Στα δόντια της μέδουσας

Άννα Μπουρατζή - Θώδα

 Εκδότης: Δρόμων

 

   

Ακούτε!

Βγαίνω απ' τα δόντια της Μέδουσας

και χουγιάζω να φύγουν οι λύκοι.

Το αίμα μου βουτάει στην οργή,

παίρνει λιθάρια απ' τα βουνά της

και πετροβολά.

Τι γυρεύετε απ' το λαό

αγρίμια μιαρά,

που θυμιατίζετε την αδικία;

Οι μυλόπετρες είναι άγιες,

αλέθουν σιτάρι για ψωμί

δεν κάνουν κιμά τα παιδιά μας...

Πού πάτε μέδουσες;

Η ρίζα γεννά αμέτρητες φλόγες,

να τρέμετε την οργή τους.

Ακούτε!

 

   

  

 

   

 

Η Άννα Μπουρατζή-Θώδα γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στο χωριό του αξιωματικού πατέρα της Γεωργίου Μπουρατζή, Βασιλόπουλο Ιωαννίνων. Το Δημοτικό το τελείωσε στο Καπλάνειο Ιωαννίνων και στην Αθήνα το Γ' Γυμνάσιο Θηλέων. Είναι Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Πειραιώς στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε στον Εφοριακό Κλάδο του Υπουργείου Οικονομικών.
Λογοτεχνικά έργα της: Τα ποιητικά, "Ηλιαυγές", "Ποτέ δε νύχτωσε στη χώρα μου", "Βροντή στο φως", "Χάι και Τάνκα", "Διαδρομή φλόγας", "Βάρδια του Τίγρη" (διηγήματα), "Βραβείο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Άννας Βεροπούλου-Φιλίνη", "Στο μάτι των καιρών", "Πατρίδα γη μου αίμα και πνεύμα ένα", "Ταξίδι με την κόρη του λοχαγού", "Πύρινοι κύκλοι πατρώας γης", που μελοποιήθηκε από τη μουσικό Μαρία Στούπη, "Όταν κατοικούσαν οι θεοί στον Όλυμπο", "Στων αιώνων το φάος".
Συμμετείχε με διηγήματα στην ομαδική έκδοση "Επταφωνίας Αναγνώσματα" και σε πολλές ανθολογίες, ενώ μεταφράστηκαν έργα της στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και γερμανικά. Παράλληλα ζωγραφίζει -στο ενεργητικό της καταγράφονται έξι ατομικές εκθέσεις και δέκα ομαδικές. Η Άννα Μπουρατζή-Θώδα είναι μόνιμη συνεργάτης της εφημερίδας "Πανηπειρωτική", άρθρα και κριτικές της δημοσιεύονται στις ημερήσιες εφημερίδες των Ιωαννίνων "Ήπειρος", "Πρωινά Νέα", στη "Θεσπρωτική" Ηγουμενίτσας, καθώς και σε διάφορα περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ), μέλος του Δ.Σ. της "Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας" και μόνιμη συνεργάτης στο "Στέκι Λόγου, Τέχνης και Παράδοσης" της Αδελφότητος Βασιλόπουλου Ιωαννίνων.

  

 

Άννα Μπουρατζή-Θώδα

 

Ευτυχία Πρίντζου

Τον Ιούλιο, ακούμπησαν σπονδές τα μαλλιά σου στο χώμα

και του μίσους το πρόσωπο κέρωσε.

Μια δέσμη ήλιου

Φλόγισε τα λουλούδια στο Σταυράκι

και μοιρολόγησαν σα μάνες

γοερά οι αχτίδες της.

Αυτές οι αχτίδες

ορμήνεψαν τη γη να βλαστήσει

και παπαρούνες χιλιάδες ξεπλήρωσαν το χρέος τους,

μέσα στις αρτηρίες του αιώνα

που κυλά αίμα ιερό

κι ακούν τα ελάφια της μνήμης τον αγέραστο άνεμο

π' όλο λικνίζει κι όλο ποτίζει τη συγκομιδή.

Εκεί άνθισαν κρίνα

που κράτησαν με πείσμα τον καρπό

και τα λιθάρια διάβασαν της λεβεντιάς τον όρκο

ανοίγοντας μια θύρα στον ορίζοντα.

Παρθένες ώρες,

σεργιάνι βγήκαν στον ουρανό με φλογέρες

κι έκλαψαν τα μάτια της Πίνδου

καθώς μια ομίχλη τα σκούπιζε

δορυφορούσα.

 

(Η Ευτυχία Πρίντζου, φιλόλογος της Ζωσιμαίας Σχολής, υπήρξε μια μαρτυρική μορφή των Γιαννίνων, δούλεψε σκληρά για την Αντίσταση, φυλακίστηκε και εκτελέστηκε μετά από μια δίκη σκοπιμότητας με στρατοδίκη τον Παττακό, που έγινε στα Γιάννενα για 114 πατριώτες. Το 1948 είχε καταδικαστεί πεντάκις σε θάνατο. Μετά από φριχτά βασανιστήρια οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα στο Σταυράκι μαζί με άλλους 16 πατριώτες — Α.Μπ.-Θ.)