Χριστίνα Τζιάλλα:
Με σπουδές στην υποκριτική, πολυτάλαντη και σαρκαστική
«Γιαλήτες ή αλλιώς αλήτες του γιαλού»
Του Θανάση Παντέ
Το δύσκολο δρόμο της
θεατρικής τέχνης διάλεξε η Χριστίνα Τζιάλλα για να εκφράσει τις
καλλιτεχνικές της ανησυχίες και απέδειξε ήδη ότι δεν ήταν τυχαία η
επιλογή της. Οφείλω να ομολογήσω πάντως πως η επιλογή της αυτή δεν με
ξάφνιασε γιατί, όσο την γνωρίζω, οι δυσκολίες ήταν πάντοτε το δυνατό της
σημείο…
Σε αυτές άλλωστε δοκιμάζει τα όρια των αντοχών
της και επιβεβαιώνει τις ικανότητές της. Πως αποφάσισε να ασχοληθεί με
την υποκριτική το λέει η ίδια στη συζήτησή μας, “από μικρή ήθελα να
αναπαραστήσω όσα διάβαζα. Ήταν ένας άλλος τρόπος να μιλήσω στους άλλους
αυτή η διαδικασία της υποκριτικής και πολύ μου άρεσε. Ήθελα με τον τρόπο
μου να δημιουργήσω ένα διάλειμμα γι’ αυτούς από την υπόλοιπη ζωή τους”.
Μικρή ήταν που είχε παρακολουθήσει και τραγωδία
και είχε εντυπωσιαστεί όσο και αν καταλάβαινε πως όλη αυτή η διαδικασία
είχε πολλές δυσκολίες. Ίσως εκεί να βρίσκονται και τα πρώτα ερεθίσματα
για την περαιτέρω ενασχόλησή της με τη θεατρική τέχνη τα χρόνια που
ακολούθησαν. Λέει πάλι, “μου αρέσει να μαζεύω εμπειρίες ζωής και να τις
χρησιμοποιώ όσο πιο δημιουργικά γίνεται στη θεατρική διαδικασία. Θα
έλεγα πως μου αρέσει να παίζω κυρίως δραματικούς λόγους και να κινούμαι
ερμηνευτικά στο χώρο του κωμικοτραγικού με αυτοσαρκαστική πάντα
διάθεση”.
Εδώ χρειάζεται να πω ότι η Χριστίνα Τζιάλλα έχει
έντονη αίσθηση του χιούμορ και ανάλογη αυτοσαρκαστική διάθεση που
γίνεται άμεσα αντιληπτή σε όσους τη γνωρίζουν έστω και λίγο. Αυτή η
αυτοσαρκαστική διάθεση και το χιούμορ είναι που κάνουν τη Χριστίνα να
ξεχωρίζει και δίνουν το πλαίσιο της προσωπικότητάς της ενώ συγχρόνως
αποτελούν και ένα γοητευτικό προσωπείο στη διαχείριση της ευαισθησίας
που τη βοηθά να αποφεύγει την οποιαδήποτε “εκτροπή” στη “μελούρα” που
σίγουρα δεν της ταιριάζει ούτε στην τέχνη και κυρίως ούτε στη ζωή.
Αυτό το καλοκαίρι η Χριστίνα, στις 28 και 29
Ιουλίου θα υποδυθεί το ρόλο της Ευανθίας στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕΚ
“Φιάκας ο απατεών”, που θα παρουσιαστεί στο Κάστρο Καλαμάτας. Για το
ρόλο της λέει τα εξής: “Η Ευανθία είναι μια γυναίκα χωρίς εμπειρία ζωής.
Έχει διαβάσει για τον έρωτα χωρίς να τον έχει ζήσει, γι’ αυτό και εύκολα
πέφτει στην παγίδα του Φιάκα. Ταυτίζει πράγματα που δεν τα έχει ζήσει
και δεν υπάρχουν στη ζωή της και ως εκ τούτου όλα της φαίνονται
καινούργια. Έχει δηλαδή μπερδέψει την πραγματικότητα με τα διαβάσματά
της”.
Αν η Ευανθία τα έχει όλα μπερδεμένα στο μυαλό
της, η Χριστίνα κατορθώνει και έχει ξεκάθαρη αντίληψη για όσα συμβαίνουν
γύρω της και κυρίως στον τρόπο που η ίδια σκέπτεται και αντιμετωπίζει
τις διάφορες καταστάσεις. Ξέρει καλά να παραμένει προσγειωμένη, γνωρίζει
πόσο εύθραυστες είναι οι διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν την
πραγματικότητα από τη φαντασία.
Στη συζήτησή μας αναφερθήκαμε και σε συγγραφείς
λέγοντάς μου πως η αγαπημένοι της είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ για τους πολύ
εύστοχους και περιεκτικούς στοχασμούς του, ο Μαρκήσιος ντε Σαντ για το
πόσο πειστικά δημιουργεί τον κόσμο που γράφει στο έργο του αλλά και ο
Νίκος Καββαδίας με το έργο του οποίου λέει πως ταυτίζεται ίσως γιατί,
όπως η ίδια τονίζει, νιώθει πως ήταν ναυτικός σε προηγούμενη ζωή της.
Είχα την ευκαιρία να δω φέτος σε δύο παραστάσεις
τη Χριστίνα και να αντιληφθώ για μία ακόμη φορά τις δυνατότητες του
πολύπλευρου ταλέντου της. Η πρώτη ήταν στα πλαίσια του 1ου Mani Bar
Theater Festival όπου έπαιξε στην παράσταση “Η πιο δυνατή online”, μια
διασκευή του μονόπρακτου του Αύγουστου Στρίντμπεργκ “Η πιο δυνατή” σε
διασκευή της ίδιας και της Ακριβής Κόλλια που έκανε τη σκηνοθεσία. Η
δεύτερη παράσταση ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή, είχε τον τίτλο
“ΣυνΕίδηση”, πάλι σε σκηνοθεσία της Ακριβής Κόλλια που παρουσιάστηκε
στην παραλία της Στούπας με τη Χριστίνα να πραγματοποιεί ένα ρεσιτάλ,
όσο και αν φαίνεται αυτό υπερβολικό, ερμηνείας, μέσα στη θάλασσα.
Και οι δύο ρόλοι ήταν ιδιαίτεροι και διόλου
συμβατικοί. Έτσι ακριβώς όπως προσπαθεί να είναι η Χριστίνα και στην
καθημερινότητά της. Κοιτάζω το βιογραφικό της και ανεξάρτητα από τα όσα
γνωρίζω γι’ αυτήν διαπιστώνω πόσα αξιόλογα πράγματα έχει κάνει όλα αυτά
τα χρόνια. Το 2013 αποφοίτησε από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του
Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με κατεύθυνση της υποκριτική και τη
σκηνοθεσία. Καθηγητές ήταν μεταξύ άλλων ήταν οι Κωνσταντίνος
Αρβανιτάκης, Νίκος Διαμαντής, Ευγενία Αρσένη, Τώνης Λουκουρέσης, Πάνος
Σκουρολιάκος, Σταύρος Τσακίρης, Κατερίνα Χέλμη. Το 2016 αποφοίτησε από
την Επαγγελματική Σχολή Μουσικού Θεάτρου, όπου μεταξύ άλλων καθηγητές
είχε τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο, τη Μαριάννα Τόλη, τη Σία Κοσκινά.
Εκεί εκτός από υποκριτική εκανε χορό, μουσική και τραγούδι και ειδικά
μαθήματα ως κατηγορία φωνής που είναι σοπράνο. Το 2017 ακολούθησε το
Τμήμα Μετεκπαίδευσης Αποφοίτων Ηθοποιών Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης
Καρόλου Κουν με εκπαιδεύτρια την Κάτια Γέρου.
Σε όλα αυτά τα χρόνια διετέλεσε εκπαιδεύτρια στο
ΙΕΚ Καλαμάτας στο μάθημα Θεατρικό Παιχνίδι. Και επίσης ήταν εισηγήτρια
σε ημερίδα με θέμα “Θέατρο και Εκπαίδευση”, που διοργάνωσε η Φάρις.
Ακόμα έχει διατελέσει βοηθός σκηνοθέτη σε παραστάσεις με σκηνοθεσία του
Κώστα Αρβανιτάκη όπως και στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕΚ “Ο Φιάκας”, σε
σκηνοθεσία Φίλιππου Σοφιανού.
Θεατρικά έχει εμφανιστεί ως περφόρμερ στο
“Κάρμινα Μπουράνα”, στο “Αστέρι της Ερήμου Ναλιμάρ”, στην παράσταση “Το
τέλος της Τραγωδίας” καθώς και στο 40ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου
με το θεατρικό έργο “Κραυγές βοήθειας” του Πήτερ Χάντκε, σε σκηνοθεσία
Νίκου Χατζηπαπά. Έχει συμμετάσχει επίσης σε ταινίες μικρού μήκους όπως η
“Αναμονή” της Ακριβής Κόλλια και του Φάνη Φωτίου, “Πόες” της Κατερίνας
Τριχιά, ενώ έχει συμμετάσχει και σε χορωδίες.
Κλείνοντας να τονίσω πως στο πλούσιο βιογραφικό
της περιλαμβάνονται ακόμα πληθώρα σεμιναρίων υποκριτικής, αρχαίου
δράματος, μουσικής και σκηνοθεσίας με τους, Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο,
Πάνο Κοκκινόπουλο, Δαυίδ Ναχμία, Μπέσυ Μάλφα, Δάνη Κατρανίδη και άλλους.
Αυτά νομίζω είναι ενδεικτικά στοιχεία που
συνθέτουν το πλούσιο βιογραφικό της Χριστίνας Τζιάλλα και δημιουργούν
τις αναγκαίες προϋποθέσεις για μια ελπιδοφόρα διαδρομή στο χώρο της
θεατρικής τέχνης. Όσο για το μέλλον, αυτό μπορεί να βιάζεται να έρθει ως
καριέρα στη ζωή της όμως η Χριστίνα ξέρει να περιμένει και να κάνει τις
επιλογές της με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο. Και αυτή η ικανότητα της
αναμονής είναι ασφαλώς υπέρ της, όπως και επιβεβαιώνει τη θέλησή της να
μπορεί να λέει όχι εκεί που χρειάζεται.