Η κηδεία του «τέως» τελείωσε….
Αλλά μερικοί συνεχίζουν να στέλνουν
μηνύματα για τον «τέως»
Ας βάλλουμε στην ιστοσελίδα και μερικά ενδιαφέροντα
και ένα ποίημα του Μεγάλου ποιητή μας Τάσου
Λειβαδίτη που δεν λύγισε στις εξορίες και τα ξερονήσια.
Το απαγγέλλει ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Νίκος
Γκεσούλης, μουσική παίζει ο Γιάννης Ψειμάδας
Το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη "Ἀλλὰ τὰ βράδια" προστέθηκε από τον Ναπολέοντα Ροντογιάννη
«ευχαριστούμε για την παραχώρηση»
Εάν δεν παίζει με το άνοιγμα της σελίδας, πατήστε το βελάκι για να ξεκινήσει!!!
********************************
Τιμούν τους βασιλιάδες, ξεχνώντας τους
θνητούς - Η περίπτωση της Βαρυμπόμπης
Αναδημοσίευση από
news247.gr
Δεκαεπτά μήνες μετά την καταστροφική πυρκαγιά στη
Βαρυμπόμπη, πυρόπληκτοι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι "έχουν αφεθεί στη
μοίρα τους".
*****************************************
ΧΟΥΝΤΟΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ
"Έριξα χαστούκι στον Ανδρέα Παπανδρέου" - Τι άκουσα
στην κηδεία του Τέως
Αναδημοσίευση από
news247.gr
Μια ημέρα θλίψης και χουντοβασιλικής πανδαισίας στο
κέντρο της Αθήνας, όπως την έζησε ένας συντάκτης μας, μέσα από
φωτογραφίες και εξωφρενικές αφηγήσεις.
****************************************
Και μερικά σκουπίδια μετά το τέλος των
εκδηλώσεων στην Πλατεία Συντάγματος και στη Μητρόπολη Αθηνών
Ἀλλὰ τὰ βράδια
Καὶ νὰ ποὺ φτάσαμε ἐδῶ
Χωρὶς ἀποσκευὲς
Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι
Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο
Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες
οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα
Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο
ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Βέβαια ἀγάπησε
τὰ ἰδανικά της ἀνθρωπότητας,
ἀλλὰ τὰ πουλιὰ
πετοῦσαν πιὸ πέρα
Σκληρός, ἄκαρδος κόσμος,
ποῦ δὲν ἄνοιξε ποτὲ μίαν ὀμπρέλα
πάνω ἀπ᾿ τὸ δέντρο ποὺ βρέχεται
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Ὕστερα ἀνακάλυψαν τὴν πυξίδα
γιὰ νὰ πεθαίνουν κι ἀλλοῦ
καὶ τὴν ἀπληστία
γιὰ νὰ μένουν νεκροὶ γιὰ πάντα
Ἀλλὰ καθὼς βραδιάζει
ἕνα φλάουτο κάπου
ἢ ἕνα ἄστρο συνηγορεῖ
γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Καθὼς μένω στὸ δωμάτιό μου,
μοῦ ᾿ρχονται ἄξαφνα φαεινὲς ἰδέες
Φοράω τὸ σακάκι τοῦ πατέρα
κι ἔτσι εἴμαστε δύο,
κι ἂν κάποτε μ᾿ ἄκουσαν νὰ γαβγίζω
ἦταν γιὰ νὰ δώσω
ἕναν ἀέρα ἐξοχῆς στὸ δωμάτιο
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε
δικαιοσύνη
μ᾿ ἕνα
ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ
σὰν ἕνα
τραγοῦδι ποὺ καθὼς βρέχει
παίρνει τὸ
μέρος τῶν φτωχῶν
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!
Δῶς μου τὸ χέρι σου..
Δῶς μου τὸ χέρι σου