Γιωσέφ Ελιγιά

Ποίηση

                              ΙΗΣΟΥΣ

 

Απόψε ήρθα κι εγώ γλυκέ αδερφέ της Ναζωραίας

βάρβαρα πάθη πνίγοντας εντός μου κι’ άγρια μίση

να κλάψω μπρος σ’ το αιμόφυρτο κορμί της πλέον ωραίας

ψυχής, που έχει ποτέ στον Κόσμο ετούτο ανθοβολήσει.

 

Της Γαλιλαίας κρίνε σεμνέ, προς το λευκό το φως σου

πόσες φορές φτερούγισαν των ταπεινών οι Ελπίδες!

πλήθη σταυροί κατάντικρυ στηθήκαν στο δικό σου:

δικοί και ξένοι οι Φαρισαίοι, αλί κι’ οι Σταυρωτήδες.

 

Δεν είσαι ο πρώτος, μήτε κι’ ο στερνός Εσταυρωμένος

γλυκέ Ιησού, στον κόσμο αυτόν της πίκρας και του φτόνου̇

κι’ όμως η δόξα σου άσπιλη μεσ’ των θνητών το γένος :

Είσαι, δεν είσαι γυιος Θεού, μα είσαι ο Θεός του πόνου!...

 

Αθήνα, 1929