνουμε εθελοντές αιμοδότες αποτελεί και το κεντρικό μήνυμα της όμορφης αυτής ιστορίας που περιέχει μυθολογικά και τοπικά στοιχεία από την μυθική Αχερουσία λίμνη, τη σημερινή εύφορη  κοιλάδα του Φαναρίου του Ν. Πρέβεζας, εκεί που ο μυθικός ποταμός Αχέροντας έχει γράψει την δική του μεταφυσική ιστορία.

Και η αρχή πρέπει να γίνει από την εκπαίδευση , ώστε το παιδί να μαθαίνει πως οι ανιδιοτελείς και εθελοντικές πράξεις είναι αυτές που προσδίδουν αξία στη ζωή.

Η Κατερίνα δεν αφήνει τίποτα να περνά απαρατήρητο από το Φανάρι της έμπνευσής της και παίρνει στοιχεία από τη μυθολογία μας, υφαίνει με την λαϊκή μας παράδοση και υμνεί με τις εικόνες της φύσης του Φαναρίου και μιλά για τον Αχέροντα, για τις Ρούσες, θέλοντας να συμβολίσει έτσι πως πολλές φορές οι άνθρωποι  μοιρολατρικά αποδέχονται πολλές καταστάσεις και δεν προσπαθούν να αλλάξουν την πραγματικότητα με δράση και έργο.

Δεν φτάνουν μόνο τα λόγια και οι ευχές χρειάζεται δράση, προσπάθεια και το συγκεκριμένο βιβλίο δείχνει δρόμο, δίνει λύσεις, κινητοποιεί τους ανθρώπους, προσφέροντας τελικά και το αποτέλεσμα της δράσης, της προσπάθειας με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, δίνοντας αίσιο τέλος στην ιστορία  αλλά και  στην αλλαγή της κοινωνίας της Χώρας του Κακού. Αφού αλλάξουμε εμείς θα αλλάξει και η χώρα στην οποία ζούμε. Αφού γίνουμε εμείς ευαγγελιστές του καλού και εφικτού, θα έχουμε θετικά αποτελέσματα.

Αρκεί να υπάρχει μέσα μας η αγάπη για τον συνάνθρωπο και τη ζωή, η αγάπη για όλα τα πλάσματα και τα καλά που μας χάρισε ο Θεός.

Στα ερωτήματα εάν

Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τις νέες γενιές στις αξίες της αλληλεγγύης , του εθελοντισμού, της αιμοδοσίας και στον σεβασμό του κοινού καλού;

 

Πρέπει να τους δείξουμε τι μας δίνει ικανοποίηση-χαμόγελο και κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα της ζωής όπως και να βρούμε το ουσιαστικό νόημα της ζωής

Οι νέοι μας χρειάζονται μόνο  ευκαιρίες ή και  τρόπους  για να δοκιμαστούν και  να ανθήσουν.........

Τελικά πώς θα περιγράφαμε την εθελοντική συνείδηση;

Πια είναι η αξία της εθελοντικής αιμοδοσίας;

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα απαντά το βιβλίο και δηλώνει με σαφήνεια με τη βοήθεια των δύο παιδιών, τον Εθελοντή και την Αμηχανία, πως μεγαλύτερη χαρά δεν είναι άλλη από το να δίνεις…..(Γιάννης Ρίτσος).

Η μαγική λέξη  επικοινωνία, είναι η γέφυρα που ενώνει τις απέναντι όχθες ιδεών, αντιθέσεων, χρωμάτων, φυλών, φίλων, και περνάει έτσι ο ένας στον τόπο του άλλου...

 

Γιατί τα χρόνια, ο καιρός που ζούμε αλλά και τα χρόνια που έρχονται θα καθιστά μεγάλη ανάγκη την δύναμη  της κάθε τοπικής «Αγκαλιάς»

 

Το βιβλίο «Η γέφυρα της ζωής» είναι  ένα βιβλίο που  κάνει  τα παιδιά να οραματιστούν ένα κόσμο αγάπης, ελπίδας, αδελφοσύνης, φιλίας, φιλοτιμίας, φιλοξενίας, εθελοντισμού, προσφοράς , επικοινωνίας , εθελοντικής αιμοδοσίας, αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού, αλληλοβοήθειας, διεθνισμού, συνύπαρξης, συνεργασίας, συνδημιουργίας, ήθους,  προσδοκίας, ανεξάρτητης σκέψης και νίκης του Καλού.

 

Τα μηνύματα που διατρέχουν το κείμενο του βιβλίου είναι πολλά και σημαντικά όπως τα μηνύματα  για εθελοντισμό, αλληλοβοήθεια, αλτρουισμό που βγαίνουν μέσα από τα λόγια των παιδιών:

 

«Στη χώρα μου…βοηθάμε τους ανήμπορους και ηλικιωμένους, κάνουμε παρέα σε μοναχικούς ανθρώπους δίχως να μας υποχρεώνει κανείς να το κάνουμε….», σελ. 10

 

Στην άλλη χώρα: «Κανείς δε νοιάζεται για το διπλανό του. Κανένας δε βοηθά από μόνος του, δίχως να τον αναγκάσουν. Όλοι κάνουν ότι δεν ακούνε και δε βλέπουν τον πόνο του άλλου», σελ. 10

 

«Εμείς εδώ ενδιαφερόμαστε για όλους και βοηθά ο ένας τον άλλον, δίχως να μας το ζητήσει κανείς και χωρίς να περιμένει καμιά ανταπόδοση», σελ. 40.

 

Για την παραμονή σε αυτά που έχουμε και ενάντια σε κάθε αλλαγή: «Δε θέλουμε ξένες συνήθειες στη χώρα μας, που μας αναστατώνουν τη ζωή. Μια χαρά είμαστε τόσα χρόνια», σελ. 30

 

Για την Ελπίδα:  Η Ελπίδα τελευταία ξεπήδησε από το κουτί της Πανδώρας….«Οι κάτοικοι αυτής της χώρας θα την πολεμήσουν, γιατί δε θέλουν νέες ιδέες που θα τους αλλάξουν τη ζωή, άσχετα αν κάτι τέτοιο θα τους κάνει τη ζωή πιο ωραία…», σελ. 32.

 

Για τη διάδοση των ιδεών: «Βοήθησέ με κυρία να τω πω και στα άλλα παιδιά…για να φύγει η θλίψη και ο πόνος από την καρδιά μας και να είμαστε χαρούμενοι», σελ. 33.

 

Η δεντροφύτευση: Τους βοήθησαν να φυτέψουν δέντρα, σελ. 44

 

Η δασκάλα μιλά για εθελοντισμό, σελ. 43.

 

Κλείνοντας τη σύντομη αυτή περιήγηση στο έργο της συγγραφέα αξίζει να επισημανθεί ότι είναι μεγάλη η προσφορά της όσον αφορά τη μεταφορά σημαντικών αξιών, μέσα από τη δράση και το λόγο των παιδιών γεγονός το οποίο διαγράφει σημαντικές προοπτικές για άλλα νεότερα έργα της.