«Ας πούμε άλλη μια φορά καλή χρονιά»

του Γιώργου Δουατζή

 

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Ας πούμε άλλη μια φορά καλή χρονιά με την ελπίδα να το ξαναπούμε, ας δώσουμε απλόχερα αγάπη και συμπόνια με βλέμμα σ’ ανοιχτούς ορίζοντες, ισοβίως διψασμένοι για ζωή, χαρά, δημιουργία.

Ξέραμε πάντα, ο χρόνος δεν ήταν αρκετός, τον σπαταλήσαμε αναίτια συχνά, μα αισιόδοξοι σχεδιάζαμε το μέλλον ως τα βαθιά τα γηρατειά. Ίσως ένα σωσίβιο το διαζύγιο επιτυχίας-ευτυχίας. 

Άλλωστε, νιώθαμε πάντα χρήσιμοι, έστω στον μέγα εαυτό μας, κι ήταν αυτό το ακριβό μας μυστικό.

 *****************

  

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ

Μέγας ανταγωνιστής ο εαυτός μου 
Γεύση πικρή η αχαριστία 
Δάκρυ ποταμός η απώλεια 
Μεγάλη πατρίδα η γραφή 
Γόνιμο χωράφι η νόηση 
Αδιάστατη η αγκαλιά μου   
Ολάνοιχτη θύρα η ψυχή μου   
Δύναμη η υπέρβαση ορίων   
Θάλπους εστία η Ποίηση 
Ζωογόνα πνοή η ανάσα σου 

Έτσι έψαχνα πάντα, αγαπημένη, σε θάλασσα ανοιχτή 

 *******************

ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ

Στις συναντήσεις φίλων ή γνωστών μετά από χρόνια, ρωτώ πώς πήγε η ζωή τους
κι αρχίζουν να απαριθμούν παιδιά, εγγόνια, αποκτήματα, επαγγελματικές επιτυχίες.

Όταν κάποτε ρώτησα, επιτυχής ή ευτυχής; τα μάτια τους γέμισαν απορία. 

Τι βαρβαρότητα κι αυτή, μακαριότητες να θρυμματίζεις…

 *******************

Η ΩΡΑ

Κάποτε θα έρθει η ώρα αναζήτησης των γνήσιων ποιητών ως είδος πλέον εν ανεπαρκεία.  

Γέμισαν αποθήκες με ρηχότητα –ξεδιάντροπα και δίχως ενοχές εν πλήρει επαρκεία– από αναδευτές λέξεων και λογοκλόπους, βορά σε μια στιγμή δημοσιότητας συχνά και βραβευμένης. 

Δεν χάθηκαν οι γνήσιοι ποιητές στα κύματα ορδών αυτοχρισμένων, που παίρνουν πόζα περισπούδαστων σε αναρτήσεις, περιοδικά, παράτες, φεστιβάλ, παρουσιάσεις. Όσοι το πίστεψαν γελάστηκαν οικτρά. 

Ως γνήσιοι ποιητές, είναι θωρακισμένοι με ήθος, πίστη και αξίες, στεγάζονται σε λέξεις, οράματα, μουσικές, ταξιδεύουν ιδανικά στους ουρανούς ανέγγιχτοι από φήμες, φτηνά κουτσομπολιά, υπονομεύσεις, αυλές και υποτακτικούς, μηχανορραφίες και άλλες αθλιότητες, αυτές που ενδημούν σε τάχατες πνευματικούς ανθρώπους.   

Και μη μου πεις μέρος της κοινωνίας είναι κι αυτοί, τι περιμένεις; Γιατί οι γνήσιοι ποιητές δεν χώρεσαν ποτέ σε οίκους ευτελείας. 

Σαν έρθει η ώρα αναζήτησης των γνήσιων ποιητών κι είναι η ματιά μας ικανή, βεβαίως θα τους βρούμε.     

 ***************

ΑΚΟΥΣΤΕ

Ακούστε με προσήλωση τους ποιητές, μπείτε στις ρίμες, τις εύγλωττες σιωπές τους, ίσως να έχουν κάτι να σας πουν, ίσως η αρμαθιά με τα κλειδιά στα χέρια τους ν’ ανοίγει νέους κόσμους. 

Ακούστε πώς κραυγάζουν ψιθυρίζοντας οι ποιητές αναζητώντας λαμπερές αλήθειες, πώς τραγουδούν πόνους, ελπίδες, έρωτες, σωτήριες ανατροπές, πώς μάχονται για την αξιοπρέπεια με όπλο τη σκέψη, τη γραφή, πώς λούζουν μουσικές τις λέξεις τους και αφανίζουν την γκριζάδα τ’ ουρανού, πώς βάζουν σφήνα φωτεινή οράματα στον αυριανό καλύτερο κόσμο που ονειρεύεστε. 

Ακούστε –ποτέ δεν είναι αργά– τους ποιητές.

 ******************

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Με την πιθανότητα επερχόμενης τύφλωσης έβλεπε πιο βαθιά στο μέλλον.

Ήξερε πως κανείς δεν μίλησε πιο βαθυστόχαστα από τη σιωπή, πώς είναι να ζεις χωρίς ταυτότητα, πατρίδα, επιγόνους και πώς η ύστατη στιγμή τελειώνοντας το τελευταίο ποίημα. 

Και περιέργως, το μέλλον του ήταν αισιόδοξο, του κόσμου θλιβερό.

 *****************

[ Ποιήματα από την υπό έκδοση συλλογή: Οχυρά ]

 

Ο Γιώργος Δουατζής είναι ποιητής, συγγραφέας, δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομία στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης και κοινωνιολογία στο VIII Πανεπιστήμιο στο Παρίσι. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Έχει εκδώσει τριάντα τρία βιβλία (ποίηση, διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά), έχει συμμετάσχει σε δεκαεννέα συλλογικούς τόμους, έργα του περιλαμβάνονται σε δεκαπέντε ανθολογίες-λεξικά. Μέρος ή ολόκληρα έργα του έχουν μεταφραστεί σε έξι γλώσσες. Πρόσφατο ποιητικό βιβλίο του ο συγκεντρωτικός τόμος Ποιήματα 1971-2021 (Εκδόσεις Στίξις, 2022).