Ποιήματα: 1916-1918
Το
διπλανό τραπέζι
Θάναι μόλις είκοσι δυο ετών.
Κι όμως εγώ είμαι βέβαιος που, σχεδόν τα
ίσα
χρόνια προτήτερα, το ίδιο σώμα αυτό το
απήλαυσα.
Δεν είναι διόλου έξαψις ερωτισμού.
Και μοναχά προ ολίγου μπήκα στο καζίνο·
δεν είχα ούτε ώρα για να πιω πολύ.
Το ίδιο σώμα εγώ το απήλαυσα.
Κι αν δεν θυμούμαι, που - ένα ξέχασμά μου
δεν σημαίνει.
Α τώρα, να, που κάθησε στο διπλανό τραπέζι
γνωρίζω κάθε κίνησι που κάμνει - κι απ' τα
ρούχα κάτω
γυμνά τ' αγαπημένα μέλη ξαναβλέπω.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης