Πολυπολικότητα και πολυμέρεια ή σύγκρουση

Του Γεράσιμου Σκλαβούνου 08/02/2021

Αναδημοσίευση από iskra.gr       

 

   

  

Από το τελευταίο άρθρο μου στην Ίσκρα της 4/1/2021, έχουν μεσολαβήσει κάποια σημαντικά γεγονότα τα οποία ως ένα βαθμό προϊδεάζουν για κάποιες απαντήσεις στο ακροτελεύτιο ερώτημα του άρθρου.

     

   

    

Ηνωμένες Πολιτείες

Η θητεία Τράμπ έληξε σαν ιλαροτραγωδία ενώ είχε ξεκινήσει σαν φάρσα. Με την οπερετική και αιματηρή εισβολή – παγίδα των οπαδών του στο Καπιτώλιο με δική του ναρκισσιστική και ανόητη παραίνεση, δόθηκε η ευκαιρία στους αντιπάλους του να ξεκινήσουν την διαδικασία παραπομπής του σε δίκη στην Γερουσία. Όλος ο κόσμος έμαθε επίσης πως ο Τράμπ ήταν μέλος του Σωματείου Ηθοποιών, από το οποίο και διαγράφτηκε. Σωστά! Δεν έπαιξε καλά τον ρόλο του.

Ο Τζο Μπάϊντεν από τη μεριά του βρήκε την ευκαιρία να χαρακτηρίσει τους διαδηλωτές «τρομοκράτες» και να προαναγγείλει σκλήρυνση των μέτρων καταστολής εναντίον τους και οποιουδήποτε άλλου τολμήσει να αμφισβητήσει τις πολιτικές του κατεστημένου. Ανάλογα μέτρα προανήγγειλε και η Ε.Ε.

Με το νέο δόγμα Εθνικής Ασφάλειας της διοίκησης Τράμπ, η ισλαμική τρομοκρατία είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα έναντι της αντιμετώπισης των μεγάλων αντιπάλων, της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν. Τώρα και εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης και με τα εκρηκτικά προβλήματα που αυτές συνεπάγονται, προστίθεται και ο «εσωτερικός εχθρός» στο ουδέποτε εγκαταλειφθέντα  φόβητρο της ισλαμικής τρομοκρατίας. Το ίδιο και στην Ε.Ε.

Εξωτερική πολιτική

Ο Μπάϊντεν άρχισε να αποδομεί ορισμένους βασικούς πυλώνες της πολιτικής Τραμπ σε αυτό τον τομέα καθώς και στον τομέα της μετανάστευσης, στην κατεύθυνση της λεγόμενης «πολυμέρειας» και της επανασύσφιγξης των δεσμών με τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ, και όχι μόνον, και έχει ήδη προαναγγείλει την δημιουργία ενός «μετώπου των δημοκρατικών χωρών» ενάντια στις «αυταρχικές» Ρωσία και Κίνα. Στόχος και αυτού είναι να αποκαταστήσει την ηγετική θέση των ΗΠΑ στον κόσμο, με διαφορετικά ως ένα βαθμό μέσα σε σχέση με τον Τραμπ.

Συμφώνησε πάντως με τον Πούτιν την επέκταση κατά πέντε έτη της συμφωνίας START για τον έλεγχο και τον περιορισμό των στρατηγικών πυρηνικών όπλων. Η σημερινή οικονομική κατάσταση της «υπερδύναμης» και η δραματική αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, δεν του επιτρέπει έναν υπέρμετρο ανταγωνισμό εξοπλισμών. Ο Πούτιν δέχτηκε ευχαρίστως αυτό τον συμβιβασμό.

Ως προς το Ιράν ο Μπάϊντεν, ευθυγραμμιζόμενος με τους Ευρωπαίους συμμάχους του, όρισε ειδικό απεσταλμένο – ένας «προοδευτικό» για ορισμένους – για να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Όσον αφορά την Βενεζουέλα, έπαψε να αναγνωρίζει τον αχυράνθρωπο Γκουαϊδιό σαν προσωρινό και παράνομο Πρόεδρό της, κάτι που ως ένα βαθμό είχε αρχίσει επί Τραμπ.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον ακολούθησε, αγνοώντας το αντίθετο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, αυτού του υποκριτικού, ελάχιστα αντιπροσωπευτικού – αφού η συμμετοχή στις ευρωεκλογές κυμαίνεται στο 50% – χρυσοαμειβόμενου, αν όχι αργυρώνητου σώματος.

Σιτζιμπίγκ και Πούτιν στο Π.Ο.Φ.

Στην ομιλία τους στην τηλεδιάσκεψη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (25-28/1), οι ηγέτες της Κίνας και της Ρωσίας τοποθετήθηκαν στην νέα και ακόμα ρευστή κατάσταση με ευθύτητα.

Ο Σιτζιμπίγκ έθεσε το ζήτημα ορθά – κοφτά: Είτε θα επιλέξετε την συνεργασία, την πολυμέρεια, τον αμοιβαίο σεβασμό και το σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των αρχών του ΟΗΕ και θα αποδεχτείτε τον ήδη διαμορφωμένο πολυπολικό κόσμο, είτε θα οδηγηθούμε στην αντιπαράθεση, οικονομικά, τεχνολογική και πολιτική, τον ψυχρό πόλεμο ή ακόμα και τον θερμό (!!).

Ο Ρώσος βρίσκεται σε πιο δύσκολη θέση γιατί η χώρα του είναι στην πρώτη γραμμή ως προς την Δύση, είναι ο αδύναμος κρίκος οικονομικά σε σύγκριση με την Κίνα, είναι αχανής  και αραιοκατοικημένη – ιδιαίτερα στην Σιβηρία, με τους τεράστιους φυσικούς πόρους («πρακτικά ανεξάντλητοι», έλεγε ο Λένιν), πράγμα που την καθιστά μαγνήτη για τους επιθετικούς και αχόρταγους ιμπεριαλιστές. Διαθέτει ένα κοινοβουλευτικό πολίτευμα όπου εκφράζονται οι διϊστάμενες απόψεις, ιδιαίτερα μέσω του διαδικτύου, κάτι ιδιαίτερα ευνοϊκό για την εκδήλωση μιας «χρωματικής επανάστασης» όπως αυτή που επιχειρείται τώρα με την υπόθεση Ναβάλνυ (1).

Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν (2) πως η σύνθεση της κυβέρνησης Μπάϊντεν στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής άμυνας και υπηρεσιών πληροφοριών, το παρελθόν αυτών των προσώπων επί Ομπάμα (βλέπε π.χ. την διαβόητη Βικτώρια Νούλαντ), αλλά και οι θέσεις που εκφράζουν σήμερα, προοιονίζονται μια ιδιαίτερα επιθετική πολιτική έναντι της Ρωσίας, σε πρώτη φάση τουλάχιστον.

Υπάρχει πάντα στο συρτάρι το σχέδιο του Μπρεζίνσκι (Δημοκρατικός και αυτός), από το βιβλίο του «Η μεγάλη Σκακιέρα» του 1996, όπου ζητούσε τον διαμελισμό της Ρωσίας σε τρία κράτη: Την Ευρωπαϊκή Ρωσία, την Σιβηρία και την Άπω Ανατολή γύρω από το Βλαδιβοστόκ. Αυτό το σχέδιο μας το ξαναθύμισε η υπουργός εξωτερικών του Κλίντον τότε, Μαντλίν Ολμπράϊτ.

Στη Ρωσία δεν μένει λοιπόν παρά η ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνατοτήτων και η στρατηγική συνεργασία με την Κίνα στην οποία επιμένουν Πούτιν και Σι. Η Σιβηρία αλλά και οι υπό ρωσική επιρροή σε μεγάλο βαθμό χώρες της Κεντρικής Ασίας, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο το στρατηγικό βάθος προστασίας της Κίνας.

Όταν η Ρωσία πριν δυο χρόνια δοκίμασε με επιτυχία τους νέους υπερηχητικούς πυραύλους της, ο Πούτιν είπε: «Τώρα ελάτε να συζητήσουμε». (Μήπως λοιπόν και η προθυμία του Μπάϊντεν να δεχτεί την πενταετή επέκταση της START αποσκοπεί στην καθυστέρηση ανάπτυξης αυτών των πυραύλων;).

Εν πάση περιπτώσει ο Πούτιν στην ομιλία του στο ΠΟΦ, ήταν κατευναστικός και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για μια σειρά κρίσιμα παγκόσμια προβλήματα που απαιτούν συνεργασία, με πρώτο την πείνα που απειλεί με λιμοκτονία 300 εκ. ανθρώπους άμεσα λόγω των μέτρων για την υγειονομική κρίση και απειλεί με ρήξεις και δραματικές ανατροπές όπως είπε. Επίσης την επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής θέσεως μέχρις συντριβής των μεσαίων στρωμάτων στις αναπτυγμένες χώρες λόγω των ίδιων μέτρων, αλλά και την ένταση της καταστολής και της καταπάτησης των ατομικών δικαιωμάτων. Τέλος την ασύλληπτη δύναμη που έχουν αποκτήσει οι βορειοαμερικάνικοι τεχνολογικοί κολοσσοί που θέλουν να επιβάλουν «πώς να ζούμε, τι να επιλέγουμε, πώς να σκεφτόμαστε».

(Ήδη ανακοινώθηκε επίσημα πως η Ρωσία έχει καταρτήσει σχέδιο για να λειτουργήσει δικό της διαδίκτυο σε περίπτωση που οι μονοπωλητές την αποκόψουν από αυτό που ελέγχουν).

Ο Πούτιν έκφρασε την ελπίδα πως θα επικρατήσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης και οι διεθνείς εντάσεις δεν θα οδηγήσουν σε γενικευμένη πυρηνική καταστροφή εξαλείφοντας τον ανθρώπινο πολιτισμό από τον πλανήτη. Θύμισε δε πως η Ρωσία μετέχει στον ίδιο ευρωπαϊκό πολιτισμό όπως και οι άλλες χώρες της Ευρώπης, στην οποία και ανήκει αυτοδίκαια.

Η υγειονομική κρίση.

Στο προηγούμενο άρθρο θύμισα απ΄τη μεριά μου ποιες είναι οι αιματηρές ρίζες αυτού του πολιτισμού. Αυτή τη στιγμή οι χώρες της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης, αυτές οι παλιές εστίες αποικιοκρατών, πειρατών, δουλεμπόρων, και πιο πρόσφατα φασιστών και ναζιστών, είναι σχεδόν οι μόνες σε όλο τον κόσμο που διατηρούν και επεκτείνουν τα σκληρά και ανελεύθερα μέτρα εγκλεισμού (λοκ – ντάουν), που ληστεύουν τα μεσαία στρώματα, τους μετατρέπουν σε κάτι ανάλογο με τους ξεριζωμένους δουλοπάροικους της πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου όπως την έχει περιγράψει ο Μάρξ, ρίχνουν τους εργάτες και τους άλλους μισθωτούς στην ανεργία και τους κάνουν εξαρτώμενους από ένα πενιχρό επίδομα όπως αυτό που είχε καθιερώσει η Ελισσάβετ Α΄ πριν 420 χρόνια με τον «νόμο για τους φτωχούς», καταδικάζουν σε μαρασμό και θάνατο τον πολιτισμό, κα καταρακώνουν την κοινωνικότητα των ανθρώπων καθώς και την ψυχική τους υγεία.

Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δεν επαναλήφθηκε ο εγκλεισμός του πρώτου κύματος (3), και αναφέρω πρώτα απ΄όλα τις πιο μεγάλες, (εκτός σπανίων εξαιρέσεων τοπικών λοκ-ντάουν): Ρωσία, Καναδάς, Κίνα, Ιαπωνία, Ινδονησία, Αυστραλία, Ινδία, Πακιστάν όλες σχεδόν οι χώρες της Αφρικής (που έχουν εξάλλου και ελάχιστους δείκτες θυμάτων από τον ιό), Βραζιλία, Μεξικό, ΗΠΑ, Αργεντινή, Τουρκία, Ιράν (Wikipedia). Στην Ευρώπη αντιστέκονται πάντα οι περιφερειακές χώρες, Λευκορωσία, Σουηδία, Εσθονία, Λετονία, Μολδαβία, Σερβία και δεν έχουν χειρότερα αποτελέσματα από τις δρακόντιες χώρες, αν και συνήθως έχουν καλύτερα. Ειδική περίπτωση είναι η Ισπανία, με υψηλό δείκτη θυμάτων, που ωστόσο αρνήθηκε να επιβάλει έναν δεύτερο οριζόντιο εγκλεισμό. «Η οικονομία μας δεν το αντέχει», δήλωσαν.

Φαίνεται ότι η Ελλάδα με πιο αδύνατη έως κατεστραμένη οικονομία από τα μνημόνια, αντέχει και δεύτερο και τρίτο εγκλεισμό, στην άρρωστη φαντασία βέβαια των κυβερνώντων, που δεν βλέπουν καν τον ασήμαντο δείκτη θανάτων, παρά μόνον «κρούσματα» που συνήθως προκύπτουν από τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα του PCR όπως δείχνουν διεθνείς μελέτες (4). Και δημιουργούν κλίμα πανικού γύρω από τις «μεταλλάξεις» του ιού, οι οποίες αποδεδειγμένα, όπως όλες οι μεταλλάξεις, μεταδίδονται μεν πιο γρήγορα, αλλά μεταδιδόμενες εξασθενούν και δεν γίνονται θανατηφόρες. (Αυτά λεν τουλάχιστον οι καθηγητές Βασιλακόπουλος και Κούβελας).

Είναι κάτι σαν την μεταλλασσόμενη παγκοσμιοποίηση. Η εξάπλωσή της την έκανε λιγότερο βιτριολική γιατί οι λαοί ανέπτυξαν υγιή αντισώματα σ΄ αυτήν, και χωρίς αναγκαστικά «εμβόλια» ενισχύθηκε το ανοσοποιητικό τους σύστημα, η παραγωγική τους ικανότητα, η ζωτική τους δύναμη. Τα θύματα του ιού ήταν κυρίως γερασμένοι οργανισμοί με πολλά υποκείμενα νοσήματα ή έντονη παχυσαρκία, όπως και οι γερασμένοι και υπερτροφικοί οργανισμοί των μητροπόλεων του καπιταλισμού. Η Ελλάδα γιατί να τις ακολουθήσει στην αυτοκαταστροφική τους πορεία; (5).

Σημειώσεις

(1). Στις απαγορευμένες διαδηλώσεις της 1/2 για τον Ναβάλνυ όπου έγιναν μέχρι και 5.000 συλλήψεις σε όλη τη Ρωσία, η Δύση απάντησε με έντονες διαμαρτυρίες για καταπάτηση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Δεν έκανε όμως το ίδιο για την απαγόρευση διαδηλώσεων και τις χιλιάδες συλλήψεις που έγιναν στις χώρες της Ε.Ε. στις 30 και 31/1, σε Βέλγιο, Αυστρία, Ολλανδία και Δανία. Διαδηλώσεις που έγιναν αυθόρμητα, είτε από κόμματα, ενάντια στα συνεχιζόμενα και ενισχυόμενα περιοριστικά μέτρα για τον κοροναϊό (R.T.fr.). Η δικαιολογία της απαγόρευσης των διαδηλώσεων και των συλλήψεων ήταν η ίδια και στη Ρωσία και στις χώρες της Ε.Ε. η αποτροπή διασποράς του ιού. Η είδηση όμως θάφτηκε για τις χώρες της Ε.Ε., ενώ υπερπροβλήθηκε για τη Ρωσία. Όσον αφορά την ουσία της υπόθεσης «δηλητηρίαση» Ναβάλνυ, εύλογα τίθεται το ερώτημα: Τι σόι μυστικούς πράκτορες έχει η Ρωσία που δεν μπόρεσαν να «δηλητηριάσουν» σωστά τρεις ανθρώπους; Το δίδυμο Σκριπάλ πριν τρία χρόνια στην Αγγλία, και τον Ναβάλνυ πέρυσι, με το ίδιο μάλιστα αποτυχημένο «δηλητήριο». Και οι τρεις ζουν και είναι δραστήριοι.

(2). Βλ. F. William Engdahl. “The Destructive Plan Behind the Biden Russia Agenda”, Global Research, 31/1/21 και Sara Flounders, “Biden Appoints Warmongers, Military – Industrial Insiders”. Global Research, 1/2/21. Επίσης τα πρόσφατα άρθρα του Δημ. Κωνσταντακόπουλου.

(3) Ακόμη και στην κορύφωση του πρώτου κύματος (Απρ. 2020), ο μισός πληθυσμός της γης δεν βρισκόταν σε καθεστώς καραντίνας (Wikipedia). Φαίνεται ότι η αόρατη «παγκόσμια διακυβέρνηση» δεν είναι τόσο πανίσχυρη όσο φανταζόμαστε. Υπάρχουν αντιστάσεις, ακόμα και στις ΗΠΑ, όπου εκεί διαπλέκονται με έναν πρωτόγνωρο εσωτερικό διχασμό.

(4) Βλ. M. Chossudovsky, “The PCR Text does not identify the Virus”, Global Research, 4/2/2021.

(5). Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Castex δήλωσε στις 4/2 πως δεν πρόκειται να επιβληθεί άμεσα ένας τρίτος εγκλεισμός, αλλά όλα τα σενάρια είναι στο τραπέζι εφόσον επιδεινωθεί η κατάσταση (Τώρα είναι σταθεροποιημένη). Τα μπαρ, οι καφετέριες και η εστίαση παραμένουν πάντως κλειστά, ενώ στις 27/1 ανακοινώθηκε πως κλείνουν τα σύνορα για τις χώρες εκτός Ε.Ε., καθώς και τα καταστήματα που δεν πουλάνε τρόφιμα μέσα στα εμπορικά κέντρα. Η νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας αρχίζει από τις 18:00. Όχι Γιάννης, Γιαννάκης δηλαδή. Το δε Α.Ε.Π. ανακοινώθηκε ότι μειώθηκε κατά 8,2% μέσα στο 2020. Και έπεται συνέχεια στην κατρακύλα. Αυτοκαταστροφή είπαμε, αλλά όχι για τις ελίτ, αν και αυτές δεν πρέπει να αισθάνονται και πολύ καλά για να παίρνουν τέτοια σπασμωδικά μέτρα.