Το νέο βιβλίο του ποιητή

Μίλτου Γήτα

"Ανακωχή"

   

 

Περισσότερα για τον ποιητή ►

    

Ποίηση από το νέο βιβλίο

 

Μαύρα Ρούχα

 

Μαύρα ρούχα.

Σκιώδης οι ψυχές κι ο ήχος μου μονότονος.

Είναι αργά. Δεν έχω υπομονή.

Περίμενα με πείσμα. Δεν είχα ύφος.

Ταπεινός κι όχι υβριστής

Θύτης του εαυτού μου.

Μαύρα ρούχα.

Κομμάτια οι ματιές και το χρώμα τους θαμπό.

Είναι αργά. Δεν έχω χρόνο.

Σπατάλησα με ορμή. Δεν είχα πρόθεση.

Διεκδικητής του δικού μου μηδενικού

κι όχι μηδενιστής των άλλων.

Μαύρα ρούχα.

Ρωγμές τα ποιήματα κι οι τίτλοι βιαστές.

Είναι αργά. Δεν έχω παραισθήσεις.

Βεβήλωσα με δάκρυα. Δεν είχα παρότρυνση.

Κωμικός κι όχι παράκαιρος,

παράσιτος του μυαλού μου.

Μαύρα ρούχα

στη θυμέλη.

 

 

Δεύτερε θλιμμένε μου εαυτέ

  

Σε κουβαλάω μαζί μου από παιδί

δεύτερε θλιμμένε μου εαυτέ.

 

Μέσα στη βροχή σε βρίσκω

στη ψυχή μου κάπου σε χάνω.

Μόνος μες στο βαγόνι να φοβάμαι

και το ταξίδι πριν ξεκινήσει τελείωσε,

το τραγούδι πριν τραγουδηθεί σιώπησε.

 

Σε κουβαλάω μαζί μου από παιδί

δεύτερε θλιμμένε μου εαυτέ

κι όσο εσύ πυροβολείς τόσο εγώ πεθαίνω.

Αδειάζεις την καρδιά μου κι όμως

είμαι πάλι εγώ στο βυθό να σε κοιτώ.

Στ’ άδυτα εγώ κι εσύ

κι όσο γεμίζω ρυτίδες εσύ νεανίζεις

κι όσο τρομάζω τόσο σφίγγεις τη θηλειά.

 

 

Η μέσα μου βροχή

 

Μέσα στο ρυθμό της βροχής χορεύει η ψυχή σου.

Τραγούδι σου το ανέφικτο κι η πλάνη μου υπαρκτή.

Σήκωσε τις μύτες των ποδιών σου να χαϊδέψεις τα σύννεφα,

να μιλήσεις με το Θεό.

Κλείσε τα μάτια

να περπατήσεις στα υγρά, φθινοπωρινά σοκάκια της πόλης

κι άκου τη βοή των ανθρώπων,

εκείνη τη σαγηνευτική που σε καθοδηγεί

μα συνάμα σε φοβίζει.

Η υγρασία παγώνει το κορμί.

Στερεύει από οξυγόνο η σκέψη μου

κι όμως

η μνήμη δεν κάνει λάθος,

με γυρίζει πίσω στους βροχερούς χειμώνες,

στο σπίτι που μεγάλωσα

στη σκοτεινή λίμνη που τόσα της είχα εξομολογηθεί.

Η μέσα μου βροχή, τα δάκρυα που άφησες φεύγοντας

και τα κομμάτια του έρωτα σου σκορπισμένα

στις βελούδινες στοές του χρόνου