ΓΙΑΝΝΗΣ   ΔΑΛΛΑΣ

Ο    ΠΟΙΗΤΗΣ    ΣΕ   ΝΕΕΣ   ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

 

Πάτμος

                                                     Σίτός ειμι θεού

                                                     και σπουδάζω λοιπόν       

                                                     αλεσθήναι  δεινότατα….                       

 

Εκεί οι σκιές είναι τα άμφια των πραγμάτων

ο  χώρος  άχρονος κι  ο χρόνος ο αχώρητος

σ΄  άβατη   πέτρα  που  ξεκόπηκε  απ΄ το  σύμπαν         

κι  απάνω  του ο ασκητής  που  δαιμονίστηκε

αγιογραφούσε  απ΄ την αρχή  όλη τη Χτίση

 

Το  γένι τρέμιζε  χρωστήρ  του Πανσελήνου

κι  απ΄ του λαιμού τη φλέβα  που θεώθηκε

άσαρκα ρήματα, καταρρακτώδη λόγια:

« Μη με φυτεύετε στη γη…Μα πάρτε με  απ΄ εδώ

και ρίξτε με  στην αστρική παλίρροια, ξαναρίξτε με

στα κοσμικά σαγόνια,   ν΄  αλεστώ σαν ένας

κόκκος  σταριού στα δόντια της  μυλόπετρας»