Ποιήματα: Αποκηρυγμένα (1886-1898)
Αοιδός
Μακράν του κόσμου, τον μεθά ποιητική
μαγεία·
ο κόσμος όλος δι' αυτόν είν' οι ωραίοι στίχοι.
Δια τον αοιδόν αυτής έκτισ' η Φαντασία
άυλον οίκον στερεόν ον δεν κλονίζ' η τύχη.
Θα είπετε· «Βίος ψυχρός και μάταιος. Μωρία
το να νομίζης η ζωή ότι αυλού είν' ήχοι
τερπνοί, και ουδέν άλλο·» ή «Ξηρά
αναισθησία
μαστίζει όντινα ποτέ πόνος δεν κατατρύχει
της πάλης της ζωής.» Αλλά πλάνη και αδικία
είναι η κρίσις σας. Αυτού η Φύσις είναι θεία.
Μη κρίνετ' εν τη λογική, τυφλή σας
ασθενεία.
Είν' εκ σμαράγδου μαγικού του οίκου του οι
τοίχοι -
και ψιθυρίζουν εν αυτοίς φωναί· «Φίλε, ησύχει·
σκέπτου και ψάλλε. Μυστικέ απόστολε,
ευψύχει!»
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης