Ποιήματα του Δημήτρη Χριστακόπουλου

Δημήτρης Χριστακόπουλος

       ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Όταν φθινοπωριάζει

τη χούφτα απλώνω

προσμένοντας τα πρώτα

κίτρινα φύλλα της λεύκας

ή το πεινασμένο σπουργίτι,

τα ρίγη του βουνού χαϊδεύω,

τ’ ανέμου τους υπόκωφους στεναγμούς,

τ’ αχνό ψιθύρισμα της σιωπής,

την ωχρή ερημιά του λιβαδιού,

την υποταγή της πρώτης σταγόνας,

το μελαγχολικό στοχασμό

της κόκκινης ανεμώνας,

κι ύστερα,

το χέρι κλείνω 

και το αποθέτω με ευλάβεια

πάνω στην καρδιά μου.