ΤΑ ΝΕΑ

Ημερολόγιο 2019

IΔPYMA IΩΣHΦ KAI EΣΘHP ΓKANH

Περίπατος στο παζάρι των Ιωαννίνων λίγο πριν το 1913
μέχρι και λίγο μετά το 1950 συντροφιά με τις φωτογραφίες.

Φωτογραφία εξωφύλλου:


 Η οδός Ανεξαρτησίας πριν το 1913 με το Καφωδείο Ολύμπια
που χτίσθηκε τη δεκαετία του 1870. (Φωτογραφία Γ. Δημητριάδη).
 Αρχείο Ιδρύματος Ακτία Νικόπολις. Πρέβεζα Ιαν. F 1024

 

 


Απόσπασμα του υπ. αριθ. 6 σχεδίου. Το Παζάρι με τους 6 ή 12 δρόμους που αναφέρει ο Holland το 1813
Είναι ο χάρτης που περιγράφει ο Holland το Παζάρι των Ιωαννίνων το 1813 με τους 10 ή 12 δρόμους τονισμένο με διαγράμμιση και περίκλειστο με τελείες με αρ.33. Ο χάρτης δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Ι. Κανετάκη «Το Κάστρο. Συμβολή στην πολεοδομική ιστορία των Ιωαννίνων» 1994.

    

 Περίπατος στο παζάρι των Ιωαννίνων λίγο πριν το 1913
 μέχρι και λίγο μετά το 1950 συντροφιά με τις φωτογραφίες.

Γράφει ο Ναπολέων Μάργαρης Πρόεδρος του Ιδρύματος            

Από τον 17ο αιώνα υπάρχουν αναφορές για το παζάρι, όπως του Εβλιγιά Τσελεμπή Τούρκου περιηγητή που περιέγραψε (1670) με λεπτομερή τρόπο τόσο την πληθυσμιακή σύνθεση της πολυπολιτισμικής μας πόλης όσο και ειδικότερα την έκταση, την φύση και την τοπογραφία της αγοράς εντυπωσιασμένος από τα χάνια, τα λουτρά, τα ραφεία και τα χρυσοχοεία της. Πολλοί περιηγητές, ιστορικοί και ερευνητές επίσης ασχολήθηκαν όσο με την αγορά όσο και με την πρωταγωνιστική πνευματική και πολιτισμική παρουσία της πόλης μας τον 18ο και 19ο αιώνα στον τότε Οθωμανικό κόσμο.

Η μεγάλη εμπορική δραστηριότητα από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας εξηγείται ίσως από το γεγονός ότι το ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων στράφηκε στο εμπόριο αφού στερήθηκε από τις εθνικές και πολιτικές του επιδιώξεις σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα Γιάννινα βρίσκονταν πάνω σε σημαντικές εμπορικές αρτηρίες αλλά και από τα τέλη του 18ου αιώνα ήταν η πρωτεύουσα του κράτους του Αλή Πασά. Στην περίοδο ανάπτυξης της δραστηριότητας αυτής πραγματοποιούνται συμφωνίες που αφορούσαν τόσο το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό εμπόριο στο οποίο για μεγάλο διάστημα στόχευαν οι Γιαννιώτες έμποροι με τεράστια οικονομική επιτυχία, που τελικά συνέβαλε αποφασιστικά στη γέννηση του παγκόσμιου φαινομένου της Ευεργεσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ιστορική και εθνική διαδρομή της πόλης μας.

Το παζάρι με τον αναπτυγμένο θεσμό των ισναφιών – συντεχνιών με εργαστήρια η στη συνέχεια με εμπορικό χαρακτήρα εξελίχθηκε από τους έμπειρους Γιαννιώτες εμπόρους κυρίως κατά μήκος των δύο αξόνων της πόλης: από την μία πλευρά η Ανεξαρτησίας με το αρχαιότερο τουρκικό κτίσμα στην πόλη το Μπαϊρακλή Τζαμί, με τον τεράστιο πλάτανο και την βρύση του με τους τέσσερες κρουνούς, με τις στοές και τους κάθετους δρόμους της, τον μεγάλο αριθμό των εμπορικών καταστημάτων και των χανιών και από την άλλη πλευρά μετά η ΚΑ΄ Φεβρουαρίου με τα χάνια της αλλά και η Λόρδου Βύρωνος, η Αβέρωφ («Καμάρες» τότε). Ανάμεσα απ’ αυτές η κλειστή, σκεπαστή αγορά η το θολογυριστόν, κατά Α. Ψαλλίδα, «μπεζεστένια» που στεγαζόταν σε τρουλοσκέπαστα κτίρια - μεταξύ της οδού Αβέρωφ και του Μπαϊρακλή Τζαμιού – που και αυτό καταστράφηκε το καλοκαίρι του 1869 από την πυρκαϊά του Αχμέτ Ρασήμ Πασά. Αναπόσπαστα με το παζάρι είναι το Κουρμανιό η πλατεία όπου καταλήγουν η αρχίζουν εξ δρόμοι της αγοράς (Αβέρωφ – Καλάρη – Κουντουριώτη – Γιωσέφ Ελιγιά – Εθν. Αντίστασης Νεοπτολέμου και Λεωφ. Καραμανλή) και το Κριθαροπάζαρο.

Αυτή είναι μία πολύ συνοπτική περιγραφή του γιαννιώτικου παζαριού στην πιο μεγάλη διάρκειά του, που αρχίζει δηλαδή από τον Άγιο Νικόλαο αγοράς περίπου και φθάνει μέχρι την Αβέρωφ στην γέννησή του και στη συνέχεια μεγαλώνει προς την περιοχή Γ. Σταύρου και συμπεριλαμβάνει πλέον την Καλούτσιανη, «…και ετέρα αγορά είς Κανλί Τσιεσμέ….» κατά τον Ι. Λαμπρίδη και πλησιάζει στην κεντρική πλατεία της πόλης. Περίπου αυτή είναι η περιγραφή του Holland, του Ψαλίδα, του Λαμπρίδη, του Σαλαμάγκα κ.ά. για την διαχρονική εικόνα του παζαριού με κεντρικό πάντα χώρο του την συμβολή των κυρίων αξόνων που διέσχιζαν την πόλη από βορρά προς νότο και από ανατολή προς δύση και με την απαραίτητη ύπαρξη και του μεγαλύτερου τζαμιού, όπως το Μπαϊρακλή.

Η οδός Ανεξαρτησίας ήταν η είσοδος των εισερχομένων στη πόλη από την πλευρά των περιοχών Κόνιτσας, Ζαγορίου, Πωγωνίου, Αργυροκάστρου κ.λ.π και η ΚΑ΄ Φεβρουαρίου αντίστοιχα των εισερχομένων από την αντίθετη πλευρά κυρίως των Τζουμέρκων, της Πρέβεζας, της ΄Αρτας, Θεσσαλίας κ.λ.π .

Τον πίνακα του παζαριού συνθέτουν οι υπαίθριες λαϊκές αγορές (αγροτικά προϊόντα, ψάρια και εμπόριο ζώων) γύρω από το κάστρο, οι πλανόδιοι βιοπαλαιστές (γαλατάς, λούστρος, σαλεπάς, μανάβης, νερουλάς, γανωτής, πεταλωτής, εφημεριδοπώλης, ο μπαρμπέρης, αργότερα ο φωτογράφος κ.ά.) και κυρίως οι έμποροι με τα μαγαζιά και τα εργαστήριά τους τα οποία αρχικά ήταν ξύλινα ισόγεια (παράγκες) μικρής κυρίως επιφάνειας μετα κεπέγκια τους (σημερινά ρολά), μετά δε την πυρκαϊά του 1869 λιθόκτιστα στη πλειοψηφία τους όπως τα ασημουργεία, τα χαλκουργεία, τα κουδουνάδικα, τα σαγματοποιεία, τα τσαρουχάδικα, τα σιδεράδικα, τα καρεκλάδικα, οι φούρνοι, τα κουρεία, τα καφενεία, τα ραφεία, τα καταστήματα υφασμάτων, τα παντοπωλεία κ.ά. Μέσα στην περιοχή του παζαριού υπήρχαν και μικρότερης μορφής παζάρια με ειδικής κατηγορίας προϊόντα (αλευροπάζαρο, κριθαροπάζαρο, κρεμμυδοπάζαρο, σταφυλοπάζαρο, αλογοπάζαρο κ.ά.). Μετά το 1920 παρατηρήθηκε μια σημαντική αύξηση της εμπορικής δραστηριότητας και η αγορά εξαπλώνεται σε όλο σχεδόν το μήκος και το πλάτος εκείνης της πόλης και αντί της «πόλης παζάρι» να μιλάμε για την «πόλη πρακτορείο».

Η αναφορά και επίκληση δραστηριοτήτων όπως καφενεία, ξενοδοχεία, σινέ κ.λ.π., αν και δεν περιλαμβάνονται στον στενό πυρήνα της έννοιας παζάρι, γίνεται γιατί πιστεύουμε ότι υπάρχουν εξαιτίας του και συντελούν στην ανάπτυξή του και εν τέλει ολοκληρώνουν την οικονομική και κοινωνική του εικόνα. Για την παρουσίαση των δρόμων, των μαγαζιών και των ανθρώπων του παζαριού, όχι εύκολα, αναζητήσαμε την φωτογραφία ρεπορτάζ, την φωτογραφία γεγονός, την φωτογραφία ανάμνηση. Παράλληλα όμως η μνήμη διατηρήθηκε και με τα κείμενα των περιηγητών αλλά και των ιστορικών, λαογράφων, ερευνητών Η έκθεση δεν είναι επιστημονική έρευνα. Είναι η ολοκλήρωση, ίσως, μιας προσπάθειας του Δ. Σ. του Ιδρύματος που άρχισε με τις εκδόσεις των επιστολικών δελταρίων του Κ. Βλάχου με θέμα τα Ιωάννινα, του φωτογραφικού λευκώματος του Άγγελου Καλογερίδη, της έκθεσης των φωτογραφιών του Χριστόδουλου Ευτυχιάδη με τίτλο «Τα Γιάννινα, τα δικά μου…» και της πρόσφατης έκθεσης των επιστολικών δελταρίων με τίτλο «Απόψεις της μικρής μας πόλης από την συλλογή των επιστολικών δελταρίων του Φίλιππα Γιωβάννη».

Είναι μία πρόσκληση του Ιδρύματος για ένα σύντομο ταξίδι μνήμης και νοσταλγίας με συνταξιδιώτες τους συμπολίτες μας και οδηγό τις φωτογραφίες, γνωστές η μη.

Αύγουστος 2018

Ναπολέων Μάργαρης

Πρόεδρος του Ιδρύματος

Βιβλιογραφία:

  • Το Βιλαέτι των Ιωαννίνων κατά τον 19ον αιώνα .Ε. Δημητριάδης

  • Τα Ισνάφια μας τα βασιλεμένα. Ε. Ντάτση

  • Τα μονοπάτια τα παληά. Γ. Παπαϊωάννου

  • Ιωάννινα Ίδρυση- χωροταξικός ρόλος – μορφή της πρωτοβυζαντινής πολέως. Β. Χαρίσης

  • Γιαννιώτικες μνήμες. Σύλλογος Παληών Γιαννιωτών. Συλλογικό έργο.

  • Το χρονικό των Ιωαννίνων. Λ.Βρανούση.

  • Οι συντεχνίες στα Γιάννινα κατά τον 19ο – αρχές 20ου αι. Γ. Παπαγεωργίου.

  • Τα Ιωάννινα μέσα από τα επιστολικά δελτάρια. Κ. Βλάχος.

  • Τα Γιάννινα. Οι μαχαλάδες τα σοκάκια και τα τοπωνύμιά τους. Κ. Φωτόπουλος.

  • Περίπατοι στα Γιάννινα. Δ. Σαλαμάγκας.

  • Η περιήγηση της Ε.STRANGFORD στη ν. Αλβανία και Ήπειρο.1864. Μετάφραση Αν. Κωστούλα.

  • Παληά Γιάννινα. Παναγούλα Μπακόλα.

  • Ιωαννίνων Ενθύμιον. Αναστάσιος Παπασταύρος.

  • Ιωαννίνων εγκώμιον. Το παρελθόν που δεν χάθηκε. Αν. Παπασταύρος.

  • Τα Γιάννινα στο χώρο και στο χρόνο. Απ. Βερτόδουλος.

  • 25+1 ρετρό ιστορίες. Β. Αγγέλη.

  • Τα χάνια των Ιωαννίνων. Δέυτερο μισό 19ου – πρώτο μισό 20ου αιώνα. Ηπ. Ημ. 1996-1997. Στ. Τσιόδουλος.

  • Αθ. Ψαλλίδας. Εισαγωγή Α. Παπακώστα «Ο νέος Κουβαράς 1965».

  • Ηπειρωτικά μελετήματα 1887 τεύχη 1-10, Περιγραφή της πόλης των Ιωαννίνων Ι. Λαμπρίδης.

  • Άπαντα 2ος τόμος Ιστοριοδιφικά. Δ.Σαλαμάγκας.

  • Ενθυμήσεις. Μ. Μάρης. Παρουσίαση Κ. Κωστούλας.

  • Επιχειρηματικές διαδρομές στα προπολεμικά Γιάννινα. Κ. Κωστούλας.

  • Ήπειρος Κοινωνία-Οικονομία 15ος -20ος αι. Διεθνές Συνέδριο. Ιωάννινα 1985. Δήμητρα Ρογκότη.

  • Το κάστρο.Συμβολή στην πολεοδομική ιστορία των Ιωαννίνων. Ι.Κανετάκη.

  • Το Πανόραμα του Νισήμ Λεβή.

  • Ιωάννινα. 1890 – 1950. Λεύκωμα Ριζαρείου Ιδρύματος.

  • Η πόλη – κάστρο των Ιωαννίνων. Αρχές 14ου – αρχές 15ου αι. Μεσαιωνική πόλη και χώρος Ι. Κουρμαντζής.

  • Κείμενα από την συλλογή Φ. Γιωβάννη επιστολικών δελταρίων. Έκθεση στο Ίδρυμα Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή

  • Άπαντα. Σωτ. Ζούμπος.

  • Τα Γιάννινα που έφυγαν. Κ. Κουλίδας.

  • Τα Μουσουλμανικά Βακούφικα της πόλεως των Ιωαννίνων. Κ. Κουλίδας.

  • Μνημεία των Ιωαννίνων. Υπ. Πολιτισμού 8η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

  • Τα Γιάννινα Κ. Νικολαϊδης.

  • Τα μουσουλμανικά τεμένη των Ιωαννίνων και η πολεοδομία της Οθωμανικής πόλης Γ. Σμύρης. Ηπ. Χρονικά 2000.

  • Η παιδεία στα Ιωάννινα κατά την τουρκοκρατία 18ος

  • αρχές 20ου αι. Ι. Φλώρος.

  • Το Κάστρο των Ιωαννίνων. Δ. Κωνστάντιος.

  • Συλλογή φωτογραφιών. Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος.

  • Γ. Πανταζίδης. Κ. Κωστούλας.

 

Ιανουάριος 2019

  


Η κεντρική πύλη του κάστρου με τη γέφυρα το 1900 (φωτογραφία Β. Κουτσαβέλη).
Από το βιβλίο του Κ. Κωστούλα «Επιχειρηματικές διαδρομές στα προπολεμικά Γιάννινα». 

 

ΜΑΝΘΟΣ ΜΑΡΗΣ «...Είδα πρώτη φορά τα Γιάννενα.Ήτο η τριακοστή Μαϊου του 1903... Εβγήκαμε το πρωί στο κουρμανιό και δεν είχε ανοίξει η αγορά... Θέλησα να μπώ στο κάστρο αλλά ήτο ενωρίς. Η γέφυρα ήτο σηκωμένη και η πύλη κλειστή. Το χαντάκι με το νερό βάθους τριών μέτρων και πλάτους περίπου οχτώ έζωνε το κάστρο από το μέρος της ξηράς έφθανε περίπου μέχρι το πεζοδρόμιο των σπητηών που ευρίσκοντο μπροστά στο κάστρο...». (Ενθυμήσεις του Μάνθου Μάρη. Παρουσίαση Κ. Κωστούλα εκδ. Πωγωνήσια Βιβλιοθήκη 2003).

 

Φεβρουάριος 2019

  


Το Ρολογάτικο Κιούρη στο Κριθαροπάζαρο στην συμβολή των οδών Κάνιγγος και Τσιριγώτη.

Μια σπάνια ίσως φωτογραφία του μεγάλου Γιαννιώτη φωτογράφου – φαρμακοποιού Αλκ. Λαμπρινού έτος 1899. (Αρχείο Μονής Ντουραχάνης).

    

Μάρτιος 2019


Η Ανεξαρτησίας το 1898 εκεί που συναντάται με την Καλάρη και την Λ.Βύρωνος. Το Μπαϊρακλή Τζαμί από το 14ο αιώνα με τον υψηλότερο μιναρέ από τα 17 τζαμιά της πόλης. (Φωτογραφία από το λεύκωμα « Το Πανόραμα του Νισήμ Λεβή» 2017).

 

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΓΚΟΥΪΤΣΙΑΡΝΤΙΝΙ: Ιταλός περιηγητής αρχές φθινοπώρου 1900.

«...Το παζάρι των Γιαννίνων δεν είναι μέσα σε στοές σκεπασμένες και κλειστές, όπως συμβαίνει σε πολλές ανατολίτικες πολιτείες, αλλά σε τρείς πλατειούς και ευρύχωρους δρόμους που στα πλευρά τους είναι χαμηλές οικοδομές, όπου είναι εγκατεστημένα καταστήματα με μεγάλες και ανοικτές προβολές...» (Κείμενο μεταφρασμένο από τον Δημ. Σαλαμάγκα σε άρθρο του δημοσιευμένο στο βιβλίο του: περίπατοι στα Γιάννινα εκδ. ΕΗΜ 1965).

   

Απρίλιος 2019


Το Μπαϊρακλή Τζαμί με τον πλάτανο στη συμβολή οδός Ανεξαρτησίας, Καλάρη, Λόρδου Βύρωνος. Φωτογραφία αμέσως μετά το 1913. (Συλλογή Ιδρύματος Ακτία Νικόπολις).

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΛΑΜΑΓΚΑΣ: «...Τὴν ἀγορὰ τῆς πόλης, τὴν ἀποτελούσαν ἀθλιέστατες ξύλινες παράγκες, ποὺ σχημάτιζαν δρόμους στενούς καὶ σκολιοὺς χωρὶς ρυμοτομία καὶ τάξη, κατὰ τὸ σύστημα τῶν «σκεπαστών» τῆς Ἀνατολής... Τὸ βράδυ κλειούσαν οἱ δύο αὐτὲς πόρτες τῶν εἰσόδων, καὶ μέσα στὸ παζάρι, δὲν κυκλοφορούσαν παρὰ οἱ παζάρ – μπασιήδες καὶ τὰ σκυλιὰ ποὺ ἀμολούσαν τό βράδυ γιὰ ἀσφάλεια...» (Δημήτρης Σαλαμάγκας: Άπαντα 2ος τόμος Ιστοριοδιφικά ἐκδ. Παπαζήση 1960).

 

 

Μάιος 2019


Η οδός Καλάρη. Στο βάθος ο μιναρές (21μ.) του Μπαϊρακλή Τζαμιού με τον τεράστιο πλάτανο. (Συλλογή Μ. Πασιάκου).

 

EMILY ANNE – STRANGFORD: «...Τὰ παζάρια είναι πολὺ φτωχά, ἀν καὶ κάπως ἐκτεταμένα. Μοὺ φάνηκαν γεμάτα ἀλλὰ μὲ τὰ συνηθισμένα ἐμπορεύματα. Φτηνὰ βαμβακερά, ἀθλια γυαλικὰ καὶ κεραμικὰ ήταν τὸ κυρίως ἐμπόρευμα ἀν καὶ στὰ λίγα μαγαζιὰ ποὺ εἶχαν χρυσὰ κεντήματα ὑπήρχαν δείγματα ἐξαιρετικῆς ποιότητος...

Τὰ παζάρια τῶν Ἰωαννίνων είναι πράγματι χωρὶς ψυχή...» (ἀπόσπασμα απὸ τὴν ἀφήγηση –περιήγηση στὰ Γιάννινα τῆς Emily Anne Strangford 1-15 Ἰουνίου 1863 στὴν Ηπειρο. Μετάφραση σχόλια Αναστασία Κωστούλα Ηπ. Ημερολόγιο 1990).

 

Ιούνιος 2019


Από τα πιο γνωστά και φημισμένα υποδηματοποιεία της πόλης στην οδό Αβέρωφ από το 1930 είναι αυτό του Ν. Κατσίκη πατέρα του Απ. Κατσίκη Ομ. Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Στη φωτογραφία μπροστά από το μαγαζί ο Ν. Κατσίκης με τους εργαζόμενους. (Αρχείο Απ. Κατσίκη).

 

Ι. ΛΑΜΠΡΙΔΗΣ: «...ἡ δ’ ἀγορὰ τῆς πόλεως ἀρχεται ἀπὸ τῆς υποσυνοικίας Σαράγι καὶ ἐκτείνεται μέχρι τῆς ἐκκλησίας τής Μητροπόλεως, κατέχει τὸ κεντρικώτερον τής τοῦ Μπαχρὰμ Πασά συνοικίας καὶ διασχίζεται διὰ καθέτου α πὸ τής πύλης τοῦ φρουρίου μέχρι τοῦ διοικητηρίου ἀφικνουμένης· υπάρχει δὲ καὶ ἐτέρα ἀγορὰ εἰς Κανλὶ Τσιεσμέ, κατέχουσα τὸ κεντρικὸν ἐπίσης τῆς συνοικίας ταύτης μέρος...» (Ηπειρωτικά Μελετήματα 1887 τεύχη 1-10 Ι. Λαμπρίδη 1839 -1891 εκδ. ΕΗΜ 1993).

 

Ιούλιος 2019


Ο Δημ. Λύτης άνοιξε το υποδηματοποιείον το 1911 στην τότε αγορά Πλατάνου (Πλατ. Γ. Σταύρου). Στο πίσω μέρος διέθετε εργαστήριο (σχετική η φωτογραφία του David Seymour το 1950. Αρχείο Φ. Γιωβάννη). Τα παιδιά του Αντώνης και Αλέκος συνέχισαν στην ίδια θέση από το 1959 μέχρι το 1991. Από το 1956 άνοιξαν στην οδό Αβέρωφ 10 και 2ο μαγαζί. Σήμερα συνεχίζουν οι κόρες του Αντώνη, Άννα και Μάρθα Λύτη.

 

Αύγουστος 2019


Φωτογραφία μετά την απελευθέρωση. Το Κουρμανιό. Αριστερά η οδός Αβέρωφ, δεξιά η οδός Κουντουριώτη και η οδός Καλάρη με την Πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Στο βάθος 7 από τα 17 τζαμιά της πόλης. (Αρχείο Ίδρυμα Ακτία Νικόπολις).

 

Α. ΨΑΛΛΙΔΑΣ: Τοπογραφία των Ιωαννίνων. Αρχές 1821. «...Ἐβγαίνοντας ἀπὸ τὴν μεγάλην πόρταν τού Κάστρου δεξιὰ εἶναι τού Λειβαδιώτη ὁ μαχαλὲς κοντὰ εἰς τό χαντάκι τοῦ κάστρου καὶ ίσια είναι τὸ παζάρι ὡς χίλια ἐργαστήρια, καὶ ἡ ὀβριακή ὡς ἐκατὸ σπίτια. Εἰς τὴν άκρην τοῦ παζαριού είναι τὸ θολογύριστον μπεζεστένι…

Οἱ δρόμοι τής πόλης όλοι εὐρύχωροι καὶ λιθόστρωτοι καὶ τὰ σπίτια κοινώς όλα ἀναπαυτικά...» (εισαγωγικό σημείωμα Α. Παπακώστα «Ο νέος Κουβαράς» έτος 1965).

 

Σεπτέμβριος 2019


Στην φωτογραφία όλοι οι εφημεριδοπώλες της πόλης στο πρακτορείο εφημερίδων του Χρ. Τσούρνου το 1930 στο ξενοδοχείο Ίλιον (;). Φωτογραφία του Γ. Πανταζίδη στο βιβλίο του Κ. Κωστούλα «Επιχειρηματικές διαδρομές στα προπολεμικά Γιάννινα».

 

 

Οκτώβριος 2019


Οι φίλοι των παλιών αντικειμένων γνώρισαν τις αντίκες από αυτό το μαγαζί του κ. Χατζή στην οδό Αβέρωφ 37. Πρώτα λειτουργούσε απέναντι. Σήμερα συνεχίζει να υπάρχει όπως ακριβώς στην φωτογραφία. Ανήκει στην Μαρίτσα και στον Γιώργο Μουσαφίρη σπουδαίο ασημουργό. (Φωτ. αρχείο Φ. Γιωβάννη).

 

 

Νοέμβριος 2019


«Το μικρό Ζάππειον» από το 1913 μέχρι το 1934 και μετά «Το Τζαμί» στο τζαμί Καλούτσιανης. Στη φωτογραφία το 1937 στην πόρτα ο Χάρης Καλαντζής ιδιοκτήτης με τον αδελφό του Βασίλη Καλαντζή. Ανοικτό μέχρι το 1970.

 

 

Δεκέμβριος 2019


Ο Μήτσος Λινάτσας (Δημήτριος Καραμήτσος) με τον Σωτήρη Μαρτίνη το 1930 στη Μιχ. Αγγέλου μπροστά στο Λαογραφικό Μουσείο (αρχείο Γεωργίου Καραμήτσου).

 

 

 


 

Μια σπάνια φωτογραφία του 1960 ίσως η τελευταία φορά που είναι μαζί όλοι σχεδόν οι φωτογράφοι, πέντε τον αριθμό, της πλατείας Ελευθερίας της πόλης μας. (Αρχείο Κ. Κωστούλα).

  


 

Από τα εμβληματικά καταστήματα υφασμάτων της πόλης του Λέοντα Μαρνέλη στην οδό Ανεξαρτησίας από το 1930. Κατάστημα υφασμάτων ανακαινίσθηκε το 1955. Στη φωτογραφία τα εγκαίνια της ανακαίνισης το 1955. Εικονίζονται ο Λέων Μαρνέλης, η σύζυγος Πόπη, η κόρη τους Λουκία. (Φωτ. Αρχείο Λουκίας Μαρνέλη).

 

 

Από το 1900 περίπου ξεκίνησε το Αβέρωφ εκεί που σήμερα είναι ο κήπος του «Διεθνές». Αρχικά έφερε το όνομα «Ιχσανιέ». Ανήκε στο Τουρκογιαννιώτη (;) Ιχσάν Χαμδή Εφέντη. Ήταν διώροφο στο ισόγειο υπήρχε το εστιατόριο Κωνσταντινούπολη και τα καταστήματα, στον πρώτο όροφο τα δωμάτια. Μετά το 1913 ονομάσθηκε Αβέρωφ. Γκρεμίσθηκε τη δεκαετία του 1950.

 

 


    

Το καλαντζίδικο του Μπέλλου έξω από την πύλη του Κάστρου δεκαετία 1950. (Αρχείο Φ. Γιωβάννη)

 

 


 

Το Ίλιον Παλλάς άρχισε να λειτουργεί το 1932 περίπου. Στο ισόγειο λειτούργησαν πολλά γνωστά καταστήματα όπως το παντοπωλείο Παπαγεωργίου, το βιβλιοπωλείο των αφών Ιωαννίδη, το ραφείο Κουρτελίδη, το φωτογραφείο Πανταζίδη, το πρακτορείο εφημερίδων Τσούρνου, το Διεθνές, το εστιατόριο Ελλάς, το γαλακτοπωλείο Κωστούλα κ.λ.π.

   

  


 

 Οι Τσαρουχάδες στα παλιά Γιάννενα καταγόταν από το Συρράκο, Μέτσοβο, Καλαρρύτες και είχαν τα μαγαζιά τους κοντά στο μπεζεστένι. Ο εικονιζόμενος τσαρουχάς άγνωστος.

    

      


 

Είναι από τα σημαντικότερα και γνωστότερα χρυσοχοεία - παλαιοπωλεία της πόλης στην οδό Αβέρωφ με τον τίτλο ΚΟΝΤΟΣ. Λειτουργεί από το 1878 από τον Νικ. Κόντο μέχρι το 1927, μετά από τον Αναστάσιο μέχρι το 1963, και έκτοτε μέχρι σήμερα με επιτυχία από τον Νικ. Κόντο. (Αρχείο Νικ. Κόντου).

 

 


 

Φαρμακείο «Γαληνός» του Αναστασίου Μπαμπασίκα το 1910 στην οδό Μητροπόλεως. Όρθιος αριστερά ο φαρμακοποιός. Δίπλα του ο νεαρός Γ. Καζαντζής, καθιστός στη μέση Κ. Μπαμπασίκας, καθιστός πρώτος από αριστερά ο γυμνασιάρχης Συγκούνας. Από το βιβλίο: Τα ισνάφια μας τα βασιλεμένα Ε. Ντάτση. Αρχείο Βασ. Μπαμπασίκα.

 

   


 

Ο Βασ. Κουτσαβέλης φωτογράφισε σε κεντρικό δρόμο της πόλης το 1938 δύο τυφλούς ζητιάνους.

 

   


 

Η οδός Τσιριγώτη το 1952.

 

    ***************************************

Ολόκληρο το ημερολόγιο σε pdf    εδώ

    


 

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος:

Πρόεδρος: Ναπολέων Μάργαρης  

Αντιπρόερος: Άγγελος Καππάς, Ομότιμος Καθηγητής Χειρουργικής

Γραμματέας Αικατερίνη Φωτίκα, Δικηγόρος  

Ταμίας: Ιωάννης Τσάμης π. Δ/ντης Τρ. Ελλάδος

 

Μέλη:

Γεώργιος Παπαγεωργίου, Καθηγητής Παν/μίου Ιωαννίνων  

Αθανάσιος Ζυγούρης, Αρχιτέκτων.

Παναγιώτα Θεμελή, Οικοκυρά

 

IΔPYMA IΩΣHΦ KAI EΣΘHP ΓKANH

ΣOYTΣOY 26 - 454 44 IΩANNINA

THΛ.: 26510 36517  e-mail: idrymagani@gmail.com

 

    

 

    αριθμός επισκεπτών