Μανώλης Γλέζος - Λάκης Σάντας 1/3
Συνέντευξη με τον Φρέντυ Γερμανό στην ΕΤ1
Μανώλης Γλέζος - Λάκης Σάντας 2/3
Μανώλης Γλέζος - Λάκης Σάντας 3/3
Αναδημοσίευση από:
piazzapopolo | Δημιουργήθηκε: 1 Ιούν 2010
30 Μαΐου 1941
«Βράδυ, ησυχία. Φτάσαμε, μπήκαμε μέσα, ανεβήκαμε σιγά σιγά πατώντας στα
μαδέρια. Αφού ανεβήκαμε στην επιφάνεια, το ζήτημα ήταν τώρα να διαπιστώσουμε
πού βρίσκεται ο σκοπός. Αποφασίσαμε να χωριστούμε: Πήγε ο ένας από τη μια
μεριά του Παρθενώνα κι ο άλλος από τη άλλη και ρίχναμε πετραδάκια σε
διάφορες κατευθύνσεις για να δούμε αν θα υπάρξει από κάπου αντίδραση.
Τίποτα. Ησυχία. Προσέξαμε ότι δεν υπήρχε σκοπός. Στο μεταξύ, ακούγαμε τους
Γερμανούς σκοπούς να γλεντούν και να χαχανίζουν για τη νίκη στη Μάχη της
Κρήτης. Ήρθε η καθοριστική στιγμή. Ανεβήκαμε από τα σκαλιά, λύσαμε το
συρματόσχοινο της σημαίας και προσπαθήσαμε να την κατεβάσουμε. Η σημαία ήταν
τεράστια και ο ιστός της ήταν δεμένος με τρία μεγάλα συρματόσχοινα τα οποία
είχαν στρόφιγγες απέξω από το βράχο και τη συγκρατούσαν, γιατί όταν είχε
αέρα όλος ο ιστός έτρεμε. Η σημαία, λοιπόν, κατέβαινε μέχρι τον κόμβο όπου
συναντιόντουσαν τα τρία σύρματα στον ιστό και από εκεί δεν πήγαινε πιο κάτω.
Σκαρφαλώναμε, την πιάναμε, την τραβάγαμε, τίποτα όμως δεν γινόταν. Ο μόνος
τρόπος για να κατέβει ήταν να ανοίξουν τα σύρματα. Δύσκολο πολύ. Όμως η
θέληση, η επιμονή και η υπομονή έφεραν αποτέλεσμα. Κι αφού ανεβήκαμε στον
ιστό πολλές φορές, κατορθώσαμε με τα χέρια μας να ξεσφίξουμε τις στρόφιγγες
και να την ξεμπλέξουμε. Και η τεράστια σημαία έπεσε και μας κουκούλωσε.
Αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε ενθουσιασμένοι για το αποτέλεσμα κι αμέσως με
ένα μαχαιράκι κόψαμε από ένα κομμάτι απ' τον αγκυλωτό σταυρό και το βάλαμε
στον κόρφο μας. Η σημαία ήταν ένας τεράστιος μπόγος και φυσικά ήταν αδύνατον
να την πάρουμε μαζί μας. Τότε σκεφτήκαμε να τη ρίξουμε στο ξεροπήγαδο.