Ποιήματα: 1905-1915
Μακρυά
Θάθελα αυτήν την
μνήμη να την πώ...
Μα έτσι εσβύσθη
πια... σαν τίποτε δεν απομένει -
γιατί μακρυά, στα
πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν
καμωμένο από ιασεμί...
Εκείνη του
Αυγούστου - Αύγουστος ήταν; - η βραδυά...
Μόλις θυμούμαι
πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά...
Α ναι, μαβιά· ένα
περίφημο μαβί.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης