Γιωσέφ Ελιγιά

Ποίηση

            ΟΛ’ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Πανάκια που αλαργεύετε πα στο γλαυκό μετάξι

Της όμορφης Παμβώτιδας στάθηκε μια στιγμή

Η πικραμένη μου ψυχή με σας ποθεί ν’αράξη

Στο πλέον απόκοσμο γιαλό που ανθούν οι στεναγμοί.

Κι’ όταν γοργά θ’αράξουμε μπρος του γιαλού την άκρη

Με τους κλαυθμούς των Σεραφείμ και το χλιμένο δείλι

Μεσ’ ένα θρήνο απέραντο και σε άσωτο ένα δάκρυ

Όλη η ψυχή μου ν’αργοστάζη απ’τα πικρά μου χείλη

Αθήνα, 1927 (;)