"Η Άρτα των λογοτεχνών και των περιηγητών"

Πανηπειρωτικός Σύλλογος Πατρών

Κυριακή 10 Μαρτίου 11.30 π. μ.

Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις «διαπολιτισμός» ένα εξόχως ενδιαφέρον για την ιστορία και τον πολιτισμό της Άρτας βιβλίο, με τον τίτλο «Η Άρτα των λογοτεχνών και των περιηγητών – Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας». Πρόκειται για μια συλλογή και ανθολόγηση κειμένων, την επιμέλεια των οποίων έκανε ο φιλόλογος εκ Χαλκιάδων Άρτας και πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Πάτρας Γιάννης Η. Παππάς. Το βιβλίο, με εξώφυλλο την  Παρηγορήτισσα και το θρυλικό γεφύρι της Άρτας και εισαγωγή του, επίσης, φιλόλογου εκ Κομμένου Άρτας Δημήτρη Βλαχοπάνου, καλύπτει ένα σοβαρό κενό στην πνευματική και πολιτισμική παράδοση της Άρτας και της ευρύτερης περιοχής.

Πρώτη παρουσίαση του βιβλίου γίνεται την Κυριακή 10 Μαρτίου 2013 και ώρα 11.30 π. μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πανηπειρωτικού Συλλόγου Πατρών. Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Μανώλης Μαγκλάρας, συγγραφέας και επίτιμος πρόεδρος του Πανηπειρωτικού Συλλόγου Πατρών, ο συγγραφέας Σταύρος Ιντζεγιάννης και ο επιμελητής της έκδοσης Γιάννης Η. Παππάς. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο Αλέξης Γκλαβάς. Την εκδήλωση πλαισιώνει το πολυφωνικό συγκρότημα του Πανηπειρωτικού Συλλόγου Πατρών.

Παρουσίαση του βιβλίου στην Άρτα αναμένεται να γίνει τις ημέρες του Πάσχα. 

«Πολλές φορές, που περιπλανιέμαι στα στενά σοκάκια της πόλης, αναρωτιέμαι ποια Άρτα έχω στο μυαλό μου», σημειώνει στον πρόλογό του ο Γιάννης Η. Παππάς. Και συνεχίζει: «Την Άρτα όπου έζησα τα εφηβικά μου χρόνια ή την Άρτα, που άλλαξε τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια. Γιατί έγιναν πολλά στην πόλη τα τελευταία 30 χρόνια που άλλαξαν την εικόνα της προς το χειρότερο. Η Άρτα ήταν κάποτε μια αστική πόλη την οποία και ’γω δεν τη γνώρισα στην ακμή της. Είχε τα αστικά της κτίρια, είχε μια αστική φυσιογνωμία και ταυτότητα. Αυτή η φυσιογνωμία της πόλης άλλαξε όταν άλλαξε και η κοινωνική της σύνθεση. Η Άρτα δεν είχε βιομηχανίες, είχε όμως μαζική παραγωγή κατοικιών με έλλειψη αρχιτεκτονικής, και βασικών πολεοδομικών κανόνων. Αποτέλεσμα να γίνει ένα μικρό αντίγραφο της Αθήνας. Οι εργολάβοι που ασέλγησαν στο σώμα της Ελλάδας ασέλγησαν και στο σώμα της Άρτας. Η πόλη μεταλλάχτηκε, αλλοτριώθηκε και πνίγηκε από τις πολυκατοικίες, εξαφανίζοντας από το σώμα της ό,τι θα μπορούσε να θυμίζει αισθητικές αξίες της παλιότερης εποχής.

Η σημερινή Άρτα είναι μια άλλη πόλη, μια καινούργια πόλη.

Με το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας ήθελα, δεν ξέρω αν το κατάφερα, να διασώσω μέσα από τα κείμενα που ανθολογώ, κάποιες πλευρές της πόλης που χάθηκε για πάντα. Να διασώσω ανθρώπινες μορφές, τοπία, ήχους, μυρωδιές από την Άρτα που χάσαμε και δεν πρόκειται ποτέ να ξαναζήσουμε. Γι’ αυτό πλάι στα λογοτεχνικά κείμενα υπάρχουν και τα κείμενα των περιηγητών τα οποία μας βοηθούν να αναπλάσουμε με την φαντασία μας την πόλη που χάθηκε, να περιπλανηθούμε στα σοκάκια της να ακουμπήσουμε αρχαίες πέτρες, να πιούμε νερό απ’ τα πηγάδια της, να συναντηθούμε με μορφές που, αν και χάθηκαν, περιπλανιούνται ακόμη γύρω μας σαν σκιές και ξαναζωντανεύουν μέσα από την αφήγηση, την περιγραφή και τις φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο βιβλίο».

Το εξώφυλλο του βιβλίου