Ο Τελευταίος Σταθμός
Βιβλίο της Ελένης Δεληδημητρίου - Τσακμάκη
ζει μόνιμα στο
Μόναχο
Φωνές σβησμένες από τον χρόνο.
Το σκέφτηκα πολύ πριν πάρω την απόφαση να καταγράψω τις
μαρτυρίες αυτές και κάθε φορά αναρωτιόμουν τι θα ωφελούσε ένα
τέτοιο βιβλίο αφού έχουν προηγηθεί τόσα και τόσα με το ίδιο
θέμα.
Γνωρίζοντας όμως από κοντά τους ηλικιωμένους πια αυτούς
ανθρώπους, που με δάκρυα στα μάτια, μου εξιστορούσαν τη ζωή
τους, δείχνοντας τα σημάδια ακόμη στο σώμα τους που άφησαν οι
βουρδουλιές και οι κλωτσιές των δεσμοφυλάκων, ε, τότε είπα:
«Τέτοιου είδους μαρτυρίες δεν πρέπει να τις χαντακώνουμε, παρά
να τις ενσωματώσουμε στην ιστορία μιας εποχής που έγιναν τόσα
κακουργήματα σε αθώους ανθρώπους και χάθηκαν χιλιάδες ζωές.
Γι’
αυτό αυτά που άκουσα πρέπει να μείνουν έτσι αυθεντικά όπως μου
τα διηγήθηκαν, ως παράδειγμα στις επόμενες γενιές να ξέρουν πόσο
καταστροφικός είναι ο πόλεμος.
το εξώφυλλο του βιβλίου
το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Βιογραφικό Σημείωμα
Η Ελένη Δεληδημητρίου - Τσακμάκη
γεννήθηκε στο Ζαγγλιβέρι Θεσσαλονίκης. Μεγάλωσε στην Κατερίνη
στα μαύρα χρόνια του παγκοσμίου πολέμου. Παντρεύτηκε σε ηλικία
17 ετών και απόκτησε δυο κόρες και έναν γιο. Η οικονομικές
δυσκολίες την ανάγκασαν να φύγει μαζί με τον άντρα της το 1961
για τη Γερμανία. Συνταξιούχος σήμερα ζει μόνιμα στο Μόναχο μαζί
με την οικογένειά της και μοιράζει την ζωή της ανάμεσα στις δυο
πατρίδες. Την αγάπη της για το γράψιμο την ανακάλυψε σε ηλικία
54 χρόνων, όταν πια είχε ξεφύγει από την αγωνιώδη αναζήτηση
πόρων επιβίωσης και των πολλών οικογενειακών υποχρεώσεων.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης
Λογοτεχνών εδώ και δέκα χρόνια και έρχεται στην Ελλάδα μόνο για
μερικούς μήνες. Με την ευκαιρία αυτή θα μας μιλήσει σήμερα για
τον Ελληνισμό της Γερμανίας και για τα πρώτα δύσκολα χρόνια της
εγκατάστασης των Ελλήνων εκεί.
Μέχρι τώρα έχει εκδώσει
έντεκα
βιβλία:
-
Ο Τελευταίος Σταθμός
-
«πάνινη κούκλα»
-
«η απόφαση που δεν πάρθηκε»
-
«ο Άρης το παιδί του μετανάστη»
-
«τα δέντρα που δεν ρίζωσαν»
-
«Μαμά να ξανάρθεις»
-
«ταξιδιάρικα πουλιά»
-
«Στους Δελφούς με τον Ηνίοχο»
-
«το μπουκάλι που ταξίδευε» και
-
«ο Ασροπαλαμίδας ο προστάτης των
ζώων»
Επίσης έχει γράψει και θεατρικά
τον φάκελο «βιβλίο»
τον διαβάσανε:
αριθμός επισκεπτών