Η Αρχαιολόγος και Ιστορικός Τέχνης Ίρις Κρητικού γράφει με αφορμή την έκθεση: «Η ιδέα αυτής της έκθεσης γεννήθηκε αιφνίδια με πηγαία ορμή, με ανοιχτή θεματική της αφετηρία και οργανική έμπνευσή της το σπουδαίο μουσικό έργο που της χαρίζει τον τίτλο του. Η Ιεροτελεστία της άνοιξης (Le Sacre du printemps), έργο για μπαλέτο και ορχήστρα του Igor Stravinsky, που συνδέεται με τους παγανιστικούς μύθους της Ρωσίας και με τον κύκλο των εποχών της ζωής και της γης,  γράφτηκε για τα Ρωσικά Μπαλέτα (Ballets Russes) του Sergei Diaghilev σε χορογραφία του Vaslav Nijinsky στο Παρίσι. Η πρώτη παρουσίαση της Ιεροτελεστίας στο Théâtre des Champs-Élysées στις 29 Μαΐου 1913, προκάλεσε πάταγο, ενώ το έργο εξακολουθεί να θεωρείται  ένα από τα πιο επιδραστικά μουσικά έργα του 20ού αιώνα.

Αναζητώντας και διατυπώνοντας τον αρχετυπικό μύθο της νέας ζωής που προϋποθέτει τον θάνατο, τον χθόνιο κύκλο του χρόνου και τον εκθαμβωτικό ερχομό της Άνοιξης, τα έργα της έκθεσης, φτιαγμένα από σπουδαίους δημιουργούς που συνδέονται με το ζωντανό κύτταρο της πρωτογένειας, αναδύονται έξεργα μέσα από την ελευθερία της ύλης και της φόρμας τους. Σπαράγματα σκότους και φωτός, σχισμές κενού και αστραφτερές επιφάνειες ή λεπίδες ύλης, ανθεκτικά κι εφήμερα υλικά σε οργανικό διάλογο, κοπάδια και μελίσσια, βομβίσματα, φτερουγίσματα και θροΐσματα, λουλούδια, κατσίκια, χορευτές, μουσικοί, μελλέφηβοι και νεαρές κόρες, σμήνη από βραχύβιες θριαμβικές πεταλούδες, δέντρα από σίδερο και καταρράκτες λευκών ανθών από χαρτί, συναντιούνται στην αθηναϊκή κοίτη τους και ανασταίνουν την άνοιξη. Η Περσεφόνη και ο Μέγας Παν, κατοικούν ακόμη εδώ.»