Ποίημα της Νόνης Σταματέλου

                       Υπόκλιση

 

Το μονοπάτι φτάνει στο λόφο με τα κυκλάμινα.

Αμέτρητα ροζ κεφαλάκια

υποκλίνονται στον ήλιο που ξεμακραίνει.

 

Σαν κάποιος να πήρε απ' το τοπίο τη χαρά.

Νωχελική πορεία προς το Χειμώνα

η γραμμή ανάμεσα στα δέντρα.

 

Κοιτώ με τις ώρες τους σχηματισμούς των πουλιών

στην πρώτη βροχή

Τους ακολουθώ με το βλέμμα μέχρι τον ορίζοντα

Τρυπάω τα σύννεφα

Γυρεύω τη χώρα του Καλοκαιριού

Μα χάνω το δρόμο.

 

Προσγειώνομαι στο λόφο

Χρωματίζω τη θλίψη μου

Τη βαφτίζω ελπίδα

κι' υποκλίνομαι ευλαβικά στο Φθινόπωρο

 

  ◄Νόνη Σταματέλου