"Η ΛΕΞΗ ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ
ΗΧΟΥΣΕ ΠΟΛΥ ΦΑΛΤΣΑ"
του
Matei
Visniec
Σκηνοθεσία: του Ηπειρώτη Νίκου Γκεσούλη
Στις 5 Γενάρη 2015 ο συγγραφέας συνομίλησε με τους θεατές
Βίντεο με την επιμέλεια του Ναπολέοντα Ροντογιάννη
Το trailer της παράστασης
με την επιμέλεια του Ναπολέοντα Ροντογιάννη
συνέντευξη με τον Ρουμάνο συγγραφέα και ποιητή Ματέι Βισνιέκ
αρχική ανακοίνωση της παράστασης
Matei
Vişniec
Γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1956. Σπούδασε Ιστορία και
Φιλοσοφία στο Βουκουρέστι, αλλά από πολύ νέος αναζήτησε στη λογοτεχνία
έναν χώρο ελευθερίας. Επηρεασμένος από τους Κάφκα, Ντοστογιέφσκι,
Ιονέσκο, Μπέκετ στράφηκε στην ποίηση, βραβεύτηκε μάλιστα για τη συλλογή
του «Ο σοφός την ώρα του τσαγιού» (1984), τα θεατρικά του έργα όμως,
απαγορεύτηκαν από τη λογοκρισία της χώρας του.
Το 1987 ζήτησε πολιτικό άσυλο από τη Γαλλία. Από τότε ζει
εκεί, εργάζεται στο ραδιοφωνικό σταθμό
Radio
France
International, γράφει στα
γαλλικά και τα θεατρικά του έργα ανεβαίνουν σε περισσότερες από 23
χώρες, στα σημαντικότερα θέατρα του κόσμου (Young Vic Theatre στο
Λονδίνο,
Actor’s
Studio
στη Νέα Υόρκη, Φεστιβάλ Αβινιόν & Εδιμβούργου κ.α.).
Τα έργα του πυροδοτούν την σκέψη, κινητοποιούν τον θεατή μέσω της
συγκίνησης, καταγγέλουν τη χειραγώγηση των “μεγάλων ιδεών” και την πλύση
εγκεφάλου που γίνεται μέσω ιδεολογίας. Τα πάντα στον Βισνιέκ –από τους
εμπρηστικούς τίτλους των έργων του: «Διαλυμένο θέατρο ή Ο άνθρωπος
σκουπιδοτενεκές»,
«Εθνικότητά μου, το Χρώμα του Ανέμου», «Το
σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης»,
«Η
ιστορία του κομμουνισμού παρουσιασμένη σε ψυχοπαθείς»,
«Μηχανή
Τσέχωφ»,
«Ο
τελευταίος Γκοντό», «Η λέξη Πρόοδος
στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα»–,
συνηγορούν στο ότι: το Θέατρο
μπορεί να αντισταθεί στον Απολυταρχισμό, την Παγκοσμιοποίηση, την
Τρομοκρατία και τη θεσμοποιημένη βία των Εμφυλίων πολέμων.