Ο Θανάσης Σκρουμπέλος
πολεμάει τους εφιάλτες του στο
«Η Νύχτα τ' Αγι' Αντώνη [Μακρόνησος Β11]»
«Η "Νύχτα τ' Αγι' Αντώνη" είναι μια ταινία no
budget , έγινε από μια παρέα φίλων. Μόνο ο ένας είναι επαγγελματίας
ηθοποιός, οι άλλοι είναι ερασιτέχνες. Θα την έλεγα μια ταινία της arte
povera, είμαι οπαδός της arte povera, αν έχεις να πεις κάτι, θα βρεις
τρόπο να το κάνεις τέχνη και με ελάχιστα υλικά μέσα, θέλει ψυχή. Δεν
είναι ντοκιμαντέρ, είναι δράμα χαρακτήρων και μνήμης.»
«Η ταινία έγινε χωρίς χρήματα, τσόντα από δω,
τσόντα από κει, από φίλους και συλλογικότητες του Κολωνού. Δεν υπήρξαν
ιδιαίτερες δυσκολίες, γιατί από την αρχή ήταν σχεδιασμένη και σεναριακά
και παραγωγικά να πραγματοποιηθεί με μόνο υλικό εμάς. Εκεί δουλεύτηκε.
Στον ηθοποιό, στο κείμενο και στο εικαστικό με το στυλ της arte
povera σκηνικό (υλικά ανακυκλώσιμα, που τα βρίσκεις παντού χωρίς
να ξοδευτούν χρήματα). Φίλος μας παραχώρησε χώρο, ένα μαγαζί, που το
κάναμε πρόχειρο στούντιο και ο Δημήτρης ο Μακρής, φίλος σκηνοθέτης, και
αυτός μας παραχώρησε το δικό του στούντιο για τις σκηνές που ήθελαν πιο
γενικά πλάνα και περπάτημα. Διανυκτερεύσαμε και όλοι μαζί στη Μακρόνησο
(κοιμηθήκαμε στους φούρνους), κι εκεί, μεταφέροντας μικρό ευέλικτο
σκηνικό, πάλι κάναμε τα υπόλοιπα γυρίσματα, αυτά δηλαδή που ήταν
αναγκαία για να σαρκωθεί πειστικά ο ρόλος και η εικόνα.»
Η «Νύχτα τ' Αγι' Αντώνη», όπως την περιγράφει ο
Θανάσης Σκρουμπέλος, «παρακολουθεί τον Αντώνη, απόστρατο αξιωματικό, που
ξεμένει ένα βράδυ στη Μακρόνησο και συναντά τη Σάρα και τον Περικλή: ο
χορός του θανάτου αρχίζει. Παλιοί λογαριασμοί θα κλείσουν με τραγικό
τρόπο και για τους τρεις. Ο Άγιος Αντώνης ήταν η εκκλησία του Α'
Τάγματος στη Μακρόνησο, είχε χτιστεί από τους ίδιους τους κρατούμενους
στρατιώτες και πολίτες και, όπως και στα άλλα τάγματα, αφιερώνονταν στον
άγιο που το όνομά του το είχε ο κάθε διοικητής του τάγματος (στο Α'
Τάγμα, διοικητής ήταν ο λοχαγός, τότε, Αντώνης Βασιλόπουλος). Η εκκλησία
έχει οπερετικό στυλ, όπως και τα άλλα φαραωνικά κτίρια που έχτιζε η
αυταρχική μεγαλομανία των διοικητών με άμισθους χτίστες (καταναγκαστική
εργασία) τους κρατούμενους και με μόνα εργαλεία τα χέρια τους και τον
κασμά για να "αναμορφωθούνε". Αυτή η βίαιη αναμόρφωση ήταν πηγή πόνου
και στραπατσαρίσματος της προσωπικότητας του κάθε κρατούμενου και
οικονομική καταστροφή για την οικογένειά του. Γέννησε άπειρη τραγωδία η
"αναμόρφωση", οι νικητές εφάρμοσαν απόλυτα το δόγμα "Ουαί τοις
ηττημένοις". Μια λοιπόν από τις τόσες άγνωστες τότε τραγωδίες της
"αναμόρφωσης", ανακαλεί στο σήμερα και η "Νύχτα τ' Αγι' Αντώνη".»
«Από τα βιβλία μου ήδη είναι γνωστό πως η
πρόσφατη ιστορία μας είναι η βασική ύλη που πάνω της χτίζω και πολεμώ
τους εφιάλτες τους δικούς μου,» εξηγεί, μιλώντας για τις προθέσεις του,
ο σκηνοθέτης Θανάσης Σκρουμπέλος. «Προσπαθώ να απαντήσω σε ερωτήματα που
με καίει το "γιατί" τους μέσα από τα δικά μου βιώματα, τις δικές μου
πληγές. Δεν μπορώ να πω αν λείπει η όχι η ιστορία μας από τον Ελληνικό
Κινηματογράφο. Γιατί η τέχνη είναι μια προσωπική μνημική και
συναισθηματική παρόρμηση.»
Το «Η Νύχτα τ' Αγι' Αντώνη» του Θανάση
Σκρουμπέλου θα προβληθεί την Κυριακή, 4 Νοεμβρίου, στις 17.00 και τη
Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου στις 15.00 - και οι δύο προβολές στην αίθουσα Τζον
Κασαβέτης