ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

κ. ΚΑΡΟΛΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΤΗΣ ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

ΓΙΑ ΤΑ «ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ ΧΩΡΙΑ» ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 3.11.07

 

Το έπος του ΄40, η κατοχή και η Αντίσταση, είναι σημείο αναφοράς στην ελληνική ιστορία.

  

Η αντίσταση του ελληνικού λαού θαυμάστηκε από ολόκληρο τον κόσμο. Η παλλαϊκή συμμετοχή σ’ έναν αγώνα άνισο, κι ίσως γι αυτό τόσο μεγαλειώδη, συγκλόνισε τη διεθνή κοινή γνώμη και συγκλονίζει ακόμη όσους αναζητούν στο παρελθόν το δρόμο για το μέλλον.

 

Στα βουνά και στις πεδιάδες, παλικάρια και λεβέντισσες με το όπλο στο χέρι, φυλακισμένοι, όμηροι, γενναίοι μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, ανυπάκουοι στις εντολές του κατακτητή, ένας λαός που αγωνίστηκε και κέρδισε τη μάχη της ελευθερίας.

 

Η Ήπειρος, όπως σε όλους τους αγώνες του Έθνους μας για ανεξαρτησία και δικαιοσύνη, βγήκε μπροστά.

 

Η Αντίσταση των Ηπειρωτών υπήρξε συνειδητή ενέργεια ελεύθερων στη σκέψη και στο φρόνημα ανθρώπων. Ήταν μία ηρωική απάντηση στον εισβολέα και κατακτητή, που κατέλυσε την ελευθερία τους.

Και το τίμημα που πληρώσαμε ήταν βαρύ. Οι αριθμοί για τις εκατόμβες των νεκρών, τα μαρτυρικά χωριά, τα ολοκαυτώματα δεν μπορούν να δείξουν το μέγεθος της θυσίας.

 

Είναι νωπές ακόμα στη μνήμη μου, η θλίψη, η οργή και η απόγνωση, που έβλεπα στα μάτια συνομήλικών μου, μαυροντυμένων γυναικών, μελαγχολικών παιδιών, που βίωσαν τη φρίκη της τυφλής βίας και καταστροφής, που έσπερνε ο κατακτητής, στη λογική των ασύμμετρων αντιποίνων.

 

Κομμένο Άρτας, Κρυοπηγή Ιωαννίνων, Παραμυθιά Θεσπρωτίας, Λιγκιάδες Ιωαννίνων, Κεράσοβο, Κεφαλόβρυσο, Μουσιωτίτσα, Γρεβενίτη, είναι μόνο μερικά από τα 185 ηπειρώτικα χωριά, που γνώρισαν την εκδικητική μανία των κατακτητών. 12.500 κατεστραμμένες οικίες, ανυπολόγιστες ζημιές στην οικονομία, 2.000 εκτελεσθέντες και χιλιάδες άλλοι εκτοπισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

 

Στοιχειώνουν ακόμα τη θύμηση μου οι μαύρες κορδέλες στις κουρτίνες των παραθύρων, και τα Σαββατόβραδα, που όλοι, μα όλοι, βάδιζαν προς το νεκροταφείο, στο «επισκεπτήριο» στους πατεράδες και τα αδέλφια.

 

Και ποτέ δεν θα ξεχάσω τον Κερασοβίτη, που μου είπε, κοιτώντας το Σταυρό στο λόφο, «δεν ξέρεις τι είναι να ζεις κάθε μέρα βλέποντας τον τόπο, που σκοτώσαν τον πατέρα και τη μάνα σου».

 

Αγαπημένοι μου συμπατριώτες, υπάρχει πάντα το θέμα των οφειλών και των επανορθώσεων. Πιστεύω, ότι έχουμε όλοι χρέος να μην λησμονηθεί, και να αγωνισθούμε για την τελική του δικαίωση.

 

Η θηριωδία του Ναζισμού, έδειξε σε όλους την βασική διαχρονική αρχή του ευρωπαϊκού πολιτισμού, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνιέται. Ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες για βαρβαρότητες, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για βασανιστήρια.

 

Με την μνήμη των νεκρών Ηπειρωτών αλλά και όλων όσων μαρτύρησαν, πάντα στο μυαλό και την καρδιά μας, σας ευχαριστώ για αυτή την συγκινητική τελετή.