Ποιήματα του Δημήτρη Χριστακόπουλου

Δημήτρης Χριστακόπουλος

     Η ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΚΡΕΜΑΣΤΡΑ

Για τα τρένα που σπαράζουν τη νύχτα

και χιμούν νικητές στην καρδιά και στις πόλεις,

χειμωνιάτικη ανάσα μιας σκισμένης αφίσας,

όλα τρέχουν κι αφήνουν μια φωνή σαστισμένη

παγωμένη η ματιά στην αλήθεια της γλάστρας.

-Γέροντας σε νυχτερινή διάβαση

μοιραίο ό,τι έρθει-.

Συντρίβομαι στην καλοκαιρινή κρεμάστρα

και το μελλοντικό που χάνεται.

Πρόσωπα ξεχασμένα σε θαλασσινά τοπία,

γομολάστιχες π’ αφήνουν σημάδια

στα λευκά μονοπάτια της μυρτιάς.

Άραγε, πέρα απ’ τη γραμμή του ορίζοντα

τα πουλιά μάς θαυμάζουν;

Κι ο ήλιος ματώνει ακόμα τ’ απογεύματα;

Τι θα μας βγάλει απ’ το μπετόν που χτιστήκαμε

και τους δρόμους που κυλούν στο σκοτάδι;

Τα νωθρά μεσημέρια

έχασαν τη θύμησή τους

και σωπαίνουν.