Ταξίδι στην Αίγυπτο
Από 21 έως 29 Δεκεμβρίου 2008
Μια παρέα φίλων επισκέπτεται την σημερινή Αίγυπτο
μαθαίνει για τον Αρχαίο πολιτισμό της
και βλέπει τα σύγχρονα προβλήματα.
Γράφει η Δανάη Οτατζή
Λούξορ-Έντφου-Κομόμπο-Ασσουάν-Άμπου
Σίμπελ-Κάιρο-Αλεξάνδρεια: η πορεία ενός ταξιδιού που ακολουθεί τα
νερά του Νείλου. Η παρέα αποδείχτηκε γρήγορα νεανικότερη στο πνεύμα από ότι
θα υπέθετε κανείς, δυναμική και χαρούμενη, με κοινές αναζητήσεις και
προσδοκίες από αυτό το ταξίδι στην καρδιά της Αιγύπτου.
Ξεκινήσαμε
από το Λούξορ ιχνηλατώντας το πέρασμα ενός σπουδαίου πολιτισμού. Το
φαραωνικό μεγαλείο ξεδιπλωνόταν μπροστά μας: Καρνάκ-
κοιλάδα των Βασιλέων- Έντφου- Κομόμπο- Φίλα- Άμπου
Σίμπελ-Πυραμίδες της Γκίζας. Ένας λαός που λάτρεψε τον ήλιο και το
Νείλο σα θεούς· για να εξευμενίσει την καταστροφική τους δύναμη αλλά και να
τιμήσει τη ζωοποιό τους παρουσία, καθώς ήταν οι μόνοι που μπορούσε να
εμπιστευθεί για την επιβίωσή του. Στην αγκαλιά του ποταμού μείναμε για
τέσσερις ημέρες και νιώσαμε λίγο από την ενέργειά του, τη χαρά και την
ηρεμία που προσφέρουν τα νερά του.
Φτάσαμε έως
την περιοχή της Νουβίας-πλημμυρισμένη σήμερα από τα νερά της λίμνης Νάσερ-
και γνωρίσαμε τους κατοίκους της, που είναι πλέον εγκατεστημένοι στην
περιοχή του Ασσουάν. Φιλήσυχοι άνθρωποι με πελώρια γελαστά μάτια, σα να τους
γνωρίζαμε ήδη από τις παραστάσεις των αγγείων που βρέθηκαν στην Ελλάδα.
Από τα
σύνορα με το Σουδάν και τους επιβλητικούς ναούς του Άμπου Σίμπελ κινήσαμε
για Κάιρο και Αλεξάνδρεια. Εκεί όπου η νέα πόλη «κατατρώει» τα σημάδια του
παρελθόντος. Στη βροχερή Αλεξάνδρεια, τα απομεινάρια μιας άλλοτε ευκλεούς
ελληνικής παροικίας, που έχει τις ρίζες της στη γενιά των Πτολεμαίων,
βυθίζονται στη λάσπη του παρόντος, ενώ στο Κάιρο, οι πυραμίδες
εγκιβωτίζονται άτσαλα σε μια πολύβουη γκρίζα πολιτεία, που επεκτείνεται με
τρομακτικούς ρυθμούς. Και όμως, μέσα στο χάος του παρόντος, μπορεί να βρει
κανείς «φωτεινά σημάδια»: στα μάτια των παιδιών που σου χαμογελούν, στο
μεθυστικό βουητό που υψώνεται στο κάστρο του Σαλαντίν, αναμειγνύοντας το
θόρυβο από τις κόρνες των αυτοκινήτων με το μουσικό allahu akbar του
μουεζίνη στα τζαμιά.
Συνοδοιπόρος στο ταξίδι μας ήταν ο ξεναγός μας, Καράμ. Η αγάπη του για τον
αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό, η νηφάλια πίστη στο Ισλάμ και ο προβληματισμός
του για το παρόν της Αιγύπτου συμπυκνώνουν το ήθος και την ιστορία ενός
περήφανου και φιλειρηνικού λαού. Η ηρεμία που αποπνέουν οι θεόρατοι ναοί,
λαμποκοπώντας υπό το φως του ηλίου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αγωνία
των σύγχρονων Αιγυπτίων, που στοιβάζονται σε μουντές πολυκατοικίες και
τρέχουν σα τρελοί στις λεωφόρους. Αγωνία για μια χώρα που παραμένει θύμα των
κυβερνήσεών της και ζει υπό τον φόβο του πολέμου. Τα πολλαπλά χτυπήματα στη
Γάζα επιβεβαιώνουν θλιβερά αυτό τον ενδόμυχο φόβο…
Επιστρέφουμε στην Ελλάδα με μια παράκληση από τα
δακρυσμένα μάτια του αιγυπτίου φίλου μας: «να πείτε στον κόσμο τι πραγματικά
συμβαίνει στην Αίγυπτο, και τι λέει ο λαός.» και με
μια ευχή : salaam.
Φωτογραφίες από το Ταξίδι στην Αίγυπτο
▼Video
ανεβασμένα στο site You Tube▼
Σημείωμα σύνταξης: Για να δείτε χωρίς διακοπές τα
video, περιμένετε να φορτωθεί αρκετά (κόκκινη ανοιχτόχρωμη γραμμή),
πατώντας την παύση (ΙΙ).
Πατώντας το εικονίδιο HQ
→ Watch in high quality
έχουμε καλλίτερη εικόνα. Βρίσκεται κάτω δεξιά της προβολής, δίπλα στον ήχο.