Γιώργος Δουατζής
Ποίηση
«Αμέτοχος»
Από παιδί με τάιζαν στερεότυπα αγνοώντας
ότι αιώνες τώρα οικοδομώ, δημιουργώ και με παρέα το παράλογο
δίνω συνέχεια στη ζωή.
Ως υγιής παράλογος αποστρεφόμουν κάθε
εξουσία, λυπόμουν όσους διψούσαν για είδωλα, σωσίες, ας γνώριζα
ότι με λύπη δεν έρχονται ανατροπές, ένιωθα τη μεγάλη προσβολή να
μας υποτιμούν ευαισθησίες και νοημοσύνη.
Η ύβρις κινητοποιός ως και για
επαναστάσεις, αλλ’ έκρινα ότι δεν χρειάζεται διόλου να κινηθώ,
αφού μονάχοι έσκαβαν τον λάκκο τους, και ξεμακραίναμε σταδιακά,
όσο απέχουν νόμοι και διατάγματα απ’ τη Δικαιοσύνη.
Από τα «Οχυρά»,
εκδόσεις
Στίξις