Στιχοι:

Σπύρου Μήτση  Ιεροψάλτου των Κτισμάτων μέχρι 104 ετών.

 

Ο ήλιος πάει, βασίλεψεν και το σκοτάδι απλώθη

Κι οι βιόλες στην αυλή πως έχουν μαραζώσει.

Και περιμένουν την αυγή  για ν` ανατείλει πάλι.

Ο ήλιος, ο ζωοδότης, να πάρουν ζωή και χάρη.

ΕΜΕΙΣ

Εμείς, που ζούμε με τν ήλιο αγγαλιασμένοι,

εμείς, που σβήνουμε τη δίψα μας σε γάργαρες πηγές.

Εμείς, που λέμε το τραγούδι σαν τα` αηδόνι.

Πως μπορούμε να ζήσομε σαν το καναρίνι στο κλουβίι,

που περιμένει τη δίψα του να σβάσει.

Να του βάλουν λίγο ζεστό νερό,

\ ζεστό κι` αυτό, μη του γιάνει λίγο την φωνή.

Και δεν ευχαριστεί φίλοι μου τα αφεντικά του?