Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Ο δημοσιογράφος ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΟΚΑΣ σας προσκαλεί στην παρουσίαση του

βιβλίου του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ,

με τίτλο:

"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ"

   

  

   

Μαρτυρίες συλληφθέντων αγωνιστών 40 χρόνια μετά το χτύπημα

στο κλιμάκιο του ΚΚΕ το 1974

Η παρουσίαση θα γίνει την Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014 και ώρα 7.30 μ.μ. στη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, Αθήνα - 1ος όροφος).

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ, δημοσιογράφος στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ, δημοσιογράφος

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

Θα σας περιμένω,

Λάμπρος Τόκας

 

    

 

 

Η εκδήλωση σε pdf

Περίληψη

Σ’ αυτό το βιβλίο φιλοξενούνται οι προσωπικές μαρτυρίες είκοσι αγωνιστών της Αριστεράς – και ενός πρώην ΕΣΑτζή. Οι συγκεκριμένοι αγωνιστές συνελήφθησαν μαζί με δεκάδες άλλους τον Φλεβάρη και τον Μάρτη του 1974, όταν η Ασφάλεια της Αθήνας επέφερε ισχυρό πλήγμα στις αντιδικτατορικές οργανώσεις του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, της Αντι-ΕΦΕΕ και του ΠΑΜ. Στη συνέχεια υπέστησαν άγρια βασανιστήρια από τα όργανα του στρατιωτικοφασιστικού καθεστώτος, επειδή αγωνίστηκαν για την ανατροπή της χούντας και για μια Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη και πραγματικά δημοκρατική.

Με τις συνεντεύξεις που παραχώρησαν και τις απαντήσεις τους στο κοινό ερωτηματολόγιο, οι εν λόγω είκοσι αγωνιστές περιγράφουν κατ' αρχάς τις συνέπειες από τα βασανιστήρια στην Ασφάλεια και στο στρατόπεδο Μπογιατίου. Κρίνουν αν και σε ποιο βαθμό δικαιώθηκαν οι αγώνες και τα ιδανικά όλων εκείνων που στην εξέγερση του Πολυτεχνείου διεκδικούσαν «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία - Εθνική Ανεξαρτησία». Και διατυπώνουν τελικά την άποψή τους για το αν και με ποιες προϋποθέσεις είναι εφικτή στις μέρες μας η κοινή δράση και συνεργασία των κομμάτων και κινημάτων της Αριστεράς.

Λάμπρος Τόκας

Ο Λάμπρος Τόκας είναι δημοσιογράφος και οικονομολόγος. Γεννήθηκε το 1951 στη Σαμωνίβα Θεσπρωτίας. Από το 1962 έζησε στην Αθήνα όπου, ως εργαζόμενος μαθητής, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Νυκτερινό Γυμνάσιο Καλλιθέας. Η ζωή του σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του αγωνιστή της Ειρήνης και βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη. Από τη Β’ Γυμνασίου, άρχισε να αναπτύσσει συνδικαλιστική δράση με το Σύλλογο Εργαζομένων Μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης (Σ.Ε.Μ.Μ.Ε.). Το φθινόπωρο του 1966, συνδέθηκε με τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Αγωνίστηκε για την ανατροπή της χούντας, αρχικά μέσα από τις γραμμές του Ρήγα Φεραίου και στη συνέχεια –από το καλοκαίρι του 1968– της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Οικονομική Σχολή Πράγας το 1980 και στη συνέχεια εργάστηκε στο Ριζοσπάστη, στον «902-Αριστερά στα FM» και σε άλλα έντυπα. Προσπάθησε να αξιοποιήσει τις γνώσεις και εμπειρίες του στην κατεύθυνση να γίνει πραγματικότητα το ιδανικό που είχε επιλέξει από μικρό παιδί: την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε: πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Τσεχοσλοβακίας, μέλος του Γραφείου της ΚΝΕ στη Σ. Δ. Τσεχοσλοβακίας καθώς και της Συντακτικής Επιτροπής του Ριζοσπάστη, μέλος στο Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας και πρόεδρος της Αδελφότητας «Το Ηρωϊκό Σούλι». Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και την Ελπίδα