Από το "Σημείωμα" του βιβλίου,
πήραμε "λίγα λόγια" της Γεωργίας Σκοπούλη

...............

Για τον αναγνώστη

Πόσο δύσκολο ήταν για μένα να μεταφέρω "τεχνικά" στο χαρτί αυτά που μου είπαν, όπως ακριβώς μου τα είπαν, χωρίς ν' αλλοιωθεί ο λόγος τους! Πόσο δύσκολο είναι ο ζωντανός ο λόγος να γραφτεί έτσι που να μπορεί να αναπαραχθεί ο ίδιος κι απαράλλαχτος...

Μεγάλες προτάσεις ή μικρές; κοφτές; Κόμμα, τελεία ή τίποτα; Ή μήπως άνω τελεία; Ερωτηματικό, θαυμαστικό ή σκέτη τελεία; Θα πείτε, όπως σου τάλεγαν δεν τάγραφες; Ναι! αυτό πάλευα, αυτό είχα συνέχεια στο νού μου. Εύκολο να το λες, δύσκολο να  το κάνεις.

Ο κανόνας μου ήταν: "Ακούω τη γυναίκα να μιλάει. Κι έτσι γράφω".  Στ' αυτιά μου ηχούσε συνέχεια η φωνή τους -ακόμα και τώρα! Πόσο τα κατάφερα; Ελπίζω δεν τις πρόδωσα.

Είχα ν' αντιπαλέψω και τους επίσημους κανόνες ορθογραφίας! Ο κυριότερος ο μη τονισμός των μονοσύλλαβων. Υπήρχαν όμως περιπτώσεις όπου όλο το βάρος της φράσης έπεφτε σ' ένα μονοσύλλαβο 'και', σ' ένα μονοσύλλαβο 'τι'. Προτίμησα να προδώσω τον κανόνα. Όχι τη γυναίκα.

Ευχαριστώ

Τις γυναίκες
Τον Κώστα Μπαλάφα
Τον Μιχάλη Μερακλή
Τους αφανείς

Γεωργία Σ. Σκοπούλη
Πεδινή, 13 Οκτώβρη 2006

 το βιβλίο της Γεωργίας Σκοπούλη ►