Μιχάλης Σπέγγος
Κάτι σαν
βιογραφικό:
Μιχάλης Σπέγγος
Γεννήθηκα στα
Γιάννενα το 1963. Γυμνάσιο και Λύκειο στη Ζωσιμαία Σχολή,
Πανεπιστήμιο στο ΑΠΘ, αποφοίτηση με πτυχίο φυσικού. Στη
συνέχεια η Αμερική.
American
University, δύο χρόνια στην Ουάσινγκτον για
Masters
και έπειτα στην Καλιφόρνια στο γραμμικό επιταχυντή του Στάνφορντ για
διδακτορικό στην πειραματική πυρηνική φυσική.
Ήμουν φρέσκος στο εργαστήριο του Στάνφορντ. Δύο μόλις μήνες
και κάτι. Βρισκόμουν
εκεί με τα όνειρα του νέου που κυνηγάει το μεγάλο, το εξεζητημένο,
το θαυμαστό. Μέχρις
εκεί ο δρόμος δύσκολος αλλά όχι αδιάβατος.
Ήμουν γεμάτος δύναμη, όρεξη και προσδοκίες.
Εγώ, απ τα «ασήμαντα» Γιάννενα, -ούτε να το προφέρουν δεν
μπορούσαν καλά-καλά οι Αμερικανοί-, βρισκόμουν σε ένα απ τα
μεγαλύτερα εργαστήρια του κόσμου, έπαιρνα μέρος στα πειράματα του,
κινούμουν στον ίδιο χώρο με ζωντανούς θρύλους, με τους ήρωες των
μαθητικών και φοιτητικών μου χρόνων, με τους μεγάλους των μεγάλων,
με Νομπελίστες.
Μία μέρα στο
εστιατόριο του εργαστηρίου είχα την τύχη να καθίσω με έναν άνθρωπο
που είχε κερδίσει το βαρύτιμο βραβείο μόλις πριν από δύο εβδομάδες.
Γνωριστήκαμε,
μιλήσαμε, εγώ τον άκουγα με δέος, περίμενα ότι θα κατέβαινε στο
επίπεδό μου και θα μου μιλούσε για Φυσική.
«Την προηγούμενη
εβδομάδα ένοιωσα μια απέραντη ευτυχία», μου είπε.
Βέβαια, είπα εγώ στον
εαυτό μου, την υπέρτατη.
Πήρες το νόμπελ, αλλά…νόμιζα ότι ήταν πριν από δύο…μάλλον
λάθος έκανα,…τέλος πάντων τι σημασία είχε.
«…έγινα παππούς»,
συνέχισε. «Την άλλη
μέρα διάβασα σε ένα βιβλίο κάτι που θεωρώ ότι με εκφράζει απόλυτα,
μια στιγμή να το θυμηθώ ακριβώς».
Πήρε ανάσα, τελείωσε το νερό του και μου είπε.
«Στην αίθουσα του
συνεδρίου του σύμπαντος βρίσκονται ισότιμα μια παιδική ζωγραφιά και
η μεγάλη και μοιραία εξίσωση της μάζας με την ενέργεια».
Πήρα το διδακτορικό
μου το 1994. Η διατριβή
μου πάνω στο σπιν του νετρονίου.
Ο κωδικός του πειράματος μου:
SLAC
experiment/Ε142.
Τα νετρόνια και τα
πρωτόνια ξέρουμε πλέον ότι δεν είναι στοιχειώδη σωματίδια αλλά
αποτελούνται από κουάρκς και «την κόλλα που τα συγκρατεί», τα
γκλουόνια. Στις αρχές
της δεκαετίας του ’80 στο
CERN
μετρήθηκε για πρώτη φορά πειραματικά το σπιν του πρωτονίου και …προς
μεγάλη έκπληξη των πάντων βρέθηκε ότι τα κουάρκς «ευθύνονται», μόνο
για λιγότερο του 50% του συνολικού σπιν του.
Που οφείλεται το υπόλοιπο;
Στην «κόλλα»; (τα γκλουόνια που είπαμε), σε άλλες αιτίες;
Τα αποτελέσματα του πειράματος γέννησαν αυτό που ονομάστηκε
στη φυσική « η κρίση του σπιν ».
το πρώτο πείραμα που μέτρησε το σπιν του νετρονίου πια και
όχι του πρωτονίου ήταν το
E142.
Στη συνέχεια,
μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και μετά
υπότροφος της Γερμανικής κυβέρνησης στο εθνικό εργαστήριο
DESY στη
Γερμανία.
Εκεί μια πρόταση ,
ένα προπόζαλ, όπως λέγαμε στη διεθνή γλώσσα της φυσικής που δεν
είναι άλλη απ την Αγγλική, να μετρήσουμε το σπιν αυτής της
περιβόητης κόλλας, των γκλουονίων.
Εκεί κάπου το 1998
έρχεται και το τέλος της καριέρας μου ως πυρηνικού φυσικού.
Γιατί; Διότι κατά την
άποψη μου η πυρηνική φυσική απαιτεί απ τους υπηρέτες της τον απόλυτο
έρωτα την αφοσίωση που δείχνει ο καλόγερος στο Χριστό.
Εγώ αγαπούσα μεν ,
αλλά δεν ήμουν ερωτευμένος…με άλλο πράγμα ήμουν ερωτευμένος.
Έτσι κάπως πήρα τη
μεγάλη απόφαση να ακολουθήσω τον δρόμο της καρδιάς, τον έρωτα
μου…την συγγραφή. Η πιο
απλά να φτιάχνω και να λέω ιστορίες.
Μέχρις στιγμής λοιπόν
έχω πει:
-
2001.
Περί Αισθημάτων, μυθιστόρημα,
εκδόσεις Λιβάνη.
-
2002.
Η Τελευταία συγγνώμη,
μυθιστόρημα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
-
2004. Μπίλη ο Τίγρης.
Διηγήματα, εκδόσεις Αιγέας.
-
2004.
Η εξομολόγηση ενός πυρηνικού φυσικού, μυθιστόρημα,
εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
-
2005.
Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια.
Δέκα μικρά κεφάλαια, κι ένα μεγάλο, που τα συνδέει
λιγότερο ή περισσότερο η μουσική του Διονύση Σαββόπουλου.
Εκδόσεις Ιανός.
-
2006.Τα
ψέματα και τα μάτια.
Θεατρικό.
Καταχωρημένο ως
e-book.
-
2007.
Imperium, μυθιστόρημα, εκδόσεις Λιβάνη.
Περισσότερες
πληροφορίες για το συγγραφικό μου έργο στην διεύθυνση:
https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=35283