Μιλάνο Φλεβάρης 2023

   

 

Εμπρόσθιο εσώφυλλο

 

Ο Ζήσης, νεαρός Έλληνας μηχανικός, την ημέρα της ορκωμοσίας του για την αναγνώριση της ιταλικής του υπηκοότητας, συναντά τον Κριστίνο, έναν Αργεντινό σκίπερ που είχε μετακομίσει στην Ιταλία, στον τόπο καταγωγής του, μετά την πτώση του Περόν. Ανάμεσά τους γεννιέται ένας δεσμός «άθικτος από τον χρόνο», που ισχυροποιείται από το κοινό τους πάθος για τη θάλασσα, τα ταξίδια με το ιστιοφόρο καθώς και τους μύθους που αφηγούνταν ο Ζήσης στη διάρκεια των διάπλων τους. 

Όταν ο Κριστίνο πεθαίνει, ο Ζήσης παραμένει ο μοναδικός φύλακας ενός μυστικού που απροσδόκητα του είχε εκμυστηρευτεί ο φίλος του στη νησίδα Διάπολο: «Είχαμε την ίδια γυναίκα, ο πατέρας μου κι εγώ…». Ένα ακανθώδες μυστικό, που ο Ζήσης θα ήθελε να λησμονήσει μετά τον θάνατο του φίλου του. Όμως η ανάκτηση ενός κρυπτογραφημένου μηνύματος, κρυμμένο στον πάτο  ενός σακιδίου που ο σκίπερ κουβαλούσε πάντα μαζί του, τον εξαναγκάζει, ανάμεσα σε χιλιάδες ερωτηματικά, να αντιμετωπίσει αυτό που ο Κριστίνο δεν είχε το θάρρος να κάνει στη ζωή του: να ξαναβρεί την Φλάμα, την κόρη που είχε αποκτήσει από την Αλέγκρα, την γυναίκα του πατέρα του. Σ’ αυτή την αποστολή τον βοηθά η Κοραλία, συγγραφέας και εκλεπτυσμένη διανοούμενη, που γνώρισε στη διάρκεια ενός αεροπορικού ταξιδιού και στην οποία νιώθει την ανάγκη να εξομολογηθεί τα πάνταˑ ακόμη και τις αμφιβολίες του για όσα ο ίδιος θεωρεί ότι δεν είναι παρά μια πρόκληση που ο Κριστίνο είχε προξενήσει. Μαζί ξεκινούν ένα ταξίδι στην Αργεντινή για να συσφίξουν τους δεσμούς, τον χρόνο και τις αποστάσεις που ο Κριστίνο είχε αφήσει στη μέση. 

Όσο βαστούν οι μέρες είναι ένα μυθιστόρημα που αφορά τον χρόνο, τις πατρίδες που ποτέ δεν λησμονήθηκαν, τις οικογενειακές σχέσεις που καθορίζουν, καλώς ή κακώς, τη ζωή των πρωταγωνιστών, τη φιλία και τα όσα είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε γι’ αυτήν. Είναι μια φυσική και συναισθηματική διαδρομή ανάμεσα στα ελληνικά νησιά, την χιλιανή έρημο, την αργεντινή πάμπα και τις ιταλικές μεγαλουπόλειςˑ «μια πολιτιστική πανσπερμία» που εξιστορεί θρύλους και ελληνικούς μύθους, ιστορίες και σύγχρονες πολιτικές, αναμνήσεις και λαϊκές δοξασίες που χρωματίζουν τη ζωή των πρωταγωνιστών, αλλά επειδή ακριβώς είναι τόσο καθολικές κατορθώνουν να προσδώσουν νόημα στη μνήμη ολονών μας.

 

Οπίσθιο εσώφυλλο

 

Ο Λεωνίδας Μιχέλης γεννήθηκε στα Γιάννινα. Ζει στην Ιταλία από το 1960. Είναι Ηλεκτρονικός μηχανικός, διδακτωρ Πολυτεχνείου της Μπολόνια (Bologna). Βρισκόμενος εκεί κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 1967, δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην πατρίδα του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Εργάστηκε σε μεγάλες βιομηχανίες στην Ιταλία και την Λατινική Αμερική και μετά σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Ζει στο Μιλάνο.

 

Έχει εκδόσει τη συλλογή διηγημάτων Los claveles del aire το 2007 και τα μυθηστορήματα L’agave di smeraldo το 2009, Il ragazzo di Jànina το 2013, από τα οποία το τελευταίο εκδόθηκε και στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Μελάνι, τον Οκτώμβριο του 2013 με τίτλο Το παιδί απο τα Γιάννινα και μια ακόμη συλλογή διηγημάτων L’ombra imperfetta (Η ατέλειωτη σκιά) πάλι το 2013.

Το μυθηστόρημα Al passo delle cicogne biαnche (Στο διάβα των ‘ασπρων πελαργών) το 2015 και το μυθηστόρημα Incontri sospesi (Μετέωρες συναντήσεις) το 2018. Την συλλογή διηγημάτων L’amore diseguale (Ανόμοιοι έρωτες) το 2020/

  

 

 

Οπισθόφυλλο

Πριν ξεκινήσει το ταξίδι είχε ζητήσει να δει το σπίτι. Άνοιξαν τα παραθυρόφυλλα στην Αλέγκρα. Το φως, είπε, απομακρύνει όλες τις σκουριές που ο χρόνος εναπόθεσε αφήνοντας τα γεγονότα απαράλλαχτα, ασάλευτα.

Κάτι τέτοιο είχε συμβεί με τα ρούχα της μητέρας της. Όταν, μετά από χρόνια, είχε μπει στο δωμάτιο γκαρνταρόμπα, είχε περάσει πολύς καιρός. Είχε οσφριστεί τα ρούχα της. Έγερναν τακτικά στις κρεμάστρες στο μισοσκόταδο. Μερικά από τα τελευταία ρούχα που είχε φορέσει είχαν διατηρήσει το άρωμά της αναλλοίωτο. Η ηρεμία του χρόνου είχε κρατήσει ανέπαφη ακόμη και την παρουσία της μητέρας της.

Η εικόνα στο έξώφυλλο

 Εξώφυλλο Όσο Βαστούν οι μέρες μας   εδώ