Συντήρηση και αποκατάσταση
στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης
Γιώργος Σμύρης
Πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής
και επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Αύγουστος 2013
2 βίντεο με την επιμέλεια
του Ναπολέοντα Ροντογιάννη
1-Ο Πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής, Επίκουρος
Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Γιώργος Σμύρης παρουσιάζει την πορεία
των εργασιών της συντήρησης και αποκατάστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης
2-Στο εργαστήριο συντήρησης και
αποκατάστασης του Αρχαίου Θεάτρου της Δωδώνης
Το
θέατρο της Δωδώνης είναι ένα από τα μεγαλύτερα της αρχαιότητας με
χωρητικότητα περίπου 17.000 θεατών. Οικοδομήθηκε στις αρχές του 3ου αι.
π.Χ., επί βασιλείας Πύρρου (297-272 π.Χ.) και συνδέεται με την τέλεση
των Ναΐων, που ήταν μια γιορτή προς τιμήν του Ναΐου Διός.
Το
θέατρο είναι χτισμένο σε φυσική κοιλότητα του εδάφους. Το υλικό δόμησης
του κοίλου είναι κυρίως ο μικριτικός υπόλευκος ασβεστόλιθος, αλλά
εντοπίζεται και ο φαιός ασβεστόλιθος στην κατασκευή των παρόδων, της
σκηνής και ορισμένων εδωλίων του κοίλου. Για τη δημιουργία μεγαλύτερου
κοίλου (136 μ. διάμετρος) κατασκευάστηκε περιμετρικά αναλημματικός
τοίχος με πύργους στην πρόσοψη που υπολογίζεται ότι κατά την αρχαιότητα
ήταν τουλάχιστον κατά 10 μ. ψηλότεροι. Τέσσερις οριζόντιοι διάδρομοι
χωρίζουν το κοίλο σε τρία τμήματα με 55 σειρές καθισμάτων (εδωλίων)
συνολικά. Τα δύο κατώτερα τμήματα διαιρούνται με κλίμακες σε 9 κερκίδες
και το ανώτερο σε 18. Οι πύργοι στα άκρα του κοίλου έφεραν κλίμακες για
την προσέλευση και αποχώρηση των θεατών. Στο κατώτερο διάζωμα υπήρχαν
καθίσματα για επίσημα και τιμώμενα πρόσωπα (προεδρία).
Η
ορχήστρα, κατασκευασμένη με ένα κέντρο, έχει σχήμα ελλιπούς κύκλου
(διάμ. 23 μ.) και στο κέντρο διατηρείται η βάση του βωμού του Διονύσου.
Το
μνημείο ανασκάφηκε αρχικά από τον αρχαιολόγο Κ. Καραπάνο, το 1875-1878.
Αργότερα, ερεύνησε το χώρο ο καθηγητής αρχαιολογίας Σ. Δάκαρη
(1929-1932), ο οποίος συνέχισαν την ανασκαφική του δραστηριότητα μετά το
Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμβάλλοντας και στην αναστήλωση του θεάτρου.
Γιώργος Σμύρης