Ο ποιητής

Γιώργος Δουατζής

Χέρια φτερούγες

                                                            Του Μίκη Θεοδωράκη

 

Χέρια - φτερά που μας ταξίδεψαν

σε κόσμους μουσικούς του ονείρου

Χέρια - φτερούγες απλωμένες αγκαλιά ζεστή

τις ώρες που πάγωνε η ελπίδα

Ρωμιοσύνης φτερούγες

στου κόσμου τους  ωκεανούς

 

Σε είδα

 

να στέλνεις λόγια ιερά

σε προδομένους και εχθρούς λαούς

Canto General κι αγιασμένες μουσικές στον κόσμο

για να τον δούμε δίκαιο, όμορφο, αναστημένο

 

να στέλνεις κούρνιασμα φιλόξενο την Ποίηση

στα πικραμένα χείλη των γερόντων

και στην αφράτη δίψα των παιδιών

στη φλόγα των ερωτευμένων

 

Σε βλέπω

 

να ξανάρχεσαι

με τα ανοιχτά φτερούγες χέρια σου

πάλι να ξεμακραίνεις

 

στο Πάνθεο των εξαγνισμένων

από τη μεγαλοσύνη του δημιουργού

 

πολύμορφο παιδί ευαίσθητο

άντρα δημιουργό ώριμο

 

σε κείνη την απόλυτη ερημία του γεννήτορα

και οι καρποί σου γόνιμο ζωής τραγούδι

 

εκεί που οι κακουχίες αλέστηκαν στις νότες σου

κι έγιναν στήριγμα ζωής λιανοτράγουδα

της όμορφης μοναχικής πατρίδας

 

Οι ήχοι σου απλώθηκαν

σε ωκεανούς, αγριεμένες θάλασσες

πελάγη και ήρεμα λιμάνια

στις μικρές Κυκλάδες έφτασαν

σε έρωτες, χαρές, πίκρες, αγώνες

σε δάκρια λύπης και χαράς

συντρόφεψαν λαούς λιποτάκτες

αδύναμους, διεκδικούντες

τραγούδι, χορός κι ασπίδα λευτεριάς

σε χρόνους δίσεκτους και μαύρους

 

Έζησες τη ζωή και ζεις. Τη ζωή έζησες

Άξιον εστί το χαραγμένο πρόσωπό σου

 

Οι φτερούγες σου θα μας αγγίζουν στους αιώνες

καθώς οι μουσικές θα ταξιδεύουν

στη χώρα των ευελπίδων, των αναχωρητών

των άξιων προπαντός

 

Λήθη στα λάθη σου

μεγαλοσύνη στις κινήσεις σου

υποθήκη τα λόγια σου

αντρειοσύνη κι έρωτας οι μουσικές σου

 

Χέρια - φτερούγες αετού τραγουδιστή

ταξιδεμένου σε πεντάγραμμα κι οκτάβες

◄πίσω στο Γ. Δουατζή