αρχική  Γιάννενα  100 Χρόνια Ελεύθερα Γιάννενα Ευεργέτες  γράμματα και τέχνες  Πολιτισμός  σύγχρονα θέματα 
ελεύθερο-Πανεπιστήμιο  Ιχνηλατώντας την Ιστορία φωτογραφίες Γιάννενα-Ήπειρος  νέα  επικοινωνία  νέες καταχωρίσεις 
συνδέσεις VIDEO του site στο YouTube Αφιερώματα παγκόσμια κρίση facebook

     

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΑΓΩΝΑ 1967-1974,

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΙΣΗ.

-------------------------------------------------

Γιώργος Aθ. Αδαμίδης

Συμβολαιογράφος

τ. Υποθηκοφύλαξ, μεταπτυχιακός πολιτικός επιστήμων –

έδρα  Jeane Monnet

 

(ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ  ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΗΡΕ Η ΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ).

- Πρέπει να  είναι ξεκάθαρο από την αρχή για τον αναγνώστη αυτού του κειμένου, ότι αφορά μια μικρή πραγματεία, από την εμπειρία  που αποκτήθηκε  κατά την διάρκεια  του αγώνα εναντίον της στρατιωτικής φασιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα, από συντρόφους που καθ' όλη την διάρκεια της επταετίας ανέπυξαν  "ειδική δράση"  εναντίον  του καθεστώτος της Χούντας και όσων συνεργάστηκαν μαζί της, εναντίον όλων των δυνάμεων καταστολής ντόπιων και ξένων  που έδρασαν  στον τόπο αυτό. Δράση εναντίον των κάθε είδους μυστικών υπηρεσιών, της μυστικής αστυνομίας (κοινώς Ασφάλεια), της  CIA  που μπαινόβγαινε στην Ασφάλεια  της οδού Μπουμπουλίνας, το διπλανό κτίριο  της Ασφάλειας που είτανε κτίριο  της τότε ΚΥΠ  (Κεντρική Υπηρεσία  Πληροφοριών)  και σήμερα στεγάζεται το Υπουργείο Πολιτισμού (οδός Μπουμπουλίνας αρ. 22),  της αμερικάνικης στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της επονομαζόμενης D.I.A.  που είχε την  έδρα της  στην  οδό Πανεπιστημίου, στον τελευταίο όροφο του κτιρίου  που σήμερα στεγάζεται το γνωστό πολυκατάστημα ATTICA (μπάτε σκύλοι αλλέστε  και αλλεστικά μή δώστε),  αξίζει να σημειωθεί  ότι   στον  πρώτο όροφο του κτιρίου αυτού, μετά τον εμφύλιο είχε τα κεντρικά της γραφεία η "Εθνική Ασφάλεια".  Δηλαδή για πολλά  χρόνια  η  αμερικανική DIA και η "Εθνική Ασφάλεια"  είτανε στο ίδιο κτίριο, "ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ"  το μεγαλείο σου!!!       

Είναι τα μαθήματα και τα συμπεράσματα μιας εποχής, όπου η αστική τάξη της χώρας έπαιζε με τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές όπως πάντα και για να αποσίσει τις ευθύνες από πάνω της, σκόπιμα μπήκε στην άκρη σε κυβερνητικό επίπεδο,   για να επανέλθει  μετά μία επταετία.  Αφήνοντας χώρο για ανεξέλεκτη δράση φασιστών στρατιωτικών, πρακτόρων της αμερικάνικης  κυβέρνησης για να ξεπουληθεί η Κύπρος.  Μετά την διχοτόμηση της Κύπρου, βάλανε  τους στρατιωτικούς στα κελιά τους (η  αμερικάνικη κυβέρνηση δεν τους χρειαζότανε πλέον, την δουλειά της την έκανε) και η αστική τάξη της χώρας με δημοκρατικό προσωπείο πλέον ανέλαβε  την διακυβέρνηση της χώρας.

- Κάποιες ομάδες νεολαίων  (αρκετοί από αυτούς προερχότανε από αστικές οικογένειες), μερικοί εργάτες και ακόμη  λιγώτεροι μικρομεσαίοι (ένα κουρείο θυμάμαι στο βάθος του χρόνου), είτανε που σηκώσανε το ειδικό βάρος αυτού του αγώνα.  Σχεδόν κανένας τους δεν στελέχωσε τα κόμματα της μεταπολίτευσης αλλά  τράβηξαν τον δρόμο τους στην καθημερινότητα της ζωής.

- Μαθήματα και συμπεράσματα βγαίνουν από τις γραμμές αυτού του κειμένου και δίνουμε ορισμένες εξηγήσεις για να ξεπεράσουνε κάποιοι σύντροφοι τα συμπλέγματά τους.  Το καπιταλιστικό σύστημα   όπως όλα και το δικό μας έχει μια δημόσια παρουσία, μια δημόσια δράση, με την κυβέρνηση της , τα υπουργεία της, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα πολιτικά κόμματα που θεσμικά  λειτουργούν  μέσα στο αστικό καθεστώς, έστω και αν είναι αντιπολιτευόμενα όποιας ερμηνείας, θεσμικά  υπηρετούν την λειτουργία του αστικού καθεστώτος.  Το καπιταλιστικό κράτος έχει όμως  και κάποιες λειτουργίες οι οποίες δεν έχουν δημοσιότητα, δεν είναι φανερές,  είναι οι μυστικές τους υπηρεσίες, η πολιτική τους αστυνομία  φανερή και μυστική και πάει λέγοντας (Αν θέλετε να καταλάβετε  καλά  το πραγματικό περιεχόμενο ενός καπιταλιστικού κράτους διαβάστε το ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του Λένιν).

Κάποια αντίστοιχη αναλογία υπάρχει και για ένα επαναστατικό απελευθερωτικό κίνημα. Είναι τα επαναστατικά πολιτικά κόμματα που παίζουν τον ρόλο τους, αγωνίζονται  δημόσια, δημόσια εμφανίζονται οι συνδικαλιστές  των  Εργατικών Σωματείων και αναπτύσσουν  τον αγώνα τους. Παράλληλα όμως υπάρχουν  μέσα στον επαναστατικό αγώνα και οι άνθρωποι που αναπτύσσουν  μια  δραστηριότητα που απαιτεί ειδικές γνώσεις και εμπειρίες στην πάλη τους για να στηρίξουνε  την δημόσια δράση της επανάστασης. Τα μαθήματα και  οι εμπειρίες αφορούνε αυτούς τους ανθρώπους. Αυτούς π.χ. που λειτουργούν παράνομα τυπογραφεία, ξιφουλκούν σε καθημερινή βάση  με τους μόνιμους  και διαρκούς διώκτες τους, κάνουνε διακίνηση συντρόφων  με παράνομους τρόπους και άλλα πολλά.  Οι δυνάμεις  καταστολής της αντεπανάστασης είναι αυτοί που δείχνουν στους επαναστάτες τον δρόμο τους.  Γι' αυτούς τους ανθρώπους μιλούμε και τον πολιτικό προβληματισμό τους. Είναι  καθημερινοί άνθρωποι όπως όλοι μας  αλλά  κάτω από μια συγκυρία πέφτει στους ώμους τους  βαριά  καθήκοντα που πριν δεν τα υπολόγισαν, αλλά που  καταφέρνουν τελικά να τα βγάλουνε  πέρα.  Στην ουσία  αυτοί που σήκωσαν το βάρος του αντιδικτατορικού αγώνα μέσα στην καθημερινότητα είτανε  οι ανώνυμοι αγωνιστές. Είτανε  μη επώνυμοι άνθρωποι πριν την δικτατορία της χούντας, παρέμειναν ανώνυμοι στην διάρκεια της  και ελάχιστοι από αυτούς βγήκαν στην δημοσιότητα στην διάρκεια της μεταπολίτευσης.  Σχεδόν νομοτελειακό  είναι όταν  πιάστηκαν  τα γνωστά στελέχη της αριστεράς και στάλθηκαν στις φυλακές και τις εξορίες και κάποιους άλλους τους βάλανε σε καθεστώς  συστηματικής παρακολούθησης,   να αναδειχθούν  οι μή επώνυμοι  στην αντιδικτατορική  δράση μέσα από την καθημερινότητά τους.  Ακόμη δεν μπορείς να υπολογίσεις τους αριστερούς  που καθίσανε στ'  αυγά τους, ότι πήρανε μέρος  στη δράση εναντίον της δικτατορίας.  Όπως  δεν μπορείς να υπολογίζεις  σαν αντιδικτατορικούς αγωνιστές, εκείνους  που περιμένανε  στο σπίτι τους  να τους συλλάβει η Ασφάλεια.  Το κενό που άφησαν  οι εξόριστοι, οι φυλακισμένοι και αυτοί που κάνανε επιλογή τους να είναι αμέτοχοι στον αντιδικτατορικό αγώνα,  είλθανε οι μή επώνυμοι και συμπληρώσανε  το κενό.  Η κοινωνία δεν αναγνωρίζει το κενό, τα όποια κενά μια κοινωνία έρχεται και τα συμπληρώνει. Έτσι  σύντροφοι  κλήθηκαν να παίξουν ρόλους  στην διάρκεια του αντιδικτατορικού, ρόλους  που πριν από την 21η Απριλίου 1967, ούτε μπορούσανε να διανοηθούν και τους παίξανε με επάρκεια, παρ' όλες τις ανεπάρκειες τους  στην τεχνική πλευρά  αυτού του αγώνα και τα καταφέρανε.  Δεν θέλουμε να μειώσουμε κανένα αλλά η αντιδικτατορική διάθεση και στάση  είτανε σ' ολόκληρο το λαό, την συγκεκριμένη δραστηριότητα εναντίον της χούντας δεν την κάνανε όλοι αλλά συγκεκριμένοι.

- Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (ΗΠΑ) και οι ποικιλώνυμες μυστικές της υπηρεσίες, με ακουστεί σχεδόν μόνο η CIA, ενώ υπάρχουν  πολλές άλλες ακόμη, το ίδιο επικύνδυνες και απειλητικές για τα επαναστατικά απελευθερωτικά κινήματα και τα λαϊκά  κινήματα γενικότερα.

Τ' ότι υπάρχουν και λειτουργούν οι μυστιικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης), σε καμμιά περίπτωση δεν σημαίνει ό,τι δεν υπάρχουν μέτρα όπου τα αριστερά δημοκρατικά κόμματα, τα εργατικά επαναστατικά κόμματα μέ όποια  ερμηνευτική κι' αν πλησιάζουν  τις αλλαγές της κοινωνικής πραγματικότητας, τα εργατικά συνδικάτα,  ν' ασφαλίζουν  την κάθε δουλειά τους, έτσι ώστε πάντα να υπάρχει η συνέχεια του αγώνα.  Είναι φυσικό δικαίωμα στη σύγκρουση εργασίας και κεφαλαίου, οι δυνάμεις της εργασίας να υπερασπίζονται τον αγώνα τους, φανερά και μυστικά και δεν αναγνωρίζουμε στους εκπροσώπους του κεφαλαίου προνομιακή θέση σ' αυτά τα ζητήματα. Είναι αδιανόητο όταν ο περιπτεράς της γειτονιάς διατηρεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να έχει τα μυστικά της δουλειάς του και να μην έχουν δικαίωμα οι εργάτες στην ταξική σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κατασταλτικές υπηρεσίες του κεφαλαίου, να μην παίρνουν  τα μέτρα τους για την διασφάλιση του αγώνα τους  νόμιμου ή παράνομου, φανερού ή όχι.

Η μορφή διακυβέρνησης του κεφαλαίου σε μιά χώρα,  πολύ εύκολα μπορεί  να μετατραπεί από τη μία μορφή στην άλλη  (από αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε φασιστικό κράτος με τις όποιες παραλλαγές του και στην οποιαδήποτε κλίμακα κρίνουνε σκόπιμο) χωρίς τον ελάχιστο ενδοιασμό της τάξης των αστών και των πολιτικών τους κομμάτων.

Τίποτε πιο εύκολο από οποιαδήποτε μυστική αστυνομία να παρακολουθεί  το τηλέφωνο σας σταθερό και κινητό και μάλιστα το κινητό πολύ πιο εύκολα. Τίποτε πιο εύκολο  οι μυστικές  υπηρεσίες ενός αστικού κράτους να παρακολουθεί  την αλληλογραφία  σας.  Όλο το κράτος είναι  κάτω από τον διαρκή έλεγχο των αστών με πολλά και διάφορα νήματα και στη λογική υπεράσπισης των αστικών προνομίων δεν έχουν ενδοιασμό για ό,τι δήποτε και μέσω του κράτους αυτού να είναι πλήρως ενήμεροι για τό τί; συμβαίνει στην καθημερινότητα της κοινωνίας ή τουλάχιστον  προσπαθεί  να είναι ενήμεροι.

Υπάρχει πολύ μεγάλη γκάμα πολιτικής διακυβέρνησης   ενός  αστικού  καθεστώτος, σε οποιοδήποτε σημείο καπιταλιστικής ανάπτυξης και αν βρίσκεται. Η αλλαγή από μια πράγματι ελεύθερη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία σε φασιστικής διαχείρησης αστικό καθεστώς είναι μια υπερβολικά εύκολη υπόθεση των αστών. Το κριτήριο που πρυτανεύει  πάντα, "πώς εξυπηρετούνται σήμερα καλύτερα τα συμφέροντα μου, τα  προνόμια μου"  και αυτό το πολιτικό σύστημα επιβάλλει, αυτό το αποφασίζει η τάξη  των καπιταλιστών σαν  συλλογικό όργανο, ανεξάρτητα  από τις προσωπικές απόψεις  του οποιουδήποτε καπιταλιστή.

- Είναι  πολύ σοβαρή αυταπάτη  να αφίνεται ένα αριστερό επαναστατικό κίνημα, όπου και αν είναι σ' όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, ότι  μια μακρόχρονη αστική κοινοβουλευτική πορεία (π.χ. Ελλάδα, μετά την ήττα μας στο εμφύλιο πόλεμο 1946-1949, είχαμε  μια περίοδο αστικού κοινοβουλευτικού βίου και ενώ πηγαίναμε για εκλογές, οι αμερικάνοι μας προέκυψαν την Χούντα από το 1967 έως το 1974.  Η Χιλή του Αλλιέντε,  ή Ισπανία του Λαϊκού Μετώπου ή η Ινδονησία του Σοεκάρνο (Στην Ινδονησία τον Οκτώβριο του 1965, σφάχτηκαν κατά την επίσημη κυβερνητική εκδοχή της κυβέρνησης της Ινδονησίας 87.000 κομμουνιστές, κατ΄άλλες εκτιμήσεις σφάχτηκαν 870.000 κομμουνιστές και για άλλους 1.000.000 και πλέον κομμουνιστές σφάχτηκαν, ποιός ξέρει; και ποιός κρατούσε στατιστικά νούμερα. Στην ουσία ηττήθηκε το ισχυρότερο κομμουνιστικό κόμμα στον καπιταλιστικό κόσμο με 3.000.000 μέλη του κόμματος και μαζί με τις συμπαθούσες το κομμουνιστικό κίνημα οργανώσεις συγκέντρωνε 17.000.000 μέλη. Η αντεπανάσταση σε πλήρη προληπτική επίθεση και οι κομμουνιστές δεν είχαν καμμία προληπτική άμυνα και σφάχτηκαν σαν τα πρόβατα), ή η δολοφονία  του Πατρίς Λουμούμπα και του δημοκρατικού καθεστώτος που ετοίμαζε να θεμελιώσει στο Κογκό, άν και είχε εκλεγεί  με το πολιτικό σύστημα που βάλει από τα πάνω η βέλγικη αποικιοκρατία),  μπορεί  σε μηδενικό χρόνο να μετατραπεί  σ' ένα  αιματηρό τρομοκρατικό αστικό καθεστώς, αν  απειλούνται τα προνόμια  των συμφερόντων του κεφαλαίου.  Πολλές  φορές για να κάνει αυτές τις αλλαγές η αστική τάξη  με τα κάθε είδους ιμπεριαλιστικά της συμέροντα, δεν είναι καθόλου ανάγκη να απειλούνται  με ορατό τρόπο τα προνόμια τους αλλά  τους αρκεί και  ο δυνητικός τρόπος απειλής των προνομίων της (δυνητικά βέβαια η "εργασία" απειλεί  σε μόνιμη βάση το "κεφάλαιο"), γι' αυτό καταφεύγει σε ενέργειες αυτό που ονομάζεται "προληπτική αντεπανάσταση". Η σημερινή  πολιτική  κατάσταση που ορίζεται με τ' όνομα "παγκοσμιοποίηση" μ' επικυρίαρχο χωροφύλακα τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) και τους ενεργούς της συμμάχους την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), το Ισραήλ και την Ιαπωνία  αλλά και συμμάχους σε κάθε χώρα ανάμεσα στις δυνάμεις της συντήρησης και της αντίδρασης,  δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από "προληπτική  αντεπανάσταση"  σε διεθνές επίπεδο. Τ'  ό,τι  όλες οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών αλλά και άλλων κυβερνήσεων που είναι υποτακτικές κυβερνήσεις στο βορειοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του, όπως κυβερνήσεις  πολλών αραβικών χωρών,  το να πούμε "ότι συνεργάζονται μεταξύ τους" δεν θα φέρναμε σοφία στην θεά Αθηνά.- Όλα όσα αναφέρουμε  και με πολύ περιληπτικό τρόπο από τη δράση  των κατασταλτικών μηχανισμών   του αστικού καθεστώτος (σημείωση: όταν αναφερόμαστε στο αστικό καθεστώς, εννοούμε  τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής σε οποιοδήποτε στάδιο ανάπτυξης του, χωρίς να του δίνουμε  συγκεκριμένη γεωργραφική θέση και χωρίς να ονοματίζουμε την ανισόμερη ανάπτυξη του καπιταλισμού  από τον καθιστεριμένο καπιταλισμό έως την ολοκλήρωση του το ιμπεριαλιστικό του στάδιο, όπως οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση).

-  Όλα αυτά δεν τα κουβεντιάζουμε για να δείξουμε μια "παντοδυναμία" των κατασταλτικών μηχανισμών, που από άποψη ουσίας δεν υπάρχει, έστω και αν οι πολιτικοί και ιδεολογικοί  μηχανισμοί   των αστών , θέλουν να εσπείρουν  στον κόσμο της εργασίας και στα επαναστατικά κινήματα που το εκφράζουν  "ότι τα ξέρουμε όλα, γι' αυτό καθείστε  φρόνιμα". Εξ άλλου η λογική της "πάλης  των τάξεων"  και μάλιστα  όταν είμαστε στρατευμένοι με την πλευρά της εργασίας,  δεν έχει να κάνει  με  καμμία  λογική φόβου και υποστολής της σημαίας του αγώνα για απελευθέρωση  της εργασίας από το κεφαλαίο.  Η "πάλη των τάξεων" είναι ένα ιστορικό γεγονός από την εμφάνιση  των ταξικών κοινωνιών μέχρι τις μέρες μας και οι συγκρούσεις των μαζών είτε με τους δουλοκτήτες  είτε με  του φεουδάρχες  είτε με τους καπιταλιστές  αλλά ακόμη και στον ασιατικό τρόπο παραγωγής έχουμε δούλους και δουλοκτήτες παρ' όλο που υπεισέρχονται  δομές μια δημόσιας οικονομίας στο επίπεδο κάποιων παραγωγικών μέσων δηλαδή  στην Αρχαία  Μεσοποταμία τα μεγάλα αρδευτικά έργα, έχουν να κάνουν  με τις συγκρούσεις στο ιστορικό  γίγνεσθαι (προτσές).  Μέσα σ' αυτό το ιστορικό γίγνεσθαι υπεισέρχονται και οι παράγοντες των κατασταλτικών μηχανισμών είτε σε πολιτικό επίπεδο (π.χ. πολιτική αστυνομία κ.ά.) είτε σε στρατιωτικό  επίπεδο (οι μυστικές υπηρεσίες του στρατού, αν και ο ίδιος ο αστικός στρατός είναι η κύρια δύναμη καταστολής των αστών και χρησιμοποιείται κυρίως σαν δύναμη καταστολής για το εσωτερικό της χώρας που λέει ότι υπερασπίζεται από εξωτερικούς κινδύνους,  ο ρόλος του στρατού από εξωτερικούς κινδύνους στις ταξικές κοινωνίες παίζει δευτερεύοντα ρόλο και για άλλους λόγους και αιτίες),  αλλά   το εργατικό επαναστατικό κίνημα  αντιμετωπίζει τα τέτοιου είδους ζητήματα με πολιτικό τρόπο και στις ιστορικές εποχές των μεγάλων ανατροπών, διαλύει  το ίδιο το αστικό κράτος με όλους τους μηχανισμούς που το συντηρούν.

Στην περίοδο  που το επαναστατικό κίνημα βρίσκεται υπό δίωξη και πάντα βρίσκεται υπό δίωξη απλά αλλάζουν  οι μορφές  της δίωξης  ανάλογα με τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούν στη συγκεκριμένη  χώρα, το επαναστατικό κίνημα θα πρέπει να παίρνει  όλα εκείνα τα οργανωτικά μέτρα για να  προφυλάσσει  τις υποθέσεις του  από τα αδιάκριτα μάτια των κατασταλτικών μηχανισμών.  Οι  όποιες παρακολουθήσεις  των μυστικών υπηρεσιών γίνονται είτε άμεσα είτε έμεσα. Ο άμεσος τρόπος είναι οι παρακολουθήσεις της αλληλογραφίας, της σταθερής και της κινητής  τηλεφωνίας και μάλιστα στην κινητή τηλεφωνία  η παρακολούθηση γίνεται πολύ  εύκολα  και η διείσδυση στο προσωπικό σου περιβάλλον  χαφιέ που ενημερώνει συνέχεια τους προϊσταμένους του για τους λόγους σου, τα έργα σου και τις γνωριμίες σου και έτσι σχηματίζουν τον προσωπικό σου φάκελο.  Ο έμμεσος τρόπος είναι  έξυπνοι  αξιωματικοί  των μυστικών υπηρεσιών να συλλέγουν πληροφορίες από  ανθρώπους του   επαναστατικού κινήματος  κατά κανόνα "αφελείς" για τις δραστηριότητες του κινήματος για ζητήματα που δεν παρουσιάζονται  στη δημόσια θέα ή εξωτερικές παρακολουθήσεις. Οι εξωτερικές παρακολουθήσεις γίνονται με δύο βασικούς τρόπους  είτε φανερά είτε μυστικά (δηλαδή με τρόπους που να μην μπορείς να καταλάβεις ότι παρακολουθήσε). Η μέν  φανερή παρακολούθηση έχει  ψυχολογικούς στόχους για να σημειώσουνε  την προσωπική σου συμπεριφορά και τις αλλαγές αυτής  της συμπεριφοράς, η δε αφανή  παρακολούθηση που είναι και η πιο επικύνδυνη για τους  ενεργούς επαναστάτες, σκοπό έχει για να μάθουν τι πραγματικά κάνεις με λόγο, με έργο και  ποιές είναι οι προσωπικές σου σχέσεις με ανθρώπους  που παρουσιάζουν  άμεσο ή έμμεσο ενδιαφέρον.  Οι σύγχρονοι παρακολουθητές δεν μοιάζουν καθόλου με τους παλιούς ή του  κινηματογραφικού είδους  (κύριοι που φορούν καμπαρντίνες και ρεπούπλικα), μπορούν να είναι και των  δύο φύλων και όλων των ηλικιών και επαγγελμάτων.  Οι εξωτερικοί παρακολουθητές διακρίνονται αυτοί  οι οποίοι κινούνται μαζί σου  για να ελέγχουν όλη  σου την διαδρομή  και οι σταθεροί αυτοί που ελέγχουν  συγκεκριμένους χώρους π.χ. θυρωροί πολυκατοικιών, περιπτεράδες  μαγαζάτορες κάθε είδους  και  νοικοκυρές. Σ' αυτές τις δουλειές δεν υπάρχει κανενός είδους σταθερό κριτήριο.  Μη σκεφθείτε  κατά λάθος  ότι η μηχανοκίνητη  (αυτοκίνητα, μοτοσυκλέττες) παρακολούθηση είναι δύσκολη υπόθεση  αλλά  ούτε και η μηχανοκίνητη αντιπαρακολούθηση  είναι δύσκολη υπόθεση.

Είναι σημαντικά ενδιαφέρον  για τα επαναστατικά απελευθερωτικά κινήματα να χρησιμοποιούν  για τις επικοινωνίες τους δικά τους ταχυδρομεία  δηλαδή να μην χρησιμοποιούν καθόλου  τα ταχυδρομεία  του αστικού κράτους αλλά να οργανώνουν  δικές τους ταχυδρομικές υπηρεσίες (εκ των πραγμάτων αυτές οι ταχυδρομικές υπηρεσίες είναι μικρές) ή να χρησιμοποιούν  ταχυδρόμους  όλων των ηλικιών , χωρίς διάκριση φύλου. Κατά  το διάστημα  της χουντικής περιόδου, ο γράφων αυτή τη μικρή μελέτη  πολλές φορές έκανε τον ταχυδρόμο μεταξύ Αθηνών και Θεσσαλονίκης, χωρίς ποτέ να πέσει στα χέρια της Ασφάλειας ή αμερικανών πρακτόρων γιατί κι' αυτοί αλώνιζαν την χώρα . Είχανε ειδοθεί μερικοί από αυτούς από αγωνιστές που κουβαλιότανε στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας. Αυτό που έχει καίρια σημασία γι' αυτούς τους ταχυδρόμους να περνάνε απαρατήρητοι είτε κινούνται  μέσα σε περιβάλλοντα μικρών ομάδων ανθρώπων είτε  ανάμεσα  στα  εκατομμύρια π.χ. ενός Ρίο ντε Τζανέϊρο, μιας Κωνσταντινούπολης ή μιας Αθήνας των 5 εκατομμυρίων.  Η αντικατάσταση των σταθερών και κινητών τηλεφώνων, των Fax  και των  επίσημων ταχυδρομικών υπηρεσιών  από τους ταχυδρόμους μας είναι αναγκαίο για την  όποια φύλαξη θέλουμε  να κάνουμε είτε  στους συντρόφους, είτε  στα πράγματά μας είτε στις υποθέσεις μας. Φυσικά οι εχθροί μας μέ ότι αυτό τους χαρακτηρίζει στο σύνολο των ενδιαφερόντων τους για μας,  δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια αλλά παρακολούθουν διαρκώς αυτές  τις εξελίξεις μας και τις αλλαγές μας,  αν βέβαια είμαστε σε ακτίνα ορατότητά τους.

Μέσα σ' αυτό το πόνημα μας δεν έχουμε στόχο να μπούμε σε λεπτομέρειες αλλά να βάλουμε  τον φιλοσοφικό στοχασμό  (φιλοσοφικός στοχασμός =  η γενίκευση των ζητημάτων  αυτής της μορφής της ταξικής πάλης) στη σκέψη των επαναστατικών απελευθερωτικών κινημάτων  και στους επαναστάτες συγκεκριμένα, που στην καθημερινή τους πρακτική αντιμετωπίζουν τέτοιους είδους προβλήματα.

Το να μιλάς με υπονοούμενα στο δρόμο μ' ένα σύντροφο ή μέσω τηλεφώνου σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι  ο εχθρός που σε ακούει δεν έχει την ικανότητα να τα ερμηνεύσει σωστά τα μηνύματα που θέλεις να στείλεις. Υπάρχουν πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών των ιμπεριαλιστών που έχουν  ακριβώς  αυτή την ειδίκευση "να  ερμηνεύουν  υπονοούμενα μηνύματα" και μάλιστα  όταν  έχουν μελετήσει τον συγκεκριμένο  άνθρωπο και ξέρουν περίπου με τί ασχολείται.  Αυτό βέβαια δεν σημαίνει  ότι όταν μας χρειάζεται να επικοινωνήσουμε μ' ένα φίλο μας ότι δεν μπορούμε να επικοινωνούμε μέσα από υπονοούμενα αλλά αυτά τα υπονοούμενα να έχουν σχέση με την φυσιολογική  καθημερινή ζωή  ενός καθημερινού ανθρώπου, που το μήνυμα να μην δίνει λαβεί για  ερμηνεία. Τα πάντα μπορεί  να είναι κωδικοποιημένα μηνύματα όταν έχει υπάρξει προσυνενόησει αλλά η διαρκής αλλαγή τους είναι αναγκαία. Αυτά τα κωδικοποιημένα μηνύματα μπορεί να είναι είτε γραπτά είτε προφορικά είτε κίνηση πραγμάτων είτε κίνηση ανθρώπων, τα πάντα μπορεί να είναι κωδικά μηνύματα όταν υπάρχει προσυνενόηση.   Όλα  αυτά βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν είναι  κουραστικά ( και μέσα στην κούραση ενεδρεύει ο προσωπικός μας εχθρός που είναι το ΛΑΘΟΣ είτε από κούραση είτε από βιασύνη, ας μην ξεχνάμε ποτέ πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα είναι "Η ασφάλεια των  ανθρώπων", όλα τ' άλλα έρχονται μετά) όταν πρέπει να τηρούνται σε καθημερινή βάση αλλά απευθυνόμαστε  στους από πεπείθοιση επαγγελματίες επαναστάτες που έχουν κάνει στόχο της ζωής τους τον απελευθερωτικό αγώνα  της εργασίας από το κεφάλαιο, την  ανατροπή συνολικά  του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και την αντικατάσταση με την κοινωνική ιδιοκτησία των Μέσων Παραγωγής  της κοινωνίας, έτσι ώστε όλες οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας να λειτουργούν για την κοινωνία και για κανενός είδους ατομικό προνόμιο ή για κοινωνική ομάδα που έχει προνόμια ενανίον όλου  του κόσμου.

Από άποψη μεθοδολογίας όλα είναι γνωστά  τόσο από την πλευρά  της επανάστασης όσο και από την πλευρά της αντεπανάστασης. Έχουν κυκλοφορήσει πάμπολα εγχειρίδια με αυτού του είδους τα ζητήματα τόσο από την πλευρά των επαναστατών όσο και από την πλευρά των αντεπαναστατών και όλα τα εγχειρίδια και οι κανονισμοί του ενός έχουν περάσει και στην πλευρά του άλλου  με πάμπολλους τρόπους,,  όλα  είναι γνωστά   από άποψη μεθόδου. Αυτά που δεν είναι γνωστά και νοιάζει και τις δύο πλευρές της διαλεκτικής  διαμάχης, της σύγκρουσης  αυτών που υπερασπίζουν ένα κοινωνικό  καθεστώς και αυτών που θέλουν  να το ανατρέψουν (οι άνθρωποι ένθε και ένθε μπορούν να λένε ότι θέλουν μέσα στη λογική του πολιτικού πολέμου που διεξάγουν, η ιστορία  και  μάλιστα  ο ιστορικός ματεριαλισμός  έχει τη δική  του πολύ αυστηρή και επιστημονική λογική, που δεν αλλάζει με τίποτε ό,τι κι' αν λέμε) είναι  οι ταυτότητες των ανθρώπων, ο τόπος, ο χρόνος και οι δραστηριότητες. Αυτά είναι που προσπαθούν  να μάθουν ο καθένας για το αντίπαλο στρατόπεδο για να οργανώσει καλύτερα τις δικές του δουλειές και να κάνει ζημιές στον αντίπαλο.  Κατά  τ' άλλα , όσον αφορά  τις μέθοδες που ακολουθούνται σχεδόν όλες είναι γνωστές και διαρκώς καινούριες ανευρίσκονται ένθε και ένθε.

Η "πάλη των τάξεων" που είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος της μαρξιστικής θεωρίας, ξετυλίγεται και στο επίπεδο δράσης των κατασταλτικών μηχανισμών των  αστών και βέβαια σήμερα όχι  στο επίπεδο των αστών σαν ανερχόμενη κοινωνική τάξη δηλαδή στη φάση που οι αστοί  (δηλαδή οι καπιταλιστές) πάλευαν να απελευθερωθούν  από την φεουδαρχική τάξη πραγμάτων και να εδραιώσουν την δική τους εξουσία αλλά  στο στάδιο της πλήρους  ιμπεριαλιστικής  επέκτασης τους, αυτό που λέγεται ορολογικά σήμερα "παγκοσμιοποίηση". Από την πλευρά τους τα επαναστατικά απελευθερωτικά  κινήματα  και τα μέλη και στελέχη που τα αποτελούν, πάρα πολλές  φορές  έχουν πληρώσει τις  αυταπάτες τους με ποτάμια  αίματος, όπως στην Ινδονησία του Σουεκάρνο και στη Χιλή του Αλλιέντε,  που βέβαια  σ' αυτές τις δύο  επιλεγμένες περιπτώσεις το κύριο ζήτημα  είτανε  πολιτικό και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ινδονησίας έπαιζε με την επανάσταση και πάνω στις ταλαντεύσεις τους η Ινδονησιακή αντίδραση  έσφαξε 1.000.000 κομμουνιστές, στην ουσία κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς σφάχτηκαν αλλά με μέτριους υπολογισμούς  τους ανεβάζουν στον αριθμό που αναφέραμε, το δε "Λαϊκό Μέτωπο" του Αλλιέντε  και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής με τις πολιτικές τους ταλαντεύσεις οδηγηθήκανε στο σφαγείο.  Το επαναστατικό κίνημα όπου  υπάρχει και πάντα υπάρχει σ' όλα τα μήκη και πλάτη της γής, ακολουθεί κι' αυτό  την ανισομέρεια της καπιταλιστικής  ανάπτυξης και τα ιστορικά δεδομένα  του γεωγραφικού χώρου, μας έχουν υποδείξει  πως η συνέχεια ενός επαναστατικού κινήματος, ενός ή πολλών επαναστατικών κομμάτων ,  επαναστατικών ομάδων ή επαναστατικών λεσχών καθορίζεται  από την μυστικότητα του παράνομου μηχανισμού μ' ένα πλήρη τεχνικό και οικονομικό μηχανισμό να  έχει έχει τη  δυνατότητα να στηρίζει  όλες  τις ενέργειες του επαναστατικού κινήματος, χρησιμοποιόντας  όλες τις μεθόδους (θεμιτές και αθέμιτες) που χρησιμοποιούν  και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί  των καπιταλιστών  εναντίον του επαναστατικού κινήματος.  Το επαναστατικό κίνημα  βρίσκεται σε μόνιμη βάση κάτω από την διαρκεί απειλεί  του πολιτικού συστήματος των αστών, να το συλλάβει, να το διώξει,  να το εξορίσει ή και να το εκτελέσει,  σαν να είναι το φυσικότερα πράγμα του κόσμου  και βέβαια  οι αστοί στην προσπάθεια να υπερασπίσουν τα προνόμια τους, δεν διστάζουν για τίποτε.  Η  δημιουργία  μιας συνολικής τεχνικής και οικονομικής υποδομής ενός επαναστατικού κινήματος  πρέπει πλήρως να διαχέεται  στον χρόνο και στον τόπο και χωρίς ύπαρξει  κεντρικού  οργάνου  στην δράση  του μηχανισμού της επανάστασης. Αυτό που θα πρέπει  να διακρίνουμε  είναι άλλο ζήτημα  η δράση ενός επαναστατικού κινήματος σε συνθήκες πλήρους παρανομίας και άλλο ζήτημα είναι η ύπαρξει του μηχανισμού που στηρίζει όλες τις προσπάθειες  ενός κινήματος που βρίσκεται  σε διωγμό.         

Η νομιμότητα ή η παρανομία  δεν εξαρτάται  από την  επιλογή  του επαναστατικού κινήματος αλλά από τους  όρους  των πολιτικών επιλογών  του αστικού κόσμου.

Πολλά μπορεί να πεί κανείς  για όλα  τα ζητήματα  επαγρύπνισης της επανάστασης και για όλα τα ζητήματα των κάθε είδους μηχανισμών καταστολής  του καπιταλιστικού κόσμου  στο σύνολο του.  Πάντα υπάρχει  ανάγκη από μια μαθητεία από έμπειρους  επαναστάτες στους νέους που προσχωρούν στο εργατικό επαναστατικό κίνημα. Αλλά  η επανάσταση  δεν μαθαίνεται ούτε από τα εγχειρίδια (και υπάρχουν πολλά),  ούτε  από  διδασκαλίες, αν σαν φυσικό πρόσωπο  δεν συμμετέχεις στο επαναστατικό προτσές.  Η εμπειρία  δεν μεταδίδεται  όσο καλή θέληση κι' αν υπάρχει  και από τις δύο πλευρές  αλλά  κατακτιέται πάντα  από την αρχή.

Πρώτα από όλα  είναι η κατάκτηση της  επαναστατικής θεωρίας  της εργατικής τάξης και  έπονται όλα τ' άλλα. Η ακρίβεια  της γνώσης του  επαναστατικού γίγνεσθαι  σ' όλες του τις λεπτομέρειες κίνησης  των μαζών  και της πολιτικής  που ασκούν τα αστικά κόμματα  εναντίον  του  είτε με καλούς τρόπους είτε με κακούς,  είναι αυτό  που θα εδράζετε η επαναστατική μας ενέργεια ή οι επαναστατικές μας ενέργειες σ' ένα σύνολο πολέμου , που μας κάνουνε  και κάνουμε.

"Πόλεμος πατήρ πάντων" , αυτό το ρητό βγαλμένο από τα σπλάχνα της σοφίας της Αρχαίας Ελλάδας, ισχύει ακέραια μέχρι σήμερα και θα ισχύει  όσο θα υπάρχουν ταξικές κοινωνίες αλλά και κοινωνίες της αναγκαιότητας. Η κλασική έννοια της "πάλης των τάξεων" μέσα σε μια ταξική κοινωνία, σε μια κοινωνία της αναγκαιότητας, ερμηνεύεται η σύγκρουση ανάμεσα στους καταπιεστές δηλαδή σ' αυτούς που μέσα στην κοινωνία έχουν προνόμια και βέβαια με το σύνολο των μηχανισμών τους (στρατός, αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες, μηχανισμοί ιδεολογικής καταπίεσης που απορρέουν μέσα από το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, από το σύνολο των κάθε είδους εντύπων π.χ. εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων,  τηλεοράσεως  και της θρησκείας όταν δεν παίζει απελευθερωτικό ρόλο όπως π.χ. η θεολογία της απελευθέρωσης στις χώρες της Λατινικής Αμερικής) και στους καταπιεζόμενους, όπου στην καπιταλιστική κοινωνία παίρνει τη σχέση από την μια μεριά οι αστοί και από την άλλη οι εργάτες.     Ο σοσιαλισμός όπως τουλάχιστον τον έχουμε γνωρίσει είναι και αυτός κοινωνία της αναγκαιότητας με την έννοια ότι η παραγωγή των αγαθών (των προϊόντων)  δεν επαρκεί  για τις ανάγκες μιας κοινωνίας και ακριβώς σε μια τέτοια κοινωνία γεννιέται  από μόνο του  το φαινόμενο της γραφειοκρατίας που κάθεται πάνω στην κοινωνία  και την δυναστεύει, έτσι  φαίνεται ότι  η επανάσταση  έφερε σε πέρας το νικηφόρο αποτέλεσμα της (π.χ. Οκτωβριανή επανάσταση) αλλά  μας μπήκε νικηφόρα η αντεπανάσταση  από το παράθυρο.  Κάτι που η επιστημολογία  της επανάστασης δεν το αντιμετώπισε ποτέ, ίσως γιατί δεν  τις χρειάστηκε μέχρι τα γεγονότα του 1990 στην τότε Σοβιετική Ένωση και τις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες που μ' έναν εκπληκτικό τρόπο  ακολούθησαν  το παράδειγμα  της ΕΣΣΔ. Τελικά όποια ερμηνεία κι' αν δώσεις σ' αυτό το φαινόμενο είτε της ανατροπής, είτε της κατάρευσης είτε κάνεις προσπάθεια να συνδέσεις αυτές τις δύο ερμηνείες με ποσοστιαίες αναλογίες, θα λείπει πάντα  η διαλεκτική  ανάλυση  αυτού του φαινομένου αν και υπήρχαν αναλύσεις  ακόμα από την δεκαετία του 30 προς τα που θα οδηγηθούν  τα πολιτικά πράγματα στην ΕΣΣΔ  είτε προς την ανατροπή των πολιτικών πραγμάτων είτε  προς την πολιτική επανάσταση και το νικηφόρο αποτέλεσμα των Σοβιέτ.

Πρέπει να σημειωθεί  η ποικιλία των κατασταλτικών μηχανισμών  του  αστικού κράτους και οι μεθοδολογίες που αυτές χρησιμοποιούν .  Μπορούν  να διακριθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες, αυτές  του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, όποια ονομασία έχουν από χώρα σε χώρα και αυτές του στρατού, που από χώρα σε χώρα μπορεί να έχει και διαφορετικό τίτλο,  όπως  Υπουργείο Στρατιωτικών ή Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ή Υπουργείο Πολέμου.  Απέναντι όμως σ' ένα σοβαρό επαναστατικό κίνημα, κινούνται  πάντα με την ίδια κατεύθυνση και συνεργάζονται θέτοντας στον ίδιο σκοπό  όλες τους τις υπηρεσίες φανερές και μυστικές, όχι βέβαια μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε διεθνές επίπεδο όπου οι διάφορες ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις και όλες τους οι υπηρεσίες συνεργάζονται για την καταστολή του επαναστατικού κινήματος όπου αυτό εκδηλωθεί, σ' όλα τα μήκη και πλάτη της γης.  Δεν υπάρχει ο ελάχιστος δισταγμός,   μία χώρα να δώσει πληροφορίες για τους δικούς της πολίτες σε άλλη χώρα   και όχι μόνο  αυτό αλλά και να τους παραδώσει σε άλλη χώρα. Η αντεπαναστατική  αλληλεγγύη   δεν γνωρίζει περιορισμούς στην διαδικασία υπεράσπισης των προνομίων της.       

Λίγα λόγια για τις επαναστατικές σχολές ανά τον κόσμο.  Όπως υπάρχουν αντεπαναστατικές σχολές στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και εκπαιδεύονται και μετεκπαιδεύονται  αξιωματικοί του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας που κεντρικός τους άξονας της εκπαίδευσης τους  είναι η καταστολή  του επαναστατικού κινήματος όπου γής, καθώς και εναντίον εκείνων των κρατών  που στέκονται αλληλέγγυα  στα επαναστατικά κινήματα .    Κατά τον ίδιο τρόπο υπάρχουν  και επαναστατικές σχολές, ίσως ακούγεται λίγο βαρύγδουπο  αλλά κ' έτσι  είναι   και όσοι έχουν περάσει  από διάφορες επαναστατικές σχολές,  το ξέρουν πολύ καλά, όχι  ότι δεν βοηθάει  σ' ένα πρώτο επίπεδο αλλά  να μην το γιγαντώνουμαι  σε σημείο που δεν πρέπει.  Γνώσεις σ' όλους τους τομείς δράσης  ενός επαναστατικού κινήματος, κάλιστα μπορούν να μεταδωθούν   επί  τόπου, χωρίς  να υπάρξει ανάγκη   να απομακρυνθείς  από το πράγματικό πεδίο σύγκρουσης, όποια μορφή  και περιεχόμενο και αν έχει αυτό, στη λογική  ενός μαζικού επαναστατικού κινήματος.  Είναι χαζό και παιδιάστικη αφέλεια, αν  όχι εγκληματικό  στην κοινή υπόθεση, να νομίζεις κανείς ότι  το αστικό καθεστώς  κοιμάται όρθιο. Το αστικό καθεστώς ποτέ δεν κοιμάται, όπως δεν κοιμάται  η ροή  του   ποταμού.  Έχει την  εξουσία και αυτό του δίνει την άνεση από επιτελική πλέον θέση  να ελέγχει  την καθημερινή ζωή ενός λαού  και κινήσεις  που μέσα στο λαό γίνονται.  Αυτό σημαίνει ότι και το επαναστατικό κίνημα  πρέπει να  κάνει την ίδια δουλειά απέναντι  στον θεσμικό του εχθρό, διαφορετικά είτε δεν ξέρει να παίξει το ρόλο του  είτε  έχει σοβαρές  οργανωτικές αλλά και πολιτικές  αδυναμίες  σαν επαναστατικό κίνημα. είτε και ορισμένες φορές σκόπιμα, αν το επαναστατικό κίνημα έχει διαβρωθεί.     

Η επαναστατική επαγρύπνηση είναι ένα διαρκές και μόνιμο καθήκον  που ασχολείται  συνολικά  όλο το κίνημα (δηλαδή τόχει  στο νού του κάθε άνθρωπος του κινήματος) αλλά και κάποιοι σύντροφοι  που είναι επιφορτισμένοι  μ' αυτό το καθήκον, ας το πούμε  το Ειδικό Τμήμα του επαναστατικού κινήματος. Χίλια  όσα προβλήματα  μπορούν να δημιουργηθούν  από παρανοήσεις από τη δράση του Ειδικού Τμήματος και η καλή του  λειτουργία εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες και πρώτα απ' όλα  καλούς πολιτικούς παράγοντες και σαν συνεπακόλουθα  η καλή κατάρτηση στο αντικείμενο τους.  Υπάρχει μεγάλη απόσταση  από τα γραφόμενα  πάνω στο χαρτί  και στα προβλήματα που υπάρχουν  σ' όλους τους τομείς της ζωής  μιας ταξικής  κοινωνίας και οι διδόμενες  λύσεις  εξαρτάται από το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων που αγωνίζονται σ' αυτόν τον τομέα δουλειάς.   

Οι μορφές της επαναστατικής επαγρύπνισης είναι ποικίλες αλλά  όλες εστιάζονται σε δύο τομείς του ειδικού αυτού αγώνα. Ο ένας τομέας είναι  επιθετικός δηλαδή προσπαθούμε  να είμαστε διαρκώς ενημερωμένοι το τί πράγματι συμβαίνει στον αστικό χώρο, ποιές είναι οι δυνατότητες τους κάθε στιγμή σ' ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο πολτικό περιβάλλον, τι κάνουν  φανερά και μυστικά για να εξασφαλίζουν  τα προνόμια τους, ποιές είναι οι κάθε είδους κινήσεις του αστικού κινήματος και τι και πώς και σε ποιό χρόνο σχεδιάζουν  εις βάρος της εργατικής κάθε είδους μέτρα, τόσο στο χώρο της δημόσιας πολιτικής δράσης, όσο και  στους μυστικούς τους μηχανισμούς. Ο άλλος τομέας είναι αμυντικός  δηλαδή να εμποδίσουμε  τους καταδιωκτικούς μηχανισμούς  να μπαίνουν στις γραμμές μας τόσο στις επαναστατικές οργανώσεις και στις οργανώσεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βοηθούν τον απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεζομένων.  Ο σκοπός της άμυνας μας είναι να εμποδίσουμε να μπούνε στις γραμμές μας  οι εχθροί της επανάστασης (μεταμφιεσμένοι με πολλά προσωπεία) και να  καθορίσουνε μια πολιτική  κατεύθυνση που δεν απειλεί την καθεστηκύια τάξη, που δεν απειλεί τον καπιταλισμό στο σύνολο του ή  να οργανώσουνε  διάφορες προβοκάτσιες εις βάρος  του  επαναστατικού αγώνα των εργατών και όσων συμμαχούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με το ταξικό εργατικό κίνημα. Οι μυστικές υπηρεσίες των αντεπαναστατών παρακολουθούν  συνέχεια και τοπικά και χρονικά από κοντά την δράση των επαναστατών  και το σύνολο των σχέσεων που έχουν και την δημόσια και την μυστική ή προσπαθούν  να εντοπίσουν αν υπάρχει μυστική επαναστατική δράση. Τίποτα πιο αφελές, τίποτε πιο παιδικό  από το να πιστεύει κανείς  ότι οι καταπιεστικοί μηχανισμοί των αστών κοιμούνται, όπως δεν κοιμούνται και οι επαναστάτες σ' αυτή την διαρκώς μαινόμενη σύγκρουση. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο σήμερα, αυτό συνέβαινε πάντα σ' όλες τις ταξικές κοινωνίες είτε δουλοκτητικές, είτε φεουδαρχικές είτε καπιταλιστικές και βέβαια πριν ξεσπάσει η εξέγερση ή οι εξεργέσεις, υπήρχε πολύ χρόνος όπου οι καταπιεσμένοι συσσώρευαν στη συνείδηση  τους την πίκρα της ζωής τους αλλά και τις προϋποθέσεις εκείνες που κατά τη γνώμη τους είτανε πιο κατάλληλοι  οι όροι   για το ξεσήκωμα. Δεν  είναι καθόλου  παράξενο οι κυρίαρχες τάξεις για να προλάβουν τέτοιους είδους αποτελεσματικές εξεγέρσεις των καταπιεσμένων, να σπρώχνουν  οι ίδιοι οι αστοί  τους προλετάριους σε ξεσηκώματα με τους όρους βέβαια των αστών, έτσι ώστε ένα μελλοντικό ξεσήκωμα  να το μακελεύουν  σε χρόνο  που είναι βολικός για τους αστούς.

Το ζήτημα της επανάστασης και της αντεπανάστασης  σ' όλες τις εποχές είναι επίκαιρο, η σύγκρουση είναι μόνιμη και διαρκής, αυτό που καθορίζει  το αποτέλεσμα  είναι οι συσχετισμοί  που υπάρχουν στην ολότητά τους, μαζί με την ικανότητα των επαναστατών να κατέχουν καλά και την τέχνη και την επιστήμη  της εργατικής επανάστασης, αν αυτή την τέχνη και αυτή την επιστήμη δεν την ξέρουν καλά  τότε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σφάζονται από τους  αστούς και όσους συνεργάζονται μαζί τους. Η επανάσταση γίνεται πάντα από αυτούς που την χρειάζονται και όχι από αυτούς που δεν την χρειάζονται  είτε υλικοί είναι αυτοί οι όροι είτε ιδεολογικοί.  ΟΙ μορφές  που επαναστατικού πολέμου είναι πολλές αλλά  το  ποιά θα είναι κάθε φορά η μορφή  που θα ακολουθήσει  ένα εργατικό κίνημα, ένας λαός που κάνει απελευθερωτικό αγώνα προσδιορίζεται  από πολλούς παράγοντες και διεθνείς και τοπικούς αλλά κυρίως από τις ιστορικές εμπειρίες του ίδιου του λαού που πραγματώνει τον επαναστατικό αγώνα. Στην ουσία  αυτοί που πραγματώνουν έναν επαναστατικό αγώνα  είναι οι ίδιοι οι λαοί, οι επαγγελματίες  επαναστάτες που είναι ανάμεσα τους παίζουν βοηθητικούς ή καθοδηγητικούς ρόλους. Από μόνοι τους οι επαναστάτες είναι ανίκανοι για οτιδήποτε αν δεν αγκαλιάζονται με τον κόσμο, αν δεν αγκαλιάζονται  από τα μεγάλα πλήθη των καταπιεζομένων. Τις βασικές υλικές προϋποθέσεις για μια νικηφόρα εργατική  επανάσταση τις έχουν γράψει, μελετήσει και αναλύσει πολλοί μαρξιστές επαναστάτες αλλά αν θέλει κάποιος αγωνιστής να βρεί  εύκολα μελέτες πάνω στο αντικείμενο, ας ανατρέξει σε σχετικά άθρα του Λένιν. Αυτό που μπορούμε να πούμε με απλά λόγια σαν προϋποθέσεις της κοινωνικής  επανάστασης είναι η δυσαρέσκεια του λαού από μιά σοβαρή οικονομική κρίση (ΚΡΑΧ)  του καπιταλιστικού συστήματος  και αυτός ο λαός  ν΄ αντιμετωπίζει ότι βρίσκεται μπροστά  σε οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα, αυτό είναι η αρχή της ρήξης  με τον καπιταλισμό.  Από κει και πέρα μπαίνουν μια σειρά παράγοντες για την παρά πέρα διαδικασία (το γίγνεσθαι της επανάστασης), όπως  το επίπεδο οργανωτικότητας του εργατικού κινήματος, οι συμμαχίες που πετυχαίνονται στην πορεία συγκέντρωσης των συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων της επανάστασης (όχι και εύκολη υπόθεση αν αφεθεί στις διαθέσεις των εκπροσώπων των κάθε είδους κινημάτων, αλλά γίνεται εύκολη όταν τα πράγματα τους αναγκάζουν σε  συμμαχίες και κοινό μέτωπο απέναντι στην αντεπανάσταση, για να υπάρχει πιθανότητα νικηφόρου αποτελέσματος),  το σοβαρό πολιτικό επίπεδο των επαναστατικών οργανώσεων που θα βοηθάει το επαναστατικό κίνημα των μαζών  που με αποφασιστικότητα βαδίζει το δρόμο της επανάστασης. Με την αντεπανάσταση χορατά δεν υπάρχουν, με την αντεπανάσταση δεν παίζει κανείς  γιατί τα πολύ μεγάλα και σοβαρά προνόμια που έχει η αντεπανάσταση δεν είναι διατεθειμένη να τα χάση με τίποτα στον κόσμο, κλασικό παράδειγμα από τα πρόσφατα που είναι στη μνήμη των λαών (ενδεικτικά η Χιλή του Αλλιέντε, ο εμφύλιος στην Ισπανία και στην Ελλάδα, η δικτατορία του Σαλαζάρ στην Πορτογαλλία, η δολοφονία ενός περίπου εκατομμυρίου κομμουνιστών το 1965  στην Ινδονησία κλπ. κλπ.). -

- Μέσα στα καθημερινά επαναστατικά καθήκοντα συχνά υπάρχει  ανάγκη για "χώρους" και χρησιμοποιύμε αυτόν τον όρο με την ευρύτερη έννοια του δηλαδή  δεν περιορίζεται ή δεν προσδιορίζεται με τίποτα (ενδεικτικά: μονοκατοικίες, πολυκατοικίες,  καταστήματα, φυσικοί χώροι (βουνά, πεδιάδες και θάλασσες), πλεούμενα και πετούμενα κάθε είδους χωρίς κανένα  συγκεκριμένο προσδιορισμό της εννοίας "χώρος". Οι χώροι αυτοί χρησιμοποιούνται  είτε για τις συζητήσεις των επαγγελματιών  επαναστατών, είτε σαν σημείο μετακινήσεων ανθρώπων ή πράγμάτων είτε για τις αποθηκεύσεις υλικών της παράνομης πολιτικής δράσης (ενδεικτικά:  έντυπα της πολιτικής δράσης, παράνομα τυπογραφεία, δελτία  πληροφοριών  και ότι άλλο μπορεί να εξυπηρετήσει τον  αγώνα μας).  Οι παλιοί  επαναστάτες αυτούς τους χώρους τους ονόμαζαν γιάφκες, οι νέοι επαναστάτες αποφεύγουν συστηματικά  και στις συζητήσεις μεταξύ τους να χρησιμοποιούν  τέτοιου  είδους όρους.  Είναι πολύ σοβαρό το ζήτημα, οι χώροι αυτοί να είναι πολλαπλοί,  όχι δυό - τρείς  αλλά  πενήντα κ' εκατό, αυτό προϋποθέτει ότι μιλάμε με όρους κοινωνικού κινήματος. Είναι χωρίς σημασία να χρησιμοποιείς τέτοιους είδους όρους, όπως χωρίς σημασία είναι  ο επαναστάτης να έχει μυστικοπαθές  ύφος, αυτό είναι η πρώτη ασθένεια (μιά από τις πολλές) που παθαίνει  ένας  νεοφώτιστος επαναστάτης.  Το να το παίζεις συνωμότης ή να χρησιμοποιείς  συνωμοτικούς κανόνες όταν έχει αποκαλυφθεί η ταυτότητά  σου, είναι αστείο,  ο συγκεκριμένος εντοπισμός και σύλληψη  είναι θέμα χρόνου. Αφού από σένα θα εντοπιστούν  κι' άλλοι, ανεξάρτητα από την 'οποια θέληση σου. Μετά την ήττα  του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος  (ΔΣΕ), τον Αύγουστο του 1949, όσοι κομμουνιστές  μπαίνανε παράνομα στην Ελλάδα για πολιτική  δουλειά, το χρονικό όριο της σύλληψης τους είτανε περίπου  στους τρείς  (3) μήνες. Λίγοι είτανε αυτοί  που ξεπερνούσανε αυτό το φράγμα.

Η ανάγκη χρησιμοποίησης του "χώρου" είναι  μέσα στα εργαλεία  της δουλειάς μας,  που χρησιμοποιούμε για την καλύτερη οργάνωση της επαναστατικής μας δραστηριότητας. Είναι νόμιμο χρέος των επαναστατών να κάνουν ότι είναι αναγκαίο για την εκπλήρωση όλων των ειδών των καθηκόντων που μπορεί να προκύψουν από τις ανάγκες του αγώνα.  Όπως οι δυνάμεις καταστολής της αντεπανάστασης θεωρούν νόμιμο δικαίωμά τους να αναπτύσουν  είτε φανερή είτε  κρυφή δράση εναντίον των επαναστατών και γι' αυτό  το αντεπαναστατικό κράτος έχει τα ποικιλώνυμα  κρυπτόκεντρά  του και  δεν ντρέπεται καθόλου γι' αυτό!!, μιάς και τα κρυπτόκεντρά του  λειτουργούν  για την υπεράσπιση  των προνομίων της καθεστυκίας τάξης και εις βάρος του λαϊκού  και επαναστατικού κινήματος. Η διαφορά μας βρίσκεται στους σκοπούς που υπηρετεί ή επανάσταση και στους σκοπούς που υπηρετεί η αντεπανάσταση.

Υπάρχει ακόμη μία σημαντική  διαφορά  ότι στον επαναστάτη δεν επιτρέπονται  λάθη, κ' ένα μόνο λάθος να κάνεις εκθέτεις και τον εαυτό σου και τη δουλειά σου  αλλά μπορεί να εκθέσεις και άλλους συντρόφους και πάει λέγοντας. Άν πράγματι συμβεί αυτό, πάραυτα μεταφέρεις τον εαυτό σου από την "ειδική επαναστατική δράση"  στην δημόσια δράση και παύεις να έχεις οποιοδήποτε δεσμό άμεσο ή έμμεσο με την προηγούμενη κατάστασή σου. Μάθε καλά  ότι οι άνθρωποι της αντεπανάστασης δεν τρώνε κουτόχορτο, από τη μιά  έχουν με το μέρος τους την εξουσία που τους δίνει  μόνο πλεονεκτήματα στον αγώνα που κάνουν εναντίον σου αλλά και όταν  κάνουν  στραβές  δουλειές και αποκαλύπτονται, δεν έχει καμμία  συνέπεια γι' αυτούς, απλώς αλλάζουν τους σχεδιασμούς τους. Κάθε είδους αξιωματικοί της αντεπανάστασης παίρνουν κάθε είδους ειδικεύσεις και στη χώρα τους και στο εξωτερικό δηλαδή κάνουνε μεταπτυχιακές σπουδές και διδακτορικές στο πώς να οργανώνουνε καλύτερα τις χαφιέδικες δουλειές τους. Πολλοί από αυτούς φοιτούν  και σε στρατιωτικές σχολές των ΗΠΑ, καθώς και στους διάφορους κλάδους των μυστικών υπηρεσιών είτε του στρατού είτε της αστυνομίας  είτε των ειδικών υπηρεσιών πληροφοριών. Όλα αυτά δεν τα λέμε βέβαια για να φοβίσουμε αλλά   να  κάνουμε τις δουλειές μας με πολύ προσοχή.

Το πρώτο χρέος των επαγγελματιών επαναστατών είναι η ασφάλεια  η δική τους και η ασφάλεια των δραστηριοτήτων της επανάστασης. Όλα τ' άλλα έρχονται δεύτερα κι ' ακόμη πιο πίσω. Η μεγάλη τέχνη  του επαναστάτη που αναπτύσει δράση σε συνθήκες  διαρκών αστυνομικών διώξεων είναι να περνάει απαρατήρητος, ένας πολύ συνηθισμένος άνθρωπος ανάμεσα στις πολλές χιλιάδες ανθρώπους  που κυκλοφορούν στην αγορά και στις  γειτονιές. Το να περνάς "απαρατήρητος"  είναι το ΑΛΦΑ και το ΩΜΕΓΑ ενός επαναστάτη σε συνθήκες διαρκούς δίωξης.

Συχνά  αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα  τους οδηγούσαν  στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας  είτε γνωρίζανε κάποια στοιχεία  οι οργανισμοί δίωξης της Χούντας  είτε όχι.  Εκεί τους υποβάλλανε  σε αστυνομική  ανάκριση χρησιμοποιόντας όλα τα μέσα  σωματικής  ή ψυχολογικής  βίας, πολλά από αυτά γίνανε  γνωστά από τις δίκες  των βασανιστών της Χούντας. Το σίγουρο είναι  ότι όσοι βασανίστηκαν στην οδό Μπουμπουλίνας ή σε άλλα άντρα  βασανιστηρίων όπως π.χ. της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας (ΕΣΑ) (Αυτός είναι και ο λόγος  που μετονομάστηκε η ΕΣΑ μετά το κάθισμα της Χούντας, γιατί ανατροπή δεν υπήρξε) δεν σημαίνει  ότι υπήρξανε και μάρτυρες κατηγορίας στις σχετικές δίκες, πολλοί είναι αυτοί που το απέφυγαν.  Κατά κανόνα οι ανακρινόμενοι αυτοσχεδιάζανε και πώς θα μπορούσανε να κάνουνε διαφορετικά.  Τα σχετικά εγχειρίδια της αστυνομικής ανάκρισης, προσφέρουν μεγάλη  ποικιλία τεχνικών, για  να σπάσουνε το φρόνημα των αγωνιστών και να τους κάνουνε να "μιλήσουνε" δηλαδή να δώσουν πληροφορίες  στους διώκτες τους ή να αποσπάσουνε πληροφορίες με τις "εις άτοπον απαγωγής". Οι τεχνικές που ακολουθούσαν οι ανακρινόμενοι είτανε ποικίλες α) άλλοι  μιλούσανε  χωρίς  να λένε  τίποτε, β) άλλοι κρατούσανε πλήρη σιγή, ότι κι'  αν τους λέγανε, έστω κι' αν τους ρωτούσανε για γνωστά ζητήματα, δεν ανοίγανε κανένα διάλογο,  γ) άλλοι  μιλούσανε  μόνο για πολύ γνωστά πράγματα (γιατί ξέρανε ότι άν αυτοσχεδιάζανε, θα πέφτανε εύκολα σε αντιφάσεις), δ) άλλοι  από φόβο αυτοσχεδιάζανε  και εκ των πραγμάτων πέφτανε σε αντιφάσεις και τρώγανε "το ξύλο της αρκούδας", χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είτανε και μέλη αντιδικτατορικών οργανώσεων, ε) υπήρξανε αγωνιστές που βασανίστηκαν πολύ άσχημα και δεν μιλήσανε, στ) υπήρξανε αγωνιστές που βασανίστηκαν πολύ άσχημα και είπανε αυτά  που ξέρανε, ζ) υπήρξανε αγωνιστές που από ψυχολογικά σοκ,  μιλήσανε.  Κατά κανόνα όταν ένα αγωνιστή τον συνελάμβανε η Χούντα, οι φίλοι κόβανε οποιαδήποτε σχέση με το περιβάλλον του (έστω κι' αν οι μυστικές υπηρεσίες της Χούντας, γνωρίζανε όλο το περιβάλλον του διωκόμενου),  άλλοι  φθάνανε σε σημείο που άν συλλαμβανότανε ένας σύντροφός τους, να φύγουνε  και παράνομα από την Ελλάδα.  Λίγοι είτανε οι αγωνιστές, που από πριν είχανε έναν πρόχειρο σχεδιασμό, το τί θα πούνε σε περίπτωση σύλληψής τους, τυχαίας ή  οργανωμένης.

- Λίγα λόγια για την "διαφυγή": Διαφυγή έχουμε όταν ένας αγωνιστής πιάστηκε από τις δυνάμεις καταστολής  της αντεπανάστασης και βρίσκει  τρόπους και μέσα, για να τους  ξεφύγει (να δραπετεύσει).  Ο πλέον κατάλληλος χρόνος  για διαφυγή  από τα χέρια της Χούντας είναι  τις πρώτες ώρες άν όχι τις πρώτες στιγμές που έγινε η σύλληψη. Άν  η σύλληψη είναι  τυχαία   τα  πράγματα είναι πιο εύκολα, βέβαια αν ξεφύγεις μετά από μιά τυχαία σύλληψη, ανεβάζεις τον προσωπικό σου  πύχη  ψηλά, αυτόματα γίνεσαι καταζητούμενος.  Ενώ από μια τυχαία σύλληψη, μπορεί να αφεθείς και ελεύθερος. Μπορείς να αφεθείς σκόπιμα  ελεύθερος αφού  ο αξιωματικός οι αξιωματικοί  που είναι χρεωμένοι μ' εσένα, 'εχουνε σχεδιάσει την παρακολούθησή σου  και το  αδύνατο  της διαφυγείς σου.  Η  διαφυγή ή δραπέτευση τις πρώτες ώρες μιας σύλληψης  είναι πάντα ευκολότερη α) γιατί  αυτοί που σέ έχουνε συλλάβει , έχουνε   λίγες γνώσης γιά σένα  β) γιατί  οι χώροι της  προσωρινής κράτησης σου, έχουνε πολλά κενά, από σένα εξαρτάται να τα προσδιορίσεις  γ)  αυτοί που σε έχουνε συλλάβει  δεν έχουνε  ειδίκευση να φυλάγουν   επαναστάτες. Αν σε πάνε μετά φυλακή ή εξορία, όλα γίνονται δυσκολότερα, α) γιατί  υπάρχει ειδικευμένο προσωπικό που σε φυλάει,  β) οι χώροι είναι  σχεδιασμένοι  με τέτοιο  τρόπο  για να μήν μπορεί να ξεφύγεις  γ) μεταξύ των φυλακισμένων ή των εξορίστων υπάρχουν  πληροφοριοδότες και  δ)  πιθανές  αντιδράσεις  από άλλους  αγωνιστές, που δεν είναι όμως επαναστάτες να σε εμποδίσουν άμεσα ή έμμεσα, γιατί μία διαφυγή κάνει δύσκολη τη ζωή αυτών  που παραμένουν και που δέν έχουν διάθεση να διακυνδυνέψουν.

Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε καλά  είναι ότι δεν σεβόμαστε   την καπιταλιστική νομιμότητα, γιατί τότε  δεν μπορούμε να είμαστε και επαναστάτες. Παλεύουμε ένα άνομο καθεστώς  που θεσμικά κάνει νόμιμο, την κλοπή της ανθρώπινης εργασίας.

Η δική μας νομιμότητα είναι η νομιμότητα των πολιτικών συμφερόντων, όχι μόνο  της πρωτοπορείας  της εργατικής τάξης αλλά το σύνολο της τάξης και των άλλων καταπιεζομένων. Η δική μας νομιμότητα, είναι η νομιμότητα του αντιϊμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού αγώνα, η νομιμότητα για την πολιτική ανάταση όλων των εκμεταλλευομένων, όλων των καταπιεζομένων. Η πάλη ενάντια στον αμερικάνικο και ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό και όσοι  συνειδητά ή από ανάγκη συνεργάζονται μαζί τους.  Την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, δεν πρέπει να τον βλέπουμε μόνο σαν ακραία μορφή του καπιταλιστικού συστήματος αλλά σαν παράγωγο της ίδιας του της βάσης,  του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Δεν υπάρχει καμμία διάκριση μεταξύ ιμπεριαλισμού και καπιταλισμού είναι η ίδια η ταυτότητά του, η ενότητα του και η πάλη εναντίον του γίνεται συνολικά  εναντίον του.  Η πιο καπιταλιστική δημοκρατία, μπορεί εύκολα να μετατραπεί  σε δικτατορία και μάλιστα στην σημερινή φάση του, προβαίνει συχνά σε ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Αυτό που θα πρέπει κανείς να διακρίνει είναι η "παράνομη πολιτική οργάνωση"  όπου μιλάμε  για οργάνωση ή οργανώσεις που κινούνται  μέσα στο μαζικό εργατικό επαναστατικό κίνημα και εκπληρώνουν  μια σειρά από πολιτικά  καθήκοντα τα οποία άλλες φορές γίνονται δημόσια, άλλες φορές σε συνθήκες ημιπαρανομίας και άλλες  φορές σε συνθήκες παρανομίας, κ' έτσι έχουν  τις αντίστοιχες οργανωτικές δομές. Αυτές οι οργανώσεις εδράζουν την πολιτική  τους δράση  και βοηθιούνται  από τον τεχνικό μηχανισμό της επανάστασης και από τους συντρόφους  που αναπτύσσουν  ειδική παράνομη πολιτική δράση, εξειδικευμένοι σε διάφορους τομείς δράσης όπως ενδεικτικά  αναφέρουμε π.χ. τα μυστικά τυπογραφεία, την διατήρηση των μυστικών χώρων της επανάστασης, την ειδική παρακολούθηση των  πρακτόρων  του ταξικού εχθρού  και των προσπαθειών που κάνουν  για να διεισδύσουν  στις γραμμές μας, παρουσιάζοντας προσωπείο  επαναστάτη κ.λ.π.

Με αυτή τη μικρή μελέτη, ας μην φιλοδοξεί κανείς ότι θα γίνει  ολοκληρωμένος  επαγγελματίας  επαναστάτης.  Η ολοκλήρωση   ενός ανθρώπου στις γραμμές της επανάστασης  απαιτεί  πολύ  κόπο,  τόσο  πρακτικό  έργο, όσο και στην κατάκτηση της θεωρίας για να ολοκληρωθείς με κάθε ανθρώπινη έννοια  και με κάθε αυτοθυσία , όπως π.χ. αυτή του Βλαδίμηρ Ουλιάνωφ  (με το επαναστατικό ψευδώνυμο ΛΕΝΙΝ, το πιο γνωστό του  αν και είχε περισσότερα  από 35 ψευδώνυμα μέχρι να γίνει η πολιτική του άποψη,  εξουσία),  του Τσε Γκεβάρα, ενός γιατρού από μεγαλοαστική  οικογένεια της Αργεντινής, που δεν δίστασε μπροστά  σε καμμιά δυσκολία για να φέρει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στους καταπιεσμένους της γης και του Φράνς Φανόν, ψυχιάτρου, που τάδωσε όλα εναντίον της γαλλικής αποικιοκρατίας και  το βιβλίο του "ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ"  σηματοδώτησε  μια ολόκληρη εποχή.  Οι τρείς αυτές ξεχωριστές περιπτώσεις ανάμεσα σε πολλές χιλιάδες άλλων, γράφονται για τις ανάγκες του κειμένου και της μετάδωσης των εμπειριών. Η συμμετοχή στον επαναστατικό αγώνα έχει μόνο αρχή και ποτέ δεν έχει τέλος, το τέλος μπαίνει όταν κλείνεις  τον κύκλο της ζωής σου είτε με φυσικό τρόπο ή στην αφαιρούνε  με τεχνικό τρόπο αυτοί που τα προνόμια τους απειλείς.

Σ' αυτό  το μικρό πόνημα, πολύ λίγα πράγματα μπορείς να  πείς και πολύ απέχει  από το να είναι ένα βοήθημα ειδικής δράσης στις γραμμές του επαναστατικού  κινήματος  είναι όμως μια μικρή βοήθεια  για τους νέους συντρόφους στα πρώτα βήματα του αγώνα τους. Για να το καταλάβει κανείς, ας κάνουμε ένα μικρό  λογοπαίγνιο, παρμένω βέβαια από άλλους  "όσο απέχει  η θεωρία  του πολέμου από την εμπειρία  του πολεμιστή της πρώτης γραμμής άλλο τόσο απέχει η θεωρία  της επανάστασης και οι διάφοροι τομείς που την απασχολούν  από τον μαχητή της καθημερινής επαναστατικής δράσης". Ιδανικό βέβαια είναι  να κατέχεις πολύ καλά τη θεωρία και τις εξελίξεις αυτής και να την συνδιάζεις με την καθημερινή επαναστατική δράση, πράγμα όχι εύκολα κατορθωτό. Λίγα είτανε τα στελέχη της επανάστασης που κατόρθωσαν να δώσουν πολύ καλά αποτελέσματα και στους δύο τομείς  της επαναστατικής τους δράσης όπως π.χ. η πολωνοεβραία  μαρξίστρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, η οποία ανάλωσε όλη της τη ζωή στο εργατκό επαναστατικό κίνημα της Γερμανίας  και ακολούθησε την τύχη της ηττημένης γερμανικής εργατικής τάξης  δηλαδή το θάνατό της (1918), παρ' όλο που είχε την δυνατότητα μετά την ήττα να σηκωθεί να φύγει , όπως της το είχανε προτείνει, έμεινε στη θέση μέχρι την τελευταία στιγμή.

Η Ειδική δράση των επαναστατών, δεν μαθαίνεται 500 ειδικά εγχειρίδια να διαβάσεις, αν δεν συμμετέχεις στην καθημερινή επαναστατική δράση, απλά τα εγχειρίδια βοηθάνε  κάποια πράγματα να τα κατανοήσεις σε συντομότερους χρόνους. Σχολές αντεπαναστατών πάντα  υπήρχανε είτε στην ίδια τη χώρα που εκπαίδευε τις δυνάμεις καταστολής της είτε τους έστελνε για μετεκπαίδευση  στις ΗΠΑ και στις άλλες χώρες της Ευρώπης που είχανε υψηλές επιδόσεις στις  κάθε είδους καταστολή  (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία κ.λ.π.). Κατά τον ίδιο  λόγο  υπήρχανε  και σχολές επαναστατών, που η πιο γνωστή είτανε η "Διεθνιστική Λενινιστική Σχολή" που είχε την έδρα της στη Μόσχα, το επίσημο όνομα της και στην ταμπέλα της Σχολής έγραφε "Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών"  και την διέλυσαν  στην εποχή  που Α' Γραμματέας του ΚΚΣΕ είτανε ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και είναι ο μοναδικός Γραμματέας Κομμουνιστικού Κόμματος στον κόσμο, που υπέγραψε το διάταγμα για την διάλυση του κόμματος του. Χιλιάδες είτανε οι αγωνιστές που περάσανε από τα θρανία αυτής της Σχολής, απ' όλα τα μήκη και πλάτη της γης, από τότε που υπήρχε. Τα αντεπαναστατικά κράτη την γνωρίζανε, έχει πιαστεί  πράκτορας  των δυτικών να την φωτογραφίζει εξωτερικά και δεν είτανε μόνο αυτό ένας μαθητής της σχολής από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Καναδά, μόλις περάτωσε τις σπουδές του και επέστρεψε στον  Καναδά, έδωσε συνέντευξη τύπου  στις εφημερίδες για το περιεχόμενο των σπουδών στη σχολή!!

Οι πιο ρουτινιάρικη δουλειά των δυνάμεων καταστολής είναι  "η παρακολούθηση" των επαναστατών και η πιο σημαντική. Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τις μυστικές υπηρεσίες είναι να βάλουν  στο άμεσο περιβάλλον των επαναστατών, δικό τους άνθρωπο ή κάποιον από το άμεσο περιβάλλον του επαναστάτη να τον μετατρέψουν σε δικό τους και αυτή η επιλογή είναι η πρωτιμότερη γι' αυτούς,  αν τα καταφέρουν.  Άν και οι δύο αυτές εκδοχές δεν καρποφορήσουν, τότε έρχεται η σειρά της εξωτερικής παρακολούθησεις, η οποία διακρίνεται σε φανερή και μυστική. Η φανερή γίνεται για ψυχολογικούς λόγους, για να διαπιστώσουν  την συμπεριφορά του παρακολουθούμενου. Η μυστική παρακολούθηση είναι αυτή που εγκυμωνή κινδύνους  για τον επαναστάτη και είναι σχεδόν αδύνατο να την αντιληφθείς, αν οι παρακολουθητές δεν  έχουν  στραβές συμπεριφορές.  Οι τεχνικές  της παρακολούθησης αλλά  και της αντιπαρακολούθησης  είναι  πάμπολλες  και η συσσωρευμένη εμπειρία  και από τις δύο πλευρές θα γέμιζε κάποιους τόμους βιβλία. Αυτό που έχει σημασία στους επαναστάτες είναι να καταλάβουν την λογική των πραγμάτων, πράγμα  όχι τόσο εύκολο.  Στις παρακολουθήσεις, δεν σημαίνει ότι   ακολουθείται μόνο μία μέθοδος δηλαδή,  μόνο να βάλουμε στον κύκλο των επαναστατών άνθρωπο δικό του ή να κάνουμε μόνο εξωτερική φανερή παρακολούθηση ή να κάνουμε μόνο μυστική παρακολούθηση. Μπορεί να γίνει ο συνδιασμός όλων αυτών και κατά κανόνα αυτό γίνεται. Αυτό που έχει σημασία  είναι να κατανοήσεις καλά ότι ο επαναστάτης από οργανωτική άποψη βρίσκεται σε αδύνατη θέση, κινείται σε χώρους από την πολιτική εξουσία την διαφεντεύουν  οι εχθροί του.  Η μόνη άμυνα του επαναστάτη  είναι ο κόσμος, που η παρουσία πρέπει να είναι τέτοια που οι καθημερινοί άνθρωποι  να τον αγκαλιάζουν  με ζέση και ο ίδιος ν' αγκαλιάζει τον κόσμο.  Εξ άλλου ο  αγώνας  γιατί   γίνεται, αν μη τι άλλο για την πλήρη  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  του καθημερινού  ανθρώπου  για την πλήρη χειραφέτηση του  από τους ταξικούς δυνάστες.  Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν όλα  τα μέλη μιας  κοινωνίας έχουν τα ίδια  δικαιώματα  ιδιοκτησίας στα "Μέσα Παραγωγής της Κοινωνίας", δηλαδή είναι συνδιοκτήτες κατ' ίση μερίδα στις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας.

Οι μορφές του αγώνα που πραγματώνει ένα επαναστατικό απελευθερωτικό κίνημα εξαρτάται και από την συγκεκριμένη ιστορία ενός τόπου και τις παραδόσεις που έχουν ξετυλιχθεί στο βάθος του χρόνου. Είτε οι μορφές του αγώνα είναι ειρηνικές είτε μή ειρηνικές, ο μηχανισμός ή οι μηχανισμοί  του κινήματος πρέπει να διατηρούνται σ' όλες τις εποχές και σ' όλους τους καιρούς. Αυτό βοηθάει  το εργατικό κίνημα της συγκεκριμμένης χώρας έτσι ώστε  όταν το αστικό καθεστώς κάνει γρήγορες  αλλαγές στην πολιτική διαχείριση του καθεστώτος του  (π.χ. χούντες, επιβολή καθεστώτος αστυνομικής τρομοκρατίας με έκτακτες εξουσίες της κυβέρνησης ή σπρώχνοντας η αστική τάξη το εργατικό κίνημα σε ημιπαράνομες συνθήκες), τότε ο μηχανισμός ή οι μγηχανισμοί, αποτελεί την βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η όλη δραστηριότητα του αγώνα της εργατικής τάξης.

Οι μορφές του αγώνα που κάνει το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα δεν είναι προϊόν  επιλογής κάτω  από ένα πλέγμα επαναστατικού ρομαντισμού (κάτι τέτοια  στην  επανάσταση δεν  χωράνε) αλλά  είναι προϊόν πολλών παραγόντων στο τί  τελικά  το κίνημα θ' αποφασίσει, σαν απόρρεια πολλών εκτιμήσεων (π.χ. επίπεδο της ταξικής πάλης, σχέση ανάμεσα στην καπιταλιστική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους,  η διεθνή αλληλεγγύη  που έχει ο αγώνας και ποιοί   διεθνείς παράγοντες επιρρεάζουν  τις εξελίξεις στην συγκεκριμένη χώρα, η κίνηση των μεγάλων πληθυσμιακών μαζών  κ.λ.π. και πάλι κ.λ.π.).  Οι επαναστάτες που κινούνται  'ακαιρα, η αντεπανάσταση τους οδηγεί με άμεσο ή έμμεσο τρόπο στην κρεμάλα και αυτό προς παραδειγματισμό προς φιλόδοξους άλλους επαναστάτες που θα θελήσουν να απειλήσουν, τα προνόμια της καθεστυκίας τάξης. Η καταστολή της καθεστυκίας τάξης  έχει πολλές μορφές και δεν εξαντλείται καθόλου σε μερικές. Άμεσες και πρακτικές με τον στρατό, την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες, μέχρι πνευματικές κάθε είδους  : Όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση και εκκλησία κλπ.

Εγχειρίδια υπάρχουν πολλά στην αγορά και βιβλία που έχουν γράψει παλιοί επαναστάτες όπως από αυτά που υπάρχουν στην ελληνική αγορά  π.χ. ("Τί πρέπει  να γνωρίζει ένας επαναστάτης" του Βίκτωρ Ζέρζ. Για ζητήματα ηλεκτρονικής  παρακολούθησης , βιβλίο   από  τις εκδόσεις ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ,  με τίτλο "Ο ΚΟΡΙΟΣ" (DON' T BUG ME) του συγγραφέως  M.L. Shannon), η παρουσία τους είναι ενδεικτική και όχι περιοριστική και πρόκειται μάλλον για ερασιτεχνικά εγχειρίδια για την εποχή μας.  Στην αγγλική γλώσσα μπορεί να βρεί  κανείς πολλά  αυτού του είδους. Μήν έχετε όμως αυταπάτες, κανείς δεν μαθαίνει πως να λειτουργεί σαν επαγγελματίας επαναστάτης μέσα από εγχειρίδια. Επαγγελματίας επαναστάτης γίνεται από την καθημερινή σου συμμετοχή στο επαναστατικό προτσές (προτσές = διαδικασία, υπάρχει και άλλη ερμηνευτική  αλλά για την ώρα ας αρκεστούμε σ' αυτή).  Να ξεκαθαρίσουμε και λίγο τον όρο "επαγγελματίας επαναστάτης", υπάρχουν δύο ερμηνείες, η μία του ερμηνεία είναι γι' αυτόν που είναι  έμμισθος υπάλληλος  σ' ένα επαναστατικό κόμμα , που κατά κανόνα λειτουργεί σε συνθήκες αστικής νομιμότητος και η άλλη ερμηνεία είναι  ότι "επαγγελματίας επαναστάτης" είναι αυτός  που είναι βαθειά πεπεισμένος για τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, στρατεύεται μαζί  της και δίνει όλο του  τον χρόνο  σ' αυτήν  (όχι τον ελεύθερο χρόνο του) και δεν κλαίει ποτέ την μοίρα του  για τις  τύχες που θα του επιφυλάξει η αντεπανάσταση.

Όλα είναι γνωστά, δηλαδή όλες οι μέθοδες των επαναστατών και των αντεπαναστατών  είναι γνωστές, δεν είναι πρόβλημα γνώσης μεθόδου. Αυτό που έχει σημασία να καταλάβεις την  φιλοσοφία της  ειδικής επαναστατικής δράσης όπου ξετυλίγεται αυτή.  Αυτά που δεν θα πρέπει ο επαναστάτης να επιτρέπει  στους ταξικούς του εχθρούς να είναι γνωστά  συνοψίζονται σε λίγες κουβέντες.  Ο ταξικός εχθρός δεν θα πρέπει να ξέρει την ταυτότητα των συντρόφων  που κάνουν ειδικό αγώνα, και δεν θα πρέπει να γνωρίζει ο ταξικός εχθρός τον χρόνο, τον τόπο και το  αντικείμενο που ασχολείται ο κάθε αγωνιστής στον ειδικό αγώνα που διεξάγει  δηλαδή  ο ταξικός εχθρός να μην έχει καμμία πληροφόρηση για μας και εμείς να γνωρίζουμε τα πάντα για τον ταξικό μας εχθρό.  Σ' αυτή την μορφή της ταξικής πάλης  "γιατί  περί αυτού πρόκειται" είναι δύσκολο να λειτουργούν  ιδανικά  οι κανόνες, στην ουσία έχουμε συμπλοκή και κερδίζει αυτός που κάνει τα λιγότερα λάθη.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: Ας μιλήσουμε λίγο γι' αυτή. Η επανάσταση δεν ταυτίζεται σε καμμία από τις μορφές της. Οι μορφές τις επανάστασης δεν είναι επανάσταση αλλά μια  από τις μορφές τις οποίες εκφράζεται.  Οι μορφές της έχουν σχέση με την ιστορία ενός λαού,  μέσα από ποιά ιστορική συγκυρία  βγαίνουν  τα κάθε είδους γεγονότα και τη πορεία ακολουθούν και πώς εμπλέκονται  στα γεγονότα αυτά  τα επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις. Η αστική επανάσταση έχει τελειώσει προ πολλού  επί τάπητος μπαίνει η εργατική επανάσταση. Το πολιτικό μοντέλο όπως αυτό ακριβώς εκφράστηκε με την εξέλιξη της Οκτωβριανής επαναστάσης στην δεκαετία  του 1990 μας τελείωσε. Όποια ερμηνεία και αν έχεις γι' αυτό το αποτέλεσμα είναι ένα ΤΕΛΕΙΩΣΕ. Είτε την ερμηνευτική της ανατροπής έχεις, είτε την ερμηνευτική της κατάρρευσης είτε βάζεις ποσοστιαίες αναλογίες μεταξύ ανατροπής και κατάρρευσης το αποτέλεσμα είναι  ότι η περιόδος αυτή έχει κλείσει.  Η κοινωνική επανάσταση πραγματώνεται  όταν  υπάρχει  σοβαρή ρήξη  αναντιστοιχίας ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις και τις σχέσεις παραγωγής δηλαδή τις σχέσεις ιδιοκτησίας που υπάρχουν στις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Επέρχεται η ισοροπία όταν  στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων  δημιουργούνται κοινωνικοί όροι αντιστοιχίας. Στην ουσία επανάσταση είναι η αντικατάσταση μιας μορφής ατομικής ιδιοκτησίας με μια άλλη μορφή  ιδιοκτησία  των μέσων παραγωγής της κοινωνίας δηλαδή  με κοινωνική ιδιοκτησία στο σύνολο της χώρας. Βέβαια με την καθαρότητα  που τα τοποθετούμε εδώ τα πράγματα, δεν σημαίνει ότι έτσι συμβαίνει και στη ζωή.  Θεωρητικά μπορούμε να πούμε ότι ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο σε εισαγωγικά "καθαρή επανάσταση" υπήρξε μόνο η ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ.  Όλες οι επαναστάσεις "όπου  γης"  έχουν διάφορη μορφή  και περιεχόμενο (όταν λέμε περιεχόμενο μιας επανάστασης, εξετάζεται σε σχέση με τον ιστορικό χρόνο και το σημείο εξέλιξης  της. ΟΙ εργατικές και αγροτικές επανάστασεις του 20ου αιώνα, διαδέχονται η μία την άλλη.  Οι επαναστάσεις στις χώρες του Τρίτου  (Γ')  Κόσμου  (Γ' Κόσμος = Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική) είναι κατά κανόνα αγροτικές επαναστάσεις,  παίρνουν τον εθνικοαπελευθερωτικό  αντιϊμπεριαλιστικό χαρακτήρα  και είναι κατά κανόνα ως προς την μορφή ένοπλες ( Η Κινέζικη επανάσταση του Μάο Τσε Τούγκ, ο αγώνας του βιετναμέζικου λαού ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, η αγροτική εξέγερση του Αιμιλιάνου Ζαπάτα στο Μεξικό αλλά και οι σημερινοί  Ζαπατίστας, ο ένοπλος αγώνας στις πρώην  πορτογαλλικές αποικίες της Αφρικής, Αγκόλα, Μοζαμβίκη και Γουϊνέα Μπισάου κ.λ.π.).Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα 1946-1949 έγινε στ' όνομα της εργατικής τάξης αλλά  τον  πραγμάτωσε ο κόσμος της αγροτιάς.  Εργατικές επαναστάσεις έχουμε στον ευρωπαϊκό χώρο στις αρχές του 20ου αιώνα π.χ. στην Γερμανία με τους Σπαρτακιστές (ηγέτες τους η Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ   Λίμπνεχτ), την ίδια περίοδο με την επανάσταση των εργατών στην Βιέννη. Τον εμφύλιο ισπανικό πόλεμο 1936-1939 όπου σ' όλη τη χώρα και οι εργάτες και οι αγρότες υπεράσπισαν ένοπλα την κυβέρνηση τους που εκλέχτηκε νόμιμα, μέσα από τους κανόνες του αστικού πολιτικού παιχνιδιού, ενάντια  στους πραξικοπηματίες φρανκιστές.

Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε  είναι ότι η κοινωνική επανάσταση  είναι ένα σπάνιο κοινωνικό γεγονός,  δηλαδή με την έννοια ότι δεν συμβαίνει συχνά στην ημερήσια διάταξη μιας χώρας.  Διαμαρτυρίες,  εξεγέρσεις, επαναστάσεις  με μικρότερη η μεγαλύτερη διάρκεια πάντα υπάρχουν  τις περισσότερες φορές χάνουμε π.χ. Ελλάδα, Ισπανία, μερικές φορές κερδίζουμε για κάποιο χρονικό διάστημα π.χ. Η Ουγγρική Επανάσταση του Μπέλα Κούν, Το Λαϊκό Μέτωπο στην Ισπανία,  η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, η οποία ηττήθηκε στην δεκαετία του 1990. Νικηφόρα επανάσταση η Κούβα και το "Κίνημα της 26ης Ιουλίου", όπου ο Φιντέλ Κάστρο και οι σύντροφοί του, ανέτρεψαν το δικτατορικό καθεστώς του Μπατίστα και  διέλυσαν το γραφειοκρατικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας και το στελέχωσαν  από την αρχή. Νικηφόρα επανάσταση και ο βιετναμέζικος πόλεμος.  Στις σημερινές συνθήκες η νικηφόρα επανάσταση στην Βενεζουέλα του Τσάβες, η νίκη στη Βολιβία του Μοράλες,  στην Νικαράγουα  του  Ορτέγκα,  στο Εκουαδόρ, στην Χιλή  και στην Βραζιλία του Λούλα  (εδώ με επιφυλάξεις).  Πάντως βλέπουμε  μια γενικότερη αριστερή στροφή στην  Λατινική  Αμερική, μέσα στην αγκαλιά  του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Ο Βλαδίμηρ Ουλιάνοφ Λένιν  προσδιόρισε ορισμένες προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μπορεί να πραγματωποιηθεί  μια κοινωνική επανάσταση όπως οικονομική κρίση, κρίση πανεθνικού χαρακτήρα, ανάπτυξη του εργατικού  επαναστατικού κινήματος, μια αστική τάξη που να θέλει αλλά να μην μπορεί  να κρατηθεί στην εξουσία,  ένα προλεταριάτο που θέλει και μπορεί  να πάρει την εξουσία  και να την κρατήσει.  Όλα  αυτά ακούγονται  ιδανικά, ορισμένες φορές πράγματι σε μία χώρα να υπάρχουν και να λειτουργούν και να φέρνουν το αποτέλεσμα τους  αλλά όχι πάντα, έστω και αν λειτουργούν  όλοι αυτοί οι παράγοντες  ιδανικά (optimum).  Όπως έχουμε  την ανισόμερη ανάπτυξη των καπιταλιστικών κρατών, έτσι έχουμε και την ανισόμερη ανάπτυξη της επανάστασης απλά προσπαθούμε την διαρκή διεύρυνση του χώρου της νικηφόρας εργατικής επανάστασης για να μπορέσει να γίνει παγκόσμιο σύστημα και εκεί  είναι ακριβώς που ηττηθήκαμε. Παρ' όλη την διεύρυνση της επανάστασης σε μια σειρά χώρα για μια σειρά λόγους και εσωτερικού και εξωτερικού χαρακτήρα, ηττηθήκαμε γιατί δεν μπορέσαμε  σε κρίσιμους χρόνους ν' αντικαταστήσουμε το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα  σε παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα, δεν αντέξαμε, η επανάσταση ηττήθηκε κ' έτσι πήραμε την κάτω  βόλτα.

Όλα αυτά τα λέμε όχι με μια εθνοκεντρική άποψη, μιας και τέτοια υπήρξε. Τα κομμουνιστικά και άλλα επαναστατικά  κόμματα γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν  μέσα στα πλαίσια του έθνους-κράτους και όλες οι αναλύσεις αναφερότανε  στα πλαίσια αυτά. Οι πολιτικές αναλύσεις γινότανε  για την διεθνή πραγματικότητα σ' ένα θεωρητικό επίπεδο, στο δε πρακτικό πεδίο είτανε διεθνείς συναντήσεις και συνέδρια. Δεν νομίζω ότι αυτό είτανε αρκετό. Αν δε σκεφτεί κανείς ότι η Τρίτη (Γ') Κομμουνιστική Διεθνής που είχε την έδρα της στη Μόσχα, την διέλυσαν μεσούντος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό από μόνο του γεννά ερωτηματικά, όποιες εξηγήσεις και αν έχουν δοθεί.

Στη σημερινή πραγματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) τί μέλλει γενέσθαι για τους επαναστάτες και το επαναστατικό κίνημα, όταν η πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Βρυξέλλες και εκεί αποφασίζουν για τις πολιτικές των κρατών μελών τους.  Η συνεργασία των επαναστατών και των οργανώσεων τους των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ. Η ευρύτερες αναλύσεις σε σχέση με την "πάλη των τάξεων "  στην ευρωπαϊκή ήπειρο είναι αναγκαία. Η μαρξιστική αριστερά θα πρέπει να παίρνει τα μέτρα της για να δυναμώνει διαρκώς οργανωτικά και θα πρέπει να χτυπάει οργανωτικά θεσμούς του καπιταλιστικού συστήματος αλλά  και να είναι  οργανωτικά αλληλέγγυα  με τα αντιϊμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά κινήματα των άλλων χωρών . Αυτή  η αλληλεγγύη  θα πρέπει να στρέφεται στα κινήματα των χωρών του Τρίτου Κόσμου και στη σημερινή συγκυρία  ηθική και οργανωτική αλληλεγγύη  στους αγώνες  του αραβικού έθνους και το αραβικό έθνος αρχίζει από τα παράλια του Ατλαντικού με το Μαρόκο, πιάνει όλη την Βόρειο  Αφρική, την Αραβική  Χερσόνησο και την Εγγύς και Μέση Ανατολή. Η νέα σταυροφορία των βορειοαμερικάνων και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών  θα ηττηθεί  όπως ηττήθηκαν και οι άλλες σταυροφορίες. Παρ' όλο  που οι περισσότερες κυβερνήσεις των αραβικών χωρών  είναι συντηρητικές και φιλοαμερικάνικες, το αραβικό έθνος  είναι αντιαμερικάνικο  και αντιευρωπαϊκό από χέρι, όπως συμβαίνει και με την Ελλάδα ενώ η  όποια κυβέρνηση του στο δικομματικό παιχνίδι  (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ) είναι φιλοαμερικάνικη, ο κόσμος όλων των κομμάτων της ελληνικής πραγματικότητας είναι αντιαμερικάνικος ή τουλάχιστον  τα ποσοστά του είναι ιδιαίτερα  υψηλά και πιάνει  από την άκρα αριστερά, την αριστερά όλα τα ενδιάμεσα κόμματα μέχρι και την άκρα δεξιά, καθένας για τους δικούς του λόγους και ερμηνείες αλλά κοινώς παρονομαστής παραμένει ο αντιαμερικανισμός.

Η νέα πραγματικότητα της εποχής, η εποχή της "παγκοσμιοποιημένης αγοράς" δηλαδή του άκρατου καπιταλισμού  σε πλανητικό επίπεδο. Της μή ύπαρξης του διπολικού συστήματος, μετά το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης και των χωρών του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού, έχει δημιουργηθεί μιά νέα πραγματικότητα. Η πραγματικότητα του 21ου  αιώνα και τα καινούργια προβλήματα που εμφανίσθηκαν οι επαναστάτες και τα κόμματά τους, πρέπει να μελετήσουν  τη νέα κατάσταση, να κάνουν τις επανεκτημήση τους και να βγάλουν τα συμπεράσματα και τα  νέα καθήκοντα που τους βάζει η εποχή. Ο 20ος  έκλεισε, όπως έκλεισε, τίποτε  στην ιστορία δεν γυρίζει πίσω.  Η επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και  όσων συμμαχούν μαζί του, έχει αγκαλιάσει τον πλανήτη. Φανερά  πεδία ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων έχουν γίνει μια  σειρά  χώρες, Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Σομαλία,  επίθεση με ρουκέτες  στο Σουδάν με όποια πρόφαση θέλανε οι αμερικάνοι,  βασικά όμως γιατί τους ενδιαφέρουν τα πετρέλαια του Νοτίου Σουδάν  (δεν είναι τυχαία η δολοφονία του ηγέτη  του  αντάρτικού κινήματος Τζών Γκάραγκ, παρ' όλο που είχε εκλεγεί αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εθνικής ενότητας του Σουδάν), χρηματοδότηση, αποστολή στρατιωτικών συμβούλων και παρακρατικών και της κυβέρνησης στην Κολομβία, εναντίον  του απελευθερωτικού κινήματος κ.λ.π. Μυστικές επεμβάσεις, καθορισμός κυβερνήσεων με εκβιαστικούς λόγους και εξαγορά άλλων  είναι μέσα στην ατζέντα των αμερικάνων ιμπεριαλιστών όπου γής.  Απουσία μεγάλης χώρας με επαναστατικό εργατικό καθεστώς, για να μπορούν οι επαναστάσεις στις μεσαίες και μικρές χώρες να στηρίξουνε τις πλάτες τους σε μεγάλη επανάσταση, όπως υπήρχε με την Σοβιετική Ένωση και την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (αν και η Κίνα  από πάντα ελάχιστα ανακατευότανε  στα πράγματα της παγκόσμιας επανάστασης, με εξαίρεση ίσως την  Πολιτεία της Ερυθραίας και την Τανζανία του Νυερέρε).

Γιατί  τα λέμε όλα  αυτά, γιατί συνθέτουμε  τα ζητήματα υπεράσπισης της κοινωνικής επανάστασης με τα ζητήματα επαγρύπνισης γι' αυτήν  ή αν θέλετε να χρησιμοποιήσουμε μια άλλη  ορολογία  "με τα ζητήματα  ασφάλειας της επανάστασης". Μπορεί να πει κανείς πως τα ζητήματα  επαγρύπνισης  της επανάστασης εμπεριέχουν κυρίως μια τεχνική πλευρά  των ζητημάτων και  πράγματι έτσι είναι.  Ο κοινωνικός όμως επαναστάτης για να μπορέσει να εκτιμήση και να λειτουργήσει  τον επαναστατικό του ρόλο και την επαγρύπνησή του  σε ζητήματα ασφαλείας  των υποθέσεων του, αναγκαίος όρος και αναγκαία προϋπόθεση γι' αυτόν είναι  ένα επίπεδο μαρξιστικής  μόρφωσης, που να του δίνει την δυνατότητα και τα κριτήρια για τις αναλύσεις και τις συνθέσεις των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων που ξετυλίγονται μπροστά του (όταν λέμε μπροστά  του εννοούμε και αυτά που βλέπει και αυτά που δεν βλέπει, που είναι όμως  αναγκαία για τις αναλύσεις, συνθέσεις  και συμπεράσματα  του).  Μόνο έχοντας ένα τέτοιο επίπεδο  που έχει  γίνει  από γνωστικό αντικείμενο και  πεποίθηση του δηλαδή έχει ταυτιστεί  με την υπόθεση της επανάστασης, μπορεί να λειτουργήσει  και τα ζητήματα ασφάλειας  της επανάστασης.  Αν δεν έχει την αναγκαία μόρφωση που απαιτεί  η επαναστατική δράση, τότε οι κανόνες της επαναστατικής επαγρύπνισης είναι άνευ αντικειμένου. Το ίδιο δεν συμβαίνει με τους επαγγελματίες αντεπαναστάτες (στελέχη του στρατού, της αστυνομίας και των μυστικών πηρεσιών), την αστική παιδεία  την έχουν από χέρι (από το σχολείο των ακαδημαϊκών  τους χρόνο μέχρι τα σχολεία της ειδικότητας που σπούδασαν), ασχολούνται σχεδόν  αποκλειστικά  με την τεχνική πλευρά των ζητημάτων  ασφαλείας  της αντεπανάστασης  και γι' αυτό  είναι τόσο αποτελεσματικοί στη δουλειά  τους (αυτό βέβαια σε περιόδους ύφεσης της επανάστασης γιατί σε περιόδους ανόδου της επανάστασης κανείς από αυτούς  δεν μετράει), την θεωρητική δουλειά υπεράσπισης του  καπιταλισμού  δεν την έχουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί  αλλά  τα πολιτικά  κόμματα του καθεστώτος, οι  κάθε είδους  ιδεολογικοί   εκπρόσωποι  του καθεστώτος είτε είναι άνθρωποι  π.χ. δημοσιογράφοι,  οικονομολόγοι, καλλιτέχνες  κ.λ.π. είτε διάφοροι οργανισμοί  που αυτός είναι ο ρόλος τους  π.χ. εφημερίδες, τηλεοράσεις, πανεπιστήμια και κάθε είδους ιδρύματα ερευνών  κ.λ.π.

- Συγκεκριμένα οργανωτικά  σχήματα στους αγωνιστές της ειδικής δράσης δεν υπάρχουν.  Αν και υπάρχουν κάποια  οργανωτικά σχήματα που μπορεί να βοηθούν την δράση μας,  είναι  ενδεικτικά  και τίποτε περισσότερο. Κάνουμε πάντα αυτό που μας βολεύει για να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια της δουλειάς μας  (δηλαδή να  μην μπορεί   κανείς να απειλείσει  τις κάθε είδους δραστηριότητες μας, τις κάθε είδους υποθέσεις μας). Ας κουβεντιάσουμε  μερικά από αυτά τα ζητήματα που η παράδοση του επαναστατικού κινήματος μας έχει δώσει.  1ο)  Ένας σύντροφος επικεφαλής, συνεργάζεται με δύο συντρόφους, οι οποίοι  δύο σύντροφοι μεταξύ τους δεν γνωρίζονται. Σε συνέχεια καθένας  από αυτούς τους δύο συντρόφους, συνεργάζεται με άλλους δύο, οι οποίοι και αυτοί δεν γνωρίζονται μεταξύ τους κ' έτσι συνεχίζεται και οικοδομείται  ένα όλοκληρο οργανόγραμμα  που μπορεί να είναι σχηματικά ατελείωτο.

2ο) Ένας σύντροφος που είναι επικεφαλής  και  βρίσκεται στο κέντρο ενός εικονικού κύκλου  συνεργάζεται  με σειρά αγωνιστές  που βρίσκονται στην περιφέρεια του κύκλου που όμως δεν γνωρίζονται αυτοί οι αγωνιστές μεταξύ τους.

3ο) Ξεχωριστές ομάδες αγωνιστών  που γνωρίζονται μεταξύ τους καλά, που δεν αριθμούν  πάνω από πέντε άτομα, αναλαμβάνουν την διεκπεραίωση  υποθέσεων του αγώνα.  

4ο) Υπάρχει και μια πολύ ειδική δράση, όταν  στελέχη του στρατού, της αστυνομίας, των μυστικών υπηρεσιών και γενικά των δυνάμεων καταστολής  περνούν  με το μέρος της επανάστασης. Γιατί και αυτό υπάρχει. Η διεθνή εμπειρία αλλά και η  εμπειρία στη χώρα  μας έχει δείξει στελέχη των δυνάμεων καταστολής της αντεπανάστασης  να έχουν περάσει με το μέρος της επανάστασης (βέβαια  γίνεται και το αντίθετο), σε κρίσιμες ώρες της ιστορίας του τόπου  όπως π.χ. την περίοδο της γερμανικής, ιταλικής και βουλγάρικης  κατοχής  στην πατρίδα μας, πολλοί αξιωματικοί του αστικού στρατού πέρασαν στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ - ΕΛΑΣ), οι οποίοι και συνέχισαν την δράση τους με τον Δημοκρατικό Στρατό στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου (1946-1949).  Αλλά και πριν από την κατοχή  είχαν υπάρξει αξιωματικοί  που είχαν περάσει με τους δημοκρατικούς π.χ. ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης (ο οποίος δολοφονήθηκε από αμερικάνο υπαξιωματικό σε δήθεν τροχαίο ατύχημα και είναι σήμερα το άγαλμά  του  στην παραλία  Αλίμου - Παλαιού Φαλήρου).  Η σύνδεση με στέλεχος της αντεπανάστασης που έχει περάσει με το μέρος μας γίνεται κατά μόνας και σε ευθεία γραμμή. Δηλαδή  ένα  αγωνιστής συνεργάζεται  μ' ένα στέλεχο από τις δυνάμεις καταστολής και  τίποτε  περισσότερο  (μπορεί βέβαια να υπάρξουν παρενέργειες και βέβαια μπορούν να υπάρξουν αλλά αν δεν θέλεις  να διακυνδυνεύεις στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση  τότε μην ανακατεύεσαι , είναι η καλύτερη λύση για σένα. Δεν μπορεί να θέλεις  και την πίττα όλοκληρη  και τον σκύλο χορτάτο, μεταφυσικές λειτουργίες δεν  έχουν πέρασει στην επανάσταση.

5o) Ο υπεύθυνος μιας υπόθεσης, μπορεί προσωρινά να στρατολογήση έναν αγωνιστή  από το μαζικό κίνημα ή έναν που βλέπει  θετικά τις επαναστατικές λειτουργίες και να τον χρησιμοποιήσει μία και μόνον αφορά και σε συνέχεια να επιστρέφει  από κεί που είλθε.

6ο) Σε περίπτωση  που ένας σύντροφός μας συλλαμβάνεται, ξεκόβουμε όλοκληρη την ομάδα  στην οποία βρίσκοτανε, καθώς και οποιαδήποτε επικοινωνία με τους γνώριμους του  και παίρνουμε  σαν δεδομένο  ότι "έσπασε" ανεξάρτητα  το τί πράγματι έχει συμβεί, για να κάνουμε τις αναγκαίες αλλαγές.  Βέβαια όλα αυτά δεν λειτουργούν τόσο ιδανικά όσο φαίνονται σ' αυτή την γραπτή διατύπωση. Έχουμε να κάνουμε με σύγκρουση με αυτούς που έχουν κάθε είδους προνόμια, οικονομικά, πολιτικά κ.λ.π., που δέν έχουνε  καμμία διάθεση να παραιτηθούν  από αυτά αλλά πρέπει να τους παραιτήσουμε εμείς γιατί έχουμε εκείνη την πολιτική και οργανωτική δύναμη  να το κάνουμε.  Γι' αυτήν ακριβώς την σύγκρουση έχουνε χυθεί ποτάμια αίματος σ' όλα τα μήκη και πλάτη  της γης. 

Τα ιδανικά οργανωτικά μοντέλα που έχουν περιγραφή πιο πάνω είναι μόνο ενδεικτικά και καθόλου δεσμευτικά.  Σχεδιάζεις και χρησιμοποιείς  ότι οργανωτικό σχήμα σε βολεύει ή συνδιασμούς οργανωτικών σχημάτων, μήν εγκλοβίζεις το μυαλό σου με τίποτε,   αυτό που μετράει πάντα  είναι τα αποτελέσματα μιας δραστηριότητας  και  από αυτά τα αποτελέσματα κρίνεσαι.

Ας μην ξεχνάμε ότι η λογική της επαναστατικής επαγρύπνισης είναι στην λογική της "πάλης των τάξεων" και όχι έξω από αυτήν  και αυτή τη λογική υπηρετεί , όπου και όπως διεξάγεται  αυτή.

- Η σχέση αντεπανάστασης και επανάστασης, υπήρχε πάντα  στη  μακραίωνη ιστορία των ταξικών κοινωνιών, υπάρχει στις μέρες μας και θα  εξακολουθεί να υπάρχει, με τρόπους και περιεχόμενο διαφορετικό, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.  Ο προσδιορισμός  αντίδρασης και δράσης καθορίζεται από την ιστορικότητα της εποχής και από τί προβλήματα είναι υπαρκτά. Η μορφή και το περιεχόμενο βρίσκει την έκφραση του  είτε σε κοινωνικά κινήματα είτε όχι. Οι ερμηνευτικές προσεγγίσεις είναι αρκετές άν όχι πολλές.  Η  αστική τάξη κάθε χώρας που συνδέεται  με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάνει τα πάντα για να υπερασπίσης τα προνόμια της και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο. Μέσα σ' αυτούς τους σχεδιασμούς τους  τα πολιτικά κόμματα της αστικής τάξης και το λεγόμενο "βαθύ κράτος της" χρησιμοποιεί και ανορθόδοξους τρόπους υπεράσπιση των προνομίων της αν το κρίνει απαραίτητο.  Οργάνωση προβοκάτσιας   για την δημιουργία εντυπωσιακών  γεγονότων δήθεν προερχομένων από  επαναστατικό χώρο ή επαναστατικούς χώρους, για να δικαιολογήσουν  τα μέτρα καταστολή τους.  Άλλες φορές εδράζονται  σε ομάδες  με στρεβλές ερμηνείες της πραγματικότητας,   των διεξόδων  ή αδιεξόδων τους  και  έτσι δικαιολογούν  τα μέτρα καταστολή τους.  Η κάθε εποχή έχει τα δικά της συμβάντα και  όταν μια κοινωνία είναι"κοινωνία της αναγκαιότητας"  με αδιέξοδα για μεγάλα ή μικρότερα  πληθυσμιακά μεγέθη, τότε θα υπάρχουν  και θα συνεχίσουν να υπάρχουν  γεγονότα, όσο υπάρχει  η κοινωνική ανισότητα και ο κοινωνικός ανταγωνισμός  κινείται σε ακραία μεγέθη. Τότε ο καθένας  έχει τις δικές του  αιτιολογίες και δικαιολογίες γιά ότι  πραγματώνει.  Το σωστό και λάθος  είναι έννοιες στρατευμένες και όχι μονοσήμαντες.

- Έχει καθοριστική σημασία  για έναν λαό να ξέρει  πολύ  καλά  την επιστήμη και την τέχνη του πολέμου και στις ταξικές κοινωνίες, οι καταπιεζόμενοι  να γνωρίζουν πολύ καλά την επιστήμη και την τέχνη του πολέμου, όσο την ξέρουν  και οι κυριάρχες τάξεις, αυτό βέβαια  δεν είναι καθόλου εύκοη υπόθεση.  Αν η εξέγερση των δούλων στην ρωμαϊκή αρχαιότητα  με ηγέτη τον Σπάρτακο, μπόρεσε να απειλείσει τους ρωμαίους είτανε γιατί ο Σπάρτακος (είτανε θρακιώτης στην καταγωγή και μισθοφορικός στρατιώτης)  είχε υπηρετήση  στις ρωμαϊκές λεγεώνες για αρκετά χρόνια, σε συνέχεια έπεσε στην κατάσταση του να είναι δούλος στα ορυχεία  της  Νουδίας και από εκεί και πέρα βρέθηκε  να είναι μονομάχος στις αρένες της Ρώμης, δηλαδή είξερε καλά την  λογική των ρωμαίων στρατηγών τις κινήσεις και συμπεριφορές τους.

- Η Ελλάδα μια χώρα με μεγάλη ιστορία εδώ και 2.500 χρόνια περίπου, έχει μεγάλη εμπειρία από πολέμους,  εθνικούς , πολυθενικούς  και εμφύλιους,  έμπειροι  σε συνωμοσίες κάθε είδους  πολιτικές και στρατιωτικές, με μακρόχρονους πολέμους και σύντομες περιόδους  ειρήνης. Με σοβαρούς μελετητές του  φαινομένου "πόλεμος" όπως  ο ΠΟΛΥΑΙΝΟΣ  ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ (Πολυαίνος: Δικηγόρος, έζησε πριν από 2.300 περίπου, είχε ενδιαφέρον για τα ζητήματα πολέμου και έκανε πλήρη καταγραφή όλων των στρατηγικών τεχνασμάτων  που πραγματοποιούσαν οι στρατηγοί της εποχής του, στον πόλεμο), μελέτες και εγχειρίδια όπου οι πρόγονοι μας  μελετούσαν συστηματικά  τις μεδόδους κατασκοπείας και της συλλογής πληροφοριών, υπάρχει και σχετικό εγχειρίδο από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ "Κατασκοπεία στην Αρχαία Ελλάδα" με συγγραφέα τον Ανδρέα Γερολυμάτο .  Ο  Φρειδερίκος Ένγκελς στις μελέτες  του περιγράφει  πως ο Μέγας Αλέξανδρος  σ' όλες του τις εκστρατείες  (και η ζωή του Αλεξάνδρου είτανε μία διαρκής εκστρατεία)  έστελνε  διπλωματικούς (δήθεν)  απεσταλμένους  στους  αντιπάλους του για να  τους δώσει πληροφορίες στρατηγικές και τακτικές  πληροφορίες για να ρυθμίση την συμπεριφορά τους που είθελε ο Αλέξανδρος.  Ακόμη για να έχει ο Αλέξανδρος  πραγματικές πληροφορίες για τις χώρες που σκόπευε  να κατακτήσει  υπέβαλε σε ανακρίσεις  μεγάλους αξιωματούχους  γειτονικών  εθνών που σχεδίαζε ενανίον τους τον πόλεμο.  Αυτού του είδους η γνώση  είναι δύσκολο να κατ ακτηθεί γιατί οι κάθε είδους καταπιεστές δεν επιτρέπουν αυτή η γνώση να φθάσει στους καταπιεζομένους, αλλά είναι ανάγκη ένας  καταπιεζόμενος λαός που αγωνίζεται για την χειραφέτησή  του, να κατακτάει κι' αυτή τη γνώση.

Άν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά για την επανάσταση και την διεθνή εμπειρία, ας πάρουμε υπ' όψη μας την εξέλιξη της αστικής επανάστασης στην Δυτική Ευρώπη μιας και κεί παρουσιάστηκε για πρώτη φορά.  Η τάξη των αστών (εμπόρων, βιοτεχνών κ.λ.π.)  εμφανίστηκε στα  τέλη του 13ου αιώνα, αρχές του 14ου αιώνα  και νίκησε σαν πολιτική εξουσία με την γαλλική επανάσταση του 1789. Όλη η ενδιάμεση περιόδος είτανε μια διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στην ανερχόμενη αστική τάξη  (μιας και μπορούσε να κάνει της συσσωρεύσεις των κεφαλαίων της) και την φεουδαρχική τάξη πραγμάτων που αντιστεκότανε.  Η  συσσώρευση όλων των ποσοτικών συσσωρεύσεων των κεφαλαιουχικών της αγαθών αλλά και των πολιτικών συσσωρεύσεων μέσα στον κόσμο, για να φθάσουμε σ' εκείνο  το οριακό χρονικό σημείο, όπου η ποσότητα μετατρέπεται σε άλλη ποιότητα με το γεγονός της επανάστασης. Της βιαίας ανατροπής των φεουδαρχών και των πολιτικών τους εκπροσώπων μεταξύ των οποίων και όλης της βασιλικής αυλής, οι οποίο οδηγήθηκαν στην λαιμητόμο, παίρνοντας βέβαια σαν συμβολισμό την γαλλική αστική επανάσταση του 1789. ΜΙα επανάσταση που την πραγμάτωνε ο λαός αλλά έλυνε  κοινωνικά προβλήματα αστικού χαρακτήρα. Αν διαβάσει κανείς την ιστορία της γαλλικής επανάστασης, θα δεί ότι το   αίμα των φεουδαρχών  που έχυσαν  οι αστοί, μπροστά στο αίμα των αστών που χύνουν οι προλετάριοι, θα βγάλει το συμπέρασμα  ότι η εργατική επανάσταση είναι μια υπερβολικά  ειρηνική επανάσταση. Κι' ας λένε ότι θέλουν οι αστοί. Η Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 κερδίθηκε χωρίς να χυθεί καθόλου αίμα.  Η σύγκρουση στην τότε Ρωσία  του εμφυλίου πολέμου και του ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ, έγινε όταν οι τσαρικοί  και οι ελάχιστοί αστοί ξεσηκώθηκαν  ένοπλα για να παλινορθώσουν το παλιό καθεστώς.

Ο ταξικός αγώνας και οι συγκρούσεις απαιτούν  από τις επαναστάτες να είναι πολύ καλά πληροφορημένοι   για τα συμβαίνοντα στο χώρο  που  τους ενδιαφέρει και αναπτύσσουν  την πολιτική τους δραστηριότητα. Οι πληροφορίες που πρέπει να έχουν είτε γενικές είτε ειδικές είναι  αυτές που θα τους οδηγήσουν  στην ορθότητα των αποφάσεών τους και των ενεργειών τους.  Η σίγουρη και μεγάλη πηγή πληροφοριών  είναι ο ίδιος ο λαός. Ο λαός είναι αυτός  που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια την υπόθεση και οι επαγγελματίες επαναστάτες νοιώθουν ανάμεσα τους άνετα. Βέβαια τα πολιτικά πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα, όσο τα γράφουμε, η νίκη ή ήττα του  ταξικού απελευθερωτικού αγώνα, φέρνει κοντά μας  τον κόσμο ή τον διώχνει. Σε όποια καμπή κι' αν βρίσκεται ο αγώνας μας, αυτός θα συνεχίζεται πάντα, εφησιχασμός  δεν υπάρχει ποτέ. Η συλλογή των πληροφοριών   είναι επιστήμη και τέχνη  και τεχνική. Ο έλεγχος για την εγκυρότητά τους είναι πάντα προϊόν πολλαπλών   διασταυρώσεων   αλλά   πάνω απ' όλα   και πάνω από την αξιολόγησή  και ερμηνεία  που έχουμε γι' αυτές  είναι η εκμετάλλευση  αυτών  που έχουμε και μάλιστα στους αναγκαίους χρόνους και τόπους.

Η διαρκή αναζήτηση  πληροφοριών  αλλά  και η πολιτική ανάλυση της διαρκώς μεταβαλομένης κατάστασης είναι αναγκαία, όσο και το οξυγόνο με το οποίο ζούμε. Συστηματική ανάγνωση  και μελέτη  των εχθρικών εφημερίδων και άλλων εντύπων, καθώς και η ενημέρωσή μας για τις λεπτομέρειες των συμβαινόντων μέσα στα αστικά κόμματα, αποτελούν τις γνώσεις εκείνες για τα δικά μας πολιτικά μέτρα και πρακτικές του επαναστατικού αγώνα. Του αγώνα της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης απ' όλους τους δυνάστες.

Σε διαφορετική περίπτωση  κάνουμε τζάμπα δουλειά. Ο κόσμος  βάζει πλάτη μιας και είναι δική του υπόθεση, φθάνει  να μην πλέκουνε  ατζαμίδες σε σοβαρές δουλειές.  Η  εμπιστοσύνη είναι μία σχέση που κερδίζετε δύσκολα  και χάνετε πολύ εύκολα, είναι ένας  κανόνας  που δεν θα πρέπει  να τον ξεχνάμε ποτέ. 

Οι κάθε είδους υπηρεσίες καταστολής του αντεπαναστατικού κράτους  (του καπιταλιστικού κράτους), σε μόνιμη βάση  θέτουν υπό παρατήρηση φανερή η μυστική  τους επαναστάτες και θάταν αυταπάτη να πιστεύαμε ότι δέν γίνεται έτσι.  Τόσο γι' αυτούς που γνωρίζει αλλά ψάχνοντας  διαρκώς να μάθει και τους νέους που προσχωρούν στο εργατικό επαναστατικό κίνημα. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και από μας δηλαδή να έχουμε υπό διαρκεί παρατήρηση τους δραστήριους αντεπαναστάτες δηλαδή αυτούς που έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να μας κυνηγούν με οποιονδήποτε τρόπο. Εφησυχασμός σ' αυτή την σύγκρουση δεν υπάρχει είναι κι' αυτή μια μορφή  σύγκρουσης της πάλης των τάξεων, η οποία εκδηλώνεται σε ειδικούς τομείς. Τα προληπτικά  και τα κατασταλτικά μέτρα  και μέτρα έρευνας και από τις δύο πλευρές της αντιπαράθεσης και σύγκρουσης είναι διαρκώς για μας στην ημερήσια διάταξη, όπως είναι και για τους ταξικούς μας εχθρούς.  Τα ρητά "τα πάντα ρεί" του Ηράκλειτου και "η βία είναι η μαμή της ιστορίας" του Φρειδερίκου Ένγκελς, είναι οι κανόνες της καθημερινότητάς μας.

- Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους είναι ότι η  κοινωνική επανάσταση δεν είναι ένα συχνό φαινόμενο σε μια κοινωνία, για να μην πούμε είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, που πραγματώνεται όταν  υπάρχουν αντικειμενικοί και υποκειμενικοί όροι. Το επαναστατικό φαινόμενο υπάρχει στη μακραίωνη ιστορία των ανθρώπων από την ύπαρξη ταξικών κοινωνιών  και μετά. Κατά κανόνα  υπήρξε με την μορφή των εξεγέρσεων των καταπιεζομένων ανθρώπων εναντίον των καταπιεστών τους.  Οι εξεγέρσεις τους δεν οδηγούσαν στην κοινωνική τους απελευθέρωση γιατί δεν υπήρχαν οι ιστορικοί όροι γι' αυτό. Ακόμη και η λεγόμενη  επανάσταση των δούλων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με ηγέτη ένα δούλο από την Θράκη τον Σπάρτακο, η εξέγερσή τους δεν είχε τον χαρακτήρα της ανατροπής του ρωμαϊκού καθεστώτος και την εγκαθίδρυση της κοινωνίας της ισότητας αλλά  είχε στόχο την διαφυγή των δούλων προς τις πατρίδες τους κ' έτσι οι δούλοι σφάχτηκαν  όλοι μαζί. 

Για πρώτη φορά στην ιστορία μπαίνει θεωρητικά το ζήτημα από τον Κάρολο  Μάρξ ότι "η εξέλιξη του καπιταλισμού αλλά και με  αντίστοιχους κοινωνικούς όρους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς, μπορεί να πραγματωθεί η κοινωνική επανάσταση μέσα από την ανατροπή της αστικής εξουσίας και την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας που οδηγεί στην πλήρη απελευθέρωση  των καταπιεζομένων, εάν και εφ' όσον υπήρξουν οι αντικειμενικοί και υποκειμενικοί όροι  της εργατικής επανάστασης (περισσότερες λεπτομέρειες μία μελέτη  στους κλασικούς).

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι  η τάξη των καπιταλιστών κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και ότι η κοινωνική επανάσταση θα λειτουργήσει από μόνη της δηλαδή αυθόρμητα  αλλά  ότι η τάξη των καπιταλιστών θα υπεραμύνεται των προνομίων τους και ότι θα υπάρξει σύγκρουση σκληρή των καταπιεστών και των καταπιεζομένων, όπως και αν εκφράζεται αυτό ως προς τη μορφή είτε με την μορφή της Παρισινής Κομμούνας και της Οκτωβιανής Επανάστασης είτε με μακρόχρονους κοινωνικούς αγώνες των καταπιεζομένων, οποιασδήποτε μορφής καθορίζουν  οι ιστορικοί όροι  ενός περιβάλλοντος (ειρηνικοί ή μή  ειρηνικοί, ένοπλοι ή μή  ένοπλοι). Ξεκάθαρο είναι  ότι όλες οι επαναστάσεις  είναι προϊόν κοινωνικής βίας και όλες οι αντεπαναστάσεις για να διατηρηθούν ασκούν μόνιμα βία είτε φανερή είτε κρυφή (όταν δεν χρειάζεται να είναι φανερή).

Όταν βέβαια η επανάσταση κυκλοφορεί στο δρόμο με την έννοια  ότι έχει μαζί  της   το σύνολο των ευνοϊκών όρων, τότε οποιαδήποτε καταστολή των μυστικών υπηρεσιών των καπιταλιστικών κρατών  αλλά και των φανερών υπηρεσιών του αστικού κράτους  είναι χωρίς  σημασία.  Για παράδειγμα όταν η Οκτωβριανή επανάσταση κυλούσε στους δρόμους τότε η οποιαδήποτε Οχράνα (η μυστική αστυνομία του Τσάρου και σε συνέχεια του Κερένσκυ) είτανε ανίκανη γιά οτιδήποτε γιατί η επανάσταση σπρωχνόταν από την ιστορία μπροστά και όχι μόνον αυτό αλλά αποκαλύφθηκαν  και μια σειρά  πράκτορες της μυστικής αστυνομίας του Τσάρου που είτανε μέλη  του Μπολσεβίκικου  κόμματος. Η περίπτωση του μέλους της Κ.Ε. του μπολσεβίκικου κόμματος,  του Μαλινόφσκι, είναι η πιο γνωστή  και ο οποίος οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα, μετά τη νίκη της επανάστασης.

Αυτό που θα πρέπει να πούμε άλλη μία φορά  είναι ότι εμείς παλεύουμε  με πολιτικούς όρους και καθορίζουμε την μορφή και το περιεχόμενο του αγώνα μας, παίρνοντας υπόψη τους οικονομικούς, πολιτικούς και ιστορικούς όρους του περιβάλλοντος μας.  Είναι σοβαρό σφάλμα να μας εντυπωσιάζει το γεγονός  μιας τελειοποιημένης  αστυνομικής μηχανής και πάνω  απ' όλα να πάσχουμε από την ασθένεια της χαφιεδοφοβίας.

ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑ:  Θα πούμε λίγα λόγια για την κρυπτογραφία, γιά ό,τι βέβαια χρειάζεται ένας κοινωνικός επαναστάτης, για να επικοινωνεί με άλλους συντρόφους του κοινού αγώνα. Ξεκινώντας από μερικά μέτρα προφύλαξης, α) όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τηλέφωνα (σταθερά και κινητά), FΑΧ,  Ταχυδρομεία (Δημόσια και Ιδιωτικά), Τηλεγραφία, Internet, όλα αυτά  μπορούν να βρεθούν εύκολα κάτω από τον άμεσο έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών  του όποιου αστικού κράτους είτε δημοκρατικού κοινοβουλευτικού  είτε αντιδημοκρατικού αστικού καθεστώς με οποιαδήποτε μορφή. β) Οι επαναστάτες  πρέπει να έχουν τα δικά τους ταχυδρομεία, που να βρίσκονται κάτω από τον διαρκεί έλεγχο τους (αυτό απαιτεί έξυπνες μεθόδους γιατί οι επαναστάτες  βρίσκονται πάντα με οργανωτικές αδυναμίες και αυτό είναι νόμος στην παρουσία και την εξέλιξη ενός επαναστατικού κινήματος). γ) Όταν είναι ανάγκη οι κοινωνικοί   επαναστάτες που βρίσκονται  σε γεωγραφική απόσταση μεταξύ τους να επικοινωνήσουν, ο καλύτερος τρόπος  είναι αυτό να το αναλαμβάνει ένας σύντροφος που έχει ελευθερία χρόνου, για να μεταφέρει το αναγκαίο μήνυμα από τον ένα στον άλλο.  Σε μικρότερες αποστάσεις αυτή τη δουλειά μπορούν να την κάνουν  κορίτσια και πιτσιρικάδες.  Τα ασφαλή μηνύματα είναι αυτά που μεταφέρονται "προφορικά"  από ανθρώπους αποδεδειγμένης εμπιστοσύνης. δ) Όταν είναι ανάγκη να μεταφέρονται γραπτά μηνύματα σε "ανοικτή γλώσσα", αυτά πρέπει να γράγονται σε μκρό χάρτι και αν είναι δυνατό σε ριζόχαρτο, έτσι ώστε αν χρειαστεί ο ταχυδρόμος να φάει το ριζόχαρτο, αυτό δεν θα έχει καμμία συνέπεια για το στομάχι του ταχυδρόμου. ε) Λίγο  πιο σύνθετα γίνονται τα προβλήματα αν θέλεις να γράψεις μήνυμα είτε σε αλληγορική  γραφή είτε σε κρυφή γραφή, είναι αυτή που λέμε "κρυπτογραφία". Ας ξεκαθαρίσουμε  μια και καλή,  ότι τα πάντα μπορούνε  να αποτελέσουν μυστικούς κώδικες, μιάς και είναι προσυνενοημένα, κωδικοποιημένα μηνύματα μπορείς να στείλης από τον τρόπο που βαδίζεις στον δρόμο,  από τη στάση τπου σώματος σου, από το τί κρατάς στα χέρια σου και τον τρόπο που τα κρατάς, από τα προφορικά μηνύματα που μεταβιβάζεις μέσα στη συζήτηση σου με τον άλλο, από τον τρόπο που ένας υπάλληλος  (σύντροφος στον αγώνα) σε βιβλιοπωλείο  τοποθετεί τα βιβλία σ' ένα πάγκο με μία συγκεκριμένη τάξη, με μία συγκεκριμένη σειρά. Με μιά λέξη,  ότι μπορεί να είναι προσυνενοημένο  μπορεί να αποτελεί και  μυστικό κώδικα.

ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ: Σε καμμία περίπτωση δεν μας χρειάζεται και ούτε μας είναι αναγκαίο να χρησιμοποιούμε  τα κρυπτογραφικά συστήματα  που χρησιμοποιεί ένα αστικό κράτος ή ένα λαϊκό κράτος (π.χ. Κούβα, Βενεζουέλα, Βολιβία, Εκουαντόρ-Ισημερινός, Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας κ.ά.). Τα κρυπτογραφικά μηνύματα που ανταλλάσουν  οι κοινωνικοί αγωνιστές, είναι απλά στις μεθόδους τους, τόσο στην κρυπτογράφηση, όσο και στην αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων μας.  Πρέπει να είναι πολύ σύντομα και διαρκώς ν' αλλάζει ο κώδικας κρυπτογράφησης και αυτό γιατί;  Γιατί σε μεγάλα κρυπτογραφημένα μηνύματα και που δεν αλλάζει συχνά ο κώδικας κρυπτογράφησης του, τότε αυτοί που σπάνε τους μυστικούς κώδικες, τους είναι υπερβολικά εύκολο να σπάσουν οποιοδήποτε μυστικό κώδικα. Πολύ περισσότερο σήμερα που η επιστήμη των ηλετρονικών υπολογιστών και η κβαντική μηχανική έχουν μπεί στην υπηρεσία αυτών που  λέγονται στην αμερικάνικη ορολογία (Μαύρο καπέλλο -  Blak hat = είναι αυτοί που δουλειά τους είναι να σπάνουνε μυστικούς κώδικες άλλων κρατών ή να σπάνουνε κώδικες  εμπορικών και βιομηχανικών μυστικών. Αυτοί που ασχολούνται στον τομέα των εμπορικών και βιομηχανικών μυστικών κάνουνε και διεθνή συνέδρια, όπου τα παρακολουθούνε  οι ειδικοί του αντικειμένου και μάλιστα οι προσκαλεσμένοι και δεν προσκαλείται ο καθένας έστω και αν είναι ειδικός στο αντικείμενο).  Υπάρχουνε πολλοί σπουδαίοι  έλληνες επιστήμονες, άγνωστοι στο ευρύτερο κοινό, περιζήτητοι στο μεγάλο εμπόριο και την βιομηχανία  που διαπρέπουν  εκτός Ελλάδος, στο είδος αυτό της εργασίας,  δηλαδή να φυλάγουν  βιομηχανικά και εμπορικά μυστικά  από τους ανταγωνιστές τους  αλλά και να σπάνε τις μυστικές επικοινωνίες των ανταγωνιστικών εταιρειών.

Θα φέρουμε δύο παραδείγματα και με αυτά σαν υπόδειγμα μπορείς κανείς να δημιουργήσει  όσα θέλει. Προϋπόθεση πρώτη υπάρχει προσυνεννόηση για τον τρόπο που θα κάνεις  την κρυπτογράφηση και την αποκρυπτογράφηση. Προϋπόθεση δεύτερη η μέθοδος είναι απλή και λειτουργεί από μνήμης.  Παράδειγμα πρώτο: Παίρνουμε ένα βιβλίο πιάνουμε μια προσυνενοημένη σελίδα, αριθμούμε τις γραμμές του βιβλίου από πάνω προς το κάτω ή και το ανάποδο με δυψήφιο αριθμό και σε συνέχεια από την αρχή του πρώτου γράμματος της κάθε γραμμής, αριθμείς τα γράμματα πάλι με δυψήφιο αριθμό. Έτσι το κάθε γράμμα μας αντιπροσωπεύεται με τέσσερις αριθμούς. Δεν γίνεται καμμία διάκριση μεταξύ των λέξεων. Το γραπτό μήνυμα θα πρέπει να είναι πολύ σύντομο. Το επόμενο μήνυμα θα πρέπει να είναι από άλλη σελίδα του βιβλίου ή και από άλλο βιβλίο.  Την θέση του βιβλίου μπορεί να την πάρει και περιοδικό ή εφημερίδα. Την θέση του κειμένου μπορεί να την πάρει και γνωστό τραγούδι ή ποίημα, που το γνωρίζουμε καλά.  Ο λήπτης του κωδικοποιημένου μηνύματος ακολουθεί ακριβώς την αντίστροφη μέθοδο, για να το κάνει αναγνώσιμο.

Παράδειγμα 1ο :

11-Έτσι το κάθε γράμμα μας αντιπροσωπεύεται με τέσσερις

23-αριθμούς. Δεν γίνεται καμμία διάκριση μεταξύ των λέξεων. Το 45-γραπτό μήνυμα θα πρέπει να είναι πολύ σύντομο. Το

67-επόμενο μήνυμα θα πρέπει να είναι από άλλη σελίδα του

89-βιβλίου ή και από άλλο βιβλίο.  Την θέση του βιβλίου μπορεί 01-να την πάρει και περιοδικό ή εφημερίδα. Την θέση του

02-κειμένου μπορεί να την πάρει και γνωστό τραγούδι ή ποίημα, 03-που το γνωρίζουμε καλά.  Ο λήπτης του

Η λέξη ΚΑΛΗΜΕΡΑ θα γραφεί ως εξής :  1107230189040104020223022301

ούτε ο θεός δεν μπορεί να σπάσει (να το κάνει αναγνώσιμο)  ένα τέτοιο μήνυμα, φτάνει να είναι απλό και πολύ σύντομο, με διαρκεί αλλαγή κωδίκων. Αυτοί που σπάνε κώδικες απλά πρέπει να έχουν κάποιο σημαντικό αριθμό  μηνυμάτων με τον ίδιο κώδικα, έτσι ώστε μέσα από την συχνότητα των αριθμών ή γραμμάτων  να  μπορούν να κάνουν   αναγνώσιμο ένα μήνυμα. Σ' ένα μικρό μήνυμα η συχνότητα αριθμών ή γραμμάτων είναι πολύ  ελάχιστα.  Η κρυπτογράφηση και αποκρυπτογράφηση είναι ολόκληρη επιστήμη. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει να κατακτήσουμε αυτή την επιστήμη, αυτή είναι δουλειά άλλων. Εμείς σαν καθημερινοί ακτιβιστές, παλεύουμε να λύσουμε καθημερινά και συνηθισμένα ζητήματα του αγώνα.  Ίσως αυτά να μας είναι χρήσιμα κάποια στιγμή, ίσως να μας είναι και άχρηστα.

Παράδειγμα 2ο :  Κάνεις μία πρόταση (προσυμφωνημένει), την οποία γράφεις σε ευθεία γραμμή (οριζόντια γραφή),  για μεγαλύτερη διευκόλυνση σ' αυτού του είδους τις εργασίες μπορείς να χρησιμοποιείς τα τετράδια της αριθμητικής με τα "τετραγωνάκια", αυτά που χρησιμοποιούν στις μικρές τάξεις του σχολείου. Τοποθετείς σε κάθε τετραγωνάκι ένα γράμμα, ακριβώς από πάνω από κάθε γράμμα γράφεις διψήφιους αριθμούς, μέχρι να τελειώσει η σειρά.  Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο μέρος της εργασίας, σε κάθετη κατεύθυνση αρχίζεις και γράφεις το αλφάβητο σε συνέχεια από εκεί που ξεκινάει το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου της σειράς και αφού έτσι γράψεις τόσες σειρές, όσες και τα γράμματα της οριζόντιας σειρά, τότε με τον ίδιο τρόπο που έκανες και παραπάνω στην οριζόντια γραμμή, με τον ίδιο τρόπο εργάζεσαι και στην κάθετη γραμμή και τοποθετείς στην άκρη της κάθετης γραμμής για κάθε γράμμα έναν διψήφιο αριθμό μέχρι να τελειώσεις. Με τον τρόπο βέβαια που γράφεται αυτή η ανάλυση ίσως σε κάποιους είναι δύσκολο να το καταλάβουν γι' αυτό θα δώσουμε ένα παράδειγμα για να το κάνουμε πιο κατανοητό. 

*************************************

- Μ' αυτόν  τον κώδικα, κωδικοποιούμε το μήνυμα που θέλουμε να γράψουμε και αυτό είναι: "ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΩΝΙΑ" και κωδικοποιείται ως εξής:

010903100502110108131413090514120401030810110905060914031212021304030801. Για την αποκωδικοποίηση ακολουθούμε  ακριβώς αντίστροφη ανάλυση. Δεν χρειάζεται  τους αριθμούς να τους ομαδοποιούμε ανά πέντε ή μιας διαφορετικής λογικής, όπως κάνουνε οι επαγγελματίες του είδους. Τον κώδικα του προδιαγεγραμμένου  τετραγώνου μπορούμε να τον κάνουμε  και ευκολώτερο, γράφοντας και στην οριζόντια και στην κάθετη γραμμή μονούς αριθμούς δηλαδή το 1-2-3 έως και το 0, οπότε το κάθε γράμμα θα παρίσταται μόνο με δύο αριθμούς.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα διαβάζοντας  σε μια καλή  εγκυκλοπαίδεια στο λήμμα "ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑ", κι' αν θέλετε να προσωρήσετε περισσότερο, υπάρχει  πλούσια βιβλιογραφία και στην αγγλική γλώσσα και σε άλλες γλώσσες. Το να σπάσει ένα  κώδικα είναι απλά θέμα χρόνου, γι' αυτό γίνεται πολύ συχνά η αλλαγή του κώδικα. Όλα αυτά προαπαιτούν καλή οργανωτική δουλειά  από την πλευρά των επαναστατών και του λαΪκού κινήματος, στην απάντηση του απέναντι στην αντεπανάσταση.

Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι γιαπωνέζοι, δεν μόρεσαν να σπάσουν τον μυστικό κώδικα των αμερικάνικου στρατού, γιατί οι αμερικάνοι χρησιμοποίησαν σαν κώδικα μιά γλώσσα ινδιάνικης διαλέκτου, που την μιλούσε ένας πολύ περιορισμένος αριθμός  ινδιάνων.

Η κρυπτογραφία σ' αυτό το επίπεδο είναι υπερβολικά απλοϊκή κ' ένα μήνυμα μεγάλο είναι υπερβολικά εύκολο να σπάσει. Το μόνο που μπορεί να το σώσει είναι μόνο το μέγεθός του δηλαδή να είναι μικρό  και όχι επαναλήψιμο. Μπορεί να μην χρειαστείται ποτέ να καταφύγετε σ' αυτές τις μεθόδους, αν όμως  σας χρειαστεί τότε θα πρέπει να ξέρετε μερικά απλά  πραγματάκια για να φυλάξετε  το "μυστικό μήνυμα". Ακόμη και τα παράνομα  ερωτικά ζευγάρια επινοούν  μορφές  κρυφής επικοινωνίας.  Eίναι χρέος των επαναστατών  να φυλάγουνε καλά τα μυστικά του αγώνα και υπάρχουνε πολλά μυστικά του αγώνα  που πρέπει να φυλαχτούνε. Όσο νόμιμο είναι οι αστικοί μηχανισμοί για να υπερασπίσουνε το καθεστώς τους να έχουνε καταδιωκτικούς μηχανισμούς και μυστικές υπηρεσίες, το ίδιο νόμιμο είναι  ο επαναστατικός αγώνας να φυλάει καλά τα δικά του μυστικά και η σύγκρουση ανάμεσα  σ' αυτές του διαφορετικού είδους νομιμότητες, κινούνται μέσα στα πλαίσια της πάλης των τάξεων.  Σκεφτείτε μόνο,  ότι ο "περιπτεράς" της γειτονιάς σας  κρύβει πολλά μυστικά και επαγγελματικά και μή επαγγελματικά, τότε εσείς σαν επαναστάτες τί πρέπει να κάνετε;

Η κρυπτογραφία, αποκρυπτογραφία και το σπάσιμο των μυστικών κωδίκων για να μπορείς να διαβάζεις ένα μήνυμα είναι μια ολόκληρη επιστήμη  με πολλά μαθηματικά και όχι μόνο μαθηματικά.  Το σπάσιμο των Κωδίκων  είναι παρόμοια με την δουλειά που κάνουνε οι λεγόμενοι ΧΑΚΕΡΣ (HACKERS), όπως και οι ΑΝΤΙΧΑΚΕΡΣ (ANTIHACKERS), που προσπαθούνε να διαφυλάξουνε τα μυστικά τους.

Η ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΗ ΜΕΛΑΝΙ:

Λίγα λόγια για την λεγόμενη "συμπαθητική μελάνι". Είναι γνωστό  ότι και ο Λένιν  όταν  είτανε έγκλειστος της τσαρικής ΟΧΡΑΝΑ (ΟΧΡΑΝΑ είτανε η μυστική αστυνομία του τσαρικού καθεστώτος) είτε στα κρατητήρια είτε στις φυλακές χρησιμοποιούσε το "γάλα"  σαν μελάνι για να γράψει τα μυστικά του μηνύματα και αρκετές φορές του έτυχε  να καταπιεί  τα μελανοδοχία του.  Βουτούσε την πένα του μέσα στο γάλα, έγραφε τα μηνύματα του στο χαρτί και μάλιστα στα ενδιάμεσα των γραμμών και όταν οι σύντροφοι έξω έπαιρναν το μήνυμα, δεν είχανε παρά να ζεστάνουνε το χαρτί και να εμφανιστούνε τα γράμματα. Σαν συμπαθητική μελάνι μπορεί να χρησιμοποιηθούν πολλά υγρά, όπως το λεμόνι, το πορτοκάλι ακόμα και το νερό, δεν έχεται παρά να το επιχειρήσετε. Γράφετε  με την πένα σας στο χαρτί, αφού την έχετε βουτήξει στο νερό και όταν στεγνώσει βάζετε το γραμμένο χαρτί πάνω  από  ατμούς  "ιωδίου" το κοινό ιώδιο που πουλάνε στα φαρμακεία, τότε θα κάνει την εμφάνιση του αυτά που έχετε γράψει με νερό.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ Ή ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: 

- Θέλοντας να   κλείσουμε  τη μικρή αυτή μελέτη γιατί αν θέλεις  να  διευρύνεις το αντικείμενο  με το οποίο ασχολείσαι, μπορείς να γράφεις τόμους και νάσαι ατέλειωτος και οι αντεπαναστάτες έχουν γράψει πολύτομα  έργα με αντικείμενο την καταστολή (και χρόνους έχουν και χρήματά έχουν και εξουσία είναι) θσα συνοψίσουμε με λίγα λόγια πέρα από αυτά τα οποία έχουμε πεί παραπάνω. 1) Να είσαι  δύσπιστος στα μηνύματα που δέχεσαι και να βρίσκειες τρόπους να τα ελέγχεις.  2) Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας π.χ. τηλέφωνα, ταχυδρομεία, Internet κ.λ.π.  όλα ελέγχονται  από τις υπηρεσίες των καπιταλιστών. 3) Οργάνωσε  τα δικά σου ταχυδρομεία και βρές τρόπους να ξεπερνάς των έλεγχο των τηλεφώνων και του Internet (αν είσαι στην επιφάνεια των πραγμάτων, διαρκώς ελέγχεσαι. 4)  Στους νέους αγωνιστές που μπαίνουν στις επαναστατικές οργανώσεις έλεγχε την καθημερινότητά τους στο χρόνο πίσω. 5)  Υπάρχουν ανακρίσεις φανερές, όταν σας συλλαμβάνουν και σας οδηγούν  στον ανακριτή  αλλά υπάρχουν και ανακρίσεις μυστικές ή έμμεσες,  με την έννοια γνωστοί ή άγνωστοι σε σας άνθρωποι,   σας θέτουν ερωτήσεις δήθεν τυχαία για να πάρουν από σας απάντηση, τα ερωτήματα αυτά μπορούν να γίνονται και τηλεφωνικά.  Οι ανακρίσεις αυτού του είδους έχουν μάκρος στο χρόνο, οι ερωτήσεις γίνονται μεθοδικά αλλά έχουνε χρονική απόσταση μεταξύ τους, έτσι ώστε να μην μπορείτε να συνδέσετε το γεγονός της έμμεσης ανάκρισης σας. 6) Η προσωπική σας συμπεριφορά να είναι απόλυτα φυσιολογική  και να μην διακρίνεστε ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους (το συνωμοτικό ύφος σας  διώχνει από παντού και απ' όλους τους ανθρώπους, ακόμη και από αυτούς που θέλουν να σε υπερασπίσουνε. Το συνωμοτικό ύφος  μόνο στη γκόμενα μπορεί να έχει πέρασει).  7) Η στεγανοποίηση της κάθε ειδικής δραστηριότητας είναι κανόνας απαράβατος, από τη μιά σε βοηθάει να κρατάς μακριά τον ταξικό σου εχθρό και από την άλλη και αν ακόμα μπεί στις  γραμμές σου, η ζημιά που σου κάνει  είναι προσδιορισμένη και κατά συνέπεια ο εντοπισμός του είναι πιο εύκολος. 8) Μήν αφήνεσαι μπόσικος στις εν εξελίξει συγκρούσεις σου (κ' ένα πράγμα να ξέρεις οι συγκρούσεις υπάρχουν συνεχώς και αδιαλείπτως στο χρόνο, δηλαδή η ταξική πάλη με όλες τις οξύτητες τους, υπήρχαν πάντα, υπάρχουν τώρα και θα υπάρχουν όσο υπάρχουν ταξικές κοινωνίες), έτσι για να μη μπορούν να σε αιφνιδιάσουν.  9) Διαρκείς έλεγχος σ' όλα,  και πάνω απ' όλα έλεγχος στις παραλήψεις. Στις παραλήψεις  θα εντοπίσεις ή τους πράκτορες του ορατού σου ταξικού εχθρού ή τους οπορτουνιστές (τους ευκαιριτζίδες) κάθε είδους. Συχνά συμβαίνει,  οι οπουρτουνιστές να έχουν σχέση και με τα οικονομικά του επαναστατικού κινήματος. 10) Ο εντοπισμός των  προβοκατόρων ή αυτών που έχουν μπεί στο επαναστατικό κίνημα για να το καταστρέψουν από μέσα (των πρακτόρων, χαφιέδων κλπ.) είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά. Μεθοδολογικά αυτοί εντοπίζονται  στο μάκρος του χρόνου, όπου αθροίζεις τα σύν και τα πλήν  της δράσης  τους αλλά και από τυχαία περιστατικά ή συμπτώσεις που τις αξιοποιείς. Υπάρχουν βέβαια και ειδικές τεχνικές για τον προσδιορισμό και τον εντοπισμό τους  αλλά  είναι έξω από τα όρια  αυτής της μελέτης και αυτή η μελέτη για τέτοιου είδους ζητήματα είναι ανεπαρκής και δεν είναι ζητήματα τέτοιας δημοσιότητος. 11) Καλό σύστημα πληροφοριών και αντιπληροφοριών. Αυτό είναι η πυξίδα προσανατολισμού σου.  12) Στην ταξική σύγκρουση, όποια μορφή και περιεχόμενο έχει αυτή, κανείς δεν χαρίζεται σε κανέναν, γι' αυτό μην επιτρέπεις να σε εξαπατούν αλλά να εξαπατείς εσύ τον ταξικό σου εχθρό. 13) Μην ξεχνάτε ότι η επανάσταση δεν ηττάται ΠΟΤΕ, όλες οι ήττες των επαναστατών έχουν πάντα προσωρινό χαρακτήρα.  Πάντα υπήρχαμε, πάντα υπάρχουμε και πάντα θα υπάρχουμε και όταν ακόμη θα  είμαστε στην εξέλιξη της κομμουνιστικής κοινωνίας και κεί  θα συγκρουόμαστε στην διαχείριση των υποθέσεων της κοινωνίας. Η μοίρα των επαναστατών πάντα είναι σκληρή.  Δεν είναι άνθρωποι που μπορούν να επιπλέουν σαν ότι θέλετε. 

14)  Μην ξεχνάτε ποτέ  ότι κατά την διάρκεια της χουντικής επταετίας η ελληνική  ΚΥΠ  (Κεντρική  Υπηρεσία Πληροφοριών)  και  η C.I.A.   λειτουργούσαν  σαν ένας χώρος, δηλαδή  η ΚΥΠ  είτανε η υφιστάμενη  υπηρεσία της C.I.A.  15)  Οι επαναστάτες χρησιμοποιούν  και τις νόμιμες δυνατότητες  που τους δίνει ένα αστικό κοινοβουλευτικό καθεστώς αλλά  και τις παράνομες δραστηριότητες που έχουν εκ των πραγμάτων οι επαναστάτες και κατά συνέπεια την αντίστοιχη οργάνωση που να στηρίζει  αυτή τη δραστηριότητα. Η ανατροπή ενός καθεστώτος δεν γίνεται,  σεβόμενοι τους κανόνες  του αστικού κοινοβουλευτικού παιχνιδιού  και μην ξεχνάτε ότι η κοινωνική επανάσταση δημιουργεί δίκαιο με την επικράτησή της. Νόμιμη και Παράνομη οργάνωση είτανε μιά από τις σοβαρές αιτίες της διάσπασης του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος σε Μπολσεβίκους και Μενσεβίκους.  

16) Μία καλή μελέτη που θα σας βοηθήσει και στην καθημερινή πολιτική σας δράση και στους γενικότερους σχεδιασμούς είναι το βιβλίο του Κλαούζεβιτς (μεγάλου  γερμανού  θεωρητικού πολέμου και  σύγχρονου  του Κάρλ. Μάρξ)  με τίτλο  "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ", έχει εκδοθεί και με τον τίτλο "Ο ΠΟΛΕΜΟΣ". Εφαρμόζοντας την πρακτική πλευρά των απόψεων  του  με αφαίρεση βέβαια στην καθημερινή σας δράση και ας μην ξεχνάμε το αρχαίο ρητό των προγόνων μας "Πατήρ πάντων πόλεμος". Που διεξέγετε σε όλα τα επίπεδα και μ' όλες τις μορφές και πολύ περισσότερο στο εσωτερικό μιας ταξικής κοινωνίας.  Υπάρχουν βέβαια  και πολλά  άλλα , κάποια από αυτά μπορείτε να τα βρείτε και στην Εθνική  Βιβλιοθήκη.

17) Τα γραφόμενα αυτού του κειμένου θα τα διαβάσουν και αντεπαναστάτες, όπως και μείς διαβάζουμε τα αντίστοιχα δικά τους.  Αυτό που θα μας κάνει να βρισκόμαστε πολλά βήματα μπροστά  από αυτούς είναι όταν κάνουμε χρήση της εξυπνάδας μας, της πονηριάς μας, της πολυστροφίας μας και τις πολυπραγμωσύνης μας.  Πράγμα αρκετά δύσκολο, όταν είσαι αυτοδίδακτος. 

18)  Η  μαθητεία  δίπλα σ' έμπειρους  επαναστάτες  είναι καθοριστικό  για την συγκρότηση σας, σ'  όλα τα επίπεδα.

19) Κανείς δεν μαθαίνει ποδήλατο ακούγοντας μία διάλεξη  για το πώς μπορείς να ποδηλατείς.

20)  Και πριν από απ' όλα  και πάνω απ' όλα, αυτό που μετράει είναι η πολιτική μόρφωση, αν θέλεις  να υπηρετήσετε σωστά τον αγώνα της απελευθέρωσης της εργασίας από το κεφάλαιο.  Μόνο μιά γερή μαρξιστική επαναστατική διανόηση, δεμένη μ' ένα δραστήριο εργατικό κίνημα  είναι σε θέση να φέρει καλά αποτελέσματα για το σύνολο της εργατική τάξης και των άλλων καταπιεζομένων. Επανάσταση και επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων σε μια συγκεκριμένη ή σε μια σειρά χωρών, είναι προϊόν  μιας αρκετά πιο σύνθετης  εργασίας, όπου ή  διεθνείς παράμετροι μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην νίκη ή στην ήττα.

21)  Σε τελική ανάλυση οι υλικές προϋποθέσεις  της επανάστασης είναι αυτές που καθορίζουν την κινητητότητα ενός εργατικού και λαϊκού κινήματος, παρά οτιδήποτε άλλο.  Όπου μαζί με τους υλικούς όρους αναγκαία προϋπόθεση είναι η ύπαρξη μαρξιστών επαναστατών, ικανών να αντιμετωπίσουν νικηφόρα   τους πολιτικούς και στρατιωτικούς αρχηγούς της αντεπανάστασης των αστών αλλά και της αντεπανάστασης μέσα στις γραμμές τους. Δηλαδή οι επαναστάτες διεξάγουν ταυτόχρονα πόλεμο με όλες του τις μορφές τόσο με την άλλη όχθη του ποταμού όσο και με τη δική τους όχθη (δηλαδή με τον εσωτερικό τους εμφύλιο πόλεμο), καθόλου άγνωστο ζήτημα στην πάλη των τάξεων.

22) Ας μη ξεχνούμε ότι η "πάλη των τάξεων" είναι ένα συνολικότερο φαινόμενο σε μια κοινωνία. Δεν είναι μονοσήμαντη η "πάλη των τάξεων" μεταξύ της εργατική τάξης και των καπιταλιστών. Υπάρχουν συγκρούσεις και μέσα στις γραμμές των καπιταλιστών και συγκρούσεις μέσα στις γραμμές της εργατική τάξης (ενδεικτικά: η εργατική αριστοκρατία με τους εργάτες). Συγκρούσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Συγκρούσεις της παληάς γενιάς και της νέας γενιάς και πάει λέγοντας. Στην ουσία συμβαίνει σε μια κοινωνία από που έλεγαν  οι πρόγονοι μας πριν από 2.500 χρόνια "πόλεμος πατήρ πάντων". Και αυτό συμβαίνει, στις σύγχρονες ταξικές κοινωνίες.

23) Και ας μην ξεχνάμε ποτέ "ότι αυτός που διεξάγη πόλεμο" (οποιασδήποτε μορφής πολέμου), θέλει να τον διεξάγη μονοσήμαντα (δηλαδή αυτός να στρατεύεται εναντίον του άλλου, αλλά ο άλλος να τις τρώει χωρίς να αντιστέκεται). Βέβαια εδώ μπαίνουν μια σειρά ζητήματα και της θεωρίας και της πρακτικής, που στα πλαίσια της περιορισμένης μελέτης μας, αν θέλετε και για οικονομικούς λόγους, περιοριζόμαστε.-

24)  Ανάμεσα στ' άλλα πρέπει να σημειώσουμε ότι κανείς από μόνος του δεν αυτοεκπαιδεύεται σαν μαρξιστής επαναστάτης. Η αυτοεκπαίδευση ενός επαναστάτη ξεκινάει από ένα οριακό σημείο οριμότητας του και πάνω. Στο ξεκίνημα του όμως έχει πολύ σοβαρή σημασία,  δίπλα σε τι; ποιότητας επαναστάτες θα βρεθείς. Δηλαδή  σε τί είδους δασκάλους  θα καθίσεις δίπλα, για να εκπαιδευτείς κι αν ο δάσκαλος σου είναι ο "ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ", ο οποίος θα έχει και μιά ομάδα δασκάλων γύρω του, για να σ' εκπαιδεύσει, τότε θάσαι ο τυχερός της ζωής. Διαφορετικά εύκολα μπορείς να ανήκεις κ' εσύ στους νεκροθάφτες της εργατικής επανάστασης.  Η σύγκρουση έχει όλα τα χαρακτηριστικά  του κοινωνικού πολέμου, θερμού ή ψυχρού και με αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να παίζει κανείς.

25) Χρησιμοποίησε όλες τις μεθόδους και τις τεχνικές  που ο ίδιος εχθρός χρησιμοποιεί εναντίον σου.  Κανένας δεν κάνει χάρη σε κανέναν.

- Τούτο το μικρό πόνημα, αφορά  την ειδική δράση των επαναστατών και τα ειδικά τμήματα των επαναστατικών οργανώσεων και όχι την γενική πολιτική δράση.  Η γενική πολιτική δράση, εδράζεται σ' ένα δραστήριο εργατικό κίνημα, σ' ένα δραστήριο λαΪκό κίνημα, που δένεται όμως  γερά με μια επαναστατική μαρξιστική διανόηση, που ξέρει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, να ξέρει ν' αναλύει και να συνθέτει πολύπλοκες πολιτικές καταστάσεις και να κατευθύνει την ροή των πραγμάτων με τέτοιο τρόπο, για νά έχει νικηφόρα αποτελέσματα.  Η ύπαρξη υλικών κινήτρων για το λαΪκό κίνημα, αποτελεί προϋπόθεση για ό,τιδήποτε. Η ύπαρξη υλικών κινήτρων έχει   αντικειμενικό κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα και όχι υποκειμενικό.  Το υλικό κίνητρο δεν είναι εύκολα  προσδιορίσιμο  από τους πολιτικούς μελετητές. Τα μεγάλα πλήθη των ανθρώπων  προσδιορίζουν το υλικό κίνητρο ή τα υλικά κίνητρα με τον δικό τους τρόπο, που μπορεί να έχουν οικονομική βάση ή να συμπληρώνεται με άλλα  και η οικονομική βάση αλλά καμμιά φορά  είναι και πέρα  από οικονομική βάση αλλά οπωσδήποτε  η όποια εκδήλωση του κόσμου  προαπαιτεί  συσσώρευση πολλών παραγόντων. 

Σε τούτο το πόνημα δώσαμε ότι μπορούσαμε, από την πείρα  που αποκτήσαμε  κατά την διάρκεια  του αγώνα μας εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας (χούντας) 1967-1974.  Εμείς κάναμε το καθήκον μας. Η αστική τάξη της χώρας, υποχείριο του αμερικάνικού ιμπεριαλισμού, μας έπαιξε άλλη μία φορά και ο κεντρικός σχεδιασμός των αμερικάνων πέρασε "διχοτομόντας την Κύπρο", ο κομμουνιστικός κίνδυνος είτανε η πρόφαση. Οι ομάδες της αστικής αντιπολίτευσης απέναντι στη δικτατορία, πολύ λίγο επηρεάσανε το τελικό αποτέλεσμα. Το ίδιο και η δική μας πολιτική δράση. Οι αμερικάνοι κάνανε αυτό που θέλανε στην Ελλάδα και στην Κύπρο.  Η μαρξιστική αριστερά θέλει πολύ δουλειά και άλλους κανόνες (όχι τους αστικούς κανόνες), για να γίνει η στροφή στα παγκόσμια πράγματα, απαλλαγμένη από τα βάρη του παρελθόντος.

- Το χρέος των μαρξιστών επαναστατών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ' όλο τον κόσμο είναι η μαζική επαναστατική διαπαιδαγώγιση   του λαού στους κανόνες του επαναστατικού αγώνα είτε ψυχρού είτε θερμού, έτσι ώστε ο κόσμος  όταν οδηγηθεί από την δυναμική των πραγμάτων  σε συνδυασμό με την δική του θέληση να πραγματώσει  το δικαίωμα του στην χειραφέτηση του και με όποιον τρόπο κρίνει ο ίδιος. Στο αέναο ξετύλιγμα  της ιστορίας της ανθρωπότητας, η πάλη των καταπιεζομένων  για την κοινωνική τους απελευθέρωση είναι διαρκής, ανεξάρτητα  από τα πλαίσια του ιστορικού τους περιβάλλοντος που άλλα προσδιόριζαν. Είτε έτσι είτε αλλοιώς όλο το αέναο ιστορικό γίγνεσθαι, έφερνε και φέρνει πιο κοντά  το δικαίωμα χειραφέτησης της εργασίας από το κεφάλαιο. Η ΑΝΤΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΗΣ, Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ, Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ. Όσοι σύντροφοι έχουνε αυτιά  ακούνε, τουλάχιστον αυτοί που δέν ακούνε ή δεν θέλουνε ν' ακούνε και δεν βάζουνε τον εαυτό τους στην άκρη, οι άλλοι σύντροφοι πρέπει να τους απομακρύνουνε  από τις κρίσιμες θέσεις του αγώνα.

- Εμφύλιοι πόλεμοι δεν υπάρχουνε μόνο μέσα στις ταξικές κοινωνίες, μεταξύ των αντίπαλων κοινωνικών τάξεων αλλά και μέσα στις ίδιες τις κοινωνικές τάξεις που διεξάγουν πολέμους ψυχρούς ή θερμούς διεξάγεται εμφύλιος πόλεμος,  σ' αυτό δεν εξαιρούνται ούτε οι πολιτικές οργανώσεις  της επανάστασης.  Οι ηγετικές ομάδες των όποιων  πολιτικών κινημάτων αστικών ή εργατικών, θέλουνε να χειραγωγούγε τον κόσμο τους στην κατεύθυνση που επιλέγουν, σ' αυτούς που αντιδρούν  με οποιονδήποτε τρόπο  είτε γιατί έχουνε άλλου είδους επιλογές  είτε γιατί δεν ομαδοποιούνται στα ηγετικά πρόσωπα, τους απομακρύνουνε  ή ακόμη και τους εξοντώνουνε φυσικά όταν  υπάρχουνε μεγάλες εντάσεις.  Και ας μην ξεχνάμε έναν ουσιώδη κανόνα  "όποιος διεξάγη εμφύλιο πόλεμο, θέλει και προσπαθεί γι' αυτό,  να τον διεξάγη  ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΑ.  Καθήκον των επαγγελματιών επαναστατών (επαγγελματίας επαναστάτης  δεν είναι αυτός  ΄που παίρνει μισθό από το κόμμα του, αλλά αυτός  που είναι βαθειά πεπεισμένος για το δίκιο της εργατικής υπόθεσης  και δίνει όλο τον εαυτό του και το χρόνο του σ' αυτή την υπόθεση. Αυτός που παίρνει μισθό από το κόμμα στην καλύτερη περίπτωση είναι μισθοσυντήρητος και στην χειρότερη ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ   ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗΣ) είναι να υπερασπίζονται  τον εαυτό τους σαν φυσικές υπάρξεις, μιάς και η γέννηση ενός ολοκληρωμένου επαναστάτη είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Η αντεπανάσταση θέλει τους επαναστάτες αναλώσιμους ανά πάσα στιγμή. Απλά και μόνο η ύπαρξη επαναστατών μαρξιστών, όποιος και αν είναι ο αριθμός τους   δεν ολοκληρώνει  καμμία διαδικασία της επανάστασης. Για την συμμετοχή και την πρωτοβουλία του κόσμου στην επαναστατική διαδικασία  απαιτούνται  υλικές προϋποθέσεις, χωρίς αυτές τις υλικές προϋποθέσεις  καμμία πιθανότητα νικηφόρας επανάστασης δεν έχεις.  Ακόμη και η έλλειψη υλικών προϋποθέσεων  για τα μεγάλα πλήθη των ανθρώπων, οδήγησε  στην "κατάρρευση ή ανατροπή" (διαλέξτε και πάρτε το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, μόνο οι ερμηνείες αλλάζουν)  των καθεστώτων,   που ονομάζανε τον εαυτό τους "χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού".  Σοβαρή έλλειψη υλικής  προϋπόθεσης είτανε και το ότι ο κόσμος δεν είχε καμμία πρόσβαση στις αποφάσεις της εξουσίας και μάλιστα αποφάσεις που αφορούσανε τους ίδιους. Γι' αυτό  δεν είχε και καμμία συμμετοχή στα γεγονότα που ξετυλιγότανε μπροστά του από τις αρχές του 1990 και έπειτα (δηλαδή δεν υπήρχε καμμία αντίδραση του κόσμου σ' αυτό που ξετυλιγώτανε μπροστά του, θες πέστω κατάρρευση, θές πέστω ανατροπή, το αποτέλεσμα μετράει) ο κόσμος είτανε ξένος σ' αυτά που γινότανε στη τέως Σοβιετική Ένωση και τις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες.

-  Στο αστικό πολιτικό σύστημα,  κυρίαρχη αντίληψη είναι η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από τα κόμματα του πολιτικού της συστήματος, μεταξύ των οποίων  και από τα υπάρχοντα κομμουνιστικά κόμματα ή τις πολιτικές οργανώσεις της  ταξικής αριστεράς.  Πλήν όμως  ενώ  υπάρχει το αίτημα, αν γίνουμε πολιτική εξουσία, "να κοινωνικοποιήσουμε  τα μέσα παραγωγής  της χώρας", το αίτημα για "κοινωνικοποίηση της πολιτικής εξουσίας" δεν υπάρχει, δεν ξέρω βέβαια αυτό αν είναι τυχαίο ή σκόπιμο, γιατί η διαφορά μεταξύ του τυχαίου και του σκόπιμου είναι τεράστια και αλληλοαποκλειόμενη.  Το αστικό πολιτικό σύστημα, για την υπεράσπιση του εαυτού του έχει θεσμοθετήση το σύσττημα των πολιτικών κομμάτων, όπως το γνωρίζουμε  και στη χώρα μας. Είναι το πολιτικό σύστημα που θέσπισε η αστική τάξη, για ναυπερασπίση τον εαυτό της στην πάλη της απέναντι στους φεουδαρχικούς θεσμούς.  Το πολιτικό σύστημα που μπαίνει στην υπεράσπιση της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεζομένων, δεν μπορεί να είναι το ίδιο με το αστικό πολιτικό σύστημα, πρέπει να είναι θεμελιωμένο με τέτοιο τρόπο  που να υπερασπίζεται την εργατική τάξη και ότι αυτή εκπροσωπεί. Ο Λένιν τουλάχιστον το βροντοφώναξε "ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΣΟΒΙΕΤ", που σημαίνει κατάργιση  του πολιτικού συστήματος των καπιταλιστών και την αντικατάστασή του από ένα άλλο που να υπερασπίζεται δομικά την νέα κοινωνία δηλαδή του "πολιτικού συτήματος  των συμβουλίων"  ολόκληρης της  κοινωνίας.  Η κληρονομιά  που άφησε ο καπιταλιστικός κόσμος  με την  έννοια του πολιτικού της συστήματος, την αρνηθήκαμε μόνο κατ' αρχή με τις "ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ",  από και και πέρα "ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ, ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ, ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ"  τα κατάργησαν, τους αφαίρεσαν το δικαίωμα της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και έτσι ηττηθήκαμε σταδιακά, από τις μέρες του "Οκτώβρη" μέχρι το 1990 που έφερε και το τελικό αποτέλεσμα.  Από άποψη ουσίας η υποδομή που είναι "η κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής της κοινωνίας", θέλει και το αντίστοιχο επικοδόμημα ή τα αντίστοιχα επικοδομήματα, δηλαδή την "κοινωνικοποίηση της πολιτικής εξουσίας" και ότι αυτό σηματοδοτεί σ' όλους τους δομικούς θεσμούς της κοινωνικοποιημένης πολιτικής εξουσίας.  Ένα μαρξιστικό επαναστατικό κόμμα ή οι επαναστατικές οργανώσεις της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεζομένων, άπό την στιγμή που εκπληρωθεί ο στόχος της επανάστασης  παύουν να έχουν  πλέον λόγω ύπαρξης. Οι ίδιες οι μάζες δεν συμμετέχουν  για την ύπαρξη των προηγουμένων οργανώσεων τους, αλλά αντικαθίστανται από τις λαϊκές οργανώσεις ή τις εργατικές επιτροπές κλπ. στο σύνολο  της κοινωνικοποιημένης πολιτικής εξουσίας,  που αναλαμβάνει την διοίκηση του εαυτού της ολόκληρη η νέας μορφής εξουσίας.  Ας μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό ότι "Τα Σοβιέτ"  του 1905 στην Πετρούπολη και τη Μόσχα, δεν τα οργάνωσαν οι μπολσεβίκοι αλλά  οργανώθηαν με πρωτοβουλία των εργατών, οι μπολσεβίκοι τα βρήκανε έτοιμα και απλά τα αξιοποίησαν στους στόχους και οι μπολσεβίκοι και τα ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ (ΣΟΒΙΕΤ) είχανε τους ίδιους στόχους.     Το ζήτημα αυτό θέλει περισσότερη μελέτη και ανάλυση και στα πλαίσια αυτής της μικρής μελέτης  αδυνατούμε ν' ανταπεξέλθουμε.  Οι εθελοτυφλούντες ας μην ισχυριστούν ότι "η κοινωνικοποίηση της πολιτικής εξουσίας" είναι αναρχική ιδέα γιατί έτσι θα αποδείξουν την αγραμματοσύνη τους. Στις γραμμές της επανάστασης δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αγράμματοι επαναστάτες ή ότι δεν υπάρχουν κάποιοι πονηροί που θέλουν να χειραγωγούν τους υπόλοιπους για να κάνουν τις δουλειές τους, δουλειές όχι και πολύ καθαρές. Κι' αν θέλουν να μιλούν για αναρχισμό καλά θα κάνουν νε μελετήσουν  τουλάχιστον  τους κλασσικούς του αναρχισμού όπως τους Μαξ Στίρνερ,  Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν (ελευθερόφρων γάλλος σοσιαλιστής, 1809-1865), Μιχαήλ Μπακούνιν (αναρχικός μεν, μεγάλος γεωγράφος δε) ,  Πέτρο Κροπότκιν (ρώσος πρίγκηπας που δεν ξέφυγε από την λογική της τάξης του δηλαδή την μονομαχία), καθώς  και την λόγική των αναρχικών ομάδων στα τέλη του 19ου αιώνα. Σοβαρή κριτική άσκησε εναντίον τους ο Καρλ Μάρξ και ο Φρειδερίκος Ένγκελς, καλά θα κάνουμε να ρίξουμε μιά ματιά στην ανάλυση των δύο μεγάλων θεωρητικών του εργατικού κινήματος.

Ένα άλλο πολύ σοβαρό ζήτημα που πρέπει να προσέξουν η από πεποίθηση επαναστάτες είναι η λειτουργία ενός επαναστατικού οργανισμού. Ας μιλήσουμε για λίγο για το μπολσεβίκικο κόμμα είναι ένα κόμμα  που πρωτοεμφανίσθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα (1903-1905)  μέσα στις συνθήκες   της τσαρικής φεουδαρχίας και πήρανε τα μέτρα και της άμυνας και της επίθεσης τους μέσα στο ιστορικό πλαίσιο  του οικονομικού και  πολιτικού συστήματος της εποχής τους (τσαρική φεουδαρχία) και την πλήρη απουσία ακόμη και στοιχείων δημοκρατίας.  Το μπολσεβίκικο κόμμα προσδιορίστηκε  από τον γεωγραφικό χώρο που ξετύλιξε την δράση του, το πνευματικό και  πολιτικό περιβάλλον  που επικρατούσε στην τότε τσαρική Ρωσία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που λέγεται πολλές φορές ρητορικά "ότι η τότε Ρωσία (1917) αποτελούσε τον πιο αδύνατο κρίκο του καπιταλιστικού συσττήματος διεθνώς". Η ιστορία έδωσε τα δεδομένα της.  Αυτό που είναι χαρακτηριστικό μιας ολόκληρης περιόδου, σε επίπεδο πολιτικού συστήματος είναι ότι όλα τα κόμματα αστικά και εργατικά, επαναστατικά και αντεπαναστατικά και μικρότερες πολιτικές οργανώσεις και πολιτικές ομάδες, λειτουργούν  όλα με τον ίδιο τρόπο και με έναν κανόνα, τον κανόνα του "Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού".  Αυτό όμως που έχει παρατηρηθεί σ' όλα τα κόμματα, τις πολιτικές οργανώσεις και τις πολιτικές ομάδες,  να λειτουργεί το σκέλος του συγκεντρωτισμού και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό  που να φαίνεται μόνο το στοιχείο της διοίκησης του κάθε συγκεκριμένου πολιτικού οργανισμού, ενώ η πλευρά της δημοκρατίας  μέσα στα κόμματα   είναι ανύπαρκτη, ή ασχολείται με τά επουσιώδη θέματα ή λειτουργεί κατ' επίφαση. Στην ουσία κάνει ότι θέλει η κάθε "ηγετική ομάδα" μέσα στο όποιο κόμμα, κρατώντας τη  βάση του κόμματος έξω  από την άσκηση της πολιτικής και επιφορτιζώμενη μόνο με πρακτικά καθήκοντα και μάλιστα με τέτοιο τρόπο και τέτοια στρέβλωση  που να θεωρούν ότι η "επανάσταση" είναι προ των πυλών.  Ενώ η επανάσταση ή οι επαναστάσεις  θέλουν πολύ χρόνο  για να έλθουν στην επιφάνεια.

Στο χώρο των κοινωνικών επαναστατών που κύριος στόχος που απορρέει από την στρατηγική, τακτική και το πρόγραμμα είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας και η κοινωνικοποίηση  των μέσων παραγωγής της κοινωνίας. Κοινωνικοποίηση όμως των μέσων παραγωγής της κοινωνίας δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την κοινωνικοποίση της καινούργιας πολιτικής  εξουσίας, πράγμα που δεν έγινε ποτέ!!, παρ' όλο το σύνθημα του Λένιν "ΟΛΟΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΣΟΒΙΕΤ". Η απογύμνωση αυτής της εξουσίας και η αντικατάσταση της  από το κόμμα,  έφερε  την κατάληξη των γεγονότων του 1990 στις τέως "χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού". Τα γεγονότα του 1990 δεν είτανε προΪόν κανενός είδους συνεδρίου του ΚΚΣΕ, ούτε του 10ου, ούτε του 15ου, ούτε του 20ου. Η ουσία του ζητήματος είναι η έλλειψη θεσμικού πολιτικού πλαισίου κοινωνικοποιημένης  εξουσίας, που να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης.

- Με την έννοια του τεχνικού εγχειριδίου αλλά και του διακηρυκτικού επαναστατικού λόγου είναι ελάχιστα αυτά που γράψαμε. Μια πιο εμπεριστατωμένη  μελέτη, έστω και σ' αυτό το επίπεδο, απαιτεί μαζί με  άλλα και χρόνο και χρήματα αλλά εμείς είμαστε οικονομικά "φτωχοί επαναστάτες". Ο  επαναστατικός πόλεμος απαιτεί πέρα από στρατηγική και τακτική (δηλαδή συνολικό πρόγραμμα), απαιτεί ικανούς ανθρώπους  και  πολλά οικονομικά έξοδα. Δεν αρκεί μόνο η καλή καρδιά!! . Η αντεπανάσταση  ρίχνει όλο της το βάρος  για να σε διαλύση και αν χρειαστεί να εξοντώση φυσικά τους επαναστάτες. Η αντεπανάσταση δεν παίζει με τα προνόμια της.  Η αντεπανάσταση  διαρκώς μας μελετάει, διαρκώς  κάνει σπουδές και δίνει μεγάλους τίτλους για την επιτυχή εξόντωση των επαναστατών. Αυτό πάντα συνέβαινε στην ιστορία, ας βάλουμε και μείς μυαλό και ας ανεβάσουμε το συνολικό επίπεδό μας,   για πάντα καλύτερα αποτελέσματα. Δεν είναι εύκολο.-

                                                                             Αθήνα  Δεκέμβριος  2008

------------------------------------ 

Πρόλογος

Αυτό το δοκίμιο αφιερώνετε στους συντρόφους που δουλέψανε  στον μηχανισμό της Κομμουνιστικής  Νεολαίας  Ελλάδας (ΚΝΕ) στην διάρκεια της  χουντικής επταετίας, με αποτελεσματική δράση και σήμερα δεν βρίσκονται στη ζωή. Μικρή συνεισφορά στη μνήμη τους. Τον Παναγιώτη Σωτηρόπουλο από την Λειβαδιά, που προμήθευε με τυπογραφικά στοιχεία, τυπογραφικά μελάνια και χαρτί για τις εκτυπώσεις του ΟΔΗΓΗΤΗ και του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, πέρα από την υπόλοιπη σημαντική δράση του.  Τον Βασίλη Ζαφειράκη από την Κοζάνη και τον Τίτο Λίτινα από την Αθήνα με κρητική καταγωγή, που δεν κάνανε ποτέ πίσω σ' ότι καθήκοντα έπεφταν στους ώμους τους.  Όλοι τους τότε φοιτητές  του Παντείου Πανεπιστημίου και της συνδικαλιστικής παράταξης των αριστερών φοιτητών της "ΠΡΟΟΔΟΥ". Όλοι τους τότε,  του μικρού πυρήνα του μηχανισμού της ΚΝΕ, που ξεκίνησε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, επεκτάθηκε στη Νομική Σχολή μέσα από συνδέσεις που γινότανε στο βιβλιοπωλείο του ΚΕΔΡΟΥ, που τότε βρισκότανε στην οδό Πανεπιστημίου, στην στοά που βγαίνει από την Πανεπιστημίου στην Χαριλάου Τρικούπη και από την Νομική Σχολή επεκτάθηκε  επαφή με το Πολυτεχνείο, ακόμη και η διεύρυνση είχε μια λογική σειρά, που βέβαια για τους πρωτεργάτες δεν έμπαινε με λογική σειρά, η λογική σειρά των πραγμάτων έμπαινε από μόνη της. Τιμή και μεγάλη τιμή τους πρέπει σ' αυτούς  τους τρεις αγωνιστές. Δεν ανταλλάξανε ποτέ τον αγώνα τους  με πολιτικές καριέρες στην μεταπολίτευση. Στο μέλλον θα προσπαθήσουμε  να γράψουμε περισσότερα γι' αυτούς τους συντρόφους και τον αγώνα που κάνανε.  Υπάρχουνε κι' άλλοι σύντροφοι που σήμερα ζούνε ανάμεσα μας, για λόγους όμως διακριτικότητας δεν θέλουν αναφορά στ' όνομα τους.  Μερικοί από αυτούς είχανε πανελλαδική δράση και πολιτική δράση εκτός της χώρας.  

                                            ---------------------------------