αρχική  Γιάννενα  100 Χρόνια Ελεύθερα Γιάννενα Ευεργέτες  γράμματα και τέχνες  Πολιτισμός  σύγχρονα θέματα 
ελεύθερο-Πανεπιστήμιο  Ιχνηλατώντας την Ιστορία φωτογραφίες Γιάννενα-Ήπειρος  νέα  επικοινωνία  νέες καταχωρίσεις 
συνδέσεις VIDEO του site στο YouTube Αφιερώματα παγκόσμια κρίση facebook

Ο ‘Ξέγνοιαστος Καβαλάρης’ και άλλοι

Το αφήγημα, που ακολουθεί είναι γραμμένο

από τον φίλτατο Στέφανο Πάντο.

Μας πάει πίσω, σε στιγμές, ώρες και χρόνια, που γράφτηκε η ιστορία με γράμματα bold.

Αναδημοσίευση από faiakas       

Μαθαίνουμε πράματα, που αγνοούσαμε για το στήσιμο και την λειτουργία του σταθμού του Πολυτεχνείου, που σίγουρα είναι το ισχυρότερο μνημείο της Νοεμβριανής εξέγερσης.

    

    

Απλά και γλαφυρά ο Στέφανος μας πηγαίνει και μας φέρνει… Τον ευχαριστούμε…

«Πολλά χρωστάμε στον “Ξέγνοιαστο Καβαλάρη” ή στον Γιώργο Κυρλάκη, τον 22χρονο ραδιοπειρατή που τον Νοέμβριο του ‘73 έστησε στο κτίριο των Μηχανολόγων τον πομπό που αποτέλεσε την καρδιά της εξέγερσης.

       

  

    

Πολύτιμη η προσφορά του πασίγνωστου τότε “Εasy Rider”, όμως το όνομά του δεν αναφέρεται ανάμεσα σε εκείνα των “πρωταγωνιστών” - και αυτή η παράλειψη, η αποσιώπηση ήταν και είναι δική του επιλογή.

    

     

     

Μόνο μία και μοναδική φορά το 1997, στην 24η επέτειο της εξέγερσης, ο Γ. Κυρλάκης περπάτησε μαζί με τον δημοσιογράφο της εφημερίδας “Τα Νέα”  Πάνο Μπαϊλη στους χώρους του Πολυτεχνείου και μίλησε για τα όσα έζησε τότε.

  

   

   

Όπως ο ίδιος λέει:

“Έπαιζαν πιάνο ο Διονύσης Τσακνής και ο Ανδρέας Μικρούτσικος. Πεινάσαμε.

Πήγαμε στο απέναντι εστιατόριο.

Πήραμε ένα ταψί με κοτόπουλο και μανέστρα.

Ανέβηκα στα εργαστήρια και άρχισα να φτιάχνω τον σταθμό.

      

Στους 936 μεγάκυκλους όπως ο δικός μου πειρατικός που είχα πριν, ο “Ελεύθερος Καβαλάρης”.

Σε λίγες ώρες ήταν έτοιμος”.

Όπως γράφει ο Π. Μπαϊλης: “Ο Γιώργος Κυρλάκης στέκεται λίγη ώρα στην είσοδο της Αρχιτεκτονικής.

  

      

Εκεί, ένα χρόνο αργότερα [το 1974], με δημοκρατία πια, έστησε τις μικροφωνικές εγκαταστάσεις στην πρώτη επέτειο.

Γελάει καθώς στο νου του έρχονται οι εικόνες του ξυλοδαρμού ενός νεαρού χαφιέ από τον σημερινό υπουργό Γεωργίας Στέφανο Τζουμάκα. “Είχε κάψει κόσμο εκείνο το παιδί”.

“Ποτέ δεν έμαθα”, συνεχίζει ο Γ. Κυρλάκης, “τι έγιναν τρία παιδιά που ήταν μέσα στα αυτοκίνητα [πίσω από την κεντρική πύλη]  και έριχναν τα φώτα στους φαντάρους. Δεν τα είδα να βγαίνουν”.

   

Όπως δεν έμαθε, προσθέτει ο δημοσιογράφος, τι απέγινε ο ερασιτέχνης της πλατείας Κολιάτσου που μέσα από τον δικό του πειρατικό σταθμό αναμετέδιδε το πρόγραμμα του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου: “Όταν μετά το μακελειό τηλεφώνησαν στο σπίτι του, άκουσαν τη μάνα του να κλαίει. Αργότερα κάπου έμαθαν ότι είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι από σαρανταπεντάρι”.

   

Η εμβέλεια του σταθμού κάλυπτε ικανοποιητικά το κέντρο της Αθήνας ενώ το σήμα του έφτανε, αν και με δυσκολία, μέχρι και το Λαύριο.

 

    

Η ιδέα για το στήσιμο   του σταθμού ήταν μιας ομάδας φοιτητών της Σχολής Μηχανολόγων, ενώ ο Νίκος Χριστουδουλάκης, φοιτητής τότε σε αυτή τη σχολή, εκλέχτηκε από τη Συντονιστική Επιτροπή ως υπεύθυνος για τον σταθμό.

Το πρόγραμμά του αναμετέδιδαν και άλλοι ραδιοπειρατές της εποχής, ενώ αποσπάσματά του ακούστηκαν και από μεγάλα ραδιόφωνα του εξωτερικού, όπως το BBC, η  Γαλλική Ραδιοφωνία και η Deutsche Welle.

    

Ο “Ξέγνοιαστος Καβαλάρης” παρέμεινε στο Πολυτεχνείο μέχρι την εισβολή του τανκ.

Δεν έδωσε τα φώτα του κι έφυγε.

Στη μεταπολίτευση εργάστηκε ως τεχνικός στην ΕΡΤ.

Ασφαλώς, υπήρξαν και άλλοι που συνέβαλαν αποφασιστικά στο στήσιμο του σταθμού, όπως ο Κώστας Κουρκουμπέτης, φοιτητής τότε στους  Μηχανολόγους.

Ραδιοσταθμοί όμως δεν στήθηκαν μόνο στο Μετσόβιο, αλλά και στις καταλήψεις του Πανεπιστημίου της Πάτρας και του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης.

Στο πολυσέλιδο αφιέρωμα της “Αυγής” για την 50ή επέτειο του Πολυτεχνείο (17.11.2023) μπορούμε να διαβάσουμε τις σχετικές μαρτυρίες του Αντώνη Τσουρινάκη και του Χρήστου Ζαφείρη αντίστοιχα.

  

    

Το ντοκιμαντέρ «Ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου - 17 Νοεμβρίου 1973» (1984), που υπάρχει στο Αρχείο της ΕΡΤ, δίνει ενδιαφέρουσες πτυχές της οργάνωσης και της λειτουργίας του σταθμού.

   

   

Ας σημειωθεί ότι ο σκηνοθέτης, ο  Λάμπρος Παπαδημητράκης, συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση ενώ το ντοκιμαντέρ αυτό είναι αφιερωμένο στον Ιάκωβο Κουμή και τη Σταματίνα Κανελλοπούλου, οι οποίοι ξυλοκοπήθηκαν άγρια από δυνάμεις των ΜΑΤ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους στην πορεία για το Πολυτεχνείο το 1980.

   

Μιλούν ο Βασίλης Ραφαηλίδης, η Τώνια Μοροπούλου, ο Δημήτρης Παπαχρήστος, η Χρυσούλα Παπακωνσταντίνου, ο Τάσος Ψιμάρας, ο Χρήστος Λάζου, η Λένα Πλάτωνος.

(Πληκτρολογήστε "Αρχείο ΕΡΤ ραδιοσταθμός Πολυτεχνείου, και θα εμφανιστεί ο σχετικός σύνδεσμος.) ‘Η κατευθείαν πατήστε εδώ.