«Το Ίδρυμα Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή»

Παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο

«Απόψεις της Μικρής μας Πόλης από τη συλλογή

των επιστολικών Δελταρίων του Φίλιππα Γιωβάννη»

Στον α’ όροφο του Ιδρύματος (Σούτσου 26) Γιάννενα

Διάρκεια έκθεσης: 07/02/2018 έως 30/04/2018

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Παρασκευή: 9.00-14.00

Μερικές από τις φωτογραφίες της έκθεσης

 

    

 

      

    

Αποκαλυπτήρια του Μνημείου Φιλελλήνων (1917) στο πάρκο  Ελευθερίας.

Η φωτογραφεία από το στρατηγείο.

Διακρίνονται:

-Στον ορίζοντα το τζαμί της Καλούτισανης, το τζαμί Οσμάν Τσαούς (Ακαδημία) και το ορφανοτροφείο.

-Σε πρώτο πλάνο το παλαιό Δημαρχείο.

-Μπροστά στη μέση του πάρκου ο Μουφτής και ο ραβίνος της πόλεως.

-Σημαίες της Ισραηλιτικής κοινότητας, της Χριστιανικής Κοινότητας και των Η.Π.Α.

***************************************

   

    

Καθολική εκκλησία.

                                                                    ****************

   

                

 

Φίλιππος Γιωβάννης

                                                                        --

 

Εραστής είναι ο συλλέκτης, Φίλιππος Γιωβάννης και παρατηρητής μιας ζωής που βίωσε και χάρηκε σε πρώτο πρόσωπο και τώρα χάθηκε κάπου μακριά, τυλιγμένη στην αχλύ του χρόνου.

Ένα Requiem aeternae  η συλλογή του, μελοποιημένη για χάρη μιας πόλης στην οποία βούτηξε και γεύτηκε μέχρι το μεδούλι της, στα νεανικά του χρόνια και την είδε στην πορεία της να φτερουγίζει μέσα από τα χέρια του και αυτός, με κάθε τρόπο να την αναζητά.

Ένα κύκνειο άσμα είναι η συλλογή του, άσμα για περισυλλογή, ανάμνηση, ονειροπόληση, ένα κύκνειο άσμα  για τα Γιάννινά μας που έφυγαν, τα Γιάννινα τα όμορφα, τα Γιάννινα τα αγαπημένα, τα Γιάννινα των θρύλων και των στεναγμών, των εμπόρων και των ραφτάδων, των τεχνών, των γραμμάτων και των ευεργετών. Τα Γιάννινα των περισπούδαστων ανδρών και γυναικών αλλά και των υπερήφανων απλών ανθρώπων. Τα Γιάννινα της νοικοκυροσύνης και της ντομπροσύνης.

Άυλες ρινίδες αίματος, αισθημάτων και συναισθημάτων, ξεριζώνονται μέσα από την ψυχή του και συγκλίνουν σε πηχτό θρόμβο αδηφάγου επιθυμίας συλλογής, λες και ο πόνος της φυγής των περασμένων έχει σταματημό.

Αναζήτησε επιστάμενα τη γνώση της απώτερης αυτής εποχής για να καταφέρει μέσα από την ανατομία των περασμένων να ενώσει τις ψηφίδες της και να τις προσφέρει ως αντίχαρη στη μαγεία που εκείνη του δώρισε.

Ζει στο λυκαυγές της εποχής που αφήνει πίσω της τη μοναδικότητα και την κομψότητα του χειροποίητου που την σηματοδοτεί καθώς δίνει ανατρεπτικά τη θέση της στη μαζική παραγωγή και την υπερκατανάλωση, απότοκο της εκβιομηχάνισης και του τεχνολογικού πολιτισμού.

Συλλέγει ο Φίλιππος Γιωβάννης, τα ταχυδρομικά δελτάρια, ασπρόμαυρα ή έγχρωμα με την τέχνη της χρωμολιθογραφίας, έργα γνωστών φωτογράφων και εκδοτών της πόλης μας αλλά και της Αθήνας και της Κέρκυρας, του Α. Λαμπρινού, Σ. Χρηστίδη, Γ. Πανταζίδη, Δημητριάδη, αδελφών Ασπιώτη, Λυγούρα, Ι. Γκιούλη, Κουτσαβέλη, Κουτσίδου, Τόδουλου, Ρόκου, Διακάκη και Υιού, Σπ.Γκιώκα, Στουρνάρα και του Παγκόσμιου Ταχυδρομικού Συνδέσμου.

Η συλλογή χωρίζεται σε ενότητες που αποτυπώνουν πανοραματικά την πόλη και την Διαχρονική της εξέλιξη από τα προπολεμικά χρόνια ως και τη δεκαετία του 1960, την εξέλιξή της άνω και κάτω πλατείας, τη διαχρονική πορεία αλλαγής του κήπου των Μπιζανομάχων, το Τούρκικο οικοτροφείο θηλέων (σημερινό ταχυδρομείο), τη λίμνη Παμβώτιδα με το τζαμί και τον τάφο του Αλή Πασά.

Επιπλέον στη συλλογή υπάρχουν και ταχυδρομικά δελτάρια του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου (Δωδώνη, Κόνιτσα, Πωγωνιανή, Πρέβεζα) καθώς και ευρύτερου περιεχομένου.

 Όλα τα ταχυδρομικά δελτάρια, συνοδεύονται από κατατοπιστικές ενημερωτικές σημειώσεις του ίδιου του συλλέκτη, με την περιγραφή των εξωτερικών και εσωτερικών χώρων του.

Ταχυδρομικά δελτάρια η συλλογή, με τα αμφίπλευρα μηνύματά τους αποτελούν το πάγωμα της ιστορίας σε μια εικόνα προσφορά στο μελετητή, στον ιστορικό ερευνητή.

Για μας τους απλούς παρατηρητές , είναι τα σημάδια και τα ίχνη μιας ζωής που αγαπήσαμε και πέρασε. Είναι η πρόκληση και πρόσκληση να σπάσουμε το φράγμα που βάζει η ψυχρή λογική και να ριχτούμε στην αντίπερα όχθη της ονειροπόλησης για να συλλάβουμε με τις αισθήσεις μας την αύρα την ανθρώπινη παρουσία τόσων προσώπων που έζησαν, αγάπησαν και αποχαιρέτησαν για πάντα τη λατρεμένη τούτη πόλη.

Είναι η χάραξη πάνω στη λυδία λίθο και η εκτίμηση των χρυσών μας αναμνήσεων.

Είναι  lacrimae rerum για μια μοσχοβολημένη πόλη, που εμείς γκρεμίσαμε και τώρα την αναζητάμε, παραπονεμένο παιδί η καρδιά μας, να γυρίζουμε έστω και για λίγο πίσω, να κουρνιάσουμε στη σιγουριά και τη θαλπωρή του πατρικού μας σπιτιού.

                                                                                                                                        Λ.Γ.Γ.