Δημήτρης Στρατούλης:

Μόνη διέξοδος η ενότητα των αγωνιστικών αριστερών δυνάµεων

Αναδημοσίευση από εδώ           

        

Οι διεργασίες στον χώρο της κεντροαριστεράς έχουν ενταθεί. Παρά τις διαφοροποιήσεις, µε ιδεολογικοπολιτικό πρόσημο, αναζητούν συλλογικές επεξεργασίες ενός οραματικού προγράμματος µε φιλολαϊκό προσανατολισμό. Όμως πάντα το ζητούμενο είναι μια ξεκάθαρη στρατηγική για το ποιος θα ωφεληθεί και ποιος θα πληγεί…

Από την πλευρά του o Δημήτρης Στρατούλης, γραµµατέας της Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερά, τονίζει ότι οι διεργασίες δεν αφορούν δυνάμεις της Αριστεράς οι οποίες είναι σε ρήξη µε τις κυρίαρχες τάξεις που λεηλατούν τον λαό και τη χώρα.

Η φθορά της Ν∆ αυξάνεται λόγω της λαϊκής δυσαρέσκειας για τις συνέπειες των πολιτικών της: ακρίβεια, στεγαστικό πρόβλημα, διάλυση δημόσιας υγείας, έλλειψη προστασίας από φυσικές καταστροφές κ.λπ.

Ωστόσο, η κυβέρνησή της συνεχίζει τις αντιλαϊκές πολιτικές της, γιατί δεν υπάρχει ένας –έστω συστηµικός– πολιτικός πόλος που να την αντιπολιτεύεται και να διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία µε µια εναλλακτική πολιτική µε φιλολαϊκά στοιχεία. Γι’ αυτό οι απώλειες της Ν∆ κατευθύνονται σε αποχή – ακροδεξιά και όχι σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ που είχαν στις ευρωεκλογές παρά τη μεγάλη αποχή συρρίκνωση σε ψήφους (ο ΣΥΡΙΖΑ και σε ποσοστά).

Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ παίρνει εκφυλιστικά χαρακτηριστικά, χωρίς να υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές µεταξύ των αντιµαχόµενων. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι η εναλλακτική στη Ν∆ γιατί δεν προτείνει τίποτε διαφορετικό.

Η φθορά των κοµµάτων της κεντροαριστεράς έχει πανευρωπαϊκά –και όχι µόνο– χαρακτηριστικά, γιατί αυτά ενσωµατώθηκαν στις επιλογές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισµού και στο κυρίαρχο δόγµα ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική), χάνοντας την επαφή τους ή και ευρισκόµενα απέναντι στα λαϊκά στρώµατα. Επίσης, γιατί στις συνθήκες σταθεροποίησης του νεοφιλελευθερισµού οι κυρίαρχες τάξεις δεν ανέχονται παραχωρήσεις στις λαϊκές τάξεις. Γι’ αυτό τα κεντροαριστερά κόµµατα δεν µπορούν να προβάλουν µια εναλλακτική πολιτική, έστω στα όρια της παλιάς σοσιαλδηµοκρατίας. Ετσι, συρρικνώνονται και τα λαϊκά στρώµατα στρέφονται στους αυθεντικούς εκφραστές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ή στην ακροδεξιά ή περιθωριοποιούνται πολιτικά.

∆υνάµεις από ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τµήµατα της άρχουσας τάξης τα πιέζουν να συνεργαστούν, διαµορφώνοντας µια συστηµική εναλλακτική στην κυβέρνηση της Ν∆. Η ευόδωση αυτής της προσπάθειας θα εξαρτηθεί από τις εσωκοµµατικές εξελίξεις σε αυτά (κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, εκλογή νέου προέδρου ΠΑΣΟΚ). Είναι όμως δύσκολη γιατί η άρχουσα τάξη εξακολουθεί να στηρίζει την κυβέρνηση Μητσοτάκη που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.

Οι διεργασίες στην κεντροαριστερά εμάς στη Λαϊκή Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά δεν µας αφορούν, γιατί αντίθετα από αυτή είμαστε σε ρήξη µε τις κυρίαρχες τάξεις που λεηλατούν τον λαό και τη χώρα.
Θέλουμε όμως να συναντηθούμε στους κοινωνικούς αγώνες και στον διάλογο για ανασυγκρότηση της ενωτικής ανυπότακτης Αριστεράς µε λαϊκό κόσμο απογοητευμένο από την κυβέρνηση και από την αδυναμία της κεντροαριστεράς να την αντιπολιτευτεί.

Σε συνθήκες ακραίου νεοφιλελευθερισµού και αυταρχισµού, ανόδου της ακροδεξιάς, οξυνόµενων λαϊκών προβληµάτων, η µόνη διέξοδος για την υπεράσπιση των λαϊκών συµφερόντων είναι η ενότητα των αγωνιστικών αριστερών δυνάµεων ώστε να συγκροτηθεί ένας πόλος µαχητικής αντιπολίτευσης, στήριξης των αγώνων και προβολής εναλλακτικής πρότασης.

Ήδη έγινε ένα πρώτο βήμα µε τη συγκρότηση της εκλογικής συνεργασίας Ενωτική Πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά, από ΜέΡΑ25, Λαϊκή Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά, Ανταγωνιστική Αριστερά και ανένταχτους αγωνιστές/τριες της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Πρέπει όµως να γίνουν και επόμενα βήματα για τη σταθεροποίηση αυτής της ενωτικής προσπάθειας και για τη συµµετοχή και συνδιαµόρφωσή της και από άλλες αριστερές δυνάμεις.

Αυτή η ενότητα δεν μπορεί να οικοδοµηθεί στην αποδοχή νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά σε προγραµµατικές βάσεις που να δίνουν λύσεις µε αγώνες στα λαϊκά προβλήματα και να ανοίγουν δρόμους για βαθύτερες αντι-νεοφιλελεύθερες, φιλολαϊκές ριζοσπαστικές αλλαγές.
Οι μαχόμενες δυνάμεις της κοινωνίας και της Αριστεράς μπορούμε και πρέπει να εμποδίσουμε την κυβέρνηση να περνάει τις αντικοινωνικές πολιτικές της και την ακροδεξιά και τον φασισμό να σηκώσουν κεφάλι.